P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Pana ..... zam. ....... z dnia 11.05.2005r., uzupełnionego w dniach 19.05.2005r. oraz 10.06.2005r. (data pisma 01.06.2005r.), dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zmiany rezydencji podatkowej oraz sposobu rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z podjęciem pracy na pełnym etacie w innym kraju UE,
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu, stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku w tym zakresie jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E
W dniu 11.05.2005r. Pan ... wystąpił do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W dniu 19.05.2005r. uzupełnił przedmiotowy wniosek o opłatę skarbową, zaś w dniu 10.06.2005r. (pismo z dnia 01.06.2005r.) w zakresie własnego stanowiska.

Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę:
Jestem osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, podatnikiem VAT począwszy od dnia 01.11.2004r. Składam deklaracje PIT-5 oraz VAT-7. Opłacam składki ZUS.
Firma generuje przychody oraz koszty.
Jednocześnie z dniem 01.06.2005r. rozpoczynam pracę w Wielkiej Brytanii jako pracownik pełnoetatowy w tamtejszej firmie. Posiadam podpisana ofertę pracy. W moim przypadku oznacza to zmianę „centrum interesów życiowych” ponieważ:
#61485; jestem kawalerem (nie posiadam rodziny w kraju),
#61485; nie posiadam mieszkania w kraju, natomiast miejscem
zamieszkania będzie od 01.06.2005r. Wielka Brytania (miejscem zameldowania pozostaje Polska, .....),
#61485; nie pracowałem na etat i nie będę pracował w kraju,
#61485; umowa o pracę, która będzie podpisana z firmą angielską
, będzie zawarta na czas nieokreślony.
W związku z powyższym planuję zmienić rezydencję podatkową na Wielką Brytanię (i być zwolnionym z opodatkowania w kraju w zakresie przychodów uzyskiwanych z umowy o pracę).
Czy posiadając działalność gospodarczą mogę zmienić rezydencję podatkową...
Zdaniem Wnioskodawcy Podatnik prowadzący działalność gospodarczą ma prawo zmienić rezydencję podatkową na inny kraj UE. W tym przypadku jest rezydentem kraju UE, który prowadzi działalność gospodarczą w Polsce.
Rozliczenia podatkowe są następujące:
#61485; z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Polski – II Urząd Podatkowy Warszawa Śródmieście,
#61485; z przychodów uzyskiwanych na umowę o pracę (w kraju UE innym niż Polska)) – w Urzędzie Podatkowym tego kraju właściwym dla miejsca zamieszkania (niekoniecznie zameldowania).
Urzędem podatkowym właściwym dla rezydenta kraju UE jest Warszawa Śródmieście.
Aby zmienić rezydencję podatkową wymagane jest pisemne oświadczenie podatnika złożone do właściwego Urzędu Skarbowego.

Stanowisko organu podatkowego:
Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W myśl § 2 powołanego przepisu, wniosek, o którym mowa w § 1, składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, urzędu celnego lub wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa.
W świetle art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej, interpretacja, o której mowa w § 1, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zakres przedmiotowy opodatkowania dochodów podmiotów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest pełny lub ograniczony w zależności od tego, jakiego rodzaju obowiązek ciąży na danym podmiocie.
Obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych oparto przede wszystkim na tzw. zasadzie rezydencji, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają wszelkie dochody danego podmiotu, który ma miejsce zamieszkania na terytorium danego państwa, niezależnie od miejsca (źródła) ich powstania. Z zasadą rezydencji powiązana jest konstrukcja nieograniczonego obowiązku podatkowego, którego wyrazem jest treść art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm).
Drugą zasadą jest zasada źródła, w myśl której – niezależnie od miejsca zamieszkania – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały (zostały osiągnięte), tzw. ograniczony obowiązek podatkowy, którego definicję zawiera art. 3 ust. 2a cyt. ustawy.

Zgodnie z treścią powołanego przepisu osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1 i 2a cyt. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a).

