D E C Y Z J A

Na podstawie art. 207 § 1 i § 2 w związku z art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. Nr 8, poz. 60 z 2005 roku ze zmianami), Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie

zmienia

z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie numer 421000-PA-9102-8/05/TS z dnia 14 kwietnia 2005 roku w ten sposób, że

ocenia jako nieprawidłowe

stanowisko zawarte we wniosku firmy XX z dnia 26 stycznia 2005 roku.

U Z A S A D N I E N I E

Firma XX zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie z wnioskiem z dnia 26 stycznia 2005 roku o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Przedmiotem wniosku były pytania dotyczące zwolnienia od podatku akcyzowego alkoholu etylowego używanego do procesu produkcji strzykawek.

Podatnik przedstawił również stan faktyczny oraz swoje stanowisko w sprawie. We wniosku wyjaśniono, że Firma zamierza nabywać wewnątrzwspólnotowo alkohol o mocy 70 % i używać go do dezynfekcji produkowanych przez Spółkę strzykawek.

Rozpatrując wniosek Firmy XX, Naczelnik Urzędu Celnego w Szczecinie wydał interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawartą w postanowieniu numer 421000-PA-9102-8/05/TS z dnia 14 kwietnia 2005 roku. Przedmiotem powyższego postanowienia była interpretacja przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966 ze zmianami). Postanowieniem tym, organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że stanowisko Spółki, zawarte we wniosku z dnia 26 stycznia 2005 roku jest prawidłowe.

W dniu 13 lipca 2005 roku Minister Finansów wydał rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 132, poz 1113), które weszło w życie 19 lipca 2005 roku. W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z dyspozycją art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 ustawy, z urzędu, między innymi, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Biorąc więc pod uwagę dyspozycję art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa oraz zmianę wyżej cytowanego rozporządzenia, Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie postanowieniem numer 420000-WPA-9143-5/2005/ES z dnia 17 sierpnia 2005 roku wszczął z urzędu postępowanie w przedmiocie zmiany postanowienia numer 421000-PA-9102-8/05/TS z dnia 14 kwietnia 2005 roku. Postanowienie to zostało doręczone podatnikowi w dniu 22 sierpnia 2005 roku.

Mając powyższe na względzie, co znalazło swój wyraz w sentencji niniejszej decyzji Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z dyspozycją art. 14b § 5 ustawy Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy zobowiązany jest zmienić lub uchylić z urzędu w drodze decyzji postanowienie wydane przez organ pierwszej instancji, zawierające w swej treści interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, jeżeli postanowienie to rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. Po wszechstronnej i szczegółowej analizie treści rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 132, poz 1113), wniosku podatnika i wydanej przez Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie postanowił zmienić postanowienie numer 421000-PA-9102-8/05/TS z dnia 14 kwietnia 2005 roku. Podejmując takie rozstrzygnięcie, Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie wziął pod uwagę, co następuje.

Uregulowana w przepisach art. 14a, art. 14b i art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa, instytucja interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest instytucją prawa podatkowego, mającą na celu zagwarantowanie podatnikom pewności poruszania się w sferze przepisów prawa podatkowego. Zwłaszcza, że przepisy prawa podatkowego, obowiązującego w Polsce systemu podatkowego, zasadniczo przewidują ustalanie należności podatkowych na zasadzie samoobliczenia podatkowego. Technika samoobliczenia powoduje, że ryzyko związane z właściwym ustaleniem zobowiązania podatkowego, a w konsekwencji ustaleniem stanu faktycznego i dokonaniem odpowiedniej interpretacji przepisów prawa podatkowego, spoczywa na podatniku. Ewentualna rola organów podatkowych sprowadza się do kontroli prawidłowości działań podatników. Ryzyko to jest tym większe, im przepisy będące przedmiotem interpretacji przez podatnika, są bardziej niejasne i skomplikowane. Ustawodawca zdając sobie sprawę z zawiłości prawa podatkowego składającego się na polski system podatkowy, zdecydował się dla równowagi wprowadzić do tego systemu instytucję interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Instytucja ta oparta jest o zasadę skargowości, co oznacza, że może zostać zastosowana tylko i wyłącznie na wniosek podatnika. Zgodnie z dyspozycją art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa, stosownie do swojej właściwości na wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z dyspozycją art. 14a § 4 wyżej cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, następuje w drodze postanowienia. Zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 ustawy, interpretacja taka nie jest wiążąca dla podatnika. Niemniej jednak, jeżeli podatnik zastosuje się do niej, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia tego postanowienia, w przypadku gdy decyzja określająca lub ustalająca to zobowiązanie byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja ta jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy. I co ważne, na postanowienie zawierające w swej treści interpretację przysługuje zażalenie. Tym samym, podatnik nie zgadzając się z treścią interpretacji udzielonej przez organ pierwszej instancji, składając zażalenie, może spowodować, że jego treść będzie przedmiotem kontroli organu odwoławczego. W przypadku gdy organ drugiej instancji uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika zasługuje na uwzględnienie zmienia lub uchyla to postanowienie.

