INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009r. (data wpływu 2 kwietnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2009r. (data wpływu 18 czerwca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania czy faktura wewnętrzna dokumentująca wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodu została wystawiona prawidłowo,
• prawa do odliczenia w Polsce podatku od wartości dodanej zapłaconego na Słowacji,
• uznania czy VAT zapłacony na Słowacji jest do odzyskania w Polsce

- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2009r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 16 czerwca 2009r. (data wpływu 18 czerwca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy faktura wewnętrzna dokumentująca wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodu została wystawiona prawidłowo oraz czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia lub odzyskania w Polsce podatku od wartości dodanej zapłaconego na Słowacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą „AUTOKOMIS” sprzedaż, skup, zamiana. Wnioskodawca zakupił samochód BMW w USA – dokument zakupu z dnia 19 grudnia 2008r. na kwotę 14 900 USD. Otrzymał dokument potwierdzający zakup „BILL OF SALE” z Chicago USA z dnia 20 listopada 2008r. Samochód ten przyjechał na Słowację i tam został oclony i na firmę Wnioskodawcy został wystawiony na Słowacji SAD z dnia 3 lutego 2009r. Wartość samochodu 14 900 USD. Na Słowacji Wnioskodawca zapłacił cło (10%), tj. kwota 1 154,14 euro oraz podatek VAT Słowacki (19%), tj. kwota 2 412,16 euro. Wszystkie opłaty czyli cło, VAT (19%) Wnioskodawca opłacił na Słowacji w łącznej kwocie: 3 566,30 euro. W Polsce wystawił fakturę WNT, gdzie sprzedawcą oraz nabywcą jest firma Wnioskodawcy (gdyż zastosował art. 11 ust. 1 ww. ustawy). Do wartości samochodu po przeliczeniu na PL zaliczył:

1. Wartość samochodu 14 900 USD 52 492,70 PL
2. Cło 10% 1 154,14 USD 5 210,60 PL
3. VAT 19% 2 412,16 USD 10 890,18 PL

= wartość netto samochodu: 68 593,18 + 22% VAT 15090,56 = wartość brutto: 83 684,04.

W ewidencji VAT zakupów Wnioskodawca zaksięgował jako WNT. Na deklaracji VAT-7 kwota netto czyli 68 593 w poz. 32; VAT 15 091 w poz. 33, oraz netto poz. 46 kwota 68 593; poz. 47 kwota 15 091. Do KPiR Wnioskodawca zaliczył kwotę netto: 68 593,48 +akcyzę zapłaconą w Polsce 11 lutego 2009r. w kwocie 22 236 – wartość netto samochodu (towar handlowy) = 90 829,48.

W piśmie z dnia 16 czerwca 2009r. Wnioskodawca dodał, iż pytanie zadane w poz. 56 winno być w poz. 55. Ponadto wyraził własne stanowisko do zadanego pytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowo została wystawiona faktura VAT WNT z uwzględnieniem pozycji (kwota zakupu samochodu + cło +VAT Słowacki)...
   
2. Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć w Polsce VAT zapłacony na Słowacji w kwocie 2 412,16 euro, tj. 10 890,18 i uwzględnić (oprócz Faktury VAT WNT tą kwotę dodatkowo w poz. 47 deklaracji VAT-7...
   
Czy VAT zapłacony na Słowacji nie jest do odzyskania w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Faktura VAT WNT została wystawiona prawidłowo. Art. 33 ust. 2 ustawy o podatku VAT.
   
2. Nie odliczył podatku VAT zapłaconego na Słowacji i uważa, iż tak jest prawidłowo.
   
Podatku VAT zapłaconego na Słowacji nie można odliczyć w Polsce, więc ten VAT przepada. Ewentualnie można go odzyskać będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT na Słowacji, ale na pewno nie da się tego zrobić wstecz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 2

Podatek VAT jest podatkiem terytorialnym, wobec czego jest on naliczany od transakcji, które mają miejsce, bądź traktowane są jako mające miejsce, na ściśle określonym terytorium. W przypadku gdy wykonanie danej czynności opodatkowanej będzie miało miejsce poza określonym terytorium, czynność ta nie będzie, co do zasady, podlegać opodatkowaniu w danym kraju.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że jej przepisy mają zastosowanie wyłącznie do opodatkowania tym podatkiem i nie powinny być stosowane - nawet przez analogię - do spraw dotyczących opodatkowania innymi podatkami czy też obciążenia innymi daninami publicznoprawnymi. Fakt, iż na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług (podatek VAT) świadczy definicja ustawowa podatku od wartości dodanej zawarta w cyt. ustawie w art. 2 pkt 11. Zgodnie z przywołanym przepisem przez podatek od wartości dodanej należy rozumieć podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego niniejszą ustawą. Tak więc podatek od wartości dodanej to podatek, który jest nakładany w którymkolwiek państwie członkowskim poza Polską. Ponadto w myśl art. 5 ust. 1 ilekroć przywołana ustawa posługuje się pojęciem „podatku” należy przez to rozumieć podatek od towarów i usług, obowiązujący na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi,

z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:a) z tytułu nabycia towarów i usług,
   b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   c) od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
   
2. w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów – w przypadkach, o których mowa w art. 33a.
   
