INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2012 r. (data wpływu 11 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) – dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji ponoszonych wydatków do kosztów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji ponoszonych wydatków do kosztów podatkowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 3 października 2012 r. wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 15 października 2012 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem o profilu produkcyjnym należącym do międzynarodowej grupy kapitałowej. Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 roku została w ramach grupy wprowadzona grupowa polityka zakupowa, w ramach której wybrany podmiot z grupy – Spółka W. pełni funkcję grupowego centrum zakupowego. Głównym celem centralizacji funkcji grupy podmiotów jest osiągnięcie korzyści ekonomicznych, jakie podmioty tworzące daną strukturę mogą osiągnąć poprzez powierzenie jednemu podmiotowi funkcji, które dotychczas były wykonywane samodzielnie przez poszczególne jednostki (efekt synergii).

W związku z powyższym w dniu 11 lipca 2011 roku (ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2011 roku) Spółka zawarła z W. N. umowę IP oraz umowę CP.

Zgodnie z postanowieniami umowy IP, Wnioskodawca wyznaczył dysponującego wiedzą i długoletnim doświadczeniem w zakresie źródeł zaopatrzenia na rynku lokalnym pracownika, który w ramach międzynarodowego biura zakupów (IPO) współpracuje z W. N. w celu zapewnienia jakości i bezpieczeństwa zakupowego. Zgodnie z umową IP Wnioskodawca obciąża W. N. wynagrodzeniem za wsparcie udzielone W. N. przez doradcę działającego w ramach IPO. Wynagrodzenie to kalkulowane jest w oparciu o metodę koszt-plus, tj. koszty bezpośrednie i pośrednie (m.in. koszty wynagrodzenia pracownika, koszty podróży służbowych, koszty IT, etc.) związane ze świadczeniem usług na rzecz grupy, powiększone o marżę zysku w wysokości 5%.

Zgodnie z postanowieniami umowy CP, W. N. udziela Wnioskodawcy wsparcia m.in. w zakresie zakupów wraz z kontrolą jakości zakupowej oraz świadczy usługi doradcze w tym zakresie (dalej zwane również jako: usługi centralnego administrowania zakupami). Usługi te obejmują m.in.: identyfikację potencjalnych dostawców, opracowanie globalnej strategii zakupowej, zapewnianie informacji o dostawcach i ich ofertach, stworzenie i utrzymanie globalnej sieci dostawców dla podmiotów z grupy, negocjacje i zawieranie umów ramowych z dostawcami. W. N. dysponuje niezbędnym w tym zakresie know-how oraz długoletnim doświadczeniem, a także kompetentnymi pracownikami i niezbędnymi urządzeniami technicznymi. W ramach usług centralnego administrowania zakupami W. N. świadczy na rzecz Wnioskodawcy również usługi doradztwa w zakresie zarządzania dostawami. Ponadto spółka W. N. dysponuje działem corporate purchasing oraz przyporządkowanymi do tego działu menedżerami grup materiałowych. W. N. kumuluje wszystkie koszty administrowania zakupami. Z tego tytułu W. N. otrzymuje od Wnioskodawcy i od każdego podmiotu objętego grupową polityką zakupową wynagrodzenie kalkulowane w oparciu o metodę koszt-plus, tj. baza kosztowa przypadająca na poszczególne podmioty powiększona o marżę zysku w wysokości 10%. Wyższy niż w przypadku umowy IP poziom marży określony w umowie CP wynika ze świadczenia przez W. N. usług wymagających m.in. większego zaangażowania usługodawcy niż ma to miejsce w przypadku umowy IP.

Zgodnie z umową CP baza kosztowa dla każdego podmiotu (w tym dla Wnioskodawcy) zostanie ustalona poprzez podzielenie skumulowanych kosztów administrowania zakupami w oparciu o ewidencję czasu pracy i ustalone stawki godzinowe bądź w oparciu o kwoty ryczałtowe wynikające z poniesionego nakładu pracy (tzw. klucz zakupowy). W praktyce proporcja udziału spółek z grupy (w tym Wnioskodawcy) w skumulowanych kosztach administrowania zakupami ustalona została w oparciu o poziom udziału wielkości zakupów danego członka grupy w łącznej wysokości zakupów wszystkich członków systemu CP. W przypadku wnioskodawcy procent udziału w kosztach centralnego administrowania zakupami wynosi 27,6%. Podstawą do wypłaty wynagrodzenia będą faktury wystawiane przez W. N. za okresy kwartalne.