Niezależnie od powyższego, na gruncie przepisów regulujących instytucję interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, ustawodawca wprowadził zasadę kontroli wydanych przez organ pierwszej instancji postanowień przez organ odwoławczy. Kontrola ta dokonywana jest z urzędu. Realizując tą zasadę, organ pierwszej instancji zobowiązany jest przekazać do organu odwoławczego akta spraw zakończonych wydaniem postanowienia zawierającego w swej treści interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Przekazanie przez organ pierwszej instancji akt spraw, w których wydane zostały w drodze postanowienia interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w tym również akt niniejszej sprawy, związane jest z koniecznością ich oceny przez organ odwoławczy pod kątem ewentualnego rażącego naruszenia prawa, orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Ponadto, organ odwoławczy zobowiązany jest również do każdorazowej oceny interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w przypadku zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji. W przypadku natomiast, gdy organ odwoławczy stwierdzi, że postanowienie wydane przez organ pierwszej instancji zawierające interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a także gdy jest niezgodne z prawem w związku ze zmianą przepisów, w drodze decyzji zmienia albo uchyla to postanowienie, stosownie do dyspozycji art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

W niniejszej sprawie przesłanką, która legła u podstaw zmiany postanowienia numer 421000-PA-9102-8/05/TS z dnia 14 kwietnia 2005 roku, był fakt, iż postanowienie to w obecnym stanie prawnym rażąco narusza prawo. Rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy treść postanowienia pozostaje w wyraźnej sprzeczności z przepisami prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że postanowienie to nie może być akceptowane, jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Cechą rażącego naruszenia prawa jest fakt, że treść postanowienia pozostaje w rażącej sprzeczności z treścią wykładni przepisu przez ich proste zestawienie ze sobą. Zatem naruszenie prawa będzie miało cechę rażącego wtedy, gdy istota załatwienia sprawy jest w swej treści zaprzeczeniem treści obowiązującej regulacji prawnej.

W ocenie Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie, z uwagi na zmianę § 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966 ze zmianami) w związku z wejściem w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 lipca 2005 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 132, poz. 1113), postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie numer 421000-PA-9102-8/05/TS z dnia 14 kwietnia 2005 roku rażąco narusza prawo.

Dlatego też, Dyrektor Izby Celnej wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z dyspozycją § 18 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966 ze zmianami) zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy używany do procesów produkcyjnych, pod warunkiem, że produkt końcowy nie zawiera alkoholu. Przy czym, stosownie do dyspozycji § 18 ust. 2 wyżej wymienionego rozporządzenia, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że:

1. podmiot uprawniony do zwolnienia, nabywający alkohol etylowy, dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupiony alkohol zostanie zużyty do celów, o których mowa w ust. 1;
2. podmiot uprawniony do zwolnienia, wykorzystujący wyprodukowany w zakresie swojej działalności gospodarczej alkohol etylowy do celów, o których mowa w ust. 1, będzie przekazywał do właściwego naczelnika urzędu celnego do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, oświadczenia o ilości i sposobie wykorzystania zwolnionego alkoholu etylowego;
3. podmiot uprawniony posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzające zamówienie na odbiór alkoholu etylowego z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy;
4. nabycie alkoholu etylowego nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy;
5. podmiot korzystający ze zwolnienia prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu wykorzystania wyrobów zwolnionych.

Niezależnie od powyższego stosownie do dyspozycji § 18 ust. 6 wyżej cytowanego rozporządzenia, w przypadku wyrobów, o których mowa w ust. 1, nabywanych wewnątrzwspólnotowo bezpośrednio przez podmiot produkujący wyroby niebędące wyrobami akcyzowymi, zwolnienia, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie pod warunkiem, że podmiot ten:

1. prowadzi skład podatkowy, o którym mowa w § 13 ust. 4c rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 roku w sprawie zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na wykonanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego, i wprowadza do tego składu wyroby, o których mowa w ust. 1;
2. złoży oświadczenie właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, iż wyroby, o których mowa w ust. 1, będą zużyte do produkcji wyrobów niebędących wyrobami akcyzowymi w miejscu ich produkcji, w którym znajduje się skład podatkowy;
3. prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu przeznaczenia zwolnionych wyrobów.

Tak więc w świetle powyższego, aby prowadzić działalność gospodarczą opisaną w piśmie z dnia 26 stycznia 2005 roku, musicie Państwo, między innymi, posiadać status prowadzącego skład podatkowy, a alkohol etylowy będący przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego wprowadzać do składu podatkowego. Organem właściwym do wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego jest Naczelnik Urzędu Celnego w Szczecinie.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 ustawy, interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 (w tym również interpretacja zmieniona decyzją organu odwoławczego), nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Stosownie natomiast do treści art. 14a § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5.

P O U C Z E N I E

Zgodnie z dyspozycją art. 221 ustawy Ordynacja podatkowa, od niniejszej decyzji służy Stronie odwołanie do Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie w terminie 14 dni licząc od dnia następnego po dniu doręczenia decyzji.

Jednocześnie informuję, że odwołanie od decyzji powinno zawierać zarzut przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 ustawy Ordynacja podatkowa).

W przypadku wnoszenia odwołania należy dołączyć opłatę skarbową w znaczkach w kwocie 5,00 zł od odwołania i po 0,50 zł od każdego załącznika.