Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-762/12-4/EŻ
z 18 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.09.2012r. (data wpływu 26.09.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych, uzupełnionym pismem z dnia 28.11.2012r., (data wpływu: 04.12.2012r.) w zakresie:

• uznania odsetek od kredytu za koszt uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty, w sytuacji gdy termin płatności odsetek zostanie przesunięty w czasie – jest prawidłowe.
• uznania opłaty manipulacyjnej za koszt uzyskania przychodów w momencie jej zapłaty – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26.09.2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, wobec tego pismem z dnia 26.11.2012r., znak IPPB3/423-762/12-2/EŻ wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Powyższe zostało dokonane w dniu 29.11.2012r., (data wpływu: 04.12.2012r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A (zwana dalej: „,Spółką”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi telekomunikacyjne (usługi telekomunikacyjne oraz usługi dostępu do sieci Internet). Jednocześnie Spółka wchodzi w skład grupy kapitałowej N. W celu realizacji strategii Spółki i Grupy, polegającej na wzmocnieniu pozycji operatora telekomunikacyjnego oraz zwiększeniu efektywności świadczonych usług, Spółka nabyła akcje innej spółki świadczącej usługi telekomunikacyjne (dalej: Nabywana Spółka”). Przed nabyciem akcji Spółka nie posiadała żadnych akcji Nabywanej Spółki. Po transakcji nabycia akcji, Nabywana Spółka weszła w skład grupy kapitałowej N., co jest w pełni zgodne z przyjętą strategią gospodarczą Spółki. Nabyte akcje stanowią inwestycję długoterminową Spółki. Nabycie akcji Nabywanej Spółki zostało sfinansowane przez Spółkę ze środków własnych oraz za pomocą kredytu udzielonego przez konsorcjum banków. Ponadto Spółka planuje przesunąć płatność odsetek należnych z tytułu udzielonego jej kredytu na nabycie akcji. W tym celu zostanie podpisane stosowne porozumienie z konsorcjum banków, w myśl którego termin spłaty odsetek zostanie przesunięty na inny określony termin. Tytułem odroczenia terminu zapłaty odsetek Spółka poniesie dodatkowe opłaty na rzecz konsorcjum banków (opłaty manipulacyjne).

Dodatkowe opłaty poniesione przez Spółkę - opłaty manipulacyjne - są zaliczane przez Spółkę do kosztów na podstawie Międzynarodowych Standardów Rachunkowości jako koszty rozłożone w czasie do końca czasu trwania umowy kredytowej tj. do roku 2016 jako koszty obsługi kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji, gdy termin płatności odsetek od udzielonego kredytu zostanie przesunięty w czasie, to odsetki będą stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: updop?
2. Czy dodatkowe opłaty poniesione przez Spółkę na rzecz konsorcjum banków w związku z przesunięciem terminu płatności odsetek będą kosztem uzyskania przychodów poniesionym przez Spółkę w momencie jej zapłaty?
   
   

Zdaniem Spółki

AD. 1

Zdaniem Spółki, poniesione wydatki na odsetki od udzielonego Spółce kredytu na nabycie akcji w Nabywanej Spółce, jako że nie stanowią kosztów bezpośrednio warunkujących nabycie akcji, będą stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty. Nie ma przy tym znaczenia, iż zgodnie z zawartym porozumieniem termin zapłaty odsetek będzie przesunięty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Oznacza to, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu tych, których odliczalność jest wprost ograniczona w ustawie. Kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, tzn. są wydatkami mającymi ekonomiczne uzasadnienie z punktu widzenia prowadzonej działalności.

Nie ma wątpliwości, że nabycie lub objęcie udziałów (akcji) dokonywane jest w celu uzyskania przychodów. W konsekwencji, odsetki od finansowania zewnętrznego zaciągniętego na potrzeby powyższej operacji spełniają przesłankę z art. 15 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Z kolei w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Zgodnie z powyższym, odsetki od zaciągniętych zobowiązań (w szczególności w postaci kredytów, pożyczek lub obligacji) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich kapitalizacji lub faktycznej zapłaty. Nie są zaś kosztem odsetki naliczone, które nie zostały faktycznie zapłacone.

Należy zwrócić uwagę, że odsetki od finansowania przeznaczonego na nabycie lub objęcie akcji nie stanowią tzw. „wydatków na nabycie lub objęcie akcji” określonych w art. 16 ust. 1 pkt 8 updop. Spółka stoi na stanowisku, że użyty w powyższym przepisie termin wydatki na nabycie akcji” powinien być odniesiony jedynie do wydatków bezpośrednio warunkujących nabycie akcji, to jest takich, bez których poniesienia nie byłoby możliwe ich skuteczne nabycie. Do takich wydatków zaliczają się na przykład zapłacona cena, opłaty notarialne, opłata skarbowa czy też prowizja maklerska. Natomiast ponoszone przez Spółkę odsetki z tytułu pożyczki przeznaczonej na nabycie akcji nie będą stanowić „wydatków na nabycie akcji”, gdyż nie będą kosztami bezpośrednio warunkującymi ich nabycie. Odsetki te będą kosztami wynikającymi z wyboru sposobu finansowania się Spółki — to jest w przedmiotowym przypadku - pozyskania przez Spółkę środków finansowych na prowadzoną działalność gospodarczą poprzez zaciągnięcie pożyczki. Zatem, przedmiotowe odsetki będą stanowić koszty zaciągniętej pożyczki, natomiast nie będą stanowić „wydatków na nabycie akcji”. Stanowisko Spółki potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: „NSA”) w wyroku z dnia 7 kwietnia 2006 r. (sygn. II FSK 508/05). NSA wskazał, że „w wypadku zaciągnięcia przez podatnika kredytu bądź pożyczki na wydatki związane z objęciem lub nabyciem udziałów, wkładów, akcji i innych papierów wartościowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 nr 54 poz. 654 ze zm.) odsetki od kredytu bądź pożyczki oraz inne opłaty z tym związane nie są wydatkami na objęcie lub nabycie w rozumieniu powołanego przepisu i stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.” Podobne stanowisko zajął również Minister Finansów, który w piśmie z 7 sierpnia 2002 r. (sygn. P84/AK-8214-6905-192/02) stwierdził, że „należy rozdzielić pojęcie wydatków na nabycie (objęcie) udziałów (akcji) od źródeł finansowania tego rodzaju wydatków. Dotyczy to w szczególności pożyczek i kredytów zaciągniętych na nabycie udziałów. Odsetki od takich pożyczek i kredytów nie stanowią wydatków na nabycie (objęcie) udziałów (akcji), niewątpliwie jednak pozostają w związku z przychodami podatnika”. Również w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2009r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-168/09-4/KK) prezentowane jest stanowisko, że ‚koszty pożyczki zaciągniętej na zakup (objęcie) akcji, jak np. odsetki, stanowią w rzeczywistości wynagrodzenie pożyczkodawcy za korzystanie z kapitału. W konsekwencji, odsetki powinny być uznane za koszt związany z finansowaniem, a nie za wydatek na nabycie udziałów”.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 20 maja 2009r,, (sygn. IPPB3/423-107/09-2/AG), stwierdzając, że „stosownie do wypracowanej linii interpretacyjnej: sformułowanie „wydatki na objęcie lub nabycie” oznacza wszelkie koszty bezpośrednio warunkujące objęcie lub nabycie udziałów, bez których poniesienia nie byłoby możliwe ich skuteczne objęcie lub nabycie. Do kosztów warunkujących objęcie udziałów zalicza się zapłaconą cenę, opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego, opłatę skarbową itp. Natomiast odsetki od kredytu zaciągniętego na objęcie udziałów nie są wydatkiem, który warunkuje objęcie udziałów.”

W ocenie Spółki nie będzie miało znaczenia zawarcie porozumienia z konsorcjum banków, wskutek którego nastąpi przesunięcie terminu spłaty odsetek. Jak wskazano wyżej, na gruncie updop dopiero kapitalizacja lub faktyczna zapłata odsetek wywołuje skutek w postaci możliwości zaliczenia ciężaru odsetek do kosztów podatkowych. Reasumując, w przedmiotowej sytuacji, Spółka stoi na stanowisku, że na podstawie art. 15 ust 1 updop, art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) updop oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, odsetki od finansowania udzielonego jej na objęcie akcji Spółki Nabywanej, pomimo przesunięcia ich terminu spłaty w czasie, będą stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty lub kapitalizacji.

Ad. 2

Zdaniem Spółki dodatkowe opłaty poniesione przez Spółkę na rzecz konsorcjum banków w związku z przesunięciem terminu płatności odsetek będą kosztem uzyskania przychodów poniesionym przez Spółkę w momencie jej zapłaty.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4, ust. 4a - 4e ww. ustawy. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodów z danego źródła. Kosztami są również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, czyli także dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów. Do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Zatem, mając na uwadze, że opłata tytułem odroczenia terminu zapłaty odsetek ponoszona na rzecz konsorcjum banków pobierana jest jednorazowo w momencie podpisania porozumienia, stanowi koszt pośredni, gdyż nie jest możliwe przypisanie tego wydatku do konkretnego przychodu.

W związku z tym, prawidłowe jest w ocenie Spółki ujęcie dodatkowych opłat tytułem odroczenia terminu zapłaty odsetek ponoszonych rzecz konsorcjum banków jednorazowo w momencie zapłaty tych opłat.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wyjaśnia, iż:

W ocenie Spółki zastosowanie będzie miał w niniejszej sprawie art. 15 ust. 4 d ustawy o CIT.

