INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 30 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2009 r. (data wpływu ), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rodzaju dokumentów niezbędnych do zastosowania procedury uproszczonej rozliczenia wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2009 r., został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 3 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rodzaju dokumentów niezbędnych do zastosowania procedury uproszczonej rozliczenia wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.

W złożonym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bierze udział w transakcjach dostaw towarów, w których występuje trzech uczestników z różnych państw Wspólnoty, zarejestrowanych (zidentyfikowanych) w swoim kraju na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dostawa towarów odbywa się pomiędzy pierwszym a drugim oraz drugim a ostatnim w kolejności uczestnikiem. Towar wydawany jest przez pierwszego uczestnika ostatniemu. Transportu dokonuje firma transportowa działająca na rzecz drugiego w kolejności podatnika. W transakcjach tych Spółka występuje jako drugi w kolejności podmiot. Pozostałe podmioty to dostawca posiadający siedzibę w Niemczech oraz odbiorca posiadający siedzibę w Czechach. Spółka nabywa towary od kontrahenta z Niemiec i dokonuje dostawy na rzecz nabywcy z Czech. Towary odbierane są przez przewoźnika działającego na rzecz Spółki, który transportuje je z terytorium Niemiec bezpośrednio na terytorium Czech. Za usługę tą płaci ostateczny odbiorca. Dostawca z Niemiec wystawia na rzecz Spółki fakturę bez podatku, podając w jej treści numery, pod którymi strony transakcji są zidentyfikowane dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z kolei Spółka wystawia ostatecznemu odbiorcy fakturę bez podatku, podając w jej treści numery, pod którymi strony transakcji są zidentyfikowane dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dla ww. transakcji nabycia towarów od dostawcy z Niemiec, jak i dostawy na rzecz odbiorcy z Czech, Spółka stosuje ten sam numer identyfikacyjni podatkowej VAT-UE. Kontrahent z Czech - na terenie tego państwa Spółka nie posiada siedziby - podaje numer identyfikacji podatkowej nadany przez państwo, w którym kończy się transport towarów. Na fakturze znajduje się również adnotacja „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/We” oraz „Podatek z tytułu dokonanej dostawy, zostanie nie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej”. Spółka prowadzi ewidencję, w której wykazuje ustalone wynagrodzenie za dostawy w ramach procedury uproszczonej, nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej. Ponadto rozlicza transakcje w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nabycie oraz dostawa z tytułu wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, zostały dokonane oraz sporządza informację podsumowującą. W swojej dokumentacji posiada kserokopie następujących dokumentów: potwierdzenia wydania towaru z magazynu firmy niemieckiej, specyfikacji towaru, potwierdzenia odbioru towaru przez ostatecznego odbiorcę, listu przewozowego od przewoźnika potwierdzającego transport towarów z Niemiec do Czech.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dodatkowa dokumentacja zebrana przez Spółkę (kserokopie: potwierdzenia wydania towaru z magazynu firmy niemieckiej, specyfikacji towaru, potwierdzenia odbioru towaru przez ostatecznego odbiorcę, listu przewozowego od przewoźnika potwierdzającego transport towarów z Niemiec do Czech) jest konieczna w świetle ustawy o podatku od towarów i usług jako potwierdzenie dokonania transakcji trójstronnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumentacja opisana w stanie faktycznym spełnia wymogi stawiane przez art. 136 oraz art. 138 ustawy o podatku od towarów i usług. Dodatkowe dokumenty takie jak kserokopia potwierdzenia wydania towaru z magazynu firmy niemieckiej, specyfikacji towaru, potwierdzenia odbioru towaru przez ostatecznego odbiorcę, listu przewozowego od przewoźnika potwierdzającego transport towarów z Niemiec do Czech, nie są wymagane przez ww. ustawę jednak Spółka przechowuje je ze względu na ewentualną potrzebę potwierdzenia dokonania transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

W myśl ust. 1 pkt 4 wskazanego wyżej artykułu, przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Na mocy art. 136 ust. 1 powołanej ustawy, w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106, następujące informacje:

1. adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;
2. stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
3. numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
4. numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.