Wnioskodawca podkreśla, iż oprócz umowy CP i IP oraz faktur od W. N. dotyczących usług centralnego administrowania zakupami posiada m.in. korespondencję elektroniczną zawierającą wyjaśnienia w zakresie kalkulacji kosztów przypadających na Wnioskodawcę oraz dokumentację potwierdzającą działalność IPO. Dokumenty te potwierdzają faktyczne wykonanie przez W. N. na rzecz Wnioskodawcy usług centralnego administrowania zakupami.

Wnioskodawca podkreśla również, iż istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem poniesionym przez niego na nabycie usług centralnego administrowania zakupami a osiąganymi przez niego przychodami.

W związku z tym, że Spółka jest podmiotem o profilu produkcyjnym, czynniki takie jak dostęp do bazy wiarygodnych dostawców oraz informacji o jakości i cenach materiałów oferowanych przez tych dostawców mają dla Spółki istotne znaczenie. Produkcja oparta na sprawdzonych jakościowo materiałach, zakupionych na korzystnych warunkach cenowych znajduje odzwierciedlenie nie tylko w przychodach osiąganych przez Spółkę z tytułu sprzedaży wyrobów ale wpływa również na zmniejszenie liczby reklamacji a tym samym na obniżenie kosztów, co pozwala na realizowanie wyższej marży zysku. Ponadto poniesienie tych wydatków wpływa pośrednio na przychód poprzez wpływ na jakość i cenę materiałów i surowców nabywanych przez Spółkę, co w konsekwencji przekłada się na ostateczną jakość i cenę produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę, a tym samym na zrealizowanie wyższej marży zysku.

Jednocześnie przedmiotowych wydatków nie można powiązać z konkretnym przychodem spółki, tzn. nie jest możliwe przypisanie tych wydatków do określonych, konkretnych przychodów Wnioskodawcy. Ponoszenie ww. wydatków jest jednak racjonalnie uzasadnione, jako służące osiąganiu przychodu, względnie zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zaliczyć wydatki poniesione w związku z nabyciem usług centralnego administrowania zakupami do kosztów uzyskania przychodów, a jeśli tak – w którym momencie...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony zaliczyć wydatki ponoszone na rzecz W. N. z tytułu nabycia usług centralnego administrowania zakupami do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z treści przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż ustawodawca nie określił wymogów formalnych odnośnie dokumentacji poniesionych kosztów. W związku z tym, każdy wydatek, który został udokumentowany w taki sposób, iż możliwe jest zweryfikowanie spełnienia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy, może być przez podatnika zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1).

W związku z powyższym, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

• być faktyczne poniesiony,
• nie być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub zabezpieczeniem albo zachowaniem źródła przychodu.

Wydatki związane z nabyciem usług centralnego administrowania zakupami są wydatkami faktycznie przez Spółkę poniesionymi, co potwierdza m.in. ujęcie ich w księgach rachunkowych Spółki oraz fakt zapłaty przez Spółkę za usługi nabyte od W. N. Tego typu wydatki nie zostały również wymienione w katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, tj. w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym zostały spełnione dwie pierwsze z ww. przesłanek.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, dzięki działalności centrum zakupowego zapewniane są w ramach grupy (do której należy również Wnioskodawca) m.in. odpowiednia jakość i bezpieczeństwo zakupowe. W. N. dysponuje niezbędnym w tym zakresie know-how oraz długoletnim doświadczeniem, a także kompetentnymi pracownikami i niezbędnymi urządzeniami technicznymi. Ponadto spółka W. N. dysponuje działem corporate purchasing oraz menedżerami grup materiałowych, przyporządkowanymi do tego działu. W związku z działalnością centrum zakupowego (corporate purchasing) W. N. świadczy na rzecz wnioskodawcy również usługi doradztwa w zakresie zarządzania zakupami. Celem centralizacji funkcji zakupowych grupy podmiotów jest przede wszystkim osiągnięcie korzyści ekonomicznych nie tylko przez grupę, lecz również przez poszczególne jednostki, w tym przez Wnioskodawcę. Nabycie usług centralnego administrowania zakupami pozwala na zapewnienie Spółce odpowiedniego bezpieczeństwa zakupowego przejawiającego się m.in. w odpowiedniej jakości nabywanych materiałów. Dzięki działalności centrum zakupowego Spółka nie tylko uzyskuje gwarancję co do odpowiedniej jakości zakupionych materiałów, ale również – z uwagi na okoliczność, iż korzysta z bazy klientów, którzy współpracują z grupą W. – ma możliwość uzyskania korzystniejszych cen zamawianych materiałów. W ramach usług centralnego administrowania zakupami W. N. dostarcza ponadto Spółce danych pozwalających na optymalizowanie kosztów związanych z zaopatrzeniem w materiały potrzebne do produkcji. Na dane te składają się m.in.:

