INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.05.2012r. (data wpływu 28.05.2012 r.) uzupełnionym w dniu 20.08.2012r. (data wpływu do BKIP w Płocku) na wezwanie z dnia 08.08.2012r. Nr IPPB3/423-331/12-2/MS (data doręczenia 10.08.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w ramach zbycia wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego według zasad określonych w art. 15 ust. 1h pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. w Dz.U. z 2012 r., nr 74, poz. 397 ze zm., dalej ustawa pdop) również dla tej części rezerw utworzonych i zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w związku z wyceną wierzytelności dokonaną z uwagi na okoliczność ich sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.05.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w ramach zbycia wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego według zasad określonych w art. 15 ust. 1h pkt 2 ustawy pdop, również dla tej części rezerw utworzonych i zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w związku z wyceną wierzytelności dokonaną z uwagi na okoliczność ich sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej „X ”, „Bank”) jest bankiem uniwersalnym, prowadzącym działalność bankową w rozumieniu Ustawy Prawo bankowe, w ramach której oferuje dla szerokiego kręgu odbiorców różnego rodzaju usługi finansowe w tym w szczególności udzielanie finansowania poprzez zawieranie umów kredytów, pożyczek, kart kredytowych itp. (dalej we wniosku określanych wspólnie jako „kredyt”). W ramach prowadzonej działalności Bank aktywnie zarządza wierzytelnościami pochodzącymi z kredytów tj. prowadzi w księgach rachunkowych ewidencję wierzytelności, kwot akcesoryjnych związanych z wierzytelnościami tj.: kwot naliczonych prowizji; naliczonych odsetek; naliczonych odsetek karnych tj. odsetek, co do których na skutek niedochowania terminu spłaty kwoty przewidzianej w harmonogramie spłat Bank jest uprawniony do naliczania powiększonego oprocentowania; naliczonych odsetek egzekucyjnych; opłat związanych z zarządzaniem kredytem; opłat i kar związanych z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym; innego rodzaju opłat związanych z udzielonymi kredytami. Zarządzanie wierzytelnościami kredytowymi polega również na tym, iż Bank prowadzi ewidencję i wycenę zabezpieczeń dla kredytów, prowadzi korespondencję i negocjacje z dłużnikami, poręczycielami oraz innymi podmiotami zobowiązanymi do spłaty. W ramach prowadzonej ewidencji księgowej Bank zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości oraz aktów wykonawczych do tej ustawy, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) dokonuje bieżącej wyceny aktywa pochodzącego z wierzytelności oraz w zależności od wyników takiej wyceny dokonuje odpisu aktualizującego wartość aktywa (wierzytelności).

Od momentu, w którym Klient przestaje regularnie obsługiwać wierzytelność i nie dokonuje terminowej spłaty należności wynikających z kredytu Bank zarządza kredytem poprzez jego monitorowanie a następnie restrukturyzację i windykację. W procesie windykacji Bank prowadzi aktywne działania zmierzające do odzyskania kwoty zaangażowanej w ramach kredytu, przy czym windykacja prowadzona jest albo przez służby Banku albo w ramach zleconych czynności monitorowania, restrukturyzacji i windykacji właściwej przez podmioty zewnętrzne. W sytuacji, gdy długotrwałe działania windykacyjne okażą się nieskuteczne Bank, w celu minimalizacji strat na kapitale zaangażowanym do kredytu, podejmuje decyzję o sprzedaży wierzytelności do firmy zewnętrznej, w przypadku opisywanym do funduszu sekurytyzacyjnego. Po stwierdzeniu przez służby Banku, że dalsze prowadzenie windykacji jest bezskuteczne i konieczna jest sprzedaż wierzytelności w celu zminimalizowania strat na kapitale Bank dokonuje wyceny takiej wierzytelności i powiększa odpis aktualizujący zgodny z dokonaną wyceną aktywa. Wartość takiego odpisu zostanie wykorzystana na potrzeby rozliczenia straty jaką Bank ponosi na kapitale na moment sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Bank ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w ramach zbycia wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego według zasad określonych w art. 15 ust. 1h pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy strata ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek), stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) do wysokości uprzednio utworzonej na tę część wierzytelności rezerwy zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, jest kosztem uzyskania przychodów również dla tej części rezerw utworzonych i zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w związku z wyceną wierzytelności dokonaną z uwagi na okoliczność sprzedaży wierzytelności i dotworzonej w wyniku takiej wyceny wartości odpisu (rezerwy) zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy PDOP...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości, iż strata uzyskana z tytułu sprzedaży do funduszu sekurytyzacyjnego albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z udzielonych przez Bank kredytów może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów do wartości odpisów aktualizujących/rezerw zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, również dla tej części rezerw utworzonych i zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w związku z wyceną wierzytelności dokonaną z uwagi na okoliczność sprzedaży wierzytelności. Przepis art. 15 ust. lh pkt 2 ustawy PDOP stanowi lex specialis do ogólnej regulacji art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy PDOP, który to przepis zabrania zaliczania do kosztów uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności (chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12.3, została zarachowana jako przychód należny).

Wprowadzenie do ustawy PDOP przepisów ustanawiających odrębny reżim opodatkowania transakcji zbywania wierzytelności w ramach sekurytyzacji był częścią większej zmiany dokonywanej w stanie prawnym w 2005 roku, której celem było odblokowanie obrotu wierzytelnościami i umożliwienie bankom bezpiecznego zbywania portfeli wierzytelności bez negatywnych konsekwencji podatkowych. Ratio legis dla tych zmian w przepisach podatkowych było umożliwienie utrzymania w kosztach uzyskania przychodów równowartości rezerwy zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów na podstawie odrębnych przepisów — art. 16 ust. 1 pkt 25 oraz art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy PDOP — jako straty na transakcji zbycia wierzytelności do funduszu sekurytyzayjnego definiowanej przez art. 15 ust. 1h pkt 2 ustawy PDOP ustalanej jako różnica pomiędzy ceną zbycia a wartością kapitału kredytu.

Zgodnie z art. 38b ustawy PDOP, w bankach które na podstawie art. 45 ust. la i lb ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. li, z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm.14) sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b - 2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f.

Oznacza to, że dla Banku stosującego MSR do kosztów uzyskania przychodów zaliczane są wartości odpisów aktualizujących, tworzonych zgodnie z MSR/MSSF, do wysokości rezerw celowych w rozumieniu przepisów ustawy PDOP oraz rozporządzenia MF w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (2008r. Dz.U.235 poz.1589 z p.z.).

Rozporządzenie stanowi, że rezerwy celowe na ryzyko związane z ekspozycjami kredytowymi zaklasyfikowanymi do kategorii „pod obserwacja”, „poniżej standardu”, „wątpliwe” i „stracone” tworzy się na podstawie indywidualnej oceny ryzyka obciążającego daną ekspozycję, jednak w wysokości co najmniej wymaganego poziomu rezerw, stanowiącego w relacji do podstawy tworzenia rezerw celowych:

1. 1,5 % — w przypadku kategorii „pod obserwacja”;
2. 20 % — w przypadku kategorii „poniżej standardu”;
3. 50 % — w przypadku kategorii „,wątpliwe”;
4. 100 % — w przypadku kategorii „stracone”.
   
   

Bank w ramach prowadzonej działalności w zakresie zabezpieczania ryzyka wynikającego z działalności kredytowej i tworzenia odpisów aktualizujących stosuje Uchwalę nr 2115 /2011 Zarządu G. SA z dnia 28.12.2011r. Zasady identyfikacji bilansowych ekspozycji kredytowych, które utraciły wartość oraz kalkulacji odpisów aktualizujących wartość bilansową ekspozycji kredytowych oraz rezerw na pozabilansowe ekspozycje kredytowe dla celów księgowych i podatkowych - przepisy wewnętrzne co do tworzenia odpisów aktualizujących zgodnie z MSR/MSSF i porównywania wartości dla celów podatkowych z wartością rezerw celowych zgodnych z rozporządzeniem MF.

