D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Celnej w Krakowie, działając na podstawie przepisu art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zmianami) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 14 lipca 2006 roku wniesionego od postanowienia nr 3520PA-911-2/06 z dnia 4 lipca 2006 roku wydanego przez Naczelnika Urzędu Celnego w Nowym Targu w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego
- uchyla zaskarżone postanowienie w części dotyczącej odpowiedzi na pytanie 1 i 2 i uznaje stanowisko przedstawione przez podatnika we wniosku o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego za prawidłowe
- uchyla zaskarżone postanowienie w części dotyczącej odpowiedzi na pytanie 3 i uznaje stanowisko przedstawione przez podatnika we wniosku o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 10 kwietnia 2006 roku (uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2006 roku) Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z pisma tego wynikało, że Spółka w następstwie procesu polimeryzacji, przy produkcji kauczuku, uzyskuje odpad, którego zdecydowaną większość stanowi butylen klasyfikowany wg PKWiU do kodu 24.14.11-90.00, będący według załącznika nr 2 do ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (D.U. Nr 29, poz. 257 ze zmianami) – wyrobem akcyzowym zharmonizowanym. Powstający odpad ma postać gazu skroplonego i jest towarem niebezpiecznym, a co za tym idzie na wnioskodawcy ciąży szereg obowiązków wynikających z ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku o odpadach (D.U. Nr 62, poz. 628 ze zmianami późniejszymi zmianami). Spółka nie może swobodnie dysponować tym towarem, nie może go wprowadzać do obrotu, a jedynie, jak stanowi, pozwolenie Wojewody Małopolskiego w zakresie wytwarzania i magazynowania – dokonać zagospodarowania odpadu poprzez odzysk (produkcja paliw alternatywnych), bądź przez unieszkodliwienie (spalenie). Do końca 2005 roku, na podstawie zawartej umowy oddawała odpad do spalenia, zlokalizowanemu na terenie Spółki podmiotowi posiadającemu zezwolenie uprawniające do unieszkodliwiania tego typu odpadów. Ponieważ podmiot ten od stycznia 2006 roku nie może unieszkodliwiać tego typu odpadów, Spółka zmuszona jest do skorzystania z usług innego podmiotu gospodarczego, który twierdzi, iż przyjęty od Spółki odpad nie będzie przeznaczany do użycia, ani oferowany na sprzedaż lub używany jako paliwo silnikowe albo jako dodatek lub domieszka do paliw silnikowych.W uzupełnieniu do złożonego wniosku Spółka pismem z dnia 17 kwietnia 2006 roku poinformowała, że uzyskała opinie z Urzędu Statystycznego w Łodzi oraz z Sekretariatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie, z których wynika, że produkt uboczny otrzymywany przy produkcji kauczuków zawierający w większości butylen mieści się w grupowaniu PKWiU 24.14.11-50.00 „węglowodory alifatyczne nienasycone – buten (butylen)”.

W związku z powyższym Spółka skierowała do Naczelnika Urzędu Celnego w Nowym Targu następujące pytania:
1. Czy odpad, którego zdecydowaną zawartość stanowią butyleny, winien powstawać w składzie podatkowym i czy winien być objęty szczególnym nadzorem podatkowym w sytuacji, gdy nie jest on wprowadzany do obrotu, a podmiot posiadający zezwolenie na odbiór niebezpiecznych odpadów będzie gospodarował tym odpadem poprzez odzysk ? Czy konieczne jest w takiej sytuacji dokonanie stosownego zgłoszenia?
2. Czy jeśli dany odpad nie musi powstawać w składzie podatkowym, to czy firma ma obowiązek spełnienia jakichś innych wymogów np. prowadzenia ewidencji?
3. O ile wymieniony wyżej odpad podlega regulacjom akcyzowym, to czy zgodnie z §14 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 26 kwietnia 2004 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (D.U. Nr 97, poz.966 ze zmianami), korzystałby ze zwolnienia z akcyzy?

Naczelnik Urzędu Celnego w Nowym Targu w postanowieniu nr 3520PA-911-2/06 z dnia 4 lipca 2006 roku stwierdził, że przedstawione we wniosku stanowisko w zakresie pytania 1 i 2 nie jest prawidłowe. Za prawidłowe uznał stanowisko Spółki w zakresie pytania 3. Spółka w dniu 21 lipca 2006 roku (data pisma 14 lipca 2006 roku) złożyła zażalenie na wymienione postanowienie, twierdząc że stanowisko w nim zaprezentowane jest niesłuszne, przy czym wniesione zarzuty dotyczyły wyłącznie obowiązku produkcji bytulenu w składzie podatkowym.

