POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) s t w i e r d z a m, że stanowisko Podatnika - przedstawione we wniosku z dnia 22.06.2006r., który wpłynął do tutejszego Urzędu w dniu 29.06.2006r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.06.2006r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

1. Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę w sprawie:

Z dniem 1 października 2005r. nastąpiła zmiana przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003r. Nr 153, poz. 1504 ze zm.) w zakresie obrotu energią elektryczną ze źródeł odnawialnych. W efekcie tej zmiany potwierdzenia wytworzenia energii z odnawialnych źródeł energii, czyli tzw. świadectwa pochodzenia "zielone certyfikaty" (dalej "ŚP" lub "świadectwa pochodzenia), stanowiące dotychczas jedynie dokument potwierdzający pochodzenie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, stały się towarem giełdowym w rozumieniu przepisów ustawy o giełdach towarowych.

Zgodnie z art. 9e ust. 3 Prawa energetycznego w brzmieniu od 1 października 2005r. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej "URE") wydaje podmiotom produkującym energię ze źródeł odnawialnych świadectwa pochodzenia. Świadectwa pochodzenia są następnie zapisywane w rejestrze prowadzonym przy Towarowej Giełdzie Energii S.A. (dalej "TGE"). Prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia powstają wraz z zapisem na koncie ewidencyjnym w ww. rejestrze. Prawo energetyczne nie przewiduje odpłatności za wydanie świadectw pochodzenia przez Prezesa URE. Jedynie wpis oraz wszelkie zmiany w rejestrze świadectw pochodzenia podlegają opłacie o charakterze administracyjnym za prowadzenie rejestru (art. 9e ust. 12 Prawa energetycznego).

Na podstawie art. 9a Prawa Energetycznego, przedsiębiorstwa energetyczne, zajmujące się m.in. obrotem energią elektryczną i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, są zobowiązane do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia Prezesowi URE. W przypadku umorzenia świadectwa pochodzenia, wygasają prawa majątkowe wynikające z tego świadectwa.

Spółka nie posiada "starych" skonwertowanych na "nowe" po 1 października 2005r. świadectw pochodzenia. W celu wypełnienia obowiązku umorzenia świadectw pochodzenia, Spółka nabywa przedmiotowe świadectwa na rynku. Obowiązek umorzenia świadectw pochodzenia dokonuje się za rok kalendarzowy do 31 marca roku następnego, natomiast rok podatkowy w Spółce obejmuje okres od 1 maja do 30 kwietnia. Spółka dokonała formalnego umorzenia świadectw pochodzenia za rok kalendarzowy 2005. Spółka może dokonywać również obrotu świadectwami pochodzenia na TGE. Rok podatkowy Spółki jest różny od roku kalendarzowego i trwa od 1 maja do 30 kwietnia.

1. Pytanie Wnioskodawcy:

W świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka zwróciła się z zapytaniem:

1. czy Spółka jest uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu umorzenia świadectw pochodzenia w roku, którego te koszty dotyczą, tj. w roku, w którym rozpoznano przychody ze sprzedaży energii elektrycznej do końcowego odbiorcy?,
2. czy koszty z tytułu umorzenia świadectw pochodzenia mogą być rozpoznane jako koszty stanowiące koszty uzyskania przychodu w roku podatkowym, w którym rozpoznano przychody podatkowe ze sprzedaży energii do odbiorcy końcowego, nawet jeśli świadectwa te zostały przedstawione do umorzenia Prezesowi URE w pierwszym kwartale kolejnego roku kalendarzowego, a więc na dzień złożenia zeznania Spółka nie dokonała formalnego umorzenia, ale była w stanie zarachować odpowiednio koszty umorzonych świadectw pochodzenia?,
3. czy koszty z tytułu umorzenia świadectw pochodzenia mogą być rozpoznane jako koszty stanowiące koszty uzyskania przychodu w miesiącu, w którym rozpoznano przychody podatkowe ze sprzedaży energii do odbiorcy końcowego, nawet jeśli świadectwa te zostały przedstawione do formalnego umorzenia Prezesowi URE w pierwszym kwartale kolejnego roku kalendarzowego, a więc na dzień kalkulacji miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy (miesięcznej deklaracji CIT-2) Spółka nie dokonała formalnego umorzenia, ale była w stanie zarachować odpowiednio koszty umarzanych świadectw pochodzenia?
4. Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:

Zdaniem Spółki, art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W katalogu wydatków nie będących kosztem uzyskania przychodów, tj. w art. 16 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca nie odnosi się do kosztów związanych ze świadectwem pochodzenia. Konsekwentnie koszt nabycia świadectwa pochodzenia w celu ich późniejszego umorzenia powinien stanowić koszt uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę, że obowiązek umorzenia świadectw pochodzenia ciąży na przedsiębiorstwach energetycznych w związku ze sprzedażą energii elektrycznej odbiorcom końcowym i uzależniony jest od jej wielkości, Spółka uważa, że koszty umorzenia świadectw pochodzenia są tzw. kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami ze sprzedaży energii. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania przychodów poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania przychodów, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe, w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Spółka na koniec roku podatkowego (tj. 30 kwietnia) posiada informację o wysokości kosztów związanych z umorzonymi świadectwami pochodzenia za poprzedni rok kalendarzowy (tzn. Spółka dokonała umorzenia świadectw pochodzenia za poprzedni rok kalendarzowy do 31 marca). Dodatkowo Spółka, znając już wartość zadeklarowanych przychodów podatkowych ze sprzedaży energii za pierwsze cztery miesiące kolejnego roku kalendarzowego, tj. styczeń - kwiecień (cztery ostatnie miesiące roku podatkowego Spółki) i posiadając wystarczającą ilość świadectw pochodzenia do umorzenia za te cztery miesiące, jest w stanie zarachować koszty umorzenia świadectw pochodzenia do roku podatkowego Spółki, w którym zadeklarowano przychody ze sprzedaży energii.

Zdaniem Spółki w zakresie umorzenia świadectw pochodzenia dla celów rozliczeń podatkowych np. za rok podatkowy 2006/2007 (1 maja 2006r. - do 30 kwietnia 2007r.), Spółka powinna postąpić następująco:

� koszty z tytułu świadectw pochodzenia związane z przychodami zadeklarowanymi za styczeń - kwiecień 2006r. - powinien stanowić koszt roku podatkowego 2005/2006, bo Spółka miała możliwość zarachowania kosztów, pomimo późniejszego formalnego umorzenia, tj. Spółka znała już wartość zadeklarowanych przychodów podatkowych ze sprzedaży energii za styczeń - kwiecień 2006r. i posiadała wystarczającą ilość świadectw pochodzenia do umorzenia za te cztery miesiące,

� koszty z tytułu świadectw pochodzenia związane z przychodami zadeklarowanymi za maj - grudzień 2006r. powinny stanowić koszt roku podatkowego 2006/2007 oraz,

� koszty z tytułu świadectw pochodzenia związane z przychodami podatkowymi zadeklarowanymi za styczeń - kwiecień 2007r. - powinny stanowić koszt roku podatkowego 2006/2007, bo Spółka miała możliwość zarachowania kosztów, pomimo możliwości dokonania ich formalnego umorzenia do 31 marca 2008r., tj. Spółka znała już wartość zadeklarowanych przychodów podatkowych ze sprzedaży energii za styczeń - kwiecień 2007r. i posiadała wystarczającą ilość świadectw pochodzenia do umorzenia za te cztery miesiące.

Jednocześnie, ustalając miesięczne zaliczki na podatek dochodowy, Spółka uważa, że powinna postąpić następująco:

• koszty z tytułu świadectw pochodzenia związane z przychodami podatkowymi zadeklarowanymi za poszczególne miesiące roku podatkowego - powinny stanowić koszty uzyskania przychodów, które ujmowane są miesięcznie, pomimo dokonania ich późniejszego formalnego umorzenia, ponieważ Spółka miała możliwość zarachowania kosztów, tj. Spółka znała już wartość zadeklarowanych przychodów podatkowych ze sprzedaży energii za poszczególne miesiące i posiadała wystarczającą ilość świadectw pochodzenia do umorzenia za te miesiące.

