P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 30.01.2007 roku (data wpływu do tutejszego Urzędu 01.02.2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność polegającą na przemysłowym praniu bielizny hotelowej. Transport bielizny z i do hoteli (głównie położonych w Niemczech) Spółka realizuje wykorzystując własny tabor samochodowy. W tym celu Spółka zatrudnia ok. 45 kierowców. Podstawę ich zatrudnienia stanowią umowy o pracę. Jako miejsce wykonywania pracy przez zatrudnionych przez Spółkę kierowców został wskazany w umowach o pracę oddział Spółki w N. Spółka zamierza wypłacać kierowcom dodatek pieniężny na pokrycie kosztów związanych z podróżami służbowymi. Obowiązek rozliczenia kosztów delegacji służbowej nałożyła na Spółkę Państwowa Inspekcja Pracy (dalej: PIP). Zgodnie ze stanowiskiem PIP wyrażonym w protokole kontroli, kursy wykonywane przez kierowców zatrudnionych w Spółce wypełniają znamiona podróży służbowej, określone w art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze. zm., dalej: Kodeks pracy). W związku z powyższym PIP zaleciła Spółce wypłatę stosownych dodatków w celu rozliczenia kosztów delegacji służbowej (pkt 7 protokołu kontroli).

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy wydatki, jakie Spółka będzie ponosiła na wypłatę dodatków z tytułu podróży odbywanych przez kierowców zatrudnianych przez Spółkę poza stałym miejscem pracy, będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

W ocenie Spółki, dodatki wypłacane zatrudnianym przez Spółkę kierowcom na pokrycie zwiększonych kosztów w trakcie odbywanych przez nich podróży poza stałym miejscem pracy, stanowić będą dietę w rozumieniu przepisu art. 775 Kodeksu pracy, zgodnie bowiem z w/w przepisem „pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową”. Zdaniem Spółki, miejscem wykonywania pracy przez zatrudnionych przez Spółkę kierowców jest oddział Spółki w N., a więc wyjazdy kierowców poza tak określone miejsce wykonywania pracy stanowią podróże służbowe w rozumieniu art. 775 § 1 Kodeksu pracy. Jak podnosi Spółka, takie stanowisko zajęła również PIP, nakazując Spółce uregulowanie należności przysługujących kierowcom w formie wypłaty dodatków pieniężnych z tytułu odbytych przez nich podróży. Na poparcie swojej tezy Spółka przytacza wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.01.2004 r., sygn. akt I PK 298/2003 oraz wyrok NSA z dnia 15.09.2005 r., sygn. akt FSK 2175/04.

Jak stwierdza Spółka, tym samym dodatki wypłacone kierowcom za podróż poza stałe miejsce pracy stanowić będą dla Spółki koszt uzyskania przychodu na podstawie przepisu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”. Według Spółki, w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych nie zostały wymienione wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu należności na pokrycie kosztów związanych z odbywanymi przez nich podróżami służbowymi (tzw. diety). Zdaniem Spółki, należy zatem uznać, że powyższe wydatki są w całości kosztem uzyskania przychodu, o ile wypełniają jedną z przesłanek wymienionych w przepisie art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W ocenie Spółki, wydatki, które Spółka zamierza ponosić na wypłatę tzw. diet dla zatrudnionych kierowców, stanowić będą koszt podatkowy jako wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu, gdyż według Spółki bez wątpienia istnieje związek pomiędzy przychodami Spółki a odbywanymi przez kierowców podróżami poza stałe miejsce pracy. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka przywołuje postanowienie Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 07.04.2006 r. Nr DP.005.V/8/2006, postanowienie Urzędu Skarbowego w Ostrowcu Świętokrzyskim z dnia 02.03.2006 r. Nr PDI/415-6/06 oraz postanowienie Urzędu Skarbowego w Przemyślu z dnia 29.12.2004 r. Nr USVI-2/415-5/04. Reasumując, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych Wnioskodawca uważa, że wydatki, które Spółka poniesie na wypłatę dodatków dla zatrudnionych kierowców w związku z odbywanymi przez nich podróżami poza miejsce wykonywania pracy, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami, w zakresie interpretacji przepisów dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, informuje co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić będą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Diety wypłacane pracownikom w związku z odbywaniem przez nich podróży służbowych nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących podatkowych kosztów uzyskania przychodów, umieszczonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem ich kwalifikacji należy dokonać w oparciu o art. 15 ust. 1 w/w ustawy. Kosztami uzyskania przychodu będą więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Niewątpliwie do takich kosztów należeć będą koszty wypłaconych pracownikom-kierowcom diet i innych należności za czas podróży służbowych.

Zagadnienia dotyczące kwestii podróży służbowych uregulowane zostały w przepisach prawa pracy, a przede wszystkim w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Tak więc prawo do otrzymania przez pracownika-kierowcę świadczeń z tytułu podróży służbowej powinno wynikać z tych przepisów.

W związku z brzmieniem art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa należy zauważyć, że interpretacja przepisów prawa pracy nie należy do właściwości organów podatkowych, gdyż organy te wydają interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania wyłącznie przepisów prawa podatkowego. Tak więc tutejszy organ nie jest umocowany do rozstrzygania, czy w przedstawionym przez Podatnika stanie faktycznym pracownicy odbywają podróż służbową.

Reasumując należy stwierdzić, że dokonywane przez Spółkę wypłaty należności na rzecz kierowców będących jej pracownikami w rozumieniu kodeksu pracy, z tytułu odbywanych przez nich podróży służbowych zgodnie z wymogami prawa pracy stanowić będą koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanawia jak na wstępie.

Zawarta w niniejszym postanowieniu interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Podatnika we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia (lub) w dniu zaistnienia przedstawionego zdarzenia. Naczelnik tutejszego organu podatkowego informuje, że załącznik do złożonego wniosku w postaci protokółu kontroli Nr rej. 14077/K005/Pt/2003, sporządzonego przez Państwową Inspekcję Pracy, nie był przedmiotem oceny.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, jednakże jest wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do momentu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.