P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4, art. 14b § 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity - Dz. U. nr 8 z 2005 r., poz. 60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku XX (wpływ do tut. urzędu w dniu 22.12.2005 r.), uzupełnionego w dniu 24.01.2006 r., w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego,

Naczelnik Urzędu Celnego w Koszalinie postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku oraz we wniosku w analogicznej sprawie z dnia 21.12.2005 r. za nieprawidłowe.

u z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 21.11.2005 r. (data wpływu do UC Koszalin - 22.12.2005 r.) oraz wniosku z dnia 20.12.2005 r. firma XX, na podstawie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie stosowania prawa podatkowego. W przedmiotowym wniosku Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:Spółka XX zajmuje się świadczeniem usług rolniczych, w ich zakres wchodzi czyszczenie oraz zaprawianie zboża. Specyfiką tych usług jest to, iż mają miejsce bezpośrednio w gospodarstwie zleceniodawcy. Możliwe jest to dzięki mobilnym zintegrowanym systemom, które osadzone są na podwoziach naczep ciężarowych. Chcąc poszerzyć swoją ofertę Spółka rozważa możliwość wprowadzenia usługi, tj. wynajmowanie maszyny, którą rolnik będzie mógł użyć na terenie własnego gospodarstwa do tłoczenia oleju rzepakowego, dla jego własnego użytku i z własnego rzepaku. Wnioskodawca wskazuje również fakt, że rolnik toczyłby olej z własnego rzepaku lub rzepiku, a wytłoczony olej oraz powstały odpad, pozostanie jego własnością.

Spółka XX, oświadczyła, iż w przedstawionej we wniosku sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pytania podatnika :
1. Czy rolnik powinien uiszczać podatek akcyzowy za tłoczony olej rzepakowy z rzepaku będącego jego własnością w celu wykorzystania go następnie do własnych celów, do ogrzewania budynków i jako paliwo do swoich maszyn.
2. Czy obowiązek uiszczania podatku akcyzowego leży po stronie firmy, która świadczy usługę wynajmu maszyny, umożliwiającej wykonanie tego procesu.
3. Jakiej wysokości byłaby to opłata w każdym z wyżej opisanych przypadków.
4. Jak należy rozumieć termin skład podatkowy przy tłoczeniu oleju w swoim gospodarstwie i czy rolnik musi spełniać warunki składu podatkowego.
5. Czy może uzyskać zwolnienie na tłoczenie oleju rzepakowego, który będzie wykorzystywał w swoim gospodarstwie mimo, że nie zamierza wprowadzić go do obrotu handlowego.
6. Czy prowadzenie opisanej usługi wymaga składu celnego, a jeśli tak, czy można zakwalifikować mobilny system maszyn posadowionych na naczepie ciężarowej jako skład podatkowy.

Stanowisko podatnika :Usługę wynajmu maszyny można zakwalifikować jako usługę rolniczą o symbolu PKWiU 01.4 "Inne usługi rolnicze". Prowadząc tego typu usługę Spółka nie jest producentem, gdyż nie prowadzi obrotu olejem.
Odpowiedzialność za deklaracje, do jakich celów wykorzystany będzie olej spoczywać będzie na rolniku, ponieważ Spółka nie będzie miała kontroli nad tym produktem. Użyte wyroby oraz produkt finalny mogą być wyrobami w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. nr 199, poz. 1934 ze zm.). Spółka XX, jako firma świadcząca usługę wynajmu maszyny nie powinna uiszczać podatku akcyzowego, winien go uiszczać rolnik jako osoba fizyczna lub gospodarstwo posiadające osobowość prawną.
Naczelnik Urzędu Celnego w Koszalinie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wyjaśnia:

Stosownie do art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity ogłoszony w Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 z późn. zm.) pojęcie obowiązku podatkowego zostało zdefiniowane jako wynikającą z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Natomiast w przepisie zawartym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.) określono jakie czynności powodują powstanie obowiązku podatkowego w akcyzie. Zgodnie z wyżej powołanym przepisem powstaje on między innymi w przypadku: produkcji wyrobów akcyzowych, wyprowadzeniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego, sprzedaży wyrobów akcyzowych na terytorium kraju, eksportu i importu wyrobów akcyzowych, nabyciu i dostawie wewnątrzwspólnotowej.

Ustawodawca określił jednak w art. 4 ust. 5 cytowanej ustawy, iż w przypadku gdy w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z ww. czynności to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej z tych czynności, pod warunkiem, że kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości. W przypadku gdy od wyrobów akcyzowych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, opodatkowaniu akcyzą podlega także nabycie lub posiadanie takich wyrobów.

Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności podlegających opodatkowaniu, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 6 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 29, poz. 257 ze zmianą), podatnicy są obowiązani składać w urzędzie celnym deklaracje dla podatku akcyzowego, zwane dalej "deklaracjami podatkowymi", za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. Przepis ten nie dotyczy podatników w przypadku dokonywanego przez nich importu (art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym).

Podmiot tłoczy olej rzepakowy z rzepaku będącego jego własnością z przeznaczeniem do ogrzewania własnych budynków oraz do napędu własnych maszyn. Powyższy stan faktyczny a także przedstawione przez wnioskodawcę symbole PKWiU zarówno odpadów jak i produktów gotowych, powstałych w efekcie procesu tłoczenia, zgodnie z art. 2 pkt. 1, 2 i 11 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. nr 34, poz. 293; nr 109, poz.1160, nr 173, poz.1808 oraz z 2005 r. nr 78, poz. 683) kwalifikują rolnika jako pierwszego przetwórcę tj. każdego, kto przetwarza surowce rolnicze lub produkty uboczne i odpady na surowy spirytus rolniczy lub surowy olej rzepakowy. W związku z powyższym należy rozważyć czy powstałe w procesie produkcji odpady oraz wyrób gotowy są wyrobami akcyzowym podlegającym opodatkowaniu.

W rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 29, poz. 257 ze zm.) wyrobami akcyzowymi są wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr 1 do ustawy. Zgodnie z poz. 6 załącznika nr 1 do cyt. wyżej ustawy, wyrobami akcyzowymi są pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiU i kod CN. Natomiast wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi są paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy (art. 2 pkt 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 62 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, do paliw silnikowych i olejów opałowych w rozumieniu ustawy zalicza się pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU i kod CN. Z powyższej regulacji wynika, iż biokomponenty przeznaczone do paliw ciekłych i biopaliw ciekłych należy zaliczyć do wyrobów akcyzowych przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiU i kod CN.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 25 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. nr 97, poz. 966 ze zmianami) określił szczegółowy zakres zwolnień od akcyzy oraz warunki i tryb ich stosowania. Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 1 w/w rozporządzenia, zwalnia się od akcyzy biokomponenty przeznaczone do paliw ciekłych i biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. nr 34, poz. 293; nr 109, poz.1160, nr 173, poz.1808 oraz z 2005 r. nr 78, poz. 683), wyprodukowanych z surowców rolniczych, produktów ubocznych i odpadów spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach. Należy podkreślić, że użyte ww. ustawie określenia:
- "biokomponenty" zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych, oznaczają - ester lub bioetanol, w tym bioetanol zawarty w eterze etylo-tert-butylowym lub eterze etylo-tert-amylowym oraz estry stanowiące samoistne paliwa silnikowe.
- "ester" zgodnie z art. 2 pkt 5 ww. ustawy, oznaczają - estry metylowe albo estry etylowe wyższych kwasów tłuszczowych otrzymane w procesie przetwarzania rzepaku albo produktów ubocznych i odpadów.
- "bioetanol" zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, oznacza - odwodniony alkohol etylowy rolniczy produkowany z surowców rolniczych lub produktów ubocznych i odpadów.

Z powyższego wynika, że biokomponenty są zwolnione z akcyzy, jednakże zgodnie z § 12 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, zwolnienie to ma zastosowanie pod warunkiem, że:
1) podmiot uprawniony do zwolnienia, nabywający wyroby akcyzowe, dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupione biokomponenty zostaną zużyte do paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych;
2) podmiot uprawniony będzie posiadał zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust.3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzające zamówienie na odbiór biokomponentów z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy;
3) nabycie biokomponentów nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy;
4) podmiot korzystający ze zwolnienia będzie prowadził ewidencję wskazującą na sposób wykorzystania biokomponentów.

Określona w art. 65 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym stawka akcyzy na paliwa silnikowe wynosi 2.000 zł od 1.000 litrów gotowego wyrobu. Na podstawie delegacji zawartej w ust. 2 powyższego artykułu Minister Finansów może w drodze rozporządzenia obniżać stawki akcyzy określone w ust. 1 oraz różnicować je w zależności od rodzaju wyrobu, a także określać warunki ich stosowania. I tak zgodnie z § 2 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego ( Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zm.) stawki akcyzy określone w art. 65 ust.1 ustawy o podatku akcyzowym obniża się do wysokości określonej dla wyrobów akcyzowych sprzedawanych w kraju do wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Zgodnie z poz. 4 ww. załącznika, stawka na wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiU wynosi 1882,00 zł /1000 l. Obowiązek podatkowy w stosunku do biokomponentów przeznaczonych do paliw ciekłych oraz biopaliw ciekłych, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym powstaje z dniem wykonania czynności podlegających opodatkowaniu. W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, opodatkowaniu akcyzą podlegają:
1) produkcja wyrobów akcyzowych zharmonizowanych;
2) wyprowadzenie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego;
3) sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju;
4) eksport i import wyrobów akcyzowych;
5) nabycie wewnątrzwspólnotowe i dostawa wewnątrzwspólnotowa.
Za sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju uważa się również świadczenie usług polegających na wytwarzaniu wyrobów akcyzowych w ramach umowy o dzieło lub innej umowy (art. 4 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym).