Zdaniem Spółki, koszty uzyskania przychodów z tytułu umorzenia świadectw pochodzenia powinny być rozpoznane jako koszty podatkowe w roku, w którym zadeklarowano przychody podatkowe, będące podstawą kalkulacji wartości umorzonych świadectw pochodzenia, nawet jeśli świadectwa te zostały przedstawione do umorzenia Prezesowi URE w pierwszym kwartale kolejnego roku kalendarzowego, a więc na dzień złożenia zeznania Spółka nie dokonała formalnego umorzenia (tj. przez Presesa URE). Powyższa zasada powinna znaleźć również zastosowanie do ustalania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy.

Ustosunkowując się do stanowiska Podatnika, należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że Podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez Podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia lub zabezpieczenia źródła przychodów podatkowych. Obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wskazanie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej. Ponadto wydatek taki nie może być wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kwestię potrącalności kosztów w czasie reguluje art. 15 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania przychodów poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania przychodów, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe, w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Dla należytego zinterpretowania przepisów art. 15 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, trzeba mieć na uwadze to, że koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy podlegają podziałowi na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. W przypadku kosztów pośrednich uzasadnienie ma odnoszenie wydatków w koszty podatkowe w momencie ich faktycznego poniesienia. Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, Podatnik powinien rozpoznać sposób powiązania kosztów z przychodami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zajmuje się obrotem energią elektryczną i jest zobowiązana w związku ze sprzedażą energii odbiorcom końcowym do przedstawienia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyli świadectw pochodzenia do umorzenia do dnia 31 marca roku kalendarzowego, następującego po roku, w którym zaistniał obowiązek umorzenia tych świadectw. W celu wypełnienia obowiązku umorzenia świadectw pochodzenia, Spółka nabywa przedmiotowe świadectwa na rynku.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny przy uwzględnieniu stanowiska Spółki w sprawie należy stwierdzić, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu umorzenia świadectw pochodzenia są ściśle związane z uzyskanym przychodem ze sprzedaży energii elektrycznej, gdyż w myśl art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2003r. Nr 153, poz. 1504 ze zm.), według stanu prawnego obowiązującego na dzień 1 października 2005r., przedsiębiorstwa energetyczne, zajmujące się m.in. obrotem energią elektryczną i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, są obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 9:

1. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo pochodzenia, o którym mowa w art. 9e ust. 1, albo
2. uiścić opłatę zastępczą, obliczoną w sposób określony w ust. 2.

Natomiast, zgodnie z art. 9e ust. 14 ww. ustawy Prawo energetyczne, świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1 w poprzednim roku kalendarzowym.

Zatem, koszty z tytułu umorzenia świadectw pochodzenia, zarówno w przypadku ich kupna jak i przydzielenia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, dotyczą roku, w którym powstał przychód ze sprzedaży energii elektrycznej. Przychód z tego tytułu Spółka uzyskuje w roku poprzedzającym umorzenie świadectwa pochodzenia. Tym samym, koszty uzyskania przychodów z tytułu świadectw pochodzenia przedstawionych do umorzenia za dany rok - w okresie od stycznia do marca kolejnego roku kalendarzowego - należy, zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym uznać za koszty podatkowe w roku, za który dokonywane jest umorzenie, tj. w roku w którym osiągnięto przychód.

Powyższa regulacja, w ocenie tutejszego organu, będzie miała również zastosowanie w sytuacji, gdy Spółka na dzień złożenia zeznania podatkowego, tj. na dzień 31 lipca nie dokonała formalnego umorzenia świadectw pochodzenia, ponieważ Spółka, znając wartość zadeklarowanych przychodów podatkowych ze sprzedaży energii za styczeń - kwiecień następnego roku kalendarzowego - ma możliwość ich zarachowania.

W analogiczny sposób należy odnieść w koszty uzyskania przychodów koszty z tytułu świadectw pochodzenia, ustalając miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych.

Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, należy stwierdzić, iż stanowisko zaprezentowane przez Podatnika w sprawie dotyczącej kwestii rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów z tytułu umorzenia świadectw pochodzenia w roku, którego te koszty dotyczą, tj. w roku, w którym osiągnięto przychody ze sprzedaży energii elektrycznej do końcowego odbiorcy - jest prawidłowe.

Odpowiedź na drugie pytanie zostanie udzielona w odrębnym postanowieniu.

Niniejsze postanowienie - na podstawie art. 143 w/w ustawy - Ordynacja podatkowa, wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.