INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2008 r. (data wpływu 05 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki 0% VAT w eksporcie towarów oraz dokonania korekty podatku należnego z tytułu eksportu odprowadzonego według stawki lokalnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 marca 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki 0% VAT w eksporcie towarów oraz dokonania korekty podatku należnego z tytułu eksportu odprowadzonego według stawki lokalnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony stan faktyczny.

Sp. z o.o., (dalej w tekście jako „X lub Spółka), w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce, dokonała eksportu towarów do Szwajcarii w okresie kwiecień-grudzień 2006r. Odbiorcą towarów była spółka z grupy, tj. D. AG z siedzibą w Szwajcarii. Zgodnie z przepisem art. 161 ust, 5 rozporządzenia rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej jako „WKC”), Urzędem Celnym, w którym przedmiotowe towary zostały zgłoszone do procedury wywozu był Urząd Celny w Pruszkowie (dalej jako „Urząd Celny wywozu”). Ostatnim Urzędem Celnym zanim towary opuściły obszar celny Unii Europejskiej (dalej jako „UE”) był niemiecki Urząd Celny w Łorrach (dalej jako „Urząd Celny wyprowadzenia”). W związku z tym, iż Spółka na dzień złożenia deklaracji w podatku od towarów i usług za miesiąc, w którym dokonano wywozu, jak również na dzień złożenia deklaracji za miesiąc następny, była w posiadaniu jedynie kopii jednolitych dokumentów administracyjnych (SAD), na podstawie których wywóz towarów został dokonany, dla przedmiotowych transakcji zostały zastosowane stawki właściwe dla dostawy towaru na terytorium kraju.

X. do dnia dzisiejszego nie otrzymała oryginałów kart 3 SAD z potwierdzeniem eksportu dokonanym przez Urząd celny wyprowadzenia na odwrocie kart które zaginęły.

Mając na uwadze powyższe, Spółka chcąc skorzystać z możliwości zastosowania preferencyjnej stawki 0 % VAT w eksporcie towarów, wystąpiła do Urzędu Celnego wywozu o wydanie alternatywnego zaświadczenia potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium celne UE. Spółka otrzymała odpowiedź, w której Urząd Celny wywozu uznał się za niewłaściwy w powyższym zakresie. W związku z tym, Spółka wystąpiła do Urzędu Celnego wyprowadzenia z wnioskiem o potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium celne UE. Również w tym przypadku uzyskała odpowiedź odmowną w której Urząd Celny wyprowadzenia wskazał, że ze względu na potencjalne możliwości manipulacji i nadużyć, niedopuszczalne jest przedstawienie kopii SAD w celu potwierdzenia wywozu towarów. Dodatkowo, Urząd Celny wyprowadzenia wskazał, że w przypadku braku oryginału karty 3 SAD, organy podatkowe państw członkowskich, dla celów podatkowych (w tym dla zastosowania stawki 0 % w eksporcie towarów), powinny posiłkować się dokumentami alternatywnymi.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż uzyskanie alternatywnego potwierdzenia wywozu przedmiotowych towarów na podstawie przepisów działu VIII A „Zaświadczenia” ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) w związku z art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. z 2004 r., Nr 68, poz. 622, z późn. zm.), z uwagi na brak właściwości rzeczowej polskiego urzędu celnego, jest w tym wypadku niemożliwe. W związku z powyższym Spółka wystąpiła do odbiorcy towarów w Szwajcarii o wydanie oryginalnych kart SAD potwierdzających, iż towary objęte procedurą eksportu na terytorium Polski podlegały dopuszczeniu do obrotu na terytorium Szwajcarii (tj. zostały zaimportowane w Szwajcarii), a zatem dokumentów potwierdzających, iż towary te zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty zgodnie z procedurami celnymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy celem zastosowania preferencyjnej stawki 0 % VAT w eksporcie towarów oraz dokonania korekty podatku należnego z tytułu eksportu odprowadzonego według stawki lokalnej, Spółka może skorzystać z następujących alternatywnych dokumentów (łącznie):

1. kserokopia SAD potwierdzona przez Urząd Celny wywozu (tj. Urząd Celny wewnętrzny - Urząd Celny w Pruszkowie). Potwierdzenie dotyczy faktu, że procedura wywozu w stosunku do konkretnych (zindywidualizowanych) towarów została rozpoczęta w tym właśnie urzędzie;
2. dokument importowy sporządzony w Urzędzie Celnym właściwym dla importera (właściwy Urząd Celny w Szwajcarii), na którym wykazany jest import tych konkretnych (zindywidualizowanych) towarów;
3. dokumenty transportowe towarzyszące transakcjom...
   
   

Zdaniem Spółki na podstawie przepisu art. 41 ust. 6 ustawy o VAT stawkę podatku VAT W wysokości 0% stosuje się pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji VAT-7 za dany miesiąc lub za miesiąc następny otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty. W razie nieotrzymania tego dokumentu w ww. terminie dla eksportu towarów mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Jednocześnie, w świetle ust. 9 nadmienionego wyżej art. 41 ustawy o VAT, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku naliczonego. Żeby zdefiniować rodzaj dokumentu, o którym mowa powyżej należy posiłkować się definicją eksportu zawartą w przepisie art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, na podstawie którego można wnioskować, że takim dokumentem jest „dokument celny potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych„. Podstawowym dokumentem pozwalającym na zastosowanie preferencyjnej stawki VAT w eksporcie towarów jest oryginał karty 3 SAD wraz z potwierdzeniem eksportu (na odwrocie tej karty) dokonanym przez urząd celny wyprowadzenia. Zdaniem Spółki dopuszczalne są jednakże sytuacje, w których istnieje możliwość zastosowania 0% stawki VAT w eksporcie towarów na podstawie dokumentów alternatywnych. Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona w dotychczasowej praktyce organów podatkowych (por. m.in. postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane dnia 18 lutego 2005r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrzeszowie, sygn. PP/443-2/05; postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane dnia 13 kwietnia 2007r, przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, sygn. 1472/RPP1/443-88/07/CHYK; postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane dnia 18 sierpnia 2005r. przez Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego, sygn. PPl 443/1/216/MH/05). W tym kontekście należy wskazać na zdanie Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej, który w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanej dnia 14 marca 2007r., sygn. PP/443-170/06/ASZ-20574, stwierdził, iż „W sytuacji, gdy zastosowane procedury celne nie przewidują, możliwości posiadania przez podatnika potwierdzenia wywozu przez graniczny urząd celny Wspólnoty, wówczas należy uwzględnić inne dokumenty lub informacje, które by taki wywóz potwierdzały (…). W szczególności Spółka wskazuje na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna z dnia 31 maja 2006r., sygn. llI/443-26/06/Wl, w którym to Naczelnik wskazał, iż podatnik nie musi posiadać oryginału dokumentu SAD 3, jeżeli dokument ten został wysłany w celu potwierdzenia wywozu towarów poza UE. Zdaniem Naczelnika, w takim przypadku, aby stosować stawkę 0% VAT, wystarczy kserokopia tego dokumentu, potwierdzona przez wewnętrzny urząd celny.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki posiadane przez nią alternatywne dokumenty (wymienione w części wniosku zatytułowanej „Pytanie podatnika”), które bezspornie potwierdzają wywóz konkretnych towarów (z możliwością ich identyfikacji poprzez referencję do faktury handlowej wystawionej przez Spółkę na rzecz szwajcarskiego podmiotu z grupy w powiązaniu z dokumentami transportowymi) z terytorium Wspólnoty zgodnie z przepisanymi prawem procedurami celnymi, uprawniają ją do zastosowania stawki VAT w wysokości 0 % w eksporcie towarów.

Wymóg faktycznego wywozu towarów poza terytorium UE a odpowiednią dokumentacja tego faktu.

Analiza art. 2 ust. 8 w związku z art. 41 ust. 6-9 ustawy o VAT wskazuje, iż intencją prawodawcy była, zdaniem Spółki, chęć zapewnienia preferencyjnego traktowania podatkowego transakcji eksportowych. XPolska uważa, że główną przesłanką zastosowania 0 % stawki VAT w eksporcie towarów jest faktyczne wywiezienie towarów będących przedmiotem danej transakcji poza terytorium celne UE (warunek pierwotny). Wymóg odpowiedniego udokumentowania faktu dokonania wywozu poza terytorium celne UE, w opinii XPolska, jest jedynie wymogiem o charakterze wtórnym, który ma ułatwić ocenę organom badającym sprawę, czy w rzeczywistości doszło do realizacji warunku pierwotnego, tj. czy doszło do faktycznego wywozu towarów poza obszar celny UE. Zdaniem Spółki, nie może być w związku z powyższym takiej sytuacji, w której doszło do realizacji warunku pierwotnego, tj. faktycznego wywozu towarów, a jedynie ze względu na pewne braki w dokumentacji (niespełnienie warunku wtórnego), podatnik jest pozbawiony zastosowania preferencyjnego traktowania podatkowego danej transakcji.

Powyższe, zdaniem Spółki, znajduje swoje potwierdzenie zarówno w praktyce polskich organów podatkowych, gdzie wyraźna jest tendencja dopuszczająca zastosowanie 0% stawki VAT w eksporcie towarów na podstawie dokumentów tzw. alternatywnych, jak również w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako „ETS”). ETS w wyroku w sprawie C-146/05 z dnia 27 września 2007 r. stwierdził m.in., że przepis krajowy, który w istocie uzależnia prawo do zwolnienia od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej od spełnienia obowiązków formalnych, nie uwzględniając wymogów merytorycznych, a w szczególności nie biorąc pod uwagę kwestii, czy zostały one spełnione, wykracza poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku. Co prawda powyższy wyrok ETS dotyczy dostawy wewnątrzwspólnotowej (dalej jako „WDT”), ale w sposób jednoznaczny wyraża stanowisko Trybunału w przedmiocie gradacji i doniosłości spełnienia warunku pierwotnego (tj. zrealizowania określonego stanu faktycznego - tu dokonania WDT, a w przypadku Spółki - eksportu towarów) dla zastosowania jakiejś preferencji podatkowej (tu zwolnienie z podatku w przypadku WDT, a w przypadku Spółki zastosowanie preferencyjnej stawki VAT w eksporcie towarów). Stanowisko to sprowadza się do stwierdzenia, że niespełnienie pewnych wymogów formalnych (w tym wymogów dokumentacyjnych ) nie może stanowić przeszkody dla realizacji uprawnienia podatnika do preferencyjnego traktowania podatkowego danej transakcji.

Teza ETS wyrażona w przytoczonym wyroku jest zdaniem Spółki jeszcze bardziej aktualna w jej sytuacji, gdzie wymóg formalny (dokumentacyjny) jest spełniony, ale przy pomocy innych dokumentów niż te bezpośrednio wskazane przez przepisy ustawy o VAT oraz interpretacje organów podatkowych (oryginał karty 3 SAD z potwierdzeniem na odwrocie oraz zaświadczenie wydane przez Urząd Celny wyprowadzenia na podstawie odrębnych przepisów). Za pomocą tych dokumentów posiadanych przez Spółkę) możliwe jest osiągnięcie tożsamego celu, co przy zastosowaniu dokumentów wymienionych w przepisach ustawy o VAT oraz interpretacjach organów podatkowych, a mianowicie wykazanie, że wywóz towarów objętych daną transakcją miał w rzeczywistości miejsce. Ta konstatacja z kolei prowadzi do wniosku, że w stosunku do tej transakcji powinno mieć zastosowanie preferencyjne traktowanie podatkowe przewidziane w przepisach ustawy o VAT.

Podsumowując, w przypadku opisanym przez Spółkę w „Stanie faktycznym”, możliwe jest zastosowanie stawki 0% VAT. Powyższe jest możliwe dzięki temu, że na podstawie dokumentów posiadanych przez Spółkę możliwe jest udowodnienie, że miał miejsce faktyczny wywóz towarów będących przedmiotem danych transakcji, a wywóz ten odbył się zgodnie z przepisanymi procedurami celnymi.

Faktyczny wywóz towarów poza obszar celny UE - możliwości udowodnienia na podstawie dokumentów posiadanych przez Spółkę.

W opinii Spółki, na podstawie dokumentów przez nią posiadanych (tj. (i) kserokopii SADu potwierdzonej przez Urząd Celny wywozu, (ii) dokumentu importowego sporządzonego przez Urząd Celny właściwy dla importera oraz (iii) dokumentów transportowych) możliwe jest jednoznaczne potwierdzenie, że towary będące przedmiotem danej transakcji zostały faktycznie wywiezione poza terytorium celne UE.

Poza wszelkimi wątpliwościami pozostaje fakt, że powyższe jest zapewnione jedynie w sytuacji, kiedy możliwa jest dokładna identyfikacja towarów, które zostały zgłoszone do procedury wywozu w Urzędzie Celnym wywozu, a następnie zostały przedstawione w Urzędzie Celnym wyprowadzenia w celu zamknięcia procedury wywozu.

Taka możliwość zachodzi w przypadku Spółki, gdzie poprzez referencję do faktury handlowej wystawionej przez Spółkę na rzecz szwajcarskiego podmiotu z grupy w powiązaniu z dokumentami transportowymi możliwe jest zidentyfikowanie towarów będących przedmiotem transakcji, a co istotniejsze, możliwe jest potwierdzenie tożsamości tych towarów. Innymi słowy, możliwe jest stwierdzenie ponad wszelką wątpliwość, że towary, które zostały objęte procedurą wywozu w Urzędzie Celnym w Pruszkowie zostały następnie wywiezione poza obszar celny Wspólnoty (zostały zaimportowane w Szwajcarii).

Tym samym, w opinii Spółki, spełniony zostaje główny warunek dla zastosowania stawki VAT w wysokości 0% w eksporcie towarów, tj. faktyczne dokonanie wywozu towarów.

Zdaniem Spółki, również przepisy na poziomie wspólnotowym regulujące preferencje podatkowe w zakresie VAT, tj. zwolnienia od podatku (przepisy dyrektywy rady WE 2006/112 z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego podatku od wartości dodanej) potwierdzają tezę zaprezentowaną w niniejszym wniosku.

Art. 131 wskazanej dyrektywy wskazuje na jeden z postulatów przyświecających prawodawcy europejskiemu przy tworzeniu przepisów regulujących wspólny system podatku VAT, tj. tej części tych przepisów, która dotyczy preferencyjnego traktowania VAT niektórych transakcji. Przepis ten stanowi, że Państwa Członkowskie, wprowadzając w porządkach krajowych warunki dla zastosowania preferencji podatkowych w zakresie VAT powinny mieć na względzie przede wszystkim prosty sposób realizacji takiej preferencji.

Nie może być mowy, zdaniem Spółki, o zapewnieniu prostego sposobu korzystania z możliwości zastosowania 0% stawki VAT w eksporcie towarów w sytuacji, w której, w przypadku zaginięcia oryginału karty 3 SAD z potwierdzeniem eksportu na jej odwrocie, przy jednoczesnym braku możliwości wystąpienia o wydanie alternatywnego zaświadczenia potwierdzającego wywóz, niemożliwym staje się skorzystanie z powyższego uprawnienia. W takiej sytuacji, w opinii XPolska, w przypadku, kiedy istnieją inne dokumenty, na podstawie których możliwe jest jednoznaczne potwierdzenie, że towary objęte daną transakcją zostały wywiezione poza obszar celny Wspólnoty, Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% w stosunku do tych transakcji.

Podsumowanie

Biorą pod uwagę okoliczności stanu faktycznego, jak również przytoczone powyżej argumenty, Spółka prezentuje stanowisko, zgodnie z którym dla zastosowania 0% stawki VAT w eksporcie towarów wystarczające są następujące dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty (przy założeniu, że na ich podstawie możliwe jest definitywne zidentyfikowanie tożsamości towarów, tj. potwierdzenie, że te same towary zostały objęte procedurą wywozu w Urzędzie Celnym wywozu, a następnie były przedmiotem importu w Szwajcarii):

1. kserokopia SAD potwierdzona przez Urząd Celny wywozu (tj. Urząd Celny wewnętrzny - Urząd Celny w Pruszkowie). Potwierdzenie dotyczy faktu, że procedura wywozu w stosunku do konkretnych (zindywidualizowanych) towarów została rozpoczęta w tym właśnie urzędzie;
2. dokument importowy sporządzony w Urzędzie Celnym właściwym dla importera-właściwy Urząd Celny w Szwajcarii, na którym wykazany jest import tych konkretnych (zindywidualizowanych) towarów;
3. dokumenty transportowe towarzyszące transakcjom.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. W myśl art. 2 pkt 8 cyt. ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz (tzw. eksport bezpośredni), lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (tzw. eksport pośredni).
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 4 powołanej ustawy w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a (eksport bezpośredni) stawka podatku wynosi 0%. Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty (artykułu 41 ust. 6 ustawy).

Z kolei przepis art. 41 ust. 9 ww. ustawy stwierdza, że otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

W myśl art. 41 ust. 7 cytowanej ustawy jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0 %, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

W wypadku eksportu o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b (eksport pośredni) – zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy o VAT - przepisy ustępu 4 i 5 stosuje się odpowiednio, jeśli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Do czynności opisanej powyżej przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki 0 % podatku przy eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny określonego w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Przy zastosowaniu stawki 0 % istotne jest posiadanie dokumentu z takim potwierdzeniem.