   

Jak wynika z powyższych regulacji kwota podatku należnego może być obniżona tylko i wyłącznie o kwoty podatku naliczonego, którego źródła zostały enumeratywnie wymienione w art. 86 ust. 2, stanowiącego podatek od towarów i usług nakładany wyżej przywołaną ustawą. Biorąc to pod uwagę nie można obniżyć kwoty należnego podatku od towarów i usług o kwoty naliczonego podatku od wartości dodanej nałożonego na terytorium innego państwa niż terytorium kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupił samochód BMW w USA – dokument zakupu z dnia 19 grudnia 2008r. na kwotę 14 900 USD. Otrzymał dokument potwierdzający zakup „BILL OF SALE” z Chicago USA z dnia 20 listopada 2008r. Samochód ten przyjechał na Słowację i tam został oclony i na firmę Wnioskodawcy został wystawiony na Słowacji SAD z dnia 3 lutego 2009r. Wartość samochodu 14 900 USD. Na Słowacji Wnioskodawca zapłacił cło (10%), tj. kwota 1 154,14 euro oraz podatek VAT Słowacki (19%), tj. kwota 2 412,16 euro. Wszystkie opłaty czyli cło, VAT (19%) Wnioskodawca opłacił na Słowacji łącznej kwocie: 3 566,30 euro.

Zatem odnosząc przedstawiony stan prawny do zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż podatek którym Wnioskodawca został obciążony na terenie Słowacji nie może pomniejszyć podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług składanej przez Wnioskodawcę, gdyż nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 3.

W związku z faktem, iż czynność nabycia towarów i usług - opodatkowanych podatkiem od wartości dodanej - przez polskiego podatnika podatku od towarów i usług, na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, pozostaje poza zakresem regulacji ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, to w celu odzyskania podatku od wartości dodanej zapłaconego na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, Wnioskodawca może wystąpić z wnioskiem o zwrot tego podatku do właściwych organów administracji podatkowej tego państwa członkowskiego, na terytorium którego dokonał tych zakupów, na zasadach określonych w przepisach obowiązujących w tym państwie członkowskim.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w ww. art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy o VAT powyższy przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast dokonujący dostawy jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a (tj. czynny podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej).

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

W myśl natomiast ust. 2 przywołanego wyżej przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

Ponadto art. 31 ust. 3 stanowi, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio. A zatem podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych, w rozumieniu przepisów o cenach, oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Jeżeli natomiast po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nabywca otrzymuje zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego wysłano lub transportowano towary, podstawę opodatkowania pomniejsza się o kwotę zwróconego podatku akcyzowego, przy czym podatnik ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów, że otrzymał ten zwrot (art. 31 ust. 4 ustawy).

Tak więc czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej według stawki podatku właściwej dla dostawy tego towaru w kraju. Celem udokumentowania przedmiotowej czynności podatnik obowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej - stosownie do treści przepisu art. 106 ust. 7 ww. ustawy.

W myśl art. 106 ust. 7 cyt. ustawy, w przypadku takich czynności jak opodatkowane darowizny towarów, przekazanie towarów na cele osobiste, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), opodatkowane usługi świadczone nieodpłatne (art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług), wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne. Podatnik za dany okres rozliczeniowy może wystawić jedną fakturę wewnętrzną, dokumentującą wyżej wymienione czynności wykonane w danym okresie. Faktury wewnętrzne są także wystawiane w celu udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Sposób wystawiania faktury wewnętrznej reguluje § 23 ust. 1 cyt. powyżej rozporządzenia Ministra Finansów, w myśl którego przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe oznacza, że w przypadku faktur wewnętrznych stosuje się te same zasady, co w przypadku faktur dokumentujących sprzedaż.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż faktura VAT wewnętrzna dokumentująca wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodu BMW została przez Wnioskodawcę wystawiona nieprawidłowo, gdyż jak wynika z wniosku, do podstawy opodatkowania Wnioskodawca zaliczył tylko wartość samochodu, cło i podatek VAT słowacki.

Natomiast w myśl wyżej cyt. przepisów art. 31 ust. 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu obejmuje cenę nabycia samochodu, cło, podatek od wartości dodanej naliczony na terenie Słowacji oraz podatek akcyzowy, który Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić w Polsce z tytułu przemieszczenia samochodu na terytorium kraju, a także inne opłaty i należności o podobnym charakterze.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy również zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.