• dane umożliwiające identyfikację potencjalnych dostawców,
• zasady globalnej strategii zakupowej,
• informacje o dostawcach i ich ofertach,
• w ramach usług centralnego administrowania zakupami W. N. stworzyła i utrzymuje również globalną sieć dostawców dla podmiotów z grupy (w tym dla Wnioskodawcy), negocjuje i zawiera umowy ramowe z dostawcami. Tym samym dzięki usługom centralnego administrowania zakupami Wnioskodawca nie ponosi kosztów związanych z poszukiwaniem dostawców oraz prowadzeniem negocjacji z dostawcami.

W związku z tym, że Spółka jest podmiotem o profilu produkcyjnym, czynniki takie jak dostęp do bazy wiarygodnych dostawców oraz informacji o jakości i cenach materiałów oferowanych przez tych dostawców mają dla Spółki istotne znaczenie. Produkcja oparta na sprawdzonych jakościowo materiałach, zakupionych na korzystnych warunkach cenowych znajduje odzwierciedlenie nie tylko w przychodach osiąganych przez Spółkę z tytułu sprzedaży wyrobów, ale wpływa również na zmniejszenie liczby reklamacji a tym samym na obniżenie kosztów, co pozwala na realizowanie wyższej marży zysku.

Tym samym istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem poniesionym przez Wnioskodawcę na nabycie usług centralnego administrowania zakupami a osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami, przy czym jest to związek pośredni, gdyż wydatek ten ma pośredni związek z przychodem (nie jest możliwe przyporządkowanie go do konkretnego przychodu). Wydatek ten wpływa pośrednio na przychód poprzez wpływ na jakość i cenę materiałów i surowców nabywanych przez spółkę, co w konsekwencji przekłada się na ostateczną jakość i cenę produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę a tym samym na zrealizowanie wyższej marży zysku. Tym samym wydatki ponoszone przez wnioskodawcę na nabycie tych usług mają wpływ na zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów Wnioskodawcy.

W związku z powyższym – zdaniem Wnioskodawcy – prawidłowym będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz W. N. w związku z nabyciem usług centralnego administrowania zakupami z uwagi na ich związek z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów, a zatem możliwe będzie zaliczenie ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia – zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska, iż jest on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz W. N. z tytułu nabycia usług centralnego administrowania zakupami. Ponadto, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, iż ww. wydatki będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów, tj. będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Omawiana ustawa nie zawiera przy tym legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1 - 2 omawianej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mającą definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje również pojęć: „źródła przychodów”, „zachowanie źródła przychodów”, „zabezpieczenie źródła przychodów”. Korzystając z zasad wykładni językowej, można jednak wskazać, że zgodnie ze znaczeniem tych pojęć funkcjonującym na gruncie języka powszechnego:

• mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”; „przyczyna czegoś”; synonimami tego pojęcia są m.in. zarzewie, czynnik sprawczy, powód, pochodzenie;
• „zachować”, „zachowywać” oznacza „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „podtrzymać, utrzymać coś”;
• „zabezpieczać”, „zabezpieczyć” to „zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynić bezpiecznym”, „zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie”, „uczynić coś mocniejszym, trwalszym, odpornym na szkodliwe działanie czegoś”, „zapobiec niszczeniu czegoś”

(http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 2001).

Wobec powyższego, źródłem przychodu w rozumieniu ww. ustawy są wszelkie stany, zdarzenia lub czynności (a także zespoły zdarzeń lub czynności), które powodują uzyskiwanie przychodu – są przyczyną jego powstawania. Źródło przychodów można określić szeroko, w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny, (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika). W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 tej ustawy. Zachowaniem albo zabezpieczeniem tych źródeł są natomiast działania podejmowane przez podatnika odpowiednio w celu ich utrzymania (zapobieżenia ich utracie) albo zapobieżenia ich niszczeniu.

Należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości – nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów – w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);
• koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia – są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną)

różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W opisie stanu faktycznego Spółka podaje, iż ponosi wydatki na nabycie usług centralnego administrowania zakupami (wsparcie w zakresie zakupów wraz z kontrolą jakości zakupowej oraz usługi doradcze w tym zakresie) od spółki należącej do międzynarodowej grupy kapitałowej. Usługi te obejmują m.in.: identyfikację potencjalnych dostawców, opracowanie globalnej strategii zakupowej, zapewnianie informacji o dostawcach i ich ofertach, stworzenie i utrzymanie globalnej sieci dostawców dla podmiotów z grupy, negocjacje i zawieranie umów ramowych z dostawcami. W ramach usług centralnego administrowania zakupami W. N. świadczy na rzecz Wnioskodawcy również usługi doradztwa w zakresie zarządzania dostawami. Z tego tytułu W. N. otrzymuje od Wnioskodawcy i od każdego podmiotu objętego grupową polityką zakupową wynagrodzenie.

Wnioskodawca podkreśla ponadto, iż istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami ponoszonymi przez niego na nabycie usług centralnego administrowania zakupami a osiąganymi przez niego przychodami, wyjaśniając – w opisie stanu faktycznego – co jest istotą tego związku. Jednocześnie Spółka wskazuje, że przedmiotowych wydatków nie można powiązać z konkretnym przychodem, tzn. nie jest możliwe przypisanie tych wydatków do określonych, konkretnych przychodów Wnioskodawcy. Ponoszenie ww. wydatków jest jednak – jak podaje – racjonalnie uzasadnione, jako służące osiąganiu przychodu, względnie zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Analizując przedstawiony stan faktyczny pod kątem omówionych powyżej przesłanek uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów, należy stwierdzić, że wydatki wskazane przez Wnioskodawcę nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo, wydatki te są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W konsekwencji, mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, bowiem spełniają definicję kosztów podatkowych zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, skoro ww. wydatków nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, a ich ponoszenie jest celowe i racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do osiągnięcia (bądź zabezpieczenia) przychodów, potrącalność ich regulują następujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

• art. 15 ust. 4d, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą;
• art. 15 ust. 4e, w myśl którego za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Tak więc, w analizowanej sprawie, wydatki na nabycie usług centralnego administrowania zakupami mogą stanowić koszt podatkowy w dacie poniesienia.

Należy jednakże podkreślić, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Udowodnienie prawidłowości zaliczenia przez Spółkę opisanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów może zatem wymagać w szczególności udowodnienia: poniesienia wydatków, ich charakteru, w szczególności ich celowości, a w konsekwencji braku okoliczności uniemożliwiających uznanie przedmiotowych kosztów za koszty uzyskania przychodów. W ramach postępowania dowodowego może również zostać dokonana szczegółowa analiza związku ponoszonych wydatków z przychodami Spółki.

Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym normuje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749). Na mocy art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami takimi mogą być księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 Ordynacji podatkowej). Stosownie do art. 187 § 1 ww. aktu prawnego, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Ocena kwestii udowodnienia danej okoliczności jest dokonywana na podstawie całości zgromadzonych dowodów (art. 191 tej ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja – stosownie do żądania Wnioskodawcy – dotyczy wyłącznie wykładni art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie dotyczy natomiast potwierdzenia sposobu kalkulacji kosztów oraz rozliczeń dokonywanych pomiędzy podmiotami powiązanymi, gdyż przepis art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej normujący wydawanie przez organ podatkowy pisemnych interpretacji indywidualnych, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie uprawnia do zajmowania stanowiska odnośnie ekonomicznych aspektów działania podatnika. Ocena ekonomicznej strony działalności podatnika wymaga przeprowadzania analiz, oceny rynkowego charakteru rozliczeń lub wartości transakcji, co nie jest możliwe w ramach procedury wydawania interpretacji prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.