INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 03 grudnia 2008 r. (data wpływu 08 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dwa podmioty z siedzibą w Irlandii są udziałowcami Wnioskodawcy (każdy z nich posiada jeden udział o wartości nominalnej 50 PLN) i nie posiadają siedziby ani zarządu na terytorium Polski.

Główną działalnością gospodarczą tych podmiotów jest finansowanie innych spółek poprzez udzielanie im pożyczek, w tym poprzez zawieranie umów pożyczek.

W 2008 roku udziałowcy udzielili pożyczek pieniężnych na podstawie umowy pożyczki dla Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany jako pożyczkobiorca jest zwolniony z podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu pożyczek udzielonych przez pożyczkodawców, którzy są udziałowcami i jednocześnie ich główną działalnością jest finansowanie innych podmiotów przez udzielanie im pożyczek, na podstawie art. 9 ust. 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczki udzielone przez pożyczkodawców, posiadających siedzibę i zarząd na terenie Irlandii i prowadzących działalność w zakresie udzielania pożyczek nie rodzą obowiązku podatkowego na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych po stronie pożyczkobiorcy pomimo faktu, iż pożyczkodawcy są udziałowcami spółki.

Należy zaznaczyć, iż przepis art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustanawia zwolnienie od podatku dla pożyczek udzielanych przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Przy czym obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy pożyczki ciąży na pożyczkobiorcy.

W ocenie Wnioskodawcy, spełnia On przesłanki wskazane w ww. przepisie, tj. pożyczkodawcą jest przedsiębiorca nieposiadający na terytorium Polski siedziby lub zarządu oraz prowadzący działalność w zakresie udzielania pożyczek. Nie ulega zatem wątpliwości, iż Zainteresowany jako pożyczkobiorca ma prawo skorzystać ze zwolnienia zawartego w art. 9 pkt 10 lit. a) ww. ustawy.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołuje:

• postanowienie Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 5 marca 2007 r., sygn. ZP/436-43/06,
• postanowienie Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście z dnia 10 września 2007 r., sygn. 1435/DM/436/30/07/BP.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, należy ponadto zaznaczyć, iż przepisy nie wskazują żadnych dodatkowych warunków koniecznych do skorzystania z ww. zwolnienia. W ocenie Zainteresowanego, zwolnienie to nie doznaje ograniczeń z tytułu zawartej w art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych definicji zmiany umowy spółki, za którą uznaje się również pożyczkę udzieloną przez wspólnika.

Nie można bowiem uznać, że wyłącznie fakt, iż pożyczkodawcy są udziałowcami Zainteresowanego nie zezwala na skorzystanie przez Spółkę ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. a) ww. ustawy w sytuacji, gdy pożyczkodawcy są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek oraz nie posiadają siedziby ani zarządu na terytorium Polski.

Przyjęcie odmiennego stanowiska będzie stanowić dyskryminację Wnioskodawcy na tle innych podmiotów zawierających umowy pożyczki z podmiotami zagranicznymi nie będącymi ich udziałowcami.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że pożyczki udzielone na rzecz Zainteresowanego będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie nadmienia się, iż w powyższej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.), podatkowi temu podlegają umowy spółki (akty założycielskie) oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jak stanowi art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2007r. pożyczka udzielona spółce przez wspólnika stanowi zmianę umowy spółki.

Stosownie do art. 1 ust. 5 pkt 2 przedmiotowej ustawy umowa spółki kapitałowej oraz jej zmiana podlega podatkowi, jeżeli w chwili dokonania czynności na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej znajduje się:

1. rzeczywisty ośrodek zarządzania albo
2. siedziba tej spółki – jeżeli jej rzeczywisty ośrodek zarządzania nie znajduje się na terytorium żadnego z państw członkowskich, a jeżeli ośrodek ten znajduje się na terytorium takiego państwa, gdy umowa spółki nie podlega podatkowi kapitałowemu w tym państwie.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca mający siedzibę na terenie Polski zaciągnął pożyczkę od udziałowców. Oznacza to, że w rozumieniu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nastąpiła zmiana umowy spółki polskiej.

Jak wskazano powyżej zmiana umowy spółki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeśli w chwili dokonania czynności, w tym przypadku zawarcia umowy pożyczki, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się rzeczywisty ośrodek zarządzania Spółki – pożyczkobiorcy albo siedziba spółki - pożyczkobiorcy w przypadkach wskazanych w art. 1 ust. 5 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przypadku więc, gdy rzeczywisty ośrodek zarządzania pożyczkobiorcy i jego siedziba znajdują się w Polsce, pożyczki udzielone Zainteresowanemu przez jej udziałowców – podmioty zagraniczne, podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy przy umowie spółki (jej zmianie) obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży na spółce, albowiem podatnikiem tego podatku jest spółka.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy przy zmianach umowy spółki stosuje się stawkę podatku przewidzianą dla umowy spółki, czyli stawkę w wysokości 0,5%, a podstawę opodatkowania będzie stanowić kwota udzielonej pożyczki.

Wnioskodawca w swoim stanowisku powołuje się na treść art. 9 pkt 10 lit. a) ww. ustawy, który zwalnia od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Jednakże w przypadku zmiany umowy spółki przepis ten nie znajduje zastosowania. Bowiem mamy do czynienia ze zmianą umowy spółki, do której mają zastosowanie przepisy art. 1 ust. 5 pkt 2 przytoczonej wyżej ustawy.

Reasumując stwierdzić należy, iż pożyczki udzielone Wnioskodawcy przez udziałowców zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowią zmianę umowy spółki i podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.