Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.186.2017.1.MAZ
z 8 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 września 2017 r. (data wpływu –19 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania za finalnego nabywcę gazowego, opodatkowania wytwarzanego biogazu oraz obowiązków ewidencyjnych w tym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania za finalnego nabywcę gazowego, opodatkowania wytwarzanego biogazu oraz obowiązków ewidencyjnych w tym zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. z siedzibą w … (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest właścicielem oczyszczalni ścieków … . Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na odprowadzaniu i oczyszczaniu ścieków komunalnych. W trakcie opisanych działań powstają osady ściekowe. Jest to produkt uboczny procesu odprowadzania ścieków komunalnych. Wnioskodawca przerabia ww. osady ściekowe w tzw. osad ustabilizowany. Jednym z technologicznie dostępnych sposobów przeróbki osadów ściekowych we wskazany osad ustabilizowany jest proces fermentacji metanowej. Wnioskodawca wykorzystuje właśnie ten proces celem uzyskania osadu ustabilizowanego. W trakcie przywołanego procesu powstaje paliwo gazowe - biogaz (ok. 61% CH4) o kodzie CN 2711 29 00 (dalej jako: „Biogaz”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca produkuje Biogaz. Biogaz jest produkowany z wykorzystaniem paliwa gazowego - Biogazu uzyskanego w procesie oczyszczania ścieków. Biogaz spalany jest w kotle parowym do podtrzymania procesu fermentacji w zamkniętych komorach fermentacyjnych. Proces produkcji Biogazu oparty jest o bakterie metanogenne. Można podzielić je na dwie grupy: konsumentów kwasu octowego oraz dwutlenku węgla i wodoru. Nieliczne z nich zdolne są do przyswajania octanów (Methanosarcina spp. i Methanosaeta spp.), nie wykorzystują zaś mrówczanów. Bakterie te występują w postaci pałeczek (Methanobacterium), spirali (Methanospirillum) czy ziarniaków (Methanococcus). Optimum temperaturowe procesu metanogenezy wynosi 35-45°C, zaś pH - 7.

W celu uzyskania właściwych warunków dla bakterii w oczyszczalni zabudowane są dwa zbiorniki (zamknięte komory fermentacji ZKF), do których kierowane są wszystkie osady powstające w procesie technologicznym oczyszczania ścieków komunalnych. Komory wyposażone są w układ mieszania, recyrkulacji oraz utrzymywania stałej temperatury komory. W celu uzyskania optymalnej temperatury (ok. 40-41°C) zastosowano skomplikowany układ przygotowania i podgrzewania osadów. W procesie wykorzystuje się jako podstawowe źródło ciepła kocioł parowy o mocy max. 3700 kW połączony z układem kogeneracji opartej o jednostkę silnikową JENBACHER. Biogaz jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do powstawania energii cieplnej w formie pary wodnej, która podgrzewa osady i pozwala na utrzymanie właściwej temperatury komór fermentacyjnych.

Energia cieplna w formie pary wodnej kierowana jest do układu termicznej hydrolizy osadu, gdzie podgrzewa bezpośrednio osad dozowany do ZKF. Dzięki tej metodzie uzyskiwana jest właściwa temperatura komór fermentacyjnych, co przy utrzymaniu osadu w okresie od 25 do 40 dni umożliwia produkcję Biogazu.

Uzyskany w procesie oczyszczania ścieków Biogaz jest zużywany także w dwóch stacjonarnych silnikach gazowych napędzających generatory (każdy generator ma moc w zakresie energii elektrycznej wynoszącą 0,511 MW), produkujące energię elektryczną i ciepło (produkcja energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu). Wykorzystanie Biogazu w produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu odbywa się w ten sposób, że uzyskiwany w procesie oczyszczania ścieków Biogaz jest kierowany do węzła rozdzielczo-pomiarowego, z którego jest on przekazywany do wytwornicy ciepła oraz gazogeneratorów opartych na instalacji CHP (Combined Heat and Power).

W gazogeneratorach Biogaz jest spalany w celu skojarzonej produkcji energii elektrycznej oraz energii cieplnej. Głównymi elementami składowymi instalacji kogeneracji są: silnik spalinowy na paliwo gazowe, generator prądu, system wymienników ciepła oraz układ automatyki i sterowania. Energia elektryczna wytwarzana jest przez prądnicę agregatową, która jest napędzana silnikiem spalinowym.

Wyprodukowana w gazogeneratorach energia elektryczna zużywana jest przez Wnioskodawcę na potrzeby własne. W ten sposób zmniejsza się zapotrzebowanie na energię elektryczną z sieci zewnętrznej. Dodatkowo, minimalna nadwyżka energii elektrycznej wprowadzana jest do sieci operatora … S.A. Wnioskodawca jest posiadaczem koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej.

Niekiedy, ze względów technologicznych, Biogaz jest utylizowany poprzez spalanie w pochodni, która nie może być uznana za silnik. Jest to jedynie sposób zniszczenia nadmiaru powstałego (w wyniku oczyszczania ścieków) Biogazu. Wnioskodawca w żaden sposób nie odzyskuje energii powstającej w trakcie spalania Biogazu w pochodni.

Podkreślić należy, że wykorzystywany na wskazane wyżej cele Biogaz pochodzi w całości z własnej produkcji Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie dokonuje zakupu Biogazu od podmiotów zewnętrznych.

Wnioskodawca nie złożył powiadomienia (zgłoszenia) o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca jest finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym?
2. Czy powstały w procesie oczyszczania ścieków Biogaz, który jest następnie wykorzystywany do napędu stacjonarnych urządzeń służących do łącznego wytworzenia ciepła i energii elektrycznej korzysta ze zwolnienia od podatku akcyzowego, na podstawie art. 31b ust. 4 pkt 1, w zw. z art. 31b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym?
3. Czy powstały w procesie oczyszczania ścieków Biogaz, który jest następnie wykorzystywany na cele opałowe - do podgrzania osadów, a w wyniku tego procesu zostaje wytworzony Biogaz, podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego na mocy art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym?
4. Czy utylizacja nadmiaru uzyskanego przez Wnioskodawcę Biogazu poprzez jego spalenie w pochodni jest opodatkowana zerową stawką akcyzy?
5. Czy na gruncie ustawy o podatku akcyzowym Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji Biogazu produkowanego i wykorzystywanego do potrzeb własnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ nie posiada statusu pośredniczącego podmiotu gazowego.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym, finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe - niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.
   
   

Pośredniczącym podmiotem gazowym jest, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym, podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub
   
2. używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
   
3. używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, lub
   
4. będący spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
   
5. będący towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającym wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywającym wyroby gazowe na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub
   
6. będący giełdową izbą rozrachunkową, Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych S.A. lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającymi wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
   
7. będący spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym
   

• który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu skarbowego o tej działalności.
  
  

Z powyższych przepisów wynika, że w ustawie o podatku akcyzowym został wprowadzony podział podmiotów dokonujących czynności, których przedmiotem są wyroby gazowe. W ocenie Wnioskodawcy podział ten ma charakter rozłączny. Ten sam podmiot nie może jednocześnie być finalnym nabywcą gazowym oraz pośredniczącym podmiotem gazowym.

Z definicji pośredniczącego podmiotu gazowego, zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym, wynika, że w celu uzyskania statusu pośredniczącego podmiotu gazowego konieczne jest przede wszystkim pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o takiej działalności. Wynika z tego, że w sytuacji, gdy podmiot nie dokonał pisemnego powiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego (o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy) nie będzie, na gruncie ustawy o podatku akcyzowym, pośredniczącym podmiotem gazowym. W takim przypadku, podmiot ten jest finalnym nabywcą gazowym.

Wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 (art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy o podatku akcyzowym). Na gruncie ustawy o podatku akcyzowym wyrób o kodzie CN 2711 29 00 (Biogaz) jest wyrobem gazowym. Został bowiem wymieniony w jej art. 2 ust. 1 pkt 1b.

Dodatkowo należy wskazać, że na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy lub pośredniczący podmiot gazowy, zamiast złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany powiadomić o tym pisemnie właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed dniem rozpoczęcia tej działalności. Powiadomienie powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres zamieszkania lub adres jego siedziby, numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub numer identyfikacyjny REGON albo inny numer identyfikacyjny używany w państwie zamieszkania lub siedziby podmiotu oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej (art. 16 ust. 3a ustawy o podatku akcyzowym).

Z art. 16 ust. 3a ustawy o podatku akcyzowym wynika, że w przypadku gdy podmiot jest jednym z podmiotów wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 23d lit. a-g ustawy o podatku akcyzowym, to o nabyciu przez niego statusu pośredniczącego podmiotu gazowego będzie decydowało to, czy złożył on pisemne powiadomienie o tej działalności do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. A zatem, stosownie do powołanych przepisów, statusu pośredniczącego podmiotu gazowego nie uzyskuje się z mocy samego prawa. Decydujące w tym zakresie jest wyrażenie przez podmiot woli bycia pośredniczącym podmiotem gazowym poprzez złożenie przez niego pisemnego powiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego o tej działalności.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy podmiot nie złoży powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy, posiada on na gruncie ustawy o podatku akcyzowym status finalnego nabywcy gazowego. Jednocześnie złożenie powiadomienia o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy jest prawem, a nie obowiązkiem przedsiębiorcy.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładem mogą być w tym zakresie:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12.08.2016 r., znak: IPPP3/4513-60/16-3/SM,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12.05.2014 r., znak: ILPP3/443-36/14-2/TW.
  
  

Wskazać należy, że Wnioskodawca nie złożył pisemnego powiadomienia o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy. W związku z tym, mając na uwadze powołane przepisy, uznać trzeba, że Wnioskodawca jest, na gruncie art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym, finalnym nabywcą gazowym.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, powstały w procesie oczyszczania ścieków Biogaz, który jest następnie wykorzystywany do napędu stacjonarnych urządzeń (silników gazowych) w celu łącznego wytworzenia ciepła i energii elektrycznej (produkcja energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu), korzysta ze zwolnienia od podatku akcyzowego na mocy art. 31b ust. 4 pkt 1, w zw. z art. 31b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 (art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy o podatku akcyzowym). Na podstawie art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Finalnym nabywcą gazowym jest podmiot, który:

• nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
• posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

- niebędący jednocześnie pośredniczącym podmiotem gazowym (art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym).

Wnioskodawca nie złożył powiadomienia o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy, co oznacza, że posiada status finalnego nabywcy gazowego.

Na podstawie art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego, uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia.

W myśl art. 31b ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do napędu stacjonarnych urządzeń lub do celów opałowych związanych z napędem stacjonarnych urządzeń, użyte w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5.

Stosownie do art. 31b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej.

Biogaz uzyskiwany przez Wnioskodawcę w procesie oczyszczania ścieków jest wyrobem gazowym, uznawanym za wyrób energetyczny w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Wnioskodawca jest finalnym nabywcą gazowym, który używa Biogazu, który został uzyskany w procesie oczyszczania ścieków. Co do zasady taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Jednocześnie Wnioskodawca wykorzystuje uzyskany Biogaz do napędu stacjonarnych urządzeń (silników gazowych), które są używane w procesie łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej poprzez jego spalanie w dwóch gazogeneratorach. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, określone w art. 31b ust. 4 pkt 1 i art. 31b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym przesłanki zwolnienia z podatku akcyzowego zostaną spełnione. Tym samym użycie Biogazu, wykorzystywanego w powyższym procesie łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej (produkcja energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu) korzysta ze zwolnienia od podatku akcyzowego.

Takie stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, m.in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 12.02.2015 r., znak: IBPP4/443-576/14/BP,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 19.01.2015 r., znak: IBPP4/443-573/14/EK,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 6.03.2014 r., znak: IPTPP3/443A-91/13-2/KK,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 18.02.2014 r., znak: IBPP4/443-579/13/BP.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie powstałego w procesie oczyszczania ścieków Biogazu w procesie wytwarzania Biogazu będzie korzystało ze zwolnienia od podatku akcyzowego na podstawie art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ Biogaz jest w tym wypadku przeznaczony do użycia w procesie produkcji wyrobów energetycznych.

W myśl art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego, uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia. Na podstawie art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do użycia w procesie produkcji wyrobów energetycznych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy o podatku akcyzowym, wyroby gazowe są wyrobami energetycznymi o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00. Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715 (art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym). Jednocześnie, Biogaz jest zaliczany do wyrobów gazowych. W ocenie Wnioskodawcy, produkowany Biogaz jest wyrobem energetycznym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ wyroby o kodzie CN 2711 29 00 zostały wymienione w art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Zwolnienie z podatku akcyzowego na podstawie art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym jest możliwe w przypadku, gdy wyroby gazowe są „przeznaczone do użycia w procesie produkcji wyrobów energetycznych”.

W ustawie o podatku akcyzowym nie zawarto definicji wyrażenia „przeznaczenie do użycia w procesie produkcji”. Zasadne będzie zatem odwołanie się do językowego znaczenia tego terminu. Stanowisko to potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 2.01.2014 r., znak: ITPP3/443-488/13/JK, gdzie uznano za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, który powołał się na słownikową definicję tego terminu. W interpretacji tej czytamy: „Według »Uniwersalnego słownika języka polskiego PWN« pod red. prof. S. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, »proces« to przebieg następujących po sobie i powiązanych przyczynowo określonych zmian, stanowiących stadia, fazy, etapy rozwoju czegoś, rozwijanie się, przeobrażanie się czegoś, natomiast »produkcja« to zorganizowana działalność ludzka mająca na celu seryjne wytwarzanie określonych dóbr materialnych, proces wytwarzania czegoś dla potrzeb człowieka, wytwarzanie, wytwórczość. (...) we wszystkich sytuacjach, w których wyroby gazowe wykorzystywane są w celu związanym z produkcją wyrobów energetycznych nie dochodzi do powstania zobowiązania podatkowego. W związku z powyższym stwierdzenie »użycie w procesie produkcji« zawarte w art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy, należy rozumieć jako »użyte w celu związanym z produkcją«. Nie ulega wątpliwości iż »użycie w celu związanym z produkcją« jest pojęciem szerszym niż sama »produkcja«, czy »proces produkcji«, dlatego zwolniony z opodatkowania powinien być również gaz zużywany w procesach pobocznych produkcji, o ile proces ten będzie związany z procesem głównym w taki sposób, iż nie będzie możliwe jego prawidłowe przeprowadzenie bez procesów towarzyszących.”

W ocenie Wnioskodawcy uznać należy, że „użycie w procesie produkcji” można definiować jako wykorzystanie składnika w zespole czynności tworzących spójną całość, które prowadzą do wytworzenia określonego produktu gotowego. Przy czym konieczne jest, aby wszystkie działania w procesie były niezbędne do przygotowania produktu końcowego, który powinien spełniać określone wymogi.

Biogaz uzyskiwany przez Wnioskodawcę w procesie oczyszczania ścieków jest przez Spółkę wykorzystywany do powstania energii cieplnej w formie pary wodnej, która podgrzewa osady i pozwala na utrzymanie właściwej temperatury komór fermentacyjnych. To z kolei jest konieczne do utrzymania właściwych warunków dla bakterii metanogennych, które są wykorzystywane do produkcji Biogazu. Podgrzanie osadu w okresie od 25 do 40 dni umożliwia produkcję Biogazu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie Biogazu do celów opałowych w procesie produkcji wyrobów energetycznych spełnia warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia. W ocenie Wnioskodawcy, Biogaz zostaje przeznaczony do użycia w procesie produkcji wyrobów energetycznych (produkowanego Biogazu), a w związku z tym jego użycie podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Na poparcie tego poglądu Wnioskodawca pragnie powołać stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, wyrażone w interpretacji indywidualnej z 3.07.2015 r., znak: IBPP4/4513-40/15/DT, wedle którego wykorzystanie gazu w procesie produkcji mieszanek mineralno-bitumicznych o kodzie CN 2715 00 00, dzięki któremu materiał mineralny zostaje wysuszony i rozgrzany do odpowiedniej temperatury, powinno zostać uznane za przeznaczenie do użycia w procesie produkcji wyrobów energetycznych. Organ podatkowy uznał, że wykorzystanie gazu w celach opałowych podczas produkcji wyrobów energetycznych korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego w oparciu o art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. Analogicznie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 3.01.2017 r., znak: 2461- IBPP4.4513.349.2016.1.EK, która dotyczyła spółki, która w całości wykorzystywała wyprodukowany przez nią gaz o kodzie CN 2711 29 00 wewnętrznie w instalacji do podtrzymania procesu produkcyjnego półproduktów o kodach CN 3811 90 00, 2707 99 91, 2707 99 99. Organ podatkowy stwierdził, że: „jeżeli Wnioskodawca będzie zużywał w składzie podatkowym wytworzony przez siebie wyrób gazowy o kodzie CN 2711 29 00 wyłącznie w procesie produkcji wyrobów energetycznych, to jest »półproduktów« o kodach CN 3811 90 00, CN 2707 99 91 oraz CN 2707 99 99, to tego rodzaju zużycie wyrobu gazowego będzie podlegało zwolnieniu od akcyzy na podstawie art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy. Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis sprawy przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, że użycie w prowadzonym składzie podatkowym wytwarzanego przez Wnioskodawcę wyrobu gazowego o kodzie CN 2711 29 00 w procesie produkcji wyrobów energetycznych, to jest »półproduktów« o kodach CN 3811 90 00, CN 2707 99 91 oraz CN 2707 99 99, będzie zwolnione od akcyzy”.

Podobne stanowisko zostało przedstawione w powołanej już interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 2.01.2014 r., znak: ITPP3/443-488/13/JK. Spółka będąca wnioskodawcą używała wyroby gazowe w piecach technologicznych (dopalacze, kotły grzewcze oleju termalnego), które ogrzewają instalacje produkcyjne, zbiorniki półproduktów oraz instalacje do mieszania półproduktów i przesyłowe (służące do przesyłania wyrobów do zbiorników półproduktów) w procesie produkcji asfaltu i innych produktów z minerałów bitumicznych, które stanowią wyroby energetyczne. Organ podatkowy uznał, że: „biorąc pod uwagę opis zawarty we wniosku oraz treść powołanych przepisów stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Stwierdzić należy, że w opisanej we wniosku sytuacji zużywane przez Spółkę wyroby gazowe w procesie produkcji asfaltu (wyrobu energetycznego) będą zwolnione od podatku akcyzowego - art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy”.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, w ocenie Wnioskodawcy, wykorzystanie Biogazu powstałego w procesie oczyszczania ścieków na cele opałowe - do podgrzania osadów w procesie produkcji Biogazu, będącego na gruncie ustawy o podatku akcyzowym wyrobem energetycznym, podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 31b ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, Biogaz spalany przez Wnioskodawcę w pochodni jest wyrobem gazowym, przeznaczonym do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. W analizowanym przypadku znajdzie zatem zastosowanie stawka określona w art. 89 ust. 2c ustawy o podatku akcyzowym, tj. stawka 0 zł.

Stosownie do art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego, uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia.

Co do zasady, na gruncie ustawy o podatku akcyzowym, spalenie Biogazu w pochodni przez finalnego nabywcę gazowego stanowi czynność opodatkowaną. Jest to bowiem użycie wyrobu gazowego, który został uzyskany w sposób inny niż w drodze nabycia.

Wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym (art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym). Gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe o kodzie CN 2711 zostały wymienione w poz. 28 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym. Z kolei w poz. 21 załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym zostały wymienione gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe o kodzie CN ex 2711, z wyłączeniem objętych pozycjami 2711 11 00, 2711 21 00 oraz 2711 29 00.

Biogaz o kodzie CN 2711 29 00 został wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym. Jednocześnie przedmiotowy Biogaz nie jest objęty zakresem załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym.

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715. Na podstawie zaś art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy o podatku akcyzowym, wyroby gazowe są wyrobami energetycznymi o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Z powołanych przepisów wynika, że Biogaz o kodzie CN 2711 29 00 spalany przez Wnioskodawcę w pochodni jest na gruncie ustawy o podatku akcyzowym jednocześnie wyrobem akcyzowym, wyrobem energetycznym oraz wyrobem gazowym.

W myśl art. 89 ust. 1 pkt 12, w zw. z art. 89 ust. 1a ustawy o podatku akcyzowym, stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych:

1. gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:
   
   • skroplonych - 670,00 zł/1000 kilogramów,
     
   • w stanie gazowym -10,54 zł/l gigadżul (GJ),
2. wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach:
   
   • biogazu, bez względu na kod CN - 0 zł,
     
   • wodoru i biowodoru o kodzie CN 2804 10 00 - 0 zł,
3. pozostałych -14,22 zł/l GJ.
   
   

Dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych stawka akcyzy wynosi 1,28 zł/1 gigadżul (GJ) (art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku akcyzowym).

Z kolei na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku akcyzowym, dla pozostałych paliw opałowych stawki akcyzy wynoszą:

1. w przypadku gdy ich gęstość w temperaturze 15°C jest:
   
   • niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny - 232,00 zł/1000 litrów,
     
   • równa lub wyższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny - 64,00 zł/1000 kilogramów,
2. gazowych - 1,28 zł/gigadżul (GJ).
   
   

Stawka akcyzy na wyroby energetyczne wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł (art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym).