Przepis ten normuje kwestię rozliczenia pośrednich kosztów podatkowych, stanowiąc, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy”, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Z brzmienia przytoczonego przepisu wynika, że zasadą jest kasowa patronalność pośrednich kosztów podatkowych, (czyli w dacie ich poniesienia), chyba, że spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki wskazane w zdaniu drugim tego przepisu. Wtedy ustawodawca nakazuje rozliczyć dany koszt proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy. Aby takie rozliczenie nastąpiło, koszt pośredni musi dotyczyć okresu przekraczającego rok podatkowy i nie może być możliwe określenie, jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego. W ocenie Spółki warunki te nie zostały spełnione.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż opłata manipulacyjna jest jednorazowo pobierana w momencie podpisania porozumienia. Jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy kredytowej na warunkach określonych w porozumieniu. Opłata ta nie tyle odnosi się do całego okresu trwania umowy kredytu ile do prawa skorzystania z odroczenia spłaty odsetek od zaciągniętego kredytu. W tym sensie opłata ta ma charakter samoistny. Jej poniesienie warunkuje zgodę banków na odroczenie terminu zapłaty odsetek. Dlatego w ocenie Spółki opłata ta jest kosztem jednorazowym, związanym z zawarciem porozumienia na mocy którego nastąpi odroczenie płatności odsetek tym samym powinna być zaliczona do kosztów jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 2, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka planuje przesunąć płatność odsetek należnych z tytułu udzielonego jej kredytu na nabycie akcji. W tym celu zostanie podpisane stosowne porozumienie z konsorcjum banków, w myśl którego termin spłaty odsetek zostanie przesunięty na inny określony termin. Tytułem odroczenia terminu zapłaty odsetek Spółka poniesie dodatkowe opłaty na rzecz konsorcjum banków – opłaty manipulacyjne.

W uzupełnieniu do wniosku, Spółka wyjaśnia, iż dodatkowe opłaty poniesione przez Spółkę – opłaty manipulacyjne – są zaliczane przez nią do kosztów na podstawie Międzynarodowych Standardów Rachunkowości jako koszty rozłożone w czasie do końca czasu trwania umowy kredytowej tj., do roku 2016 jako koszty obsługi kredytu.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że poniesienie wydatków w postaci opłat manipulacyjnych nie może być w sposób bezpośredni przypisane do uzyskiwanych przez podatnika przychodów podatkowych. Tym samym należy je uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie), których poniesienie jest niezbędne w celu wykonywania działalności gospodarczej. Kwestię potrącalności pośrednich kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e updop.

Stosownie do pierwszej z ww. regulacji, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem tut. Organu dnia poniesienia kosztu nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, lecz należy przyjąć, iż jest to dzień, na który Spółka uwzględnia koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych. Z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e updop wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach (np. na koncie rozliczeń międzyokresowych kosztów), tylko jego „ujęcie jako kosztu”, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt przy zachowaniu zasad rachunkowości: współmierności przychodów i kosztów (art. 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.)), istotności (art. 8 ust. 1 ww. ustawy) i ostrożności (art. 7 cytowanej ustawy).

Dzień, na który ujęto koszt w księgach, to dzień, w którym w księgach pojawił się koszt na koncie kosztowym. Dopiero moment odpisu kosztów w ewidencji rachunkowej w ciężar kont o charakterze wynikowym mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego.

Wynik finansowy bowiem obliczony na podstawie rachunku zysków i strat, tworzonego zgodnie z ustawą o rachunkowości, z uwzględnieniem ustaw podatkowych stanowi podstawę naliczenia podatku dochodowego. W związku z powyższym nie jest obojętne, kiedy koszt bilansowy może być uznany za koszt podatkowy.

Kluczowe znaczenie ma tu zasada współmierności, zgodnie z którą w księgach rachunkowych firmy trzeba ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty, przy czym nie jest istotna ani data wystawienia przez kontrahenta faktury, ani moment jej faktycznego zaksięgowania (rozumianego jako czynność techniczno-rachunkowa).

Innymi słowy przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami o rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e updop.

Stwierdzić należy więc, że z treści przywołanych przepisów updop wynika podstawowa reguła, tzn. moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (każda jednostka powinna określić zasady rozliczania kosztów w polityce rachunkowości).

Tym samym, zdaniem tut. Organu, stosowany przez Spółkę sposób rozliczania kosztów dla celów bilansowych powinien znaleźć odzwierciedlenie w sposobie zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Jeśli zatem Spółka ujmie w księgach rachunkowych opłaty manipulacyjne proporcjonalnie do długości umowy kredytowej, to powinna wydatki te w tym samym czasie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Co do zasady, stanowi o tym art. 15 ust. 4e updop.

Końcowo Organ zauważa, że zaprezentowane wyżej stanowisko oparte jest na brzmieniu art. 15 ust. 4d – zdanie pierwsze i art. 15 ust. 4e. Do opisanej we wniosku sytuacji nie ma natomiast zastosowania art. 15 ust. 4d – zdanie drugie. Bez znaczenia pozostaje więc argumentacja w której Spółka dowodzi, że opłata manipulacyjna ma charakter samoistny i nie dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.