POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu Państwa wniosku znak B-CA/22/2005 z dnia 12.05.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 18.05.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W złożonym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego wnioskodawca (Spółka) przedstawiła następujący stan faktyczny. Spółka zawarła z centrum medycznym „Umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych na rzecz zakładu pracy klienta i/lub pracowników”, na podstawie której pracownicy Spółki oraz niektórzy członkowie ich rodzin są uprawnieni do nieodpłatnego korzystania z usług medycznych. Zakres świadczeń jest zróżnicowany w zależności od stanowiska pracownika Spółki i określony jest zgodnie z tzw. Kartą N. P. albo tzw. Kartą B. Podatnik wyspecyfikował zakres świadczeń objętych poszczególnymi kartami. Stosownie do zawartej umowy Spółka za ww. świadczenia płaci zryczałtowane wynagrodzenie za okresy miesięczne.

Zapytanie Podatnika dotyczy kwestii, czy wydatki na świadczenia medyczne nabywane od centrum medycznego stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki wartość wszystkich świadczeń medycznych nabywanych od centrum medycznego stanowi dla Spółki koszty uzyskania przychodów, jako poniesionych w celu uzyskania przychodów (zwiększenia efektywności i motywowania pracowników, a także zmniejszenia ich absencyjności) i nie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wyjątkiem wydatków na świadczenia na rzecz rodzin pracowników Spółki. W uzasadnieniu stanowiska Spółka przytacza przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przepisy art. 229 § 1, 2 i 6 ustawy Kodeks pracy oraz art. 4 pkt 1, art. 6 ust. 1 i art. 22 pkt 1 i 2 ustawy o służbie medycyny pracy.

W związku z powyższym stwierdza się, co następuje.
Przepis art. 16 ust. 1 pkt. 65 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wprowadzony do ustawy od 1 stycznia 2004 r., stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw. Z ww. przepisu wynika zatem, że wszystkie inne świadczenia niż te, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw nie stanowią dla pracodawcy kosztu uzyskania przychodu.
Przepis art. 229 § 6 ustawy Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) obliguje pracodawcę do finansowania badań lekarskich: wstępnych, okresowych, kontrolnych oraz kosztów profilaktycznej opieki zdrowotnej określonej szczegółowo w § 6 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30.05.1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 ze zm). W myśl ww. przepisu zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, obejmuje:
1) w przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 4 lit. b), c), f) i g) - przeprowadzenie badań lekarskich poza terminami wynikającymi z częstotliwości wykonywania badań okresowych i orzekanie o możliwości wykonywania dotychczasowej pracy; skierowanie na przeprowadzenie badania wydaje pracodawca po zgłoszeniu przez pracownika niemożności wykonywania dotychczasowej pracy; przytoczone wyżej przepisy dotyczą następujących sytuacji:
- konieczności przeniesienia pracownika do innej pracy ze względu na stwierdzenie szkodliwego wpływu wykonywanej pracy na zdrowie pracownika,
- stwierdzenia, że ze względu na stan ciąży kobieta nie powinna wykonywać pracy dotychczasowej,
- stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej,
- stwierdzenia niezdolności wykonywania dotychczasowej pracy u pracownika, który uległ wypadkowi przy pracy lub u którego stwierdzono chorobę zawodową, lecz nie zaliczono go do żadnej z grup inwalidów,
2) w razie wystąpienia przypadku choroby zawodowej - wykonanie u pracowników, zatrudnionych na stanowiskach pracy stwarzających podobne zagrożenie, badań celowanych lub testów ekspozycyjnych, ukierunkowanych na wczesną diagnostykę ewentualnych zmian chorobowych u tych pracowników,
3) w razie gdy pracownicy wykonują pracę w warunkach występowania przekroczeń najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia:
a) wprowadzenie monitorowania stanu zdrowia tych pracowników,
b) szkolenie pracowników w zakresie ochrony przed zagrożeniami i możliwościami ograniczenia ryzyka zawodowego, jakie wiążą się z pracą wykonywaną w tych warunkach,
4) uczestniczenie lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad pracownikami w komisji bezpieczeństwa i higieny pracy, powołanej w trybie określonym w art. 23712 Kodeksu pracy.
Powołana we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego ustawa z dnia 27.06.1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317 ze zm.) określa cele i obowiązki służby medycyny pracy. Ustawa ta w art. 4 pkt 1 zawiera definicję profilaktycznej opieki zdrowotnej. Zgodnie z tą definicją przez profilaktyczną opiekę zdrowotną należy rozumieć ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z uwarunkowaniami albo charakterem pracy.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 2 ustawy o służbie medycyny pracy pracodawcy zobowiązani są do objęcia profilaktyczną opieką zdrowotną pracowników, osób pozostających w stosunku służbowym oraz osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą. Przepis art. 6 ust. 1 ustawy na który powołuje się Wnioskodawca dotyczy jedynie zakresu właściwości służby medycyny pracy (określa zakres zadań tej służby).
W myśl art. 22 pkt 1 ww. ustawy pracodawcy ponoszą koszty przeprowadzanych badań wstępnych, okresowych i kontrolnych oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej ze względu na warunki pracy, na zasadach określonych w Kodeksie pracy oraz przepisach wydanych na jego podstawie. Zgodnie natomiast z art. 22 pkt 2 ww. ustawy o służbie medycyny pracy pracodawcy finansują wybrane przez siebie świadczenia zdrowotne z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej, należące do zadań służby medycyny pracy określonych w art. 6 ust. 1.
Z powyższego wynika, że ustawa o służbie medycyny pracy nie nakłada na pracodawcę obowiązku ponoszenia kosztów świadczeń medycznych innych niż określone w art. 22 pkt 1 tej ustawy. Wydatki te nie będą kosztem uzyskania przychodów pracodawcy na podstawie ww. art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zobowiązanie się przez pracodawcę do ponoszenia kosztów świadczeń zdrowotnych pracowników (innych niż obowiązkowe) w żaden sposób nie wpływa na możliwość ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki. A zatem w przedstawionym stanie faktycznym kosztem uzyskania przychodów jest jedynie część świadczeń medycznych nabywanych od usługodawcy, których obowiązek finansowania przez pracodawcę wynika z przepisów ustawy Kodeks pracy (łącznie ze szkoleniem z zakresu pierwszej pomocy medycznej, które może być uznane za szkolenie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy), a nie należą do nich pozostałe wyspecyfikowane we wniosku świadczenia, w tym, jak należy wnioskować na podstawie przedstawionego opisu, koszty porad medycznych przez telefon w nagłych wypadkach, wizyt lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w miejscu zachorowania, programu opieki stomatologicznej (coroczny przegląd i czyszczenie zębów, określony w umowie rabat na usługi stomatologii zachowawczej i chirurgicznej oraz usługi protetyczne, a także całodobowe usługi dentystyczne w nagłych wypadkach) i inne świadczenia wykraczające poza określony wyżej zakres świadczeń. Kosztem uzyskania przychodów Spółki nie są również w myśl przepisu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, jako nie poniesione w celu uzyskania przychodu, wartości pakietów na usługi w zakresie opieki medycznej dla członków rodzin pracowników.

Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja:
– dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swą moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na niniejsze postanowienie przysługuje prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie ul. Wadowicka 10 za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia, stosownie do art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu oraz określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia, stosownie do art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa. Zażalenie podlega opłacie skarbowej uiszczanej w postaci znaków opłaty skarbowej, która wynosi 5 zł od podania (50 gr za każdy załącznik).