Na podstawie przepisów obowiązującego prawa, tj. ustawy o rachunkowości, rozporządzenia MF a także MSR/MSSF oraz na podstawie wewnętrznych regulacji obowiązujących w G na moment podjęcia decyzji o sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego Bank dokonuje wyceny wierzytelności przeznaczonych do sprzedaży. W sytuacji, gdy wartość wierzytelności z kapitału kredytu (ekspozycji kredytowej) była objęta odpisem aktualizującym ale w wyniku przeprowadzonej dodatkowej wyceny wierzytelności na moment sprzedaży Bank dotwarza wartość odpisów aktualizujących, wówczas odpisy te zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 38b ustawy PDOP z uwzględnieniem art. 16 ust.1 pkt 26 ustawy PDOP jeśli spełnione są przesłanki pozwalające na zaliczenie wartości odpisu do kosztów uzyskania przychodów.

W momencie sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego Bank ustala stratę na sprzedaży zgodnie z art. 15 ust. 1h pkt 2 ustawy PDOP jako różnicę pomiędzy ceną uzyskaną od funduszu a wartością kapitału kredytu i wartość tę porównuje z wartością rezerw/odpisów utworzonych w wyniku dokonanej wyceny na moment sprzedaży zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli odpis został utworzony na moment sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego i na ten moment sprzedaży został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów to zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1h pkt 2 ustawy PDOP, który nakłada obowiązek aby na moment ustalenia straty z tytułu sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego, stanowiącej różnicę pomiędzy ceną a kapitałem kredytu - to tak ustaloną stratę porównuje się z wartością odpisów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów i taka wartość straty stanowi koszt uzyskania przychodów.

Pismem z dnia 08.08.2012r. znak IPPB3/423-331/12-2/MS organ podatkowy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

1. doprecyzowanie zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, ponieważ z opisu „W ramach prowadzonej ewidencji księgowej Bank zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości oraz aktów wykonawczych do tej ustawy, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) dokonuje bieżącej wyceny aktywa pochodzącego z wierzytelności oraz w zależności od wyników takiej wyceny dokonuje odpisu aktualizującego wartość aktywa (wierzytelności)” nie wynika czy Wnioskodawca:
   1. tworzy rezerwy celowe na ryzyko związane z działalnością banków, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości i Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. Nr 235, poz. 1589 ze zm.), czy
   2. dokonuje odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) na podstawie przepisów Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (MSR)
2. podanie na podstawie jakiego przepisu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), Bank zalicza do kosztów uzyskania przychodów rezerwy celowe/ odpisy aktualizujące.
   
   

Pismem z dnia 20.08.2012r. stanowiącym odpowiedź Spółki na ww. wezwanie złożyła następujące wyjaśnienia:

1. Zgodnie z opisem stanu faktycznego zamieszczonym w złożonym przez Bank wniosku ORD-IN, bank sporządza sprawozdanie finansowe według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej, co oznacza równocześnie, iż księgi rachunkowe Banku są prowadzone według standardów MSR i zgodnie z regulacjami zawartymi w tych standardach Bank dokonuje odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń).Wnioskodawca podkreślił, że ponieważ równocześnie przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2011 roku, nr 74, poz. 397 z późniejszymi zmianami, dalej „ustawa PDOP”) w celu ustalenia prawidłowej wysokości kosztów uzyskania przychodów dla odpisów aktualizujących nakładają obowiązek porównywania wartości odpisów aktualizujących do wysokości rezerw tworzonych na ryzyko związane z działalnością banków — Bank prowadzi wyliczenie wartości rezerw celowych według regulacji wynikających z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008r. W sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków. Formalnie jednak Bank nie tworzy rezerw celowych w swoich księgach rachunkowych.
2. W odpowiedzi na drugie pytanie zawarte w przedmiotowym piśmie poinformowano, iż Bank zalicza odpisy aktualizujące do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 38b ustawy PDOP cyt:
   Art. 38b. 1. Banki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i lb ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223, nr 157, poz. 1241 i nr 165, poz. 1316 oraz z 2010 r. nr 47, poz. 278) sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f.
   
