INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu 12.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie pośrednich kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie pośrednich kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się działalnością deweloperską, oznaczoną wg PKD 7011Z (zagospodarowanie i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek). Działalność Spółki polega głównie na budowie i sprzedaży budynków mieszkalnych. Wszystkie koszty związane z budową danego budynku stanowią koszty podatkowe w momencie uzyskania przychodów ze sprzedaży danego budynku. Koszty zarządu stanowią koszt podatkowy w momencie poniesienia. Wnioskodawca w różny sposób informuje potencjalnych odbiorców o prowadzonej działalności oraz o produktach Spółki. Można wyróżnić:

1. informację ogólną – będącą informacją o Spółce i całokształcie działalności, mającą najczęściej postać umieszczanych w miejscach publicznych banerów z logo firmy bądź też informacji o Spółce w mediach w formie spotów i ogłoszeń (prasa, TV). Tablice z logo firmy (nazwą firmy) umieszczane są także na każdym wybudowanym przez Spółkę budynku mieszkalnym (możliwość umieszczenia logo gwarantuje Spółce umowa przedwstępna zawarta z nabywcami mieszkań).
2. informację szczegółową – jest to informacja o realizacji przez Spółkę budowy konkretnego budynku mieszkalnego. Informacja taka zawiera opis realizowanego budynku mieszkalnego (lokalizację budowanego budynku, krótką charakterystykę mieszkań, powierzchnię lokali, cenę, termin realizacji, sposoby i termin rezerwacji mieszkań, itd.) i umieszczana jest najczęściej w prasie, TV w formie ogłoszeń oraz na ulotkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki związane z umieszczeniem informacji o Spółce i jej produktach związane z sytuacją przedstawioną w pkt a i b są kosztami reklamy i należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia...
2. Czy wydatki związane z wykonaniem tablicy z logo firmy umieszczanej na ukończonym budynku mieszkalnym są kosztami reklamy i należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia...
3. Czy w przypadkach wymienionych we wniosku w pkt a i b istnieje różnica w sposobie kwalifikacji tych kosztów w 2006 i w 2007 roku w związku ze zmianą przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązujących od początku 2007r....

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane ze zdarzeniami opisanymi w pkt a i b są kosztami reklamy i stanowią koszty uzyskania przychodu w momencie poniesienia w oparciu o art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Sposób kwalifikacji kosztów dotyczących sytuacji przedstawionej we wniosku powinien być taki sam w 2006 i 2007 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Odpowiedź w zakresie pytania 1 i 2.

Zgodnie z art. 15. ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t . j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy). Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl ust. 4e ww. artykułu za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze powyższe, warunkami kwalifikującymi dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów są:

1. koszt poniesiono w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. niezakwalifikowano go do grupy kosztów nieuznawanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego działania informujące potencjalnych odbiorców o produktach i prowadzonej działalności przez Spółkę, w tym o realizacji przez Spółkę budowy konkretnego budynku mieszkalnego (w formie ogłoszeń i spotów w prasie i telewizji, banerów z logo firmy umieszczanych w miejscach publicznych, informacji umieszczanej na ulotkach oraz tablic z logo firmy umieszczanych na każdym wybudowanym przez Spółkę budynku mieszkalnym), stanowią działania reklamowe.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reklamy. Wobec powyższego, należy posłużyć się wykładnią językową. Zgodnie z definicją zawartą w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007) reklamą jest „działanie polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów i usług.” Za reklamę należy więc uznać rozpowszechnianie informacji o danym towarze, w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu. Reklama polega na rozpowszechnianiu informacji o zaletach i wartościach towarów, miejscach ich nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś, prezentowaniu danego towaru, danej usługi, marki, cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu lub korzystania z usługi. Reklama dotyczyć może nie tylko oferowanych towarów czy usług, ale również samej firmy i jej znaku. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu. Wobec powyższego, działania Wnioskodawcy polegające na zamieszczaniu reklam w prasie i emisji spotów reklamowych w telewizji informujących o Spółce i jej działalności, czy o realizacji przez Spółkę budowy konkretnego budynku mieszkalnego, rozpowszechnianiu logo firmy poprzez umieszczanie go na budynkach wybudowanych przez Spółkę oraz umieszczaniu banerów z logo firmy w miejscach publicznych, a także kolportowaniu ulotek z opisem realizowanego przez Spółkę budynku mieszkalnego, należy uznać za działania reklamowe.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Spółkę na przedstawione powyżej działania można traktować jako koszty uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile spełniony jest ogólny warunek celowości ponoszonych wydatków. Mają one charakter kosztów pośrednich i zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy winny być potrącane w dacie ich poniesienia.

