INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz.749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 02 października 2012r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 05 października 2012 r., do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 08 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 grudnia 2012r. (data wpływu 31 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania usług biegłego sądowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 października 2012 r. do Izby Skarbowej w Łodzi wpłynął wniosek z dnia 02 października 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• sposobu dokumentowania usług biegłego sądowego;

• podstawy opodatkowania usług biegłego sądowego;

• określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług przez biegłego sądowego na rzecz sądów i komorników oraz wystawienia i ewidencjonowania faktur.
  
  

Wyżej wskazany wniosek został przesłany do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim celem rozpatrzenia zgodnie z właściwością (data wpływu 08 października 2012 r.).

Wniosek został uzupełniony w dniu 31 grudnia 2012r. w zakresie doprecyzowania zaistniałego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą z zakresu wyceny nieruchomości. Jako rzeczoznawca majątkowy, wykonujący usługi na rzecz innych podmiotów, jest płatnikiem podatku VAT w wysokości 23%. Działalność prowadzona jest na zasadach ogólnych. Ewidencja księgowa dokonywanych operacji prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Jednocześnie wpisana jest na listę biegłych sądowych i wykonuje na zlecenie sądów oraz komorników opinie z zakresu wyceny nieruchomości.

Za wykonane opinie wystawia dla sądów i komorników faktury VAT, w których kwotę netto stanowi wynagrodzenie będące iloczynem liczby godzin pracy oraz stawki określonej w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46 poz. 254 z późn. zm.). Do podanej kwoty netto dolicza należny podatek VAT w wysokości 23%. Osobno wykazuje koszty poniesione w związku z wykonaniem zleconej opinii, takie jak koszty przejazdu prywatnym samochodem, a także koszty związane z pobraniem niezbędnych dokumentów z ewidencji gruntów i budynków oraz wydatki poniesione na korespondencję, druk wykonanego opracowania oraz wykonanie niezbędnych kserokopii dokumentów. Część z poniesionych w związku z wykonywaniem opinii kosztów nie zawiera podatku VAT – np. koszty dojazdu, koszty korespondencji oraz uzyskania materiałów z ewidencji gruntów i budynków.

Na wystawianych fakturach, za wykonaną dla sądów lub komorników usługę, Wnioskodawczyni ujmuje poniesione koszty i dolicza do nich 23% podatek VAT. Część sądów wypłaca wynagrodzenie na podstawie faktur wystawionych w opisany powyżej sposób, natomiast cześć zwraca wystawione faktury z adnotacją, że zostały sporządzone nieprawidłowo. Na przykład Sąd w R. stoi na stanowisku, że skoro zlecona Wnioskodawczyni została opinia jako biegłemu sądowemu, to powinna wystawić za wykonaną pracę rachunek, a nie fakturę, jeśli jednak koniecznie Wnioskodawczyni chce wystawić fakturę, to powinna to zrobić na X. Y., a nie Kancelarię Rzeczoznawcy Majątkowego X, Y., bo jeśli Wnioskodawczyni wystawia fakturę jako Kancelaria, to sąd nie może odprowadzić od kwoty netto zaliczki na podatek dochodowy. Ponadto Sąd stoi na stanowisku, że Wnioskodawczyni nie powinna doliczać do kosztów przejazdu własnym samochodem podatku VAT, gdyż kwota wynikająca z rozporządzenia w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych sądowych zawiera już w sobie podatek VAT, czyli jest kwotą brutto. Inne sądy stoją na stanowisku, że wszystkie poniesione wydatki Wnioskodawczyni powinna ująć na fakturze jako kwotę należną za usługę i doliczyć do całości podatek VAT.

W 2011 roku Wnioskodawczyni ujmowała przychody z wykonanych dla sądów i komorników usług w książce przychodów i rozchodów. Po otrzymaniu na początku 2012 roku PIT-11 z sądu zorientowała się, że podatek dochodowy od tego zlecenia został zapłacony raz przez sąd, a drugi raz przez Wnioskodawczynię. W związku z tym skorygowała zeznanie podatkowe za 2011 rok, w którym początkowo ujęła przychód z wykonanej dla sądu opinii jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Na dzień dzisiejszy komornicy, z którymi współpracuje, regulują należności wynikające z wystawionych przez Wnioskodawczynię faktur w całości - nie odprowadzają zaliczki na podatek dochodowy, sądy natomiast odprowadzają podatki i pomniejszają o nie wypłacane mi należności wynikające z faktur. Z tego powodu Wnioskodawczyni zaczęła się zastanawiać nad prawidłowością prowadzonej ewidencji przychodów. Obecnie biuro podatkowe prowadzące księgowość nie wykazuje opisanego wyżej rodzaju przychodów w książce podatkowej, a jedynie w rejestrze VAT.

