Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 14b § 5 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. � Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.), z urzędu zmienia postanowienie interpretacyjne Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie nr PD I/423-7/05 z dnia 27 lutego 2006 r. wydane w sprawie stosowania art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.) w przedstawionej przez Spółkę w piśmie z dnia 27 grudnia 2005 r. indywidualnej sprawie podatnika.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem nr NEC/FZ/4625/05 z dnia 27 grudnia 2005 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie o wyjaśnienie czy wydatki wynikające z faktury VAT dotyczącej usług reklamowych za grudzień 2004 roku, otrzymanej w styczniu 2005 roku, należy zaliczyć do kosztów podatkowych 2005 roku.

Spółka zawarła umowę na umieszczenie reklamy w hali sportowej w okresie od 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. Faktury były wystawiane za okresy miesięczne. Za grudzień Spółka otrzymała fakturę w styczniu 2005 r. i zaliczyła ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów 2005 roku. Zdaniem Spółki taki sposób postępowania wynika z art. 15 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż koszty te pozostają jedynie w pośrednim związku z Jej przychodami, i należy je potrącić w roku ich faktycznego poniesienia.

Pismem nr PDI/423-7/05 z dnia 9 stycznia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie wezwał Spółkę do przedstawienia ww. umowy na umieszczenie reklamy w hali sportowej oraz faktury za miesiąc grudzień 2004 roku za usługę reklamową.

Pismem nr NEC/FZ/205/06 z dnia 16 stycznia 2006 r. Spółka przedłożyła kserokopię umowy i fakturę. Z umowy wynika, że wartość usług dotyczących tej reklamy określana była na podstawie wartości usługi świadczonej przez Spółkę w ramach Jej głównej działalności, na rzecz podmiotu, z którym zawarła tę umowę.

Postanowieniem nr PDI/423-7/05 z dnia 27 lutego 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie uznał, że stanowisko Jednostki jest prawidłowe. Organ pierwszej instancji wskazał na art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, co do zasady, dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Stąd w określonym przedziale czasowym powinna zachodzić odpowiednia symetria między tymi wielkościami. Zasady ustalania tej symetrii określa art. 15 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelnik wskazał, że skoro brak jest możliwości zarachowania (udokumentowania) wydatków, to powoduje, iż koszty wiążące się z przychodami danego roku podatkowego, nie mogą być w tym roku potrącone. Są one potrącane w roku, w którym je poniesiono (zapłacono), mimo że nie można wskazać ich związku z przychodami tego roku. W przypadku kosztów pośrednich, które nie pozostają w uchwytnym związku z przychodami, uzasadnienie ma odnoszenie takich wydatków do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia. Zdaniem organu pierwszej instancji, przedmiotowe koszty, stosownie do art. 15 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym, mają związek z rokiem, w którym zostały poniesione, tj. z rokiem 2005.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w wyniku dokonanej z urzędu weryfikacji ww. postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego, po wnikliwym przeanalizowaniu przedmiotowej sprawy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego, oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Koszty poniesione w celu uzyskania przychodów można potrącić w roku podatkowym, którego dotyczą, a więc wtedy gdy wystąpił przychód związany z tym wydatkiem, albo racjonalnie oceniając powinien (mógł już) w danym roku wystąpić.

Moment faktycznego poniesienia wydatku (zapłata), stanowi wyjątek od zasady zaliczania wydatku do kosztów podatkowych roku, którego one dotyczą. Taki moment uwzględnienia wydatku w kosztach uzyskania innego roku, niż tego którego on dotyczy, jest uwarunkowany tym, że wydatku faktycznie jeszcze nie poniesiono, a nie jest możliwe jego zarachowanie do określonego roku podatkowego (co do jego wysokości i rodzaju).

W przedmiotowej sprawie chodzi o wydatki na reklamę, których co do zasady nie można powiązać z przychodem danego roku podatkowego. Jednakże z faktury obciążeniowej za grudzień, wydanej w związku usługą świadczoną na podstawie ww. umowy o usługi reklamowe wynika, jakiego roku wydatek ten dotyczy, i jest to rok 2004. Ustalone umową należność i warunki płatności za reklamę wskazują jednoznacznie, iż faktyczna zapłata za reklamę prowadzoną w hali sportowej w miesiącu grudniu 2004 r. nastąpiła z ostatnim dniem tego miesiąca. Skoro bowiem ustalono (§ 4 Umowy), że należnością za reklamę będzie równowartość dostarczonej przez Spółkę w danym miesiącu energii cieplnej na ogrzanie budynku Klubu, to należy stwierdzić, że tak naprawdę zapłata za reklamę odbywała się sukcesywnie (dzień po dniu) do ostatniego dnia okresu rozliczeniowego jaki przyjęto.

Tak więc wystawienie faktury przez Klub w dniu 10 stycznia 2005 r. niejako tylko potwierdza, że należność za reklamę za miesiąc grudzień 2004 roku wyniosła wskazaną w niej kwotę będącą wartością otrzymanej od Spółki energii cieplnej.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, że wydatek na reklamę prowadzoną na hali sportowej poniesiony faktycznie został przez Spółkę w grudniu 2004 r., a zatem powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów roku 2004.

Ponadto należy wskazać, iż z treści art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że nie można wydatku zaliczyć do kosztów danego roku, którego on dotyczy, tylko i wyłącznie wtedy, gdy nie ma możliwości jego zarachowania do tego roku, w związku z tym, że nie jest znana jego ostateczna wielkość. Natomiast w przedmiotowej sytuacji Spółka otrzymała tę fakturę w styczniu 2005 roku, ma więc możliwość jej uwzględnienia w rozliczeniach za 2004 rok (zeznanie CIT-8), którego dotyczy wykonana usługa reklamowa, tym bardziej, że � jak wyżej wskazano � faktycznie zapłaciła za reklamę już w grudniu 2004 roku dostarczoną w tymże miesiącu energią cieplną.

Wobec powyższego postanawia się jak w sentencji.

Niniejsza decyzja interpretacyjna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Zawarta w niej interpretacja nie jest wiążąca dla Jednostki, jednakże jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej.

Na niniejszą decyzję Stronie służy prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji.