Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Spółki Akcyjnej na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 12 września 2005r. Nr DP/P1/423-0086/1/05/AP dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 15 czerwca 2005r. (uzupełnionym w dniu 12 i 20 lipca 2005r.) Spółka Akcyjna zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prenumeratą czasopism i ubezpieczeniem samochodów, dotyczących przychodów roku bieżącego i następnego.

Zdaniem Spółki wydatki związane z prenumeratą czasopism i ubezpieczeniem samochodów podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Postanowieniem z dnia 12 września 2005r. Nr DP/P1/423-0086/1/05/AP Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. W ocenie organu pierwszej instancji Spółka może wydatki związane z ubezpieczeniem samochodów zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku, którego dotyczą pod warunkiem opłaceniem tychże polis ubezpieczeniowych lub ich zarachowania. I tak w sytuacji, gdy składka ubezpieczeniowa obejmuje różne lata podatkowe Naczelnik stwierdził, że należy koszty tej składki podzielić na poszczególne lata ubezpieczeń i odpowiednio odnieść je w koszty uzyskania przychodów danego roku. Natomiast wydatek na prenumeratę czasopism będzie stanowił koszt uzyskania przychodów roku, w którym prasa będzie dostarczona, gdyż zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego „w tym właśnie okresie zawarte w niej informacje będą przyczyniać się do rozwoju i generowania przez Spółkę przychodów”.

Spółka, korzystając z przysługującego prawa złożyła zażalenie na powyższe postanowienie, zarzucając naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwą interpretację przepisu art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki w przypadku kosztów pośrednio związanych z przychodem Spółki – wydatków na polisę ubezpieczeniową samochodu oraz na prenumeratę czasopism obejmujących zarówno część bieżącego roku jak też następnego roku podatkowego – koszty te winny zostać uznane za koszt uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zarzutów tego zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione określone warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• wydatek nie został zaliczony do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów wymienionego w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.

Jak wynika z treści art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania przychodów poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Tym samym ogólną zasadą jest, iż koszty uzyskania przychodu mogą być potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą (odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego).

Jak wynika z treści art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. od zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów ustawodawca przewidział wyjątek – tj. sytuację, kiedy zarachowanie danego koszt byłoby niemożliwe. W tej sytuacji koszt ten potrąca się w roku, w którym faktycznie został poniesiony.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego zasadnie stwierdził, iż nieprawidłowe jest stanowisko podatnika w kwestii momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na ubezpieczenie samochodów i prenumeratę czasopism obejmujące bieżący rok podatkowy oraz przyszły.

Jak wynika bowiem z ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych „niedopuszczalne jest potrącenie w danym roku podatkowym wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów mających wystąpić dopiero w następnym roku podatkowym lub w okresach dalszych” (wyrok NSA z 11.04.1996r. sygn. akt. SA/Sz 1924/95, a także wyrok z dnia 19.05.1999r. sygn. akt I SA/Łd 860/97, z dnia 18.02.1999r. sygn. akt I SA/Kr 1448/97 oraz z dnia 17.03.2004r. sygn. akt I SA/Wr 3911/01).

Ponadto, jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18.02.1999r. sygn. akt I SA/Kr 1448/97 „Użyty w definicji (art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.) zwrot "w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, że koszty, które zostały co prawda poniesione i przy tym nie wyszczególnione w art. 16 ust. 1, jeżeli nie pozostają w związku z przychodami to nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu. Zatem nie stanowi kosztu uzyskania przychodu faktycznie poniesiony w danym roku wydatek, jeżeli nie wiąże się z przychodami tego roku podatkowego, w którym nastąpiło wydatkowanie środków pieniężnych.”

Reasumując należy stwierdzić, iż prawidłowo udokumentowane wydatki poniesione na ubezpieczenie składników majątkowych (samochodów) – z uwzględnieniem limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. – Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów tego roku (miesiąca), którego wydatki te dotyczą. Odnosząc się zaś do opłat za prenumeratę czasopism – należy stwierdzić, iż wydatki te stanowić będą koszt uzyskania przychodów w tym roku (miesiącu), w którym prasa ta będzie dostarczana Spółce. Od tego bowiem momentu informacje zawarte w tych czasopismach mogą mieć wpływ na rozwój i generowanie przychodów Spółki.

Z uwagi na powyższe zarzuty zawarte przez Spółkę w zażaleniu (w tym w szczególności naruszenia prawa materialnego) należy uznać za nieuzasadnione. Nie podziela się zatem poglądu jakoby przedmiotowe wydatki Spółki stanowiły koszt pośredni podlegający zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w momencie ich poniesienia.

Jednocześnie wskazuje się, że błędne jest twierdzenie wnioskodawcy, iż użyte w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. sformułowanie "koszt poniesiony" oznacza, iż co do zasady momentem zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych jest moment ich poniesienia. Z treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. wynika bowiem jedynie, iż „kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu uzyskania przychodu” (pod warunkiem, że nie zostały wymienione w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.). Przepis ten nie wskazuje na moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu, co z kolei zostało określone w art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.

Ponadto, powoływana przez Spółkę informacja Dyrektora Izby Skarbowej zawarta w piśmie Nr BI/005-0712/03 dotyczy odmiennego niż przedstawiony w rozpatrywanej sprawie stanu faktycznego i jako taka nie może stanowić podstawy do zmiany stanowiska zaprezentowanego przez organ pierwszej instancji w niniejszej sprawie.