Odpowiedź w zakresie pytania 3.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. W przedmiotowej sprawie kluczowym jest ustalenie, czy działania reklamowe przedstawione powyżej podejmowane przez Wnioskodawcę w 2006 r., nosiły znamiona reklamy prowadzonej w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób, czy też była to reklama, której koszt stanowi koszt uzyskania przychodu do określonej wysokości. O reklamie publicznej można mówić wtedy, gdy reklama ma powszechny, ogólny charakter i prowadzona jest w miejscu dostępnym dla wielu, wszystkich, oficjalnie i jawnie. Istotą tej reklamy jest więc to, że skierowana jest do szerokiego anonimowego kręgu odbiorców, co jest następstwem masowego i ogólnodostępnego charakteru tego typu działania. Reklama publiczna prowadzona w inny sposób niż poprzez środki masowego przekazu powinna cechować się powszechnością, jawnością, ogólnodostępnością, jak i przeznaczeniem dla (lub do) ogółu, w zależności od użytego sposobu wyrazu danej reklamy.

Natomiast reklama niepubliczna jest to reklama skierowana do wybranych przez podatnika, określonych odbiorców. Do wydatków limitowanych należą zatem te, które z założenia są kierowane wyłącznie do konkretnego adresata. A zatem, reklama niepubliczna to reklama skierowana do zindywidualizowanego, oznaczonego z góry odbiorcy lub kręgu odbiorców. O kwalifikacji wydatków dotyczących reklamy, do 31 grudnia 2006 r., decyduje forma dotarcia do adresata, a nie cechy własne reklamy. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że działania reklamowe Wnioskodawcy polegające na zamieszczaniu reklam w prasie, emisji spotów reklamowych w telewizji, rozpowszechnianiu logo firmy poprzez umieszczanie go na budynkach wybudowanych przez Spółkę oraz umieszczaniu banerów z logo firmy w miejscach publicznych, a także kolportowaniu ulotek, miały charakter publiczny, jawny, ogólnodostępny i kierowane były do szerokiego, anonimowego kręgu potencjalnych klientów.

W związku z tym wydatki na ww. działania reklamowe Wnioskodawcy poniesione w 2006 r. mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust 1 pkt 28 ustawy. Koszty te pozostają jedynie w pośrednim związku z przychodami (brak jest możliwości powiązania ich z konkretnymi przychodami) i zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006 r. winny być potrącone w roku, w którym zostały faktycznie poniesione.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2007 r. wszystkie wydatki na cele reklamy stanowią koszty uzyskania przychodów. Nie ma przy tym żadnego znaczenia, czy jest to reklama publiczna, czy też reklama niepubliczna. Powyższe wynika ze zmiany treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, znowelizowanego ustawą z dnia 16 listopada 2006 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2006 Nr 217, poz. 1589), który stanowi, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Oznacza to, że zrezygnowano z dotychczasowego rozróżnienia reklamy publicznej i niepublicznej. Zlikwidowano limit wydatków na reklamę niepubliczną zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów do 31.12.2006 r. W wyniku zmian, wydatki na reklamę zaliczane są do kosztów podatkowych w pełnej wysokości, bez względu na charakter reklamy, pod warunkiem spełnienia warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wspomniano wyżej, działania przedstawione przez Spółkę w opisie stanu faktycznego noszą znamiona reklamy i w związku z tym wydatki na nie poniesione uznać należy za pośrednie koszty uzyskania przychodów, które zgodnie z art. 15 ust. 4d w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. winny być potrącane w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.