Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 31.03.2005 r., uzupełnionego pismem z dnia 6.04.2005 r., na postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 23.03.2005 r. (znak: PUS.I/423/5/05) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, uchyla wymienione postanowienie organu I instancji.

Pismem z dnia 9.01.2005 r. "K." spółka z o.o. zwróciła się do Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedstawiając stan faktyczny i własne stanowisko w sprawie. Przedmiotowe pismo złożone w Urzędzie w dniu 11.01.2005 r. podpisane zostało jednoosobowo przez prokurenta renta spółki. Wniosek dotyczył zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 w związku z art. 16 ust. 7a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki, w następującym stanie faktycznym:

Spółka z o.o. "K." z siedzibą w Polsce, której 100-procentowym udziałowcem jest firma "K." z siedzibą w Luksemburgu zawarła w dniu 24.05.2004 r. z tymże udziałowcem umowę pożyczki w wysokości 23.250.300 zł. Kapitał zakładowy spółki z o.o. wynosi 100.000 zł. W dniu 23.12.2004 r. (przelewem bankowym) spółka z o.o. zapłaciła pożyczkodawcy odsetki od tej pożyczki w kwocie 179.237 euro. Pożyczka jest długoterminowa i będzie spłacana do roku 2010. Zdaniem spółki ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może mieć zastosowania, ponieważ zgodnie z treścią ust. 7a tego przepisu w okresie do 31.12.2004 r. nie dotyczyło podmiotów krajowych i z uwagi na zapis art. 25 ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przedmiotowe odsetki należy traktować na takich samych warunkach jak płacone na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Polsce. Oznacza to, że zapłacone w grudniu 2004 r. odsetki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Postanowieniem z dnia 23.03.2005 r. (znak: PUS.I/423/5/05), wydanym w trybie art. 14a § 1 i § 4 ordynacji podatkowej, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. W uzasadnieniu, przytaczając przepisy prawa podatkowego mające zastosowanie w sprawie, Naczelnik Urzędu stwierdził, iż ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będą miały zastosowanie w tym przypadku, ponieważ nie kolidują z zasadą równego traktowania wynikającą z art. 25 konwencji zawartej między Rzeczypospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga.

Pismem z dnia 31.03.2005 r. spółka złożyła do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie zażalenie na powyższe postanowienie, wnosząc o zmianę postanowienia poprzez jego uchylenie w całości i wydanie decyzji potwierdzającej prawidłowość stanowiska spółki oraz zarzucając:

• naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną interpretację przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 25 ust. 3 i 4 konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
• wadliwość formalnoprawną wynikającą z zasad postępowania podatkowego wyrażonych w art. 120, art. 121 § 1 i art. 122 ordynacji podatkowej.

W uzasadnieniu zażalenia spółka stwierdza, iż ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może mieć zastosowania, ponieważ zgodnie z treścią ust. 7a tego przepisu w okresie do 31.12.2004 r. nie dotyczyło podmiotów krajowych i w myśl zasady niedyskryminacji podmiotów nie może dotyczyć również podmiotu zagranicznego. Na poparcie swojego stanowiska spółka powołuje się na:

• zasadę równego traktowania podmiotów, wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania; zapisy art. 25 ust. 3, 4 konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
• zasadę pierwszeństwa umowy międzynarodowej ratyfikowanej w przypadku kolizji z ustawami; art. 91 ust. 2 i ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polski,
• zasady wynikające z prawa wspólnotowego,
• zasadę swobody prowadzenia działalności gospodarczej wyrażoną w art. 43 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,
• orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a w szczególności na orzeczenie z dnia 12.12.2002 r. w sprawie C-324/00 oraz w sprawie C-168/01 z dnia 18.09.2003 r.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie rozpatrując złożone zażalenie stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14a § 1 ordynacji podatkowej, stosowanie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 3 ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w § 1 zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

W wydanym w przedmiotowej sprawie postanowieniu organ I instancji stwierdzając w sentencji, iż w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko spółki jest nieprawidłowe, w uzasadnieniu ograniczył się jedynie do przytoczenia przepisów prawa podatkowego mających zastosowanie w sprawie i na tej podstawie stwierdził, iż udzielenie w dniu 24.05.2004 r. pożyczki powoduje, że ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będą miały w tym przypadku zastosowanie, a uregulowania te nie kolidują z zasadą równego traktowania wynikającą z art. 25 konwencji. Stwierdzić zatem należy, iż w wydanym postanowieniu brak jest wymaganej przez wyżej cyt. przepis art. 14a § 3 ordynacji podatkowej oceny prawnej odmiennego stanowiska spółki wyrażonego we wniosku, która to ocena potwierdzałaby jego niezasadność. Ponadto z załączonego do akt sprawy aktualnego odpisu z rejestru przedsiębiorców spółki wynika, że do reprezentacji spółki uprawnionych jest dwóch członków zarządu łącznie lub członek zarządu łącznie z prokurentem. Złożony do Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie interpretacji został podpisany jednoosobowo przez prokurenta. Oznacza to, że w tym przypadku spółka nie była należycie reprezentowana, a złożony wniosek nie może być potraktowany jako skutecznie wniesiony. Uniemożliwia to bowiem nadanie wnioskowi właściwego biegu i rodzi obowiązek organu podatkowego wezwania wnioskodawcy do usunięcia braku zgodnie z art. 169 § 1 ordynacji podatkowej.

Jak z powyższego wynika, w rozpatrywanej sprawie ww. postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 23.03.2005 r. zawierające interpretację co do sposobu i zakresu stosowania prawa podatkowego zostało wydane z naruszeniem ww. uregulowań, co skutkuje jego uchyleniem w trybie art. 14b § 5 pkt 2 ordynacji podatkowej.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.