POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14.11.2006 r. złożonego Sp. z o. o. z siedzibą w Gdańsku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku lokalnego od posiadania gruntu na którym nie jest jeszcze prowadzona działalność gospodarcza oraz, gdy na w/w gruncie będzie już rozpoczęta inwestycja stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 09.11.2006 r. Sp. z o. o. wystąpiła do tut. Organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku lokalnego od posiadania gruntu na którym nie jest jeszcze prowadzona działalność gospodarcza oraz, gdy na w/w gruncie będzie już rozpoczęta inwestycja.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada w ewidencji środków trwałych - grunt. Na gruncie tym nie jest jeszcze prowadzona działalność gospodarcza. Zgodnie z wnioskiem wkrótce zostaną rozpoczęte prace, prowadzące do budowy obiektu. Jako posiadacz gruntu Jednostka płaci podatek od nieruchomości. Zdaniem wnioskodawcy zapłacony podatek lokalny zarówno od niezabudowanego gruntu, jak i od gruntu w chwili kiedy będzie na nim prowadzona inwestycja stanowi w pełni uzasadniony koszt uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z całokształtem prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 4 w/w ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Ponieważ wydatki z tytułu podatku od nieruchomości, zarówno w przypadku, gdy grunt jest niezabudowany oraz w przypadku, gdy na gruncie będzie rozpoczęta inwestycja są kosztami pośrednimi i nie da się ustalić konkretnie, w którym roku osiągnięte przychody będą miały z nimi związek, stanowią one koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Z dniem 1 stycznia 2007 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 217, poz. 1589) i tak zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jednym z podstawowych kryteriów zaliczania poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy tymi wydatkami, a uzyskanym przychodem. Konstrukcja powyższego przepisu oparta jest na założeniu, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia ich źródła oraz koszty funkcjonowania osoby prawnej, z wyjątkami wymienionymi w art. 16 ust. 1.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych. Przy czym stosownie do treści art. 16g ust. 1 w/w ustawy za wartość początkową środków trwałych uważa się m.in. w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, natomiast w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Wartość początkową środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych definiuje art. 16g ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) nie definiują pojęcia „kosztów ogólnych zarządu”. W doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się jednak, że przez koszty ogólne zarządu rozumie się koszty działania jednostki jako całości oraz zarządzania nią, wśród których można wyróżnić koszty administracyjno-gospodarcze (wynagrodzenie wraz z pochodnymi pracowników zarządu, koszty delegacji, eksploatacji samochodów służbowych, zużycia materiałów biurowych, podatki o charakterze kosztowym, opłaty pocztowe, telekomunikacyjne i inne, koszty utrzymania budynków i pomieszczeń zarządu), koszty ogólnoprodukcyjne (koszty prowadzenia i utrzymania komórek oraz obiektów ogólnego przeznaczenia, takich jak: magazyny, biura, laboratoria, bocznice kolejowe, a także koszty ochrony mienia jednostki, bezpieczeństwa i ochrony pracy, szkolenia załogi, racjonalizacji i wynalazczości) oraz koszty nieprodukcyjne (nie przynoszące efektu gospodarczego, do których zalicza się koszty przestojów, ubytki naturalne i niedobory w magazynach).

Mając powyższe na uwadze podatek od nieruchomości należy zaliczyć do kosztów ogólnych zarządu.

Reasumując, jeśli koszty ogólne zarządu nie podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu wartości początkowej wytworzonych środków trwałych, wówczas stanowią one koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Art. 16 ust. 1 w/w ustawy nie wymienia podatku od nieruchomości, zatem stanowi on w pełni uzasadniony koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Stosownie do treści art. 4b koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

• są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 4c w/w ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Art. 4d stanowi że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Dla ustalenia momentu potrącenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów podatnik winien rozpoznać sposób powiązania kosztów z przychodami. Koszty podatkowe, ponoszone przez podmiot w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej dzielą się na koszty bezpośrednie oraz koszty pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są bezpośrednio związane z danymi przychodami. W przypadku kosztów pośrednich nie występuje bezpośrednia relacja wydatku z uzyskiwanymi przychodami. Koszty pośrednie stanowią wydatki, które nie mają ścisłego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jednak ich ponoszenie warunkuje uzyskanie przychodów. Koszty pośrednie to koszty związane z całokształtem działalności podatnika, z funkcjonowaniem firmy.

W związku z powyższym koszty pośrednie stanowią koszty uzyskania przychodów w roku, w którym zostały poniesione.

W opisanym przez Podatnika stanie faktycznym, mając na uwadze obowiązujący stan prawny tut. Urząd stwierdza, że bez znaczenia jest fakt, że na przedmiotowym gruncie od którego zapłacono podatek od nieruchomości nie jest jeszcze prowadzona działalność gospodarcza lub, że na gruncie są rozpoczęte inwestycje. Podatek od nieruchomości to wydatek, będący kosztem, który Jednostka obowiązana jest uiszczać niezależnie od tego, czy realizuje inwestycje, czy też nie. Wydatek ten należy do kategorii kosztów stałych, będących kosztami związanymi z funkcjonowaniem i prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Reasumując, w przypadku jednorazowego poniesienia wydatków, stanowią one koszt uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym zostały faktycznie poniesione, natomiast w przypadku gdy płatności te dokonywane są w ratach, to do kosztów uzyskania przychodów może zostać zaliczona tylko faktycznie zapłacona w danym roku rata opłaty. W związku z powyższym Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, że stanowisko Spółki jest prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.