Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ostrowcu Św., działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku podatnika z dnia 14.02.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji styropianu i kleju do styropianu, handlu hurtowego materiałami do produkcji styropianu i usług transportowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zatrudnia pracowników w charakterze kierowców. Każda umowa z kierowcą jako miejsce wykonywania pracy określa miejscowość G. (siedziba firmy). Kierowcy wykonują przejazdy na terenie kraju jak i w zakresie transportu międzynarodowego zgodnie ze zleceniem spedycyjno-transportowym. Kierowca każdorazowo otrzymuje polecenie wyjazdu służbowego, w którym określone jest miejsce rozpoczęcia i zakończenia podróży oraz termin wykonania zadania służbowego. Z tytułu wykonywanych podróży poza granice kraju kierowcy otrzymują diety oraz zwrot kosztów noclegów zgodnie z uregulowaniami zawartymi:

• w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236 poz. 1990),
• w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236 poz. 1991).

Zdaniem podatnika należności wypłacane w wysokości i na zasadach określonych w powyższych przepisach korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zmianami) oraz stanowią koszty uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej na podstawie art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z postanowieniami art. 21 ust. 1 pkt. 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Tymi odrębnymi przepisami są wymienione wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r.

W myśl postanowień art. 77.5 § 1 Kodeksu Pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Ponieważ przepisy prawa pracy nie zawierają definicji "stałego miejsca pracy" wskazanym jest przyjąć, że do jego określenia, dla celów stosowania art. 77.5 § 1 Kodeksu Pracy, powinno dojść w układach zbiorowych, regulaminach wynagradzania bądź w umowach o pracę zawieranych z pracownikami.

Ze stanu faktycznego wynika, że zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowie o pracę miejscem pracy (miejscem wykonywania pracy) kierowcy jest G. Tam otrzymuje on przydział swoich zadań i polecenie wyjazdu służbowego. Oznacza to zarazem, że zatrudnienie na podstawie umowy o pracę kierowcy świadczą swą pracę w ramach podróży służbowej. W takim stanie rzeczy zasadnym jest zastosowanie zwolnienia wymienionego w cyt. wyżej art. 21 ust. 1 pkt. 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do wypłacanych kierowcom diet i innych należności za czas podróży służbowej.

Koszty związane z wypłatą powyższych świadczeń są również kosztami uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.