Na podstawie art. 138 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, podatnik wymieniony w art. 15, do którego ma zastosowanie procedura uproszczona, jest obowiązany, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3, podać w prowadzonej ewidencji następujące informacje w przypadku gdy jest drugim w kolejności podatnikiem - ustalone wynagrodzenie za dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej (osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, obowiązanej do rozliczenia VAT z tytułu tej transakcji).

Stosownie do ust. 5 wskazanego wyżej artykułu, w przypadku gdy drugim w kolejności podatnikiem VAT w procedurze uproszczonej jest podatnik, o którym mowa w art. 15, jest on obowiązany wykazać dane o dokonanych transakcjach odpowiednio w deklaracji podatkowej oraz informacjach podsumowujących.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz pisma stanowiącego jego uzupełnienie wynika, że Spółka uczestniczy w transakcjach, w których występuje trzech uczestników, z różnych państw Wspólnoty, zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoich państwach. Spółka nabywa towary od dostawcy z Niemiec, które następnie dostarcza kontrahentowi z Czech, przy czym towar wydawany jest przez pierwszego uczestnika transakcji ostatniemu. Towar transportowany jest z terytorium Niemiec bezpośrednio na terytorium Czech. Transportu dokonuje firma transportowa działająca na rzecz Spółki, a ostateczny odbiorca płaci za ww. usługę. Spółka w ww. transakcjach zarówno dla dostawcy z Niemiec, jak i odbiorcy z Czech, stosuje ten sam numer identyfikacyjni podatkowej VAT-UE. Z kolei kontrahent z Czech - na terenie tego państwa Spółka nie posiada siedziby - podaje numer identyfikacji podatkowej nadany przez państwo, w którym kończy się transport towarów. Na fakturze znajduje się również adnotacja „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/We” oraz „Podatek z tytułu dokonanej dostawy, zostanie nie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej”. Spółka prowadzi ewidencję, w której wykazuje ustalone wynagrodzenie za dostawy w ramach procedury uproszczonej, nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej; a ww. transakcje rozlicza w deklaracji dla podatku od towarów i usług oraz sporządza informację podsumowującą. Spółka posiada również w swojej dokumentacji kserokopie następujących dokumentów: potwierdzenia wydania towaru z magazynu firmy niemieckiej, specyfikacji towaru, potwierdzenia odbioru towaru przez ostatecznego odbiorcę, listu przewozowego od przewoźnika potwierdzającego transport towarów z Niemiec do Czech.

Z powołanych przepisów wynika, że ustawodawca zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej uzależnił od posiadania przez podmiot będący drugim w kolejności uczestnikiem transakcji takich dowodów jak:

• faktura VAT wystawiona na rzecz ostatniego w kolejności podatnika zawierającą informacje określone w art. 136 ust. 1 powołanej ustawy, oraz
• ewidencja, która powinna zawierać informacje o ustalonym wynagrodzeniu za dostawy w ramach przedmiotowej procedury oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej.

Zatem z art. 136 i art. 138 ustawy o podatku od towarów i usług, nie wynika, aby podatnik był zobowiązany do posiadania innych dokumentów niż wskazane w tych przepisach.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że Spółka musi posiadać w swej dokumentacji dowody, z których wynikałoby, iż zostały spełnione warunki określone w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, a więc dokumenty potwierdzające, że miała miejsce wewnątrzwspolnotowa transakcja trójstronna oraz warunki z ust. 1 pkt 4 wskazanego wyżej artykułu, odnoszące się do procedury uproszczonej, jednakże przepisy prawa nie wskazują, że muszą to być dokumenty wskazane we wniosku tj. kserokopie: potwierdzenia wydania towaru z magazynu firmy niemieckiej, specyfikacji towaru, potwierdzenia odbioru towaru przez ostatecznego odbiorcę, listu przewozowego od przewoźnika potwierdzającego transport towarów z Niemiec do Czech.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii: możliwości zastosowania procedury uproszczonej do wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej oraz możliwości zastosowania ww. procedury, w sytuacji skorygowania notą korygującą adnotacji, o której mowa w art. 136 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatkiem od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dokonano w interpretacjach indywidualnych odpowiednio nr ITPP2/443-915a/09/RS oraz ITPP2/443-915c/09/RS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.