Dyrektor Izby Celnej w Krakowie, po przeanalizowaniu wszystkich aspektów sprawy stwierdza co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zmianami) opodatkowaniu akcyzą podlegają:
1) produkcja wyrobów akcyzowych zharmonizowanych,
2) wyprowadzenie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego,
3) sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju,
4) eksport i import wyrobów akcyzowych,
5) nabycie wewnątrzwspólnotowe i dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Definicję wyrobów akcyzowych zawarto w przepisie art. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym i są to wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr 1 do ustawy (wykaz wyrobów akcyzowych). Wyroby akcyzowe zharmonizowane, to z kolei (art. 2 pkt 1 powołanej ustawy) paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy. Wyroby sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 24.14.11 – węglowodory acykliczne mieszczą się pod pozycją 7 załącznika nr 1 i pod poz. 5 załącznika nr 2 do tejże ustawy. Z powyższego wynika, że uzyskiwany przez Spółkę w toku produkcji kauczuku wyrób jest wyrobem akcyzowym zharmonizowanym.Zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym produkcja i przetwarzanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych mogą odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym. Przepisy tej ustawy nie zawierają jednak definicji pojęcia produkcji, którego wyjaśnienie stanowi element rozstrzygający w niniejszej sprawie. Definicja literalna, przyjęta na podstawie opisu z Ilustrowanego Słownika Technicznego (Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1972 roku) stwierdza, że produkcją jest działalność mająca na celu wytwarzanie produktów. Innymi słowy, jest to celowe działanie zmierzające do wytworzenia określonego dobra, mającego cechy użytkowe. Z powyższego wynika, że Spółka nie dokonuje produkcji węglowodorów acyklicznych, bowiem wytworzenie tych wyrobów nie stanowi celowej i zamierzonej działalności. Tym samym uzyskiwanie w toku produkcji kauczuku wyrobu, którego znaczącą część stanowi butylen nie podlega opodatkowaniu akcyzą na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy. Skoro zaś nie mamy do czynienia z produkcją, pytanie o obowiązek utworzenia w tym celu składu podatkowego staje się bezprzedmiotowe. Należy również wyjaśnić, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku akcyzowym składem podatkowym jest miejsce określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego, podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu na podstawie przepisów o służbie celnej, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy i mogą być poddane czynnościom zgodnie z ustalonymi warunkami. Węglowodory acykliczne, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 24.14.11-50.00 nie podlegają szczególnemu nadzorowi podatkowemu – rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 65 poz. 598 ze zmianami). Skoro uzyskiwane przez Spółkę odpady nie podlegają nadzorowi podatkowemu ich „produkcja” nie może odbywać się w składzie podatkowym.

Z powyższych względów stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji podatkowej w zakresie pytania 1 i 2 należy uznać za zasadne.

W zakresie pytania 3 zarówno stanowisko Spółki, jak i Naczelnika Urzędu Celnego w Nowym Targu, jest nieprawidłowe. Uzyskiwany przez Spółkę produkt uboczny w postaci butylenu, jest wyrobem akcyzowym zharmonizowanym, jego sprzedaż na terytorium kraju podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. Sprzedaż tego wyrobu nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w § 14 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (tekst jednolity Dz. U. z 2006 roku Nr 72, poz. 500 ze zmianami). W świetle przepisu § 14 ust. 2 – zwolnienie to przysługuje w przypadku sprzedaży dokonywanej z położonego na terytorium kraju składu podatkowego. Stawka podatku akcyzowego na wyroby sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 24.14.11, z tytułu sprzedaży w kraju, wynosi 1.882,00 złotych za 1000 litrów – poz. 5 tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 roku w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zmianami).Z tej przyczyny stosownie do brzmienia przepisu art. 14b § 5Ordynacji podatkowej orzeczono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.Na decyzję służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Topolowa 5, z powodu jej niezgodności z prawem.Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach, w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji, za pośrednictwem Dyrektora Izby Celnej w Krakowie.