Interpretacje do przepisu
art. 59 § 2 Ordynacji podatkowej

9/481753 - interpretacji podatkowych do przepisu art. 59 § 2 Ordynacji podatkowej

1

2016.08.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - IBPB-2-2/4518-9/16-1/HS
     ∟Odpowiedzialność pracownika (podatnika) z tytułu niepobrania przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy.

2016.07.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - IBPB-2-1/4518-5/16/ASz
     ∟Czy w przypadku wykazania w deklaracji rocznej PIT-4R złożonej przez Wnioskodawcę pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w zbyt niskiej wysokości (niedopłata) Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością?

2015.02.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB4/415-945/14-2/JK
     ∟1) Czy dla przejętych na podstawie art. 23" KP w trakcie 2014 roku pracowników należy sporządzić jedną informację o dochodach PIT-11, zawierającą odprowadzone zaliczki zarówno przez spółkę R jak i przez Wnioskodawcę?2) Czy A., która w trakcie roku 2014 przejęła na podstawie art. 231 KP pracowników Spółki R., jest zobowiązana sporządzić dla przejętych pracowników powyższy dokument (PIT-11) zawierający przychody za rok 2014 uzyskane w trakcie zatrudnienia w spółce R łącznie z przychodami uzyskanymi przejęciu w spółce A. (Wnioskodawca)?3) Czy w dokumencie PIT-4R A. (Wnioskodawca) jest zobowiązana umieścić wartość odprowadzonych przez spółkę R. zaliczek ...

2014.12.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB4/415-743/14-2/JK
     ∟1) Czy informacje korygujące PIT-11 zostały przez Instytut sporządzone prawidłowo, a w szczególności, czy w informacjach tych zostały wykazane w prawidłowej wysokości kwoty zaliczek na podatek dochodowy, tj. bez uwzględnienia kwoty zaległości podatkowej za lata 2011 i 2012 zapłaconej przez Instytut we wrześniu 2014 roku? 2) Czy Instytut postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego we wrześniu 2014 roku zaległy podatek dochodowy za lata 2011 i 2012 wraz z odsetkami i czy takie działanie spowodowało wygaśnięcie w tym zakresie zobowiązania podatkowego płatnika? 3) Czy Instytut postąpił prawidłowo doliczając do przychodu pracownika we wrześniu 2014 r. roku zapłacony z własnych środków zaległy podatek dochodowy od osób fizycznych za lata 2011 i 2012? 4) Czy Instytut powinien wystąpić do właściwego dla siebie urzędu skarbowego z pisemną prośbą o przekazanie wpłaconego przez niego zaległego podatku wraz z odsetkami, do właściwych dla pracownika (podatnika) urzędów skarbowych?

2013.12.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - IBPBII/1/415-835/13/AA
     ∟Czy informacje korygujące PIT-11 zostały przez Płatnika sporządzone prawidłowo, a w szczególności czy w informacjach tych zostały wykazane w prawidłowej wysokości kwoty zaliczek na podatek dochodowy, tj. bez uwzględnienia kwoty zaległości podatkowej za lata 2011 i 2012 zapłaconej przez Płatnika w kwietniu 2013 r.?Czy Płatnik postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego w kwietniu 2013 r. zaległy podatek dochodowy za lata 2011 i 2012 wraz z odsetkami.

2010.03.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - IPPB2/415-24/10-3/AK
     ∟wpłata należności podatkowych przez Wnioskodawcę w imieniu swoich klientów po uzyskaniu od nich pełnomocnictw

2008.10.15 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/PP-II/4210-2/08/ZO
     ∟ Interpretacje podatkowe   Rodzaj dokumentudecyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowegoSygnatura1401/PP-II/4210-2/08/ZOData2008.10.15AutorIzba Skarbowa w WarszawieTematPodatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodówSłowa kluczowekoszty uzyskania przychodówodsetki od pożyczkipodatek dochodowy od osób prawnychPytanie podatnikaCzy w sytuacji zaciągniętej u spółki holenderskiej, pożyczki Spółka jest uprawniona do uznania za koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych całości płatności związanej z korzystaniem z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę, w tym również dodatkowego elementu kosztowego o równowartości podatku u źródła, którego ciężar poniesienia spoczywa zgodnie z umowami pożyczek na Spółce. Wnioskiem z dnia 07.05.2007 r. E. Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką E) zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. o udzielenie interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka pytała, czy w przedstawionym niżej stanie faktycznym jest uprawniona do uznania za koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych całości płatności związanej z korzystaniem z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę, w tym również dodatkowego elementu kosztowego o równowartości podatku u źródła, którego ciężar poniesienia spoczywa zgodnie z umowami pożyczek na Spółce. Z opisanego stanu faktycznego wynikało, że Spółka E w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowy pożyczek odnawialnych ze Spółką X – rezydentem podatkowym Holandii. W ramach tych umów Spółka jako pożyczkobiorca była zobowiązana do zapłaty na rzecz pożyczkodawcy odsetek od pożyczonych kwot. Ponadto, w umowach pożyczek zawarto postanowienie, zgodnie z którym wszelkich płatności odsetek Spółka winna dokonać bez umniejszania o jakiekolwiek istniejące lub przyszłe kwoty podatków, opłat, obciążeń, z wyjątkiem podatków nałożonych na dochód Spółki X oraz podatku koncesyjnego. Jeśli więc Spółka byłaby zobowiązana do odprowadzenia innych podatków i opłat lub odliczenia ich od kwoty płatności dla Spółki X, powinna tak podwyższyć kwotę płatności, aby po dokonaniu niezbędnych potrąceń, Spółka X otrzymała kwotę równą kwocie, którą by otrzymała, gdyby przedmiotowe odliczenie nie miało miejsca. Spółka wyjaśniła, że zapisy powyższe (tzw. klauzula „net of taxes”) odpowiadają standardom na rynku finansowym w umowach kredytowych zawieranych, m. in. przez banki. Ponieważ zgodnie z traktatem o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartym pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Królestwem Niderlandów zryczałtowany podatek dochodowy od wypłaconych Spółce X odsetek wynosi 5%, w przypadku wystąpienia w danym okresie rozrachunkowym zapłaty na rzecz Spółki X odsetek w kwocie np. 100 zł, Spółka ponosiła łączny koszt w kwocie 105 zł, tj. płaciła odsetki oraz dodatkowy element kosztowy (5 zł) w postaci równowartości podatku u źródła obciążającego holenderskiego pożyczkodawcę- Spółkę X, zgodnie z w/w umową o unikaniu podwójnego opodatkowania. Spółka stała na stanowisku, iż w tej sytuacji jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zarówno odsetek płatnych na rzecz Spółki X, jak i dodatkowego elementu kosztowego o równowartości kwoty podatku u źródła, którego ciężar poniesienia zgodnie z umowami pożyczek spoczywał na Spółce E. Zdaniem Spółki, wydatek taki nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 w/w ustawy, a równowartość tego podatku u źródła jako ubocznego kosztu pożyczonego kapitału jest dodatkowym (obok odsetek) kosztem – analogicznym do prowizji bankowej za każdorazowe uruchomienie danej transzy pożyczki – którego poniesienie warunkuje możliwość skorzystania z przedmiotowej pożyczki. Tym bardziej, że zaciągnięte u spółki holenderskiej pożyczki Spółka wykorzystuje do finansowania swojej bieżącej działalności gospodarczej. Innymi słowy, środki finansowe pochodzące z pożyczek służyły polskiej Spółce do uzyskiwania przychodów. W dniu 17.07.2007r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W., w odpowiedzi na wniosek Spółki wydał dwa postanowienia. Postanowieniem Nr 1472/ROP1/423-177/07/KM uznał stanowisko Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od pożyczek za prawidłowe. Natomiast w drugim postanowieniu Nr 1472/ROP1/423-315/07/KM stwierdził, że stanowisko Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku o równowartości podatku u źródła – jest nieprawidłowe. Uzasadnił to tym, iż na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. To oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy stanowić będą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą również zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Obowiązkiem zaś podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodu, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 w/w ustawy. W ocenie organu I instancji, pomimo stosownych zapisów w umowach pożyczek zobowiązujących Spółkę do zapłaty na rzecz Spółki X odsetek, jak i ciężaru podatku u źródła (ubocznego kosztu pożyczonego kapitału porównywalnego z prowizją bankową za każdorazowe uruchomienie kolejnej transzy pożyczki), wydatku na uregulowanie zobowiązań podatkowych z tytułu podatku u źródła ponoszonego z własnych środków Spółki w żaden sposób nie można powiązać z jej przychodami. W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego, wydatki z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego (należnego) zgodnie z art. 21 ustawy błędnie utożsamiane są z integralnymi kosztami wykonawstwa zawartych umów. Kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego odprowadzane są przez Spółkę do budżetu państwa i nie mogą skutkować dla niej uzyskaniem przychodów, albo mieć jakikolwiek wpływ na zachowanie albo zabezpieczenie jej źródła przychodów. W konsekwencji, wydatki z tego tytułu nie stanowią dla Spółki kosztu uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy. Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważył ponadto, że na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 15 w/w ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku dochodowego. Ustawodawca wyłączył więc z kosztów uzyskania przychodów podatek dochodowy. Niewątpliwie jest nim także zryczałtowany podatek dochodowy. Zatem Spółka nieprawidłowo postępuje, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów opłacony zryczałtowany podatek, który niewątpliwie jest podatkiem dochodowym i jako taki nie może – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 15 tej ustawy, podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Na postanowienie to Spółka złożyła zażalenie z dnia 27.07.2007 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w W. Wniosła o jego zmianę przez uznanie za prawidłowe stanowiska wyrażonego we wniosku o interpretację. Zarzuciła naruszenie prawa materialnego poprzez błędną interpretację art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podniosła między innymi, że zapisy zawartych umów pożyczek zobowiązują ją do poniesienia określonych wydatków tytułem "wynagrodzenia" za pożyczone jej środki finansowe. Oba rodzaje wydatków, tj. w formie odsetek i równowartość podatku u źródła uiszczane są przez nią z własnych środków finansowych, powodując uszczuplenie jej majątku. Spółka ponowiła argumentację o zbliżonym do prowizji charakterze spornego wydatku i podkreśliła, że jest płatnikiem podatku u źródła. Statusu tego nie zmienia fakt, że podatek ten płaci z własnych środków, a nie potrąca z kwot odsetek od pożyczek wypłacanych Spółki X. Wpłata podatku na rachunek urzędu skarbowego nie jest wypełnieniem ciążących na niej obowiązków podatnika, lecz płatnika, co powoduje wygaśnięcie zobowiązania spółki holenderskiej. Spółka podkreśliła, że możliwość uzyskania przychodów nie jest uzależniona od tego, że wpłaci ona podatek u źródła na rachunek urzędu skarbowego, ale od tego, że wpłata ta zostanie dokonana w "zastępstwie” Spółki X. Oznacza to, że Spółka oczekuje uzyskania przychodów dzięki temu, iż otrzyma pożyczkę od Spółki X. Pożyczkę zaś może Spółka otrzymać wyłącznie wtedy, gdy zobowiąże się do zapłaty dodatkowego kosztu pozyskania kapitału, będącego równowartością podatku u źródła. To powoduje, że istnieje nierozerwalny i oczywisty związek przyczynowo-skutkowy między poniesieniem wydatku a uzyskaniem (możliwością uzyskania) przychodów. Decyzją z dnia 01.10.2007 r. Nr 1401/BP-II/4210-58/07/ZO Dyrektor Izby Skarbowej w W. odmówił zmiany postanowienia organu I instancji. Stwierdził m. in., że w świetle art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy, podatek dochodowy nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Ustawodawca nie rozróżnia sytuacji, czy chodzi o "własny", czy może o "cudzy" podatek. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy, co do zasady wydatek ten musi być pokrywany przez podatnika z jego przychodu. Z definicji obowiązku podatkowego wynika jego obiektywny i przymusowy charakter dla osoby zobowiązanej (podatnika). Sam fakt zapłaty podatku przez Spółkę za inną osobę prawną i umowne nazwanie go elementem wynagrodzenia za korzystanie z pożyczonego kapitału nie powoduje, że zapłacony "cudzy" podatek staje się automatycznie kosztem działalności gospodarczej Spółki poniesionym w celu zabezpieczenia źródła przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy. Przede wszystkim w opisanym stanie faktycznym, stosownie do treści art. 8 Ordynacji podatkowej polska Spółka jako płatnik miała wykonać za swojego zagranicznego pożyczkodawcę (podatnika wskazanego w art. 3 ust. 2 ustawy) czynności dotyczące wywiązywania się przez niego ze zobowiązań podatkowych od dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Jej zadanie polegać miało na wykonaniu trzech materialno-technicznych operacji: obliczeniu należnego od podatnika podatku, pobraniu obliczonego podatku z jego środków i wpłaceniu w wyznaczonym terminie do właściwego urzędu skarbowego. Stosowanie