Działając na podstawie art. 14a, art. 216 i art. 217 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 29.06.2007 r. (znak: FK/869/07; data wpływu do tutejszego organu podatkowego: 29.06.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawidłowości rozwiązania przyjętego przez Spółkę, polegającego na obciążeniu (w drodze wystawienia faktury VAT) właściciela majątku (Miasta) równowartością podatku od nieruchomości, w związku z przekazaniem temu właścicielowi do modernizacji majątku użytkowanego przez Spółkę na podstawie umowy poddzierżawy, zawartej z innym podmiotem (dzierżawcą) oraz ewentualnie momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu - w świetle przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

W dniu 28.06.2007 r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawidłowości postępowania Spółki, polegającego na obciążeniu (w drodze wystawienia faktury VAT) właściciela majątku (Miasta) równowartością podatku od nieruchomości, w związku z przekazaniem temu właścicielowi do modernizacji majątku użytkowanego przez Spółkę na podstawie umowy poddzierżawy, zawartej z innym podmiotem (dzierżawcą) oraz ewentualnie momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu - w świetle przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.). Pismem z dnia 09.07.2007 r. (znak: ŁUS-III-2-446/1346/07/TL) Podatnik został wezwany w trybie art. 169 § 1 w/cyt. ustawy Ordynacja podatkowa do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W dniu 17.07.2007 r. do tutejszego urzędu wpłynęło pismo z dnia 17.07.2007 r. (znak: DF/985/2007), stanowiące odpowiedź na wezwanie.

Z w/w wniosku wraz z uzupełnieniem wynika, iż Spółka, wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, jest spółką z większościowym udziałem Miasta. Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi działalność w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków oraz gospodarowania odpadami. Na podstawie uchwały Rady Miejskiej powierzono Spółce, działającej wówczas pod nazwą X, eksploatację oczyszczalni ścieków. Działalność Spółki w tym zakresie prowadzona była do końca 2005 r. na majątku dzierżawionym od Miasta na podstawie umowy z dnia 31 lipca 2000 r. Obiekty Spółki stanowią własność Gminy. Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej Miasto utworzyło Spółkę Infrastrukturalną (dalej: SI) w celu prowadzenia inwestycji infrastrukturalnych i zarządzania posiadanym majątkiem. Na podstawie uchwały oraz umowy zawartej pomiędzy SI i Miastem, dzierżawcą składników majątkowych infrastruktury wodno-kanalizacyjnej i systemów odprowadzania i oczyszczania ścieków, stanowiących własność Miasta, stała się Spółka Infrastrukturalna. Także 6 lutego 2006 r. została zawarta pomiędzy SI a Podatnikiem umowa poddzierżawy majątku stanowiącego własność Miasta. Na mocy powyższej umowy SI oddała oczyszczalnię ścieków w poddzierżawę Spółce, w celu jej eksploatacji i oczyszczania ścieków z obszaru Miasta oraz z obszarów innych gmin, zgodnie z zawartymi przez Miasto porozumieniami międzygminnymi. Zgodnie z § 18 powyższej umowy, Spółka zobowiązana jest do płacenia na rzecz SI czynszu poddzierżawnego, za który obciążana jest przez SI fakturami VAT wystawianymi w okresach miesięcznych. Kwota czynszu poddzierżawnego nie zawiera podatku od nieruchomości. Obowiązek ponoszenia wszelkich bieżących obciążeń związanych z przedmiotem poddzierżawy, w tym m.in. podatku od nieruchomości przez Spółkę oraz składania deklaracji podatkowych jako podatnik, z tytułu posiadania tychże nieruchomości, został zapisany w § 19 umowy poddzierżawy. Czynsz dzierżawny płacony do SI, ustalony został w sposób ryczałtowy, co oznacza, że obejmuje on wszelkie zmiany majątku poddzierżawianego o składniki majątkowe przekazywane Spółce po zakończeniu realizacji kolejnych elementów inwestycji lub zlikwidowane w ciągu roku, jak również wyłączone na czas realizacji inwestycji modernizacyjnych. Tak więc zryczałtowany czynsz nie podlegał zmianom, wraz ze zmianami stanu majątku poddzierżawianego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1. pkt 4a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. 2006 nr 121 poz. 844 ze zm.) - podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem, lub z innego tytułu prawnego. Stosując się do zapisów umowy oraz brzmienia w/w przepisu, Spółka składała deklaracje podatku od nieruchomości obejmujące całość posiadanych nieruchomości (w tym majątku poddzierżawianego) uznając, że obowiązek podatkowy obciąża Spółkę i ona jest podatnikiem podatku od nieruchomości.

W 2006 r., spełniając warunki § 15 umowy poddzierżawy, Spółka zwróciła właścicielowi (Miastu) do modernizacji część dzierżawionego majątku (m.in. ciągi przepływowe biologicznego oczyszczania ścieków). Zwrot powyższy został potwierdzony stosownymi protokołami przekazania-przejęcia, podpisanymi przez Spółkę jako użytkownika, Inżyniera Kontraktu (który realizuje inwestycje na podstawie umowy zawartej z Miastem) oraz wykonawcę robót. Inwestycje na majątku stanowiącym przedmiot poddzierżawy prowadzone są przez Inżyniera Kontraktu na podstawie umowy zawartej z Miastem, które jest inwestorem. Z uwagi na zakres inwestycji modernizacyjnych, obiekty te zostały wyłączone z ruchu i nie były przez Spółkę w tym czasie użytkowane. W zakresie przekazania części majątku do modernizacji nie została zawarta odrębna umowa pomiędzy Spółką, a Miastem. Obowiązek przekazania majątku wynika z § 16 umowy poddzierżawy, który stanowi, że w przypadku realizacji przez Miasto lub SI inwestycji w majątku wchodzącym w skład przedmiotu poddzierżawy, Spółka zobowiązana będzie do współpracy z Miastem lub SI oraz udostępniania niezbędnych do realizacji inwestycji terenów, a także budynków i budowli oczyszczalni. W umowie poddzierżawy zawartej pomiędzy SI a Spółką również nie zostały wprowadzone zmiany dotyczące wyżej opisanej sytuacji, gdyż zgodnie z § 1 ust. 5 w/w umowy, zmiana załącznika Nr 1, stanowiącego wykaz majątku poddzierżawionego, dokonywana będzie raz w roku, według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku, w drodze aneksu do umowy, zawartego w ciągu trzech miesięcy od tego terminu. Przedmiotowa umowa poddzierżawy nie wygasła też w zakresie modernizowanych składników poddzierżawianego majątku, ponieważ obiekty przekazane do modernizacji zostały ponownie przyjęte przez Spółkę do eksploatacji po zakończeniu modernizacji. W okresie wyłączenia z ruchu obiektów poddzierżawionych, Spółka realizowała usługę oczyszczania ścieków na nowych obiektach (ciągach przepływowych), budowanych w ramach inwestycji prowadzonych przez Miasto. Użytkowanie to odbywało się na podstawie zawartej z Urzędem Miasta umowy przekazania obiektów do prowadzenia eksploatacji tymczasowej i prób eksploatacyjnych i za czynność tę Spółka zapłaciła Miastu stosowną opłatę.

Ponieważ Spółka nie jest właścicielem majątku, lecz jedynie poddzierżawcą, w okresie kiedy to właściciel (jednostka samorządu terytorialnego) użytkował majątek (fizycznie go posiadał), powinien on również, zdaniem Spółki, ponosić koszty podatku od nieruchomości. Na podstawie w/w art. 3 ust. 1 pkt 4a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, Spółka uznała, że w okresie przekazania majątku do modernizacji nie władała majątkiem, przekazanym właścicielowi w celu przeprowadzenia modernizacji i nie wykorzystywała go w działalności gospodarczej, w związku z czym nie była jego posiadaczem i nie powinna ponosić kosztów podatku od nieruchomości od tej części majątku. Spółka obciążyła więc Miasto podatkiem od nieruchomości za okresy wynikające z protokołów przekazania-przejęcia, wystawiając fakturę VAT tytułem najmu - podatku od nieruchomości. W dniu 31.01.2007 r. Spółka wystawiła fakturę VAT obciążając tytułem najmu Urząd Miasta kwotą stanowiącą równowartość podatku od nieruchomości za odpowiedni okres roku 2006. Obrót z tego tytułu w kwocie netto 391.621,50 zł został opodatkowany stawką 22 % (co stanowi 86.156,76 zł podatku VAT). Podatek wykazany w fakturze rozliczono zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz 535 ze zm.) w miesiącu lutym 2007, tj. w miesiącu, w którym upływał termin płatności wynikający z faktury. W dniu 22.03.2007 r. wpłynęło do Spółki pismo z UMŁ informujące, iż zgodnie z decyzją właściciela majątku, koszty podatku od nieruchomości za rok 2006 od obiektów przekazanych do modernizacji winny obciążać Spółkę. Stosując się do powyższej decyzji wystawiono fakturę korygującą do w/w faktury VAT. Zgodnie z § 16 ust. 4 Rozporządzenia MF z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 95 poz. 798), obniżenia kwoty podatku należnego dokonano w deklaracji VAT za miesiąc marzec 2007 r., tj. za miesiąc, w którym Spółka otrzymała od nabywcy potwierdzenie odbioru faktury korygującej. Koszty podatku od nieruchomości w części dotyczącej majątku przekazanego Miastu do modernizacji, zostały zakwalifikowane przez Spółkę jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Do wniosku Podatnik załączył kserokopie następujących dokumentów:

- Umowy poddzierżawy majątku wraz z załącznikiem nr 1,

- Aneksu nr 1 do w/w umowy poddzierżawy majątku,

- Faktury z tytułu poddzierżawy majątku,

- Pisma Podatnika wraz z fakturą,

- Pisma UM,

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Spółka zadała pytanie, czy właściwym jest postępowanie Spółki, polegające na wystawieniu faktury VAT, dokumentującej obciążenie właściciela majątku (Miasta) równowartością podatku od nieruchomości, w związku z przekazaniem temu właścicielowi do modernizacji, majątku użytkowanego przez Spółkę na podstawie umowy poddzierżawy, zawartej z innym podmiotem (dzierżawcą), a więc potraktowanie tej czynności jako czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytanie, Wnioskodawca zapytuje również jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Spółka, sugerując się dotychczasową linią interpretacji, przenosząc równowartość kosztów podatku od nieruchomości na właściciela majątku, wystawiła fakturę VAT i opodatkowała obrót z tego tytułu stawką VAT 22 %. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz 535 z 2004 r. ze zm.), podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Jak wskazuje Podatnik, stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach urzędów i izb skarbowych (np. Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie -sygn. D-3/443/7/05, Urząd Skarbowy Kraków-Podgórze - sygn. PP/443/105/03, Izba Skarbowa w Lublinie - sygn. PP1/448-715/04/1). Także Ministerstwo Finansów w piśmie PPl-7204-195/94/K.Sz. z 5 września 1994 r. stwierdziło, że ze względu na fakt, iż podatnikiem jest wynajmujący, równowartość podatku od nieruchomości płacona mu przez najemcę nie jest podatkiem, lecz należnością cywilnoprawną i w związku z tym powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Chociaż w przedmiotowej sprawie Spółka przekazała majątek właścicielowi, jednak majątek ten stanowił element umowy poddzierżawy z SI. W związku z powyższym należność z tytułu podatku od nieruchomości została przez Spółkę zakwalifikowana jako obrót z tytułu odpłatnego świadczenia usługi najmu, a wykazany w fakturze podatek od towarów i usług rozliczono zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 w miesiącu, w którym upływał termin płatności wynikający z faktury. W ocenie Spółki, w powyższej sprawie zastosowanie ma art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót, który stanowi kwotę należną obejmującą całość świadczenia należnego. Podatek od nieruchomości stanowił element opłat, wynikających z umowy poddzierżawy zawartej z SI. Refakturując podatek na Urząd Miasta, Spółka przerzuciła koszty związane z usługą najmu na stronę, która faktycznie użytkowała majątek. Natomiast w drodze zastosowania art. 19 ust. 13 pkt 4 w/w ustawy, z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze powstał obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług w kwocie 86.156,76 zł.

