INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2012 r. (data wpływu 20 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym w dniu 9 lipca 2012 r. (data wpływu) – dotyczącym udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek ustawowych zapłaconych od dopłat do opłat za wieczyste użytkowanie gruntów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzupełniony dodatkowo w dniu 9 lipca 2012 r. (data wpływu), w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek ustawowych zapłaconych od dopłat do opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. z siedzibą w S prowadzi działalność gospodarczą począwszy od dnia 27 marca 2002 r. polegającą głównie na przygotowywaniu terenu pod budowę, pozostałe pośrednictwo finansowe, a także obrót nieruchomościami i wynajem nieruchomości. Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest podatnikiem podatku od nieruchomości oraz płatnikiem opłat za wieczyste użytkowanie od gruntów będących w wieczystym użytkowaniu.

W listopadzie 2007 r. Spółka otrzymała z Urzędu Miasta S do wszystkich wówczas posiadanych praw wieczystego użytkowania wypowiedzenia dotychczasowych opłat rocznych za wieczyste użytkowanie działek gruntu będących w wieczystym użytkowaniu.

Od otrzymanych zawiadomień Spółka złożyła w stosownych terminach odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w niniejszych sprawach o zmianę wysokości nowo ustalonych opłat za wieczyste użytkowanie. Organ ten podtrzymał stanowisko w sprawie wysokości opłat, więc Spółka skierowała sprawę na drogę postępowania Sądowego. Do dnia otrzymania prawomocnych wyroków w 2011 r. Spółkę obowiązywały opłaty za wieczyste użytkowanie w wysokościach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2007 r. Obecnie Spółka po otrzymaniu wyroków i wyczerpaniu wszelkich środków odwoławczych jest zobowiązana do zapłaty różnic w opłatach za wieczyste użytkowanie za lata 2008, 2009, 2010 i 2011 wraz z odsetkami.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

1. Do którego roku podatkowego Spółka powinna zaliczyć zapłacone w 2012 r. (czy zapłata w ogóle ma znaczenie) dopłaty do opłat za wieczyste użytkowanie za lata 2008, 2009, 2010 i 2011, czy w roku otrzymania wyroku sądowego, czy roku zapłaty tych dopłat, czy też należy sporządzić korektę CIT za lata ubiegłe, przy czym jedna z działek gruntu została sprzedana w 2009 r....
2. Czy odsetki ustawowe zapłacone od zapłaconych dopłat do opłat za wieczyste użytkowanie stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
3. Czy koszty postępowania sądowego w tym wydatki na biegłego sądowego z zakresu wyceny nieruchomości, koszty procesu sądowego, opłaty od pozwów poniesione w toku toczących się sporów o wysokość opłaty za wieczyste użytkowanie, stanowią koszty uzyskania przychodów...

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie drugie.

We własnym stanowisku w odniesieniu do pytania drugiego Wnioskodawca stwierdził, że odsetki za uiszczenie opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów po terminie mają charakter świadczenia ubocznego w stosunku do świadczenia głównego jakim jest opłata za wieczyste użytkowanie gruntu, i jako takie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu.

Jednakże zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej”.

Podstawa prawna opłaty za wieczyste użytkowanie zawarta została w Kodeksie cywilnym oraz w ustawie o gospodarce nieruchomościami, a żadna z tych ustaw nie odnosi się w tym zakresie do przepisów Ordynacji podatkowej, stąd zdaniem Spółki zapłacone odsetki od dopłat opłat za wieczyste użytkowanie za lata ubiegłe stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• koszt został poniesiony przez podatnika,
• koszt jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• koszt pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• koszt został właściwie udokumentowany,
• koszt nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca wprowadził wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Stosownie natomiast do treści art. 2 § 1 Ordynacji podatkowej, przepisy ustawy stosuje się do:

• podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe; - opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych;
• spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.

Ponadto, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się również do opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne niż wymienione w § 1 pkt 1 organy (art. 2 § 2 ustawy). Przepisów ustawy nie stosuje się natomiast do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz do opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach (art. 2 § 4 ustawy).

Dodać należy również, iż stosownie do treści art. 3 pkt 8 Ordynacji podatkowej, niepodatkowymi należnościami budżetowymi są niebędące podatkami i opłatami należności stanowiące dochód budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikające ze stosunków publicznoprawnych.

Tymczasem opłata za użytkowanie wieczyste wynika ze stosunku cywilnoprawnego, tym samym w odniesieniu do niej oraz odsetek naliczanych w związku z nieterminową jej wpłatą nie znajdują zastosowania przepisy Ordynacji podatkowej, co za tym idzie wyłączenie określonych w art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W konsekwencji, o ile świadczenie główne, tj. opłata za użytkowanie wieczyste nieruchomości, stanowi koszt uzyskania przychodu, również zapłacone odsetki z tytułu nieterminowego uregulowania wskazanych należności będą mogły zwiększać koszty uzyskania przychodu Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.