Kryterium decydującym o powstaniu po stronie danej osoby fizycznej nieograniczonego obowiązku podatkowego jest zatem miejsce zamieszkania.
Zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Osoba fizyczna może mieć tylko jedno miejsce zamieszkania (art. 28 K.c. ), co nie stoi na przeszkodzie, aby miejsce to ulegało zmianom.
W orzecznictwie przyjęto, iż wyznacznikami miejsca zamieszkania jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze faktyczne przebywanie w danej miejscowości, po drugie zaś zamiar stałego tam pobytu. Kryterium pomocniczym może być fakt, iż dane miejsce stanowi centrum (główny ośrodek) życiowej działalności danej osoby.

Potwierdzenie faktu posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych stanowi certyfikat rezydencji, tj. dokument wydawany przez właściwą administrację podatkową. Uzyskanie certyfikatu rezydencji wiąże się z dopełnieniem odpowiednich formalności wymaganych przez prawo miejscowe oraz umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, warunkujących posiadanie miejsca zamieszkania w danym kraju.
Certyfikat taki ma służyć przede wszystkim płatnikowi – od posiadania tego dokumentu zależy czy istnieje prawo do zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, czy też ze względu na istniejące wątpliwości, należy potrącić podatek w wysokości określonej w ustawie, aby nie odpowiadać za nieprawidłowe potrącenie podatku od dochodu osiągniętego przez nierezydenta.

W polskim prawie podatkowym kwestie związane z certyfikatem rezydencji regulują przepisy art. 306l – 306n ustawy Ordynacja podatkowa oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30.04.2004r. w sprawie wzorów zaświadczeń o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanych przez organy podatkowe (Dz. U. z 2004r. Nr 106, poz. 1134 ze zm.).

Jak z powyższego wynika, w dziedzinie ograniczonego obowiązku podatkowego (zasada źródła) szczególnie ważna jest rola umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania, które Polska zawarła z innymi państwami.
Przepisy umów międzynarodowych stanowią lex specialis i to one przede wszystkim będą miały zastosowanie przed przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taka hierarchia wynika z Konstytucji RP, zgodnie z regulacjami której (art. 91 ust. 2) ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
W niektórych przypadkach przepisy umów międzynarodowych warunkować mogą objęcie danego podatnika ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce. Odnosi się to przede wszystkim do pojęcia „zakładu”, bowiem rozstrzygnięcie czy dany podmiot prowadzi w Polsce „zakład” będzie miało kluczowe znaczenie dla możliwości opodatkowania dochodów osiąganych z działalności w Polsce przez tego Podatnika.
Artykuł 7 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (The OECD Model Tax on Income and on Capital) – która jest wzorcowa dla umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, stanowi, iż zyski przedsiębiorstwa umawiającego się Państwa będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie poprzez zakład, który tam posiada. W takim wypadku bowiem zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w tym drugim państwie w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
Zgodnie z postanowieniami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania „zakład” jest to stała placówka, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

Odnosząc powyższe w Pana sprawie stwierdzić należy, iż nie ma przeszkód prawnych w zakresie zmiany przez Pana rezydencji podatkowej, tj. miejsca zamieszkania, dla celów podatkowych. Przy czym właściwym dla wydania stosownego certyfikatu będą władze Wielkiej Brytanii.
W przypadku uzyskania przez Pana certyfikatu, potwierdzającego miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, dochody uzyskane tam ze stosunku pracy będą podlegały opodatkowaniu według miejscowego prawa (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast z racji prowadzenia działalności na terenie Polski, będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku według prawa polskiego zgodnie z zasadą ograniczonego obowiązku podatkowego, o której mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W zakresie działalności gospodarczej będą ponadto miały zastosowanie przepisy umowy zawartej dnia 16 grudnia 1976r. w Londynie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978r. Nr 7, poz. 20).
Metodę rozliczenia wynikającą z tej umowy winien Pan zastosować do dochodów z działalności gospodarczej, które z racji nieograniczonego obowiązku podatkowego będzie Pan zobligowany wykazać w rozliczeniu podatkowym według prawa kraju, w którym posiada Pan rezydencję podatkową wraz z innymi dochodami.

Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie zgodnie z przepisem art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od daty jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).
Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5,00zł uiszczanej w znakach opłaty skarbowej.
Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez organ odwoławczy w trybie art. 14b ust. 5 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.