Ponadto wskazać należy, że zarówno sądy, jak i komornicy płacą nieterminowo, spóźniając się wiele miesięcy z zapłatą kwoty wynikającej z faktury. Do tej pory Wnioskodawczyni płaciła należny podatek VAT przy założeniu, że data wystawienia faktury jest datą powstania obowiązku podatkowego. Jednak niektórzy biegli wykazują podatek VAT w deklaracji miesięcznej dopiero po zapłacie wynagrodzenia. Biorąc pod uwagę wielomiesięczne zwłoki w zapłacie, taki sposób rozliczania podatku VAT byłby dla Wnioskodawczyni znacznie korzystniejszy.

Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W wystawianych fakturach za wykonane dla sądów i komorników usługi ujmuje poniesione koszty. Do wykonywania opinii z zakresu wyceny nieruchomości Wnioskodawczyni powoływana jest z imienia i nazwiska jako biegła wpisana na listę biegłych sądowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako osoba fizyczna, prowadząca działalność gospodarczą opodatkowaną 23% VAT-em, za wykonane na zlecenie sądu lub komornika opinie Wnioskodawczyni powinna wystawiać fakturę VAT czy rachunek...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. l, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. Warunek ten nie jest spełniony w sytuacji powołania biegłego przez sąd lub komornika, ponieważ powołanie to nie posiada znamion zlecenia, a stanowi niejako nakaz wykonania określonych czynności. Ponadto ani sąd ani komornik powołujący biegłego nie określają warunków wykonywania zlecenia ani wynagrodzenia, a w szczególności nie podejmują odpowiedzialności za wykonaną przez biegłego opinię. Z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Zdaniem Wnioskodawczyni z powyższych przepisów wynika, że jako biegły sądowy powinna za wykonane na zlecenie sądu lub komornika opinie, wystawiać faktury VAT jako podatnik zarejestrowany pod nazwą Kancelaria Rzeczoznawcy Majątkowego X. Y. Jest to nazwa działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię jako osobę fizyczną zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołany wyżej przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, iż czynności biegłych w postępowaniu sądowym stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia – wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną – odpłatnym świadczeniem usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na zlecenie organu władzy należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, pod kątem kryterium decydującym o uznaniu tych osób za podatników. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a mianowicie związanie wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności. Tym samym, to na biegłym, a nie na zlecającym, spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności.

W przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego.

Wskazać również należy, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, iż powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

Z powyższych względów czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę.

Uznać zatem należy, że czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje – sporządzanie opinii – wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Jak wynika z treści art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia i są to:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W myśl § 17 pkt 4 ww. rozporządzenia, za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 23.

Zgodnie z dyspozycją art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zarejestrowanej pod nazwą Kancelaria Rzeczoznawcy Majątkowego X. Y., świadczy m.in. usługi jako biegły sądowy z zakresu wyceny nieruchomości na zlecenie sądów i komorników. Za świadczone usługi wystawia faktury ze stawką VAT 23%.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, jako czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, sprzedaż swoich usług wykonywanych w ramach działalności gospodarczej winna dokumentować fakturami VAT. Na ww. fakturach VAT wystawianych w związku z prowadzoną działalnością obowiązkowo winny być umieszczone dane identyfikujące Wnioskodawczynię, t.j. imię, nazwisko, adres zamieszkania oraz numeru identyfikacji podatkowej. Wnioskodawczyni poza tym ma prawo zawrzeć na fakturach nazwę, pod jaką ma zarejestrowaną działalność gospodarczą. Nadto jak wynika z § 5 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, faktura winna zawierać numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT".

Reasumując, Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna, będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, świadcząca usługi opodatkowane stawką VAT 23%, za wykonane na zlecenie sądu lub komornika opinie winna wystawiać fakturę VAT, a nie rachunki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że z dniem 01 stycznia 2013r., mocą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012r., poz. 1428) :

• § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia otrzymał brzmienie:

Fakturę wystawia:

1. zarejestrowany podatnik VAT czynny;
2. podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

• § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia otrzymał brzmienie:

Faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie sposobu dokumentowania usług biegłego sądowego. Wniosek w części dotyczącej podstawy opodatkowania usług biegłego sądowego załatwiono interpretacją IPTPP1/443-794/12-5/MW. Natomiast wniosek w części dotyczącej określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług przez biegłego sądowego na rzecz sądów i komorników oraz wystawienia i ewidencjonowania faktur rozstrzygnięto interpretacją IPTPP1/443-794/12-6/MW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.