   

Do odpisów aktualizujących, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 12 ust. 1 pkt 4, 6 lit. b, ust. la, ust. 4 pkt 15 lit. a-c, art. 15 ust. lh pkt 2, art. .16 ust. 1 pkt 25 lit. b i c, ust. 2 oraz art. 38a ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Banki, o których mowa w ust. 1, mogą stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b i c, pkt 26, ust. 2, ust. 2a pkt 2, ust. 2b-2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f do odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek dotyczących rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2004r., a niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy ust. 2 stosuje się do odpisów, o których mowa w ust. 3.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Sekurytyzacja ze sprzedażą polega na całkowitym, pod względem prawnym, transferze jednolitych rodzajowo aktywów wraz ze wszystkimi związanymi z nimi typami ryzyka, dochodami i ubezpieczeniami oraz prawami akcesoryjnymi (tj. zastawy, hipoteki, poręczenia) z banku (kreatora) do funduszu sekurytyzacyjnego. W wyniku zawarcia tej umowy dochodzi do cesji wierzytelności przez bank do funduszu sekurytyzacyjnego albo do towarzystwa funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny. Wskutek umowy o cesję dochodzi do przejścia wierzytelności z banku do funduszu sekurytyzacyjnego albo do towarzystwa funduszy inwestycyjnych tworzącego fundusz sekurytyzacyjny w takim zakresie i stanie, w jakim wierzytelność znajdowała się w momencie cesji.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w przepisach ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2011, Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: updop), które wyodrębniają skutki podatkowe:

1. utworzenia a następnie rozwiązania przez bank odpisów aktualizujących wartość należności z tytułu udzielonych przez bank kredytów (pożyczek) – art. 16 ust.1 pkt 26 oraz art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. b) w zw. z art. 38b, a następnie
2. zbycia przez bank do funduszu sekurytyzacyjnego wierzytelności z tytułu udzielonych przez bank kredytów (pożyczek) – wynikowe ujęcie wyniku sprzedaży poprzez wyłączenie kwoty z tytułu zbycia wierzytelności na podstawie art. 12 ust.4 pkt 15 lit. c) przy jednoczesnym uprawnieniu rozliczenia straty poniesionej na ww. sprzedaży stosownie do art. 15 ust. 1h pkt 2 updop.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c) updop, w banku nie będą uznane za podlegające opodatkowaniu przychody ze zbycia do funduszu sekurytyzacyjnego wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) do wysokości niespłaconej części kredytów (pożyczek). Podkreślić należy, że na podstawie art. 12 ust. 4e updop, powyższemu wyłączeniu z przychodów nie podlegają przychody ze zbycia, o którym mowa powyżej, w części dotyczącej odsetek (w tym odsetek skapitalizowanych) od tych kredytów (pożyczek). Jednoczenie w myśl przepisu art. 12 ust.9, przepisu ust. 4 pkt 15 lit. c nie stosuje się do otrzymanych kwot spłat kredytów (pożyczek), nieprzekazanych funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny – po upływie 5 dni roboczych od dnia wymagalności ich przekazania.

Dla banku, zgodnie z art. 15 ust. 1h pkt 2 updop, kosztem uzyskania przychodu jest strata ze zbycia do funduszu sekurytyzacyjnego wierzytelności z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki), stanowiąca różnicę między kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności (jej kapitału) do wysokości uprzednio utworzonej rezerwy zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów również w części dotworzonej wartości odpisów aktualizujących, które zaliczane były do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 38b ustawy updop z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 pkt 26 updop, jeśli spełnione są przesłanki uprawdopodobnienia ich nieściągalności.

Przy czym należy pamiętać, że rozwiązanie odpisów aktualizujących w związku ze zbyciem wierzytelności skutkuje- na podstawie art. 12 ust.1 pkt 6 lit.b) w zw. z art. 38b ust. 2 updop - obowiązkiem wykazania przychodu podatkowego w wartości rozwiązanych odpisów zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. W tym miejscu Organ nie dokonuje pogłębionej analizy wskazanych przepisów gdyż podatkowe skutki rozwiązania odpisu w związku ze zbyciem wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego były przedmiotem odrębnej interpretacji o sygn. IPPB3/423-330/12-4/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.