Zdaniem Spółki, obciążenie właściciela majątku (Miasta) równowartością podatku od nieruchomości, w związku z przekazaniem mu do modernizacji majątku użytkowanego przez Spółkę na podstawie umowy poddzierżawy, zawartej z innym podmiotem (dzierżawcą - SI), wynika z brzmienia art. 3 ust. 1 pkt 4a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Przepis ten stanowi, że podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem, lub z innego tytułu prawnego. Ponieważ pomiędzy Spółką, a Miastem nie została zawarta umowa regulująca kwestie płatności za czasowo przekazane właścicielowi majątku obiekty oraz nie została zmieniona w tym zakresie umowa poddzierżawy, nie było podstaw, by Spółka dokonała korekty deklaracji podatku od nieruchomości. Zdaniem Spółki fakt, iż na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatnikiem w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego jest wynajmujący, powoduje, że w przypadku przekazania nieruchomości innemu podmiotowi do użytkowania, równowartość podatku od nieruchomości płacona mu przez ten podmiot nie jest podatkiem, lecz staje się należnością cywilnoprawną i w związku z tym powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, należność z tytułu podatku od nieruchomości powinna być zakwalifikowana jako obrót z tytułu odpłatnego świadczenia usługi najmu, a wykazany w fakturze podatek od towarów i usług, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, powinien zostać rozliczony w miesiącu, w którym upłynął termin płatności wynikający z faktury.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części (...), a także grunty.

Przepis art. 8 ust. 1 w/cyt. ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym jest mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 w/w ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W związku z treścią powyższych regulacji trzeba stwierdzić, że kwota stanowiąca równowartość podatku od nieruchomości związana z przedmiotem najmu (dzierżawy) i obciążająca najemcę (dzierżawcę), jest ściśle związana ze świadczoną przez wynajmującego (wydzierżawiającego) usługą najmu (dzierżawy) i jest dla niego częścią należności otrzymywanej z tytułu świadczenia przedmiotowej usługi najmu (dzierżawy). W konsekwencji, zgodnie z brzmieniem art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, równowartość podatku od nieruchomości, jako składnik kwoty należnej z tytułu sprzedaży, wchodzi do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług usługi najmu (dzierżawy) - stanowi obrót opodatkowany, a tym samym podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla w/w usługi. Nie jest przy tym istotne, czy należność ta stanowi element kalkulacyjny samego czynszu, czy też jest odrębnie omówiona w umowie regulującej stosunek najmu (dzierżawy).

Stanowisko takie zostało również zaprezentowane w piśmie Ministra Finansów z dnia 17.05.1994 r. nr MWM-2124/94 (zachowującym aktualność również w aktualnym stanie prawnym), w którym stwierdzono, że "jeśli wynajmujący lokal użytkowy obciąża najemcę - obok czynszu - kwotą stanowiącą równowartość podatku od nieruchomości, którego podatnikiem jest wynajmujący, kwota ta opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowi to część kwoty należnej z tytułu usługi najmu".