Stosownie zaś do art. 89 ust. 2c ustawy o podatku akcyzowym, stawka akcyzy na wyroby energetyczne niewymienione w załączniku nr 2 do ustawy, inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Wyrób energetyczny o kodzie CN 2711 29 00 nie został wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że Biogaz spalany w pochodni nie może zostać uznany za wyrób przeznaczony do napędu silników spalinowych ani też jako wyrób wykorzystywany jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Pochodnia, w której Wnioskodawca spala nadmiar Biogazu, nie może być uznany za silnik.

Należy więc rozstrzygnąć, czy Biogaz spalany przez Wnioskodawcę będzie wyrobem przeznaczonym do celów opałowych. W ustawie o podatku akcyzowym nie została zawarta definicja przeznaczenia do celów opałowych. Termin ten został jednak szeroko omówiony w orzecznictwie.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że stanowisko w tej kwestii zajął Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 30.04.2004 r. w sprawie C-240/01 Komisja Europejska vs. Republika Federalna Niemiec, w którym Trybunał uznał, że wyrażenie to nie odnosi się tylko do przypadków, w których energia cieplna uzyskiwana przez spalanie oleju mineralnego jest wykorzystywana do celów grzewczych, ale obejmuje również przypadki, w których energia cieplna wytwarzana w ten sposób jest wykorzystywana do innych celów, a zatem odnosi się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne są spalane, a energia cieplna wytwarzana w ten sposób jest wykorzystywana do ogrzewania, niezależnie od tego, co może być ostatecznym celem tego ogrzewania; dotyczy to zatem również tych przypadków, których ostatecznym celem jest przemiana lub zniszczenie substancji pochłaniającej energię cieplną podczas procesu chemicznego lub przemysłowego.

Wnioskodawca pragnie także powołać stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wyrażone w interpretacji indywidualnej z 13.09.2016 r., znak: IBPP4/4513-233/16-1/BP, w której organ podatkowy odniósł się do definicji opału zawartej w „Nowym słowniku języka polskiego PWN” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002). W interpretacji tej czytamy: „opał to »materiał służący do opalania, to czym się pali«, a opałowy to »nadający się na opał, służący do opalania«. W potocznym znaczeniu cel opałowy oznacza wytworzenie ciepła w określony sposób, tj. przez spalanie różnego rodzaju materiałów (stałych, ciekłych lub gazowych). Tylko zatem tak użyty materiał jest wykorzystywany na cele opałowe. Biorąc zatem pod uwagę powyższe definicje uznać należy, iż »cel opałowy« spełniony zostanie w każdym przypadku, gdy zużywany wyrób gazowy służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej. Wykładnia literalna omawianych przepisów każe przyjąć, że mamy tu do czynienia z procesem polegającym na spalaniu paliwa opałowego w celu wytworzenia energii cieplnej. Zużyciem gazu na cele opałowe będzie zatem zużycie go bezpośrednio w urządzeniu grzewczym, tj. urządzeniu bezpośrednio przetwarzającym energię uzyskaną w wyniku spalania paliwa opałowego na energię cieplną. Innymi słowy przez zużycie wyrobu gazowego na cele opałowe należy rozumieć takie jego zastosowanie, którego celem jest uzyskanie energii cieplnej w wyniku procesu spalania”.

Mając powyższe na uwadze, zasadne jest stwierdzenie, że wyrób gazowy o kodzie CN 2711 29 00 spalany w pochodni nie jest wyrobem przeznaczonym do celów opałowych, ponieważ takie spalenie Biogazu przez Wnioskodawcę nie służy wytworzeniu energii cieplnej w celach grzewczych. Jest to jedynie sposób na utylizację nadmiaru powstałego w wyniku oczyszczania ścieków Biogazu.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu przywołać stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7.01.2014 r., znak: IBPP4/443-493/13/PK, odnoszące się bezpośrednio do problemu spalania gazu w pochodni. Organ rozpatrując sprawę utylizacji biogazu w pochodni wyraził stanowisko, zgodnie z którym: „(...) odnośnie opodatkowania utylizacji biogazu trzeba zauważyć, że w sytuacji gdy celem spalenia biogazu nie jest wytworzenie ciepła, lecz jego utylizacja, która nie wiąże się w żaden sposób z ogrzaniem jakiegokolwiek nośnika ciepła, a wytworzona w tym procesie energia cieplna nie jest w żaden sposób wykorzystywana, to biogaz ten nie stanowi paliwa opałowego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. (...) Odnosząc powyższe do sytuacji gdy używany przez Spółkę