Należy jednak podkreślić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. W związku z powyższym dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii należy odwołać się do przepisów celnych. Z dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej powstał obowiązek bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego, w tym przypadku rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z dnia 19.10.1992 r. ze zm.) oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L. 253 z dnia 11.10.1993 r. ze zm.). Zgodnie z art. 161 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności przewidzianych dla niego, z uwzględnieniem środków polityki handlowej (…).

W myśl art. 161 ust. 5 ww. rozporządzenia zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego.

Na podstawie art. 205 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. urzędowym wzorem zgłoszenia celnego towarów dokonywanego na piśmie w ramach zwykłej procedury w celu objęcia ich procedurą celną lub ich powrotnego wywozu zgodnie z art. 182 ust. 3 Kodeksu Celnego jest jednolity dokument administracyjny.

Stosownie do art. 792 ww. rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93, jeżeli zgłoszenie wywozowe sporządzane jest na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego (czyli dokumentu SAD), to należy wykorzystać egzemplarze 1, 2, i 3. Urząd celny, w którym zostało złożone zgłoszenie wywozowe (urząd celny wywozu), opatruje pieczęcią pole A i w zależności od przypadku, wypełnia pole D. W przypadku udzielenia zwolnienia towarów zachowuje kartę 1 SAD, przesyła kartę 2 SAD do urzędu statystycznego państwa członkowskiego urzędu celnego wywozu i zwraca kartę 3 SAD osobie zainteresowanej. Na podstawie art. 793 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93, karta 3 jednolitego dokumentu administracyjnego, jak również towary zwolnione do wywozu, przedstawiane są w urzędzie celnym wyprowadzenia. W myśl art. 793 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia urzędem celnym wyprowadzenia w przypadku transportu drogowego jest ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty. Do obowiązków urzędu celnego wyprowadzenia należy zgodnie z ust. 3 ww. art. 793 rozporządzenia upewnienie się, czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi oraz nadzorowanie i potwierdzenie ich fizycznego wyjścia przez poświadczenie odwrotnej strony karty 3. Poświadczenie stanowi pieczęć z nazwą urzędu i datą.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, iż dokumentem stanowiącym dowód dokonania eksportu towarów jest potwierdzona przez graniczny urząd celny Wspólnoty karta nr 3 jednolitego dokumentu administracyjnego.

W sytuacji nieposiadania przez podatnika karty 3 dokumentu SAD może on wystąpić z wnioskiem do organu celnego, który na podstawie posiadanych dokumentów oraz zapisów ewidencyjnych wyda dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Dokument ten może zastąpić brakującą kartę SAD-u, albowiem jak wynika z przepisów art. 194 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ustawy Ordynacja podatkowa dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone. Dotyczy to również dokumentów urzędowych sporządzonych przez inne jednostki (na przykład funkcjonariusza celnego) jeżeli na podstawie odrębnych przepisów są uprawnione do ich wydawania. Kwestia wydawania zaświadczeń przez urzędy celne potwierdzające objęcie towaru procedurą wywozu od 1 maja 2004 r. została uregulowana w przepisie art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 19.03.2004 r. Prawo Celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.). Zgodnie z powyższym przepisem, do wydawania zaświadczeń odpowiednio stosuje się przepisy działu VIII a ustawy Ordynacja podatkowa. W myśl art. 306a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, organ wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli: urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa lub osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania (art. 306a § 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa).

Tak więc zaświadczenie wydane przez urząd celny potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty będzie dokumentem spełniającym warunki określone w art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Dotyczy to zarówno eksportu bezpośredniego jak i pośredniego. Powyższy dokument będzie stanowił podstawę do zastosowania stawki podatku 0% z tytułu sprzedaży eksportowej pod warunkiem jednakże, że podatnik będzie jednocześnie dysponował uwierzytelnionym przez urząd celny odpisem zgłoszenia celnego SAD pozostającego w dyspozycji urzędu celnego (karta 1 dokumentu SAD), z którego będzie wynikała tożsamość towaru zgłoszonego do procedury wywozu z towarem, którego wywóz został potwierdzony przez urząd celny w zaświadczeniu i na którego podstawie będzie można zidentyfikować transakcję, którą objęto towar (przez wskazanie na odpowiednią fakturę).

Otrzymanie przedmiotowego zaświadczenia (spełniającego wymogi określone powyżej) będzie uprawniało Wnioskodawcę do dokonania, zgodnie z art. 41 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.