instytucji płatnika ma na celu pobór podatku u źródła, co znacznie zmniejsza możliwości podatników w unikaniu płacenia podatków. Także zwolnienie z obowiązków płatnika może nastąpić tylko w drodze ustawy. Płatnika podatku nie można ustanowić w drodze umowy cywilnej. Relację pomiędzy płatnikiem a podatnikiem ilustruje zapadły już po wejściu w życie Ordynacji podatkowej wyrok NSA w Warszawie z 27.10.1998 r., sygn. akt III SA 826/97, w którym Sąd stwierdził, że ani w czasie obowiązywania ustawy o zobowiązaniach podatkowych, ani pod rządami Ordynacji podatkowej nie ma wątpliwości, że płatnik przekazuje organowi podatkowemu cudze (podatnika) pieniądze, niejako „w imieniu” podatnika. Na mocy art. 59 §1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatnika wygasa (w całości lub w części) między innymi wskutek pobrania podatku przez płatnika. Tak więc tylko w przypadku, gdy Spółka jako płatnik potrąci z wypłaconej zagranicznemu kontrahentowi sumy kwotę ryczałtowego (należnego) podatku – na zagranicznym kontrahencie – podatniku nie ciąży już zobowiązanie zapłacenia na rzecz budżetu państwa podatku od otrzymanych należności. Z kolei zobowiązanie Spółki jako płatnika wygasa (w całości lub części) zgodnie z art. 59 §2 Ordynacji podatkowej między innymi w momencie dokonania wpłaty do właściwego urzędu skarbowego pobranego podatku. Zastosowanie klauzuli umownej zobowiązującej Spółkę (płatnika) do wpłaty podatku u źródła na rachunek urzędu skarbowego „w zastępstwie” podatnika nie spowoduje, iż wpłacony podatek nie jest już kosztem wyłączonym z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy (vide pkt. 15), lecz wydatkiem w celu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1. Zgodnie z dyspozycją wynikającą z art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zapłacony podatek dochodowy nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Zatem komentowany przepis uniemożliwia zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego podatku dochodowego – nawet w sytuacji, gdy Spółka uregulowała za podatnika ten podatek z własnych środków, nazywając go kosztem obsługi zadłużenia zbliżonym do prowizji bankowej, czy też kosztem niezbędnym do uzyskania środków finansowych na prowadzenie działalności gospodarczej. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej odmienne stanowisko w tej kwestii narusza prawo. Gdy kwota wynagrodzenia za uzyskane środki pieniężne zawarta w umowie pożyczki jest wypłacana w całości, to należy uznać, iż jest to kwota netto, czyli kwota należności już po pobraniu należnego podatku dochodowego od osób prawnych, ale płatnik i tak jest obowiązany obliczyć właściwą kwotę należnego podatku od dokonanej wypłaty poprzez jej ubruttowienie oraz odprowadzić zryczałtowany podatek dochodowy do urzędu skarbowego. W informacji IFT-2/IFT-2R, która jest sporządzona według określonego wzoru, płatnik wykazuje zawsze cały przychód podatnika w kwocie brutto, stawkę podatku oraz kwotę pobranego od tego przychodu podatku jako dane niezbędne do obliczenia kwoty należnego podatku. W przypadku, gdy Spółka dokonuje zapłaty podatku za podatnika ze środków własnych, to ta kwota powiększa przychód podatnika z tytułu danej transakcji, który należy wykazać w informacji IFT-2/IFT-2R, tak aby po odjęciu od niego podatku wynik był równy wypłaconej kwocie.Spółka zaskarżyła decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. W skardze złożonej na tę decyzję Spółka zarzuciła naruszenie prawa materialnego przez błędną interpretację art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych polegającą na uznaniu, iż wydatek będący równowartością podatku u źródła nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, a także naruszenie prawa procesowego przez uchybienie obowiązkom wynikającym z art. 122 i art. 187 §1 Ordynacji podatkowej na skutek nierzetelnego ustalenia i oceny stanu faktycznego. Spółka podnosiła, że organ odwoławczy ocenił sprawę jednostronnie koncentrując się głównie na tym, iż dokonuje ona zapłaty podatku u źródła z własnych środków. Świadczył o tym w szczególności wywód dotyczący wygasania zobowiązania podatnika w przypadku poboru podatku przez płatnika. Jednak zdaniem Spółki, w niniejszej sprawie wywód ten nie miał znaczenia. Wbrew temu co przyjął Dyrektor Izby Skarbowej, ani w umowach pożyczek, ani w opisie stanu faktycznego nie było zapisu, że Spółka była zobowiązana do zapłaty podatku w z

2007.09.14 - Izba Skarbowa w Warszawie - 1401/BP-II/4210-57/07/ZO
     ∟czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka prawidłowo postępuje zaliczając do kosztów uzyskania przychodu zapłacony podatek zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który nie został potrącony od należności wypłaconej zagranicznemu kontrahentowi (pyt. 1)

2005.05.13 - Pierwszy Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście - 1435/FO2/415-27/05MK
     ∟W jaki sposób Przedsiębiorstwo może wnioskować o umorzenie istaniejących zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych PIT-4 ?

1