Jednocześnie wymaga jednak podkreślenia, iż powyższe ustalenia mają zastosowanie w odniesieniu do kwoty stanowiącej równowartość podatku od nieruchomości, nie zaś do samego podatku od nieruchomości. Zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości, tak jak zresztą w każdym innym podatku, ciąży na osobie podatnika, która jest dokładnie określona przepisami prawa. W przypadku świadczenia pieniężnego o charakterze publicznoprawnym (podatku), obowiązek jego zapłaty ciąży wyłącznie na podatniku i nie ma on możliwości przeniesienia na inną osobę ciężaru uiszczenia przedmiotowej daniny ze skutkiem zwalniającym dla siebie.

Ponadto należy zauważyć, że podatek od nieruchomości jako należność o charakterze publicznoprawnym, nie mieści się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest on bowiem ani usługą, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, ani też towarem, o którym jest mowa w art. 2 ust. 6 w/cyt. ustawy. Zatem sam podatek od nieruchomości (w odróżnieniu od kwoty stanowiącej równowartość podatku od nieruchomości), nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ze stanu faktycznego opisanego w przedmiotowym wniosku wynika, że Spółka poddzierżawia składniki majątkowe infrastruktury wodno-kanalizacyjnej i systemów odprowadzania i oczyszczania ścieków od Spółki Infrastrukturalnej, która z kolei dzierżawi w/w majątek od Miasta. Z załączonej do wniosku umowy poddzierżawy wynika, iż z tytułu poddzierżawy Spółka jest zobowiązana płacić dzierżawcy (SI) czynsz poddzierżawny (§ 18 umowy), zaś poza w/w czynszem zobowiązuje się również do zapewnienia sfinansowania m.in. podatku od nieruchomości (§ 19 ust. 1 umowy). To na Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem § 19 ust. 2 umowy, ciąży obowiązek składania deklaracji dla podatku od nieruchomości. Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. 2006 nr 121 poz. 844 ze zm.) - zgodnie z którym podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego (...) - a także na podstawie w/w zapisu § 19 ust. 2 umowy poddzierżawy, Spółka uznała, że ciąży na niej obowiązek podatkowy z tytułu podatku od nieruchomości i jako podatnik składała deklaracje obejmujące całość posiadanych nieruchomości (w tym majątek poddzierżawiony). Zarówno w przedmiotowej umowie, jak i w żadnym odrębnym dokumencie nie zostało przewidziane zwolnienie Spółki z obowiązku zapłaty podatku od nieruchomości za czas przekazania części majątku do modernizacji Miastu.

Odnosząc powyższe fakty do zaprezentowanych wcześniej regulacji podatku od towarów i usług należy podkreślić, że w omawianym przypadku Wnioskodawca nie jest obciążany przez Spółkę Infrastrukturalną kwotą stanowiącą równowartość podatku od nieruchomości związanego z poddzierżawianym majątkiem lecz - jak zresztą twierdzi sama Spółka - jest podatnikiem podatku od nieruchomości. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, że to ona (a nie dzierżawca majątku) składa deklaracje dla podatku od nieruchomości występując w roli podatnika tego podatku. Stanowisko takie potwierdza również treść załączonej do wniosku korespondencji pomiędzy Spółką a Urzędem Miasta, w której właściciel nieruchomości (a zarazem beneficjent podatków lokalnych - w tym podatku od nieruchomości) wskazuje na Spółkę, jako podmiot zobowiązany do ponoszenia kosztów podatku od nieruchomości za całość majątku, który znajduje się w jej władaniu. Ponadto należy zaznaczyć, iż jak wynika z analizy w/cyt. art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości wiąże się z samym posiadaniem danej nieruchomości na podstawie określonego tytułu prawnego. Dla powstania w/w obowiązku nie jest więc konieczne faktyczne korzystanie z danego majątku (wykorzystywanie go do prowadzenia działalności gospodarczej).