Ustawodawca określił jednak w art. 4 ust. 5 cytowanej ustawy, iż w przypadku gdy w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z ww. czynności to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej z tych czynności, pod warunkiem, że kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości. W przypadku gdy od wyrobów akcyzowych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, opodatkowaniu akcyzą podlega także nabycie lub posiadanie takich wyrobów. Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności podlegających opodatkowaniu, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 6 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym).

W związku z powyższym, obowiązek podatkowy wobec biokomponentów powstaje w każdym przypadku z wyżej przytoczonych, jeżeli są one przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Z tak skonstruowanego zapisu § 12 ust.1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego ( Dz. U. nr 97, poz. 966 z późn. zm.) wynika, iż wyprodukowane biokomponenty przeznaczone do paliw ciekłych i biopaliw ciekłych będą zwolnione z podatku akcyzowego pod warunkiem, że ich produkcja będzie odbywać się w składzie podatkowym, w którym zostaną objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy, a wyprowadzenie ze składu podatkowego odbywać się będzie w procedurze zawieszenia poboru akcyzy z zastosowaniem Administracyjnego Dokumentu Towarzyszącego.

Termin skład podatkowy został zdefiniowany przez ustawodawcę w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, jako miejsce określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego, podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu na podstawie przepisów o służbie celnej, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane są objęte procedura zawieszenia poboru akcyzy i mogą być poddane czynnościom zgodnie z ustalonymi warunkami.

Stosownie do treści art. 30 ust. 2 ww. ustawy, produkcja i przetwarzanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych mogą odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.
Prowadzącym skład podatkowy może być wyłącznie podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym). Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego jest wydawane podmiotowi, który spełnia łącznie następujące warunki (art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym) :
- prowadzi co najmniej jeden rodzaj działalności polegającej na produkcji, przetwarzaniu lub magazynowaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych;
- jest podatnikiem podatku od towarów i usług;- jest podmiotem, którego działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub za przestępstwo skarbowe;
- nie zalega z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa, składkami na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne;
- złoży zabezpieczenie akcyzowe;
- nie zostało jemu cofnięte zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, koncesja lub zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych ze względu na naruszenie przepisów prawa w okresie ostatnich 3 lat, licząc od dnia złożenia wniosku o wydanie zezwolenia.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego (Dz. U. nr 35, poz. 312 ze zm.), został określony m.in. szczegółowy sposób wydawania oraz cofania zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego oraz dokumenty jakie należy dołączyć do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego. Szczegółowe warunki prowadzenia składu podatkowego zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia składów podatkowych (Dz. U. nr 35, poz. 311 ze zm.).

Wobec stanowiska wnioskodawcy dotyczącego warunków założenia składu podatkowego w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych należy stwierdzić, iż każdy podmiot w tym także rolnik, który wytwarza estry do celów napędowych niezależnie od tego czy zostaną przeznaczone na własne potrzeby lub zostaną odsprzedane, powinien produkować je w składzie podatkowym.
Natomiast w przypadkach, gdy estry te zostaną przeznaczone na inne cele niż napędowe, podmiot je wytwarzający nie jest zobowiązany do ich produkowania w składzie podatkowym. Z powyższego wynika, że o obowiązku produkcji estrów w składzie podatkowym decyduje wyłącznie cel ich przeznaczenia bez względu na to, czy zostaną one zużyte przez podmiot do własnych celów napędowych czy też z zamiarem wprowadzenia ich do obrotu handlowego.

p o u c z e n i e

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego zaistniałego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać uchylona w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14 b § 5.

Na podstawie art. 14 a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na wydane postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z art. 236 § 1 i 2 wymienionej ustawy wnosi się do Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Celnego w Koszalinie w terminie 7 dni licząc od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.

Zażalenie przeciw postanowieniu powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Jednocześnie informuję, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity - Dz. U. nr 253 z 2004 r., poz. 2532 z późn. zm. ) zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5,00 złotych od wniesionego zażalenia i 0,50 złotych od każdego załącznika.