INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.05.2012r. (data wpływu 28.05.2012 r.) uzupełnionym w dniu 20.08.2012r. (data wpływu do BKIP w Płocku) na wezwanie z dnia 08.08.2012r. Nr IPPB3/423-330/12-2/MS (data doręczenia 10.08.2012r.)o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania przychodów uzyskanych ze zbycia wierzytelności funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny – do wysokości niespłaconej części udzielonych kredytów/pożyczek – jest prawidłowe,

• niezaliczenia do przychodów podatkowych wartości rozwiązanych - w związku ze zbyciem wierzytelności funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny - odpisów aktualizujących, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów– jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28.05.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów rozpoznawanych w momencie zbycia wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów/pożyczek funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej „X ”, „Bank”) jest bankiem uniwersalnym, prowadzącym działalność bankową w rozumieniu Ustawy Prawo bankowe, w ramach której oferuje dla szerokiego kręgu odbiorców różnego rodzaju usługi finansowe w tym w szczególności udzielanie finansowania poprzez zawieranie umów kredytów, pożyczek, kart kredytowych itp. (dalej we wniosku określanych wspólnie jako „kredyt”). W ramach prowadzonej działalności Bank aktywnie zarządza wierzytelnościami pochodzącymi z kredytów tj. prowadzi w księgach rachunkowych ewidencję wierzytelności, kwot akcesoryjnych związanych z wierzytelnościami tj.: kwot naliczonych prowizji, naliczonych odsetek, naliczonych odsetek karnych, tj. odsetek, co do których na skutek niedochowania terminu spłaty kwoty przewidzianej w harmonogramie spłat Bank jest uprawniony do naliczania powiększonego oprocentowania, naliczonych odsetek egzekucyjnych, opłat związanych z zarządzaniem kredytem, opłat i kar związanych z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym, innego rodzaju opłat związanych z udzielonymi kredytami. Zarządzanie wierzytelnościami kredytowymi polega również na tym, iż Bank prowadzi ewidencję i wycenę zabezpieczeń dla kredytów, prowadzi korespondencję i negocjacje z dłużnikami, poręczycielami oraz innymi podmiotami zobowiązanymi do spłaty. W ramach prowadzonej ewidencji księgowej Bank zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości oraz aktów wykonawczych do tej ustawy, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) dokonuje bieżącej wyceny aktywa pochodzącego z wierzytelności oraz w zależności od wyników takiej wyceny dokonuje odpisu aktualizującego wartość aktywa (wierzytelności).

Od momentu, w którym Klient przestaje regularnie obsługiwać wierzytelność i nie dokonuje terminowej spłaty należności wynikających z kredytu Bank zarządza kredytem poprzez jego monitorowanie a następnie restrukturyzację i windykację. W procesie windykacji Bank prowadzi aktywne działania zmierzające do odzyskania kwoty zaangażowanej w ramach kredytu, przy czym windykacja prowadzona jest albo przez służby Banku albo w ramach zleconych czynności monitorowania, restrukturyzacji i windykacji właściwej przez podmioty zewnętrzne. W sytuacji, gdy długotrwałe działania windykacyjne okażą się nieskuteczne Bank, w celu minimalizacji strat na kapitale zaangażowanym do kredytu, podejmuje decyzję o sprzedaży wierzytelności do firmy zewnętrznej, w przypadku opisywanym do funduszu sekurytyzacyjnego.

Po stwierdzeniu przez służby Banku, że dalsze prowadzenie windykacji jest bezskuteczne i konieczna jest sprzedaż wierzytelności w celu zminimalizowania strat na kapitale Bank dokonuje wyceny takiej wierzytelności i powiększa odpis aktualizujący zgodny z dokonaną wyceną aktywa. Wartość takiego odpisu zostanie wykorzystana na potrzeby rozliczenia straty jaką Bank ponosi na kapitale na moment sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego. Równocześnie Bank rozpoznaje w prowadzonych księgach rachunkowych oraz w rozliczeniach podatkowych skutki związane z otrzymaniem od funduszu sekurytyzacyjnego środków z tytułu nabycia wierzytelności. Środki uzyskane ze zbycia wierzytelności do funduszu są rozliczane w ramach uprzednio utworzonego odpisu aktualizującego na zbytą do funduszu wierzytelność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskane/rozpoznane z tytułu zbycia wierzytelności funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 12 ust. 4 pkt 15 lit.c) ustawy PDOP do wysokości zbywanej wierzytelności w niespłaconej części udzielonych uprzednio kredytów (pożyczek) ...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla skutków prawnych podatkowych wynikających z czynności wykonywanych z tytułu umowy sekurytyzacji wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego ustawodawca wprowadził przepisy szczególne tj. między innymi art. 12 ust. 4 pkt 15 lit.c) oraz art. 15 ust. 1h pkt 2 i 3 ustawy PDOP.

Przepisy te stanowią lex specialis dla innych regulacji ustawy PDOP i zgodnie z dyrektywami logicznymi wykładni językowej mają pierwszeństwo w zastosowaniu do innych regulacji ustawy PDOP.

W przypadku transakcji zbycia wierzytelności i związanej z tym konieczności rozwiązania odpisów aktualizujących, które to rozwiązanie następuje zgodnie z regulacjami MSR (dla Banku stosującego MSR) oraz przepisami rozporządzenia MF w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (2008r. Dz.U.235 poz,1589 z p.z.) regulacja art. 12 ust. 4 pkt 15 lit.c) jest przepisem szczególnym dla postanowień wynikających z art. 12 ust. 1 ustawy PDOP w szczególności dla art. 12 ust. 1 pkt 6 lit.b) ustawy PDOP, który to przepis wskazuje na konieczność zadeklarowania do opodatkowania rozwiązanych lub zmniejszonych rezerw, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Udzielenie i spłata kredytu są zdarzeniami ambiwalentnymi podatkowo co oznacza, że wydatek banku w postaci przekazania środków własnych banku kredytobiorcy nie stanowi kosztu uzyskania przychodu podobnie jak odzyskanie kapitału zaangażowanego przez bank do kredytu, bez względu na formę w jakiej to następuje tj. spłaty, realizacji zabezpieczeń, spłaty poręczycieli czy też zaspokojenia się banku w drodze sprzedaży wierzytelności — nie stanowi przychodu podatkowego. Konsekwencją odzyskania środków pieniężnych przez bank, w całości bądź w części oraz konsekwencją zbycia własności wierzytelności jest rozwiązanie odpisu aktualizującego (rezerwy) o ile takowa została uprzednio utworzona. W sytuacji, gdy odpis został uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów - po spełnieniu przestanek określonych w ustawie PDOP- rozwiązanie lub zmniejszenie odpisu powoduje w zwykłej sytuacji konieczność zadeklarowania wartości odpisu jako przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu. Należy przy tym zauważyć, że ustawa PDOP jest w tej materii zgodna z przepisami o rachunkowości, gdyż spłata bądź inne zaspokojenie wierzytelności jest rozliczane w księgach rachunkowych poprzez rozliczenie odpisu / rezerwy utworzonego na daną wierzytelność.

W standardowej sytuacji mamy zatem następujące warianty;

1. Spłata bądź inne zaspokojenie wierzytelności, na którą nie utworzono odpisu nie jest przychodem podatkowym - art. 12 ust .4 pkt 1.in fine ustawy PDOP;
2. Spłata bądź inne zaspokojenie wierzytelności, na które został utworzony odpis jest rozliczana dla celów podatkowych poprzez określenie skutków jakie niesie ze sobą rozwiązanie odpisu i w zależności, czy odpis był czy też nie był zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wartość odpisu jest bądź nie jest zaliczana do przychodów podatkowych.
   
   

Zatem efekt podatkowy nie jest powiązany bezpośrednio z samą spłatą bądź innym zaspokojeniem wierzytelności (która jest neutralna podatkowo) ale z efektem rozliczenia tej spłaty poprzez konieczność rozwiązania odpisu. Do tych przepisów generalnych ustawodawca wprowadził przepis szczególny dla transakcji zbycia wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego.

Przepis art. 12 ust.4 pkt 15 lit.c) ustawy PDOP, którego to przepisu dotyczy wniosek Banku, wyłącza z opodatkowania przychody wynikające ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) - do wysokości niespłaconej części udzielonych kredytów (pożyczek). Ratio legis tego przepisu nakazuje wyłączenie z opodatkowania takiego przychodu, który podlega w normalnych warunkach opodatkowaniu - w przeciwnym bowiem razie przepis ten nie odnosiłby się do żadnego możliwego potencjalnego stanu faktycznego i świadczyłby o nieracjonalności ustawodawcy, podczas gdy założenie nieracjonalności ustawodawcy bądź też uzyskanie w drodze wykładni efektów potwierdzających takie założenie jest sprzeczne z nadrzędną zasadą wykładni aktów prawnych.

Prawidłowa wykładnia art. 12 ust. 4 pkt 15 lit.c) ustawy PDOP z odrzuceniem założenia o nieracjonalności ustawodawcy prowadzi do wniosku, iż przepis ten wyłącza z przychodów konsekwencje zbycia wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego. Skoro natomiast samo odzyskanie całości bądź części środków przez Bank jest neutralne podatkowo a równocześnie skutki zaspokojenia wierzytelności są rozliczane poprzez rozwiązanie odpisów aktualizujących zatem przepis art. 12 ust. 4 pkt 15 lit.c) ustawy PDOP dotyczy skutku związanego z rozwiązaniem uprzednio utworzonych i zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących. Odpisy aktualizujące zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów rozwiązywane w związku z rozliczeniem zbycia wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego nie stanowią przychodu do opodatkowania - do wysokości niespłaconej części udzielonych kredytów.

Pismem z dnia 08.08.2012r. znak IPPB3/423-331/12-2/MS organ podatkowy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

1. doprecyzowanie zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, ponieważ z opisu „W ramach prowadzonej ewidencji księgowej Bank zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości oraz aktów wykonawczych do tej ustawy, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) dokonuje bieżącej wyceny aktywa pochodzącego z wierzytelności oraz w zależności od wyników takiej wyceny dokonuje odpisu aktualizującego wartość aktywa (wierzytelności)” nie wynika czy Wnioskodawca:
   1. tworzy rezerwy celowe na ryzyko związane z działalnością banków, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości i Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. Nr 235, poz. 1589 ze zm.), czy
   2. dokonuje odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) na podstawie przepisów Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (MSR)
2. podanie na podstawie jakiego przepisu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), Bank zalicza do kosztów uzyskania przychodów rezerwy celowe/ odpisy aktualizujące.
   
   

Pismem z dnia 20.08.2012r. stanowiącym odpowiedź Spółki na ww. wezwanie złożyła następujące wyjaśnienia:

1. Zgodnie z opisem stanu faktycznego zamieszczonym w złożonym przez Bank wniosku ORD-IN, bank sporządza sprawozdanie finansowe według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej, co oznacza równocześnie, iż księgi rachunkowe Banku są prowadzone według standardów MSR i zgodnie z regulacjami zawartymi w tych standardach Bank dokonuje odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń).
   Wnioskodawca podkreślił, że ponieważ równocześnie przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2011 roku, nr 74, poz. 397 z późniejszymi zmianami, dalej „ustawa PDOP”) w celu ustalenia prawidłowej wysokości kosztów uzyskania przychodów dla odpisów aktualizujących nakładają obowiązek porównywania wartości odpisów aktualizujących do wysokości rezerw tworzonych na ryzyko związane z działalnością banków — Bank prowadzi wyliczenie wartości rezerw celowych według regulacji wynikających z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16grudnia 2008r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków. Formalnie jednak Bank nie tworzy rezerw celowych w swoich księgach rachunkowych.
2. W odpowiedzi na drugie pytanie zawarte w przedmiotowym piśmie poiformowano, iż Bank zalicza odpisy aktualizujące do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 38b ustawy PDOP cyt:
   Art. 38b. 1. Banki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i lb ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223, nr 157, poz. 1241 i nr 165, poz. 1316 oraz z 2010 r. nr 47, poz. 278) sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f.
   Do odpisów aktualizujących, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 12 ust. 1 pkt 4, 6 lit. b, ust. la, ust. 4 pkt 15 lit. a-c, art. 15 ust. lh pkt 2, art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b i c, ust. 2 oraz art. 38a ust. 2 stosuje się odpowiednio.Banki, o których mowa w ust. 1, mogą stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b i c, pkt 26, ust. 2, ust. 2a pkt 2, ust. 2b-2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f do odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek dotyczących rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2004r., a niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.
   Przepisy ust. 2 stosuje się do odpisów, o których mowa w ust. 3.
   
   

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, organ podatkowy odniósł się do wskazanych przez Wnioskodawcę skutków podatkowych zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c) ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2011, Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: updop) oraz wyłączenia z zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. b) updop.

Na wstępie należy zauważyć, ze w myśl art. 38b ust. 1 updop, banki, które sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) odpowiadające wartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, art. 16 ust. 2a pkt 2, art. 16 ust. 2b-2d, art. 16 ust. 3, 3c, 3e i 3f.

Z powyższego przepisu wynika więc, że do kosztów podatkowych zaliczona może być kwota dokonanego odpisu aktualizującego nie przekraczająca równowartości rezerw utworzonych na ryzyko związane z działalnością banków. Przepis art. 38b updop nawiązując do rezerw, nie daje podstawy do zaliczenia ich przez banki do kosztów uzyskania przychodów, lecz prawo do zaliczenia w koszty odpisów aktualizujących, na zasadach przewidzianych dla rezerw. Określa równocześnie limit, do którego odpisy mogą być odnoszone w koszty, tj. w kwocie nie przekraczającej równowartości rezerw utworzonych na ryzyko związane z działalnością banków. Wobec odpisów aktualizujących stosowane są te same zasady uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów, co obowiązujące dla rezerw celowych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 stycznia 2009r. sygn. akt II FSK 1414/07 oraz poprzedzający go wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 czerwca 2007r. sygn. akt III SA/Wa 3830/06).

Jednocześnie do odpisów aktualizujących mają zastosowanie takie same zasady jak w odniesieniu do rezerw celowych jeżeli chodzi o skutek podatkowy w momencie rozwiązania odpisu, a mianowicie obowiązek wykazania w przychodach wartości rozwiązanych odpisów, które uprzednio zaliczono do kosztów uzyskania przychodów, co wynika z treści przepisu art. 38b ust. 2 odsyłającego do art. 12 ust. 1 pkt 6 lit.b) updop. Ustawodawca nie przewidział w tym zakresie żadnego wyłączenia dla banków rozwiązujących odpisy (rezerwy) w związku ze zbyciem wierzytelności funduszowi sekurytyzacyjnemu.

W szczególności takiego wyłączenia nie zawiera art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c) updop, zgodnie z którym w bankach do przychodów nie zalicza się przychodów ze zbycia do funduszu sekurytyzacyjnego albo towarzystwa funduszy inwestycyjnych tworzącego fundusz sekuryryzacyjny wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek) do wysokości niespłaconej części kredytów (pożyczek).

Wbrew stanowisku Spółki zbycie wierzytelności nie jest tym samym zdarzeniem co spłata (bądź inne zaspokojenie wierzytelności) przez kredytobiorcę/ pożyczkobiorcę udzielonego przez bank kredytu/pożyczki. Nie może więc mieć do niego zastosowania powoływany przez Spółkę art. 12 ust. 4 pkt 1 updop stanowiący o podatkowej neutralności udzielonych bądź otrzymanych kredytów/ pożyczek.

Co do zasady bank zbywający wierzytelność kredytową/pożyczkową ma obowiązek wykazać przychód podatkowy w wysokości uzyskanej ze zbycia. Jednakże ustawodawca przewidział w tym zakresie pewien wyjątek, którym jest zbycie wierzytelności przez bank do funduszu sekurytyzajnego lub towarzystwa (…), wyartykułowany w cytowanym wyżej przepisie art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c) updop. Przepis ten znajduje zastosowanie w przedmiotowej sprawie, jednakże nie w sposób interpretowany przez Spółkę, tzn. iż Bank nie ma obowiązku wykazywania w przychodach wartości rozwiązanych odpisów aktualizujących. Przyjęcie stanowiska Spółki, spowodowałby, nie znajdujące oparcia w przepisach ustawy, uprzywilejowanie Banku, gdyż nie dość, że zgodnie z wolą ustawodawcy wyłączone zostaną przychody ze zbycia wierzytelności to nadal po stronie kosztów podatkowych pozostawałaby rezerwa, a dokładniej odpis aktualizujący, którą już rozwiązano.

Reasumując, w sytuacji opisanej we wniosku:

1. Bank ma obowiązek wykazania w przychodach podatkowych wartości rozwiązanych odpisów aktualizujących zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów – art. 12 ust. 1 pkt 6 lit.b) w zw. z art. 38b ust. 2 updop. Ta operacja doprowadzi do podatkowej neutralności odpisów, które jak należy wyraźnie podkreślić mają charakter tymczasowy - do momentu ostatecznego rozliczenia wierzytelności (także nieściągalnej)
2. Transakcję zbycia do funduszu sekurytyzacyjnego lub towarzystwa (…) wierzytelności z tytułu udzielonych przez Bank kredytów (pożyczek), Bank rozlicza wynikowo: poprzez wyłączenie z przychodu kwoty uzyskanej ze zbycia wierzytelności do wysokości niespłaconej części kredytów/pożyczek na podstawie art. 12 ust.4 pkt 15 lit. c) przy jednoczesnym uprawnieniu rozliczenia straty poniesionej na ww. sprzedaży stosownie do art. 15 ust. 1h pkt 2 updop. Jednocześnie trzeba mieć na uwadze treść art. 12 ust. 4e updop, zgodnie z którym wyłączeniu z przychodów nie podlegają przychody ze zbycia wierzytelności, w części dotyczącej odsetek (w tym odsetek skapitalizowanych) od tych kredytów (pożyczek), a także przepis art. 12 ust. 9, w myśl którego przepisu ust. 4 pkt 15 lit. c nie stosuje się do otrzymanych kwot spłat kredytów (pożyczek), nieprzekazanych funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny – po upływie 5 dni roboczych od dnia wymagalności ich przekazania.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania przychodów uzyskanych ze zbycia wierzytelności funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny – do wysokości niespłaconej części udzielonych kredytów/pożyczek – jest prawidłowe,

• niezaliczenia do przychodów podatkowych wartości rozwiązanych - w związku ze zbyciem wierzytelności funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny - odpisów aktualizujących, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów– jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.