W obliczu przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż kwota jaką Spółka zawarła na fakturze VAT, celem obciążenia właściciela majątku (Miasta) równowartością podatku od nieruchomości, w związku z przekazaniem temu właścicielowi do modernizacji majątku użytkowanego przez Spółkę na podstawie umowy poddzierżawy, zawartej z innym podmiotem (dzierżawcą - SI), w rzeczywistości nie stanowi kwoty równowartości podatku od nieruchomości stanowiącej część kwoty należnej z tytułu poddzierżawy majątku (nie powinna być zakwalifikowana jako element kalkulacyjny obrotu z tytułu świadczenia usługi najmu), lecz jest kwotą samego podatku od nieruchomości, jako daniny publicznoprawnej, dla której jedynym podatnikiem zobowiązanym do jej zapłaty jest właśnie Spółka. W takiej sytuacji nie ma więc możliwości uchylenia się przez Spółkę z obowiązku zapłaty przedmiotowego podatku lokalnego w drodze obciążenia tym podatkiem właściciela majątku - podmiotu, który faktycznie korzystał z części majątku w okresie jego modernizacji. Podatek od nieruchomości, jak wskazano już wcześniej, nie może stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, bowiem nie stanowi żadnej z czynności podlegających zakresowi przedmiotowemu ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (przeniesienie podatku od nieruchomości nie stanowi ani dostawy towarów, ani też świadczenia usługi w rozumieniu tej ustawy).

Z przytoczonego na wstępie art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że obowiązek wystawienia faktury VAT przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług powstaje zawsze w sytuacji, gdy dokona on sprzedaży opodatkowanej podatkiem, z wyłączeniem sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (art. 106 ust. 4 ustawy). Sprzedażą, w rozumieniu art. 2 pkt. 22 ustawy o podatku od towarów i usług, jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Skoro, jak wskazano powyżej, obciążenie właściciela majątku podatkiem od nieruchomości w przedstawionym stanie faktycznym nie stanowi żadnej z w/w czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a faktura VAT jest dokumentem przeznaczonym wyłącznie do dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, to dokumentowanie podatku od nieruchomości poprzez wystawienie faktury VAT z wykazaną kwotą podatku należnego jest nieprawidłowe.

Podsumowując, postępowanie Spółki, polegające na wystawieniu faktury VAT, dokumentującej obciążenie właściciela majątku (Miasta) równowartością podatku od nieruchomości, w związku z przekazaniem temu właścicielowi do modernizacji, majątku użytkowanego przez Spółkę na podstawie umowy poddzierżawy, zawartej z innym podmiotem (dzierżawcą), a więc potraktowanie tej czynności jako czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy uznać za niewłaściwe. W przedstawionym stanie faktycznym to Spółka jest podatnikiem podatku od nieruchomości (podmiotem deklarującym rozliczanie tego podatku). Tym samym kwoty odpowiadającej wysokości w/w należności publicznoprawnej, wbrew stanowisku Podatnika, nie można traktować jako składnik kwoty należnej z tytułu sprzedaży, wchodzącej do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie tutejszy organ zastrzega, iż przedmiotowa interpretacja nie dotyczy rozstrzygnięcia kwestii tego, kto w omawianej sytuacji na gruncie ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych jest podatnikiem podatku od nieruchomości. Odpowiedź na to pytanie, choć kluczowa również dla prawidłowości interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług, pozostaje jednak poza zakresem właściwości tutejszego organu podatkowego. Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego, z którego jednoznacznie wynika, że to sama Spółka jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości. Należy więc zastrzec, iż interpretacja ta jest prawidłowa przy założeniu, że wszystkie elementy stanu faktycznego przedstawione we wniosku, a szczególnie dotyczące określenia podatnika podatku od nieruchomości, są zgodne z rzeczywistością.

W konsekwencji, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi stwierdza, że stanowisko wyrażone przez Podatnika we wniosku z dnia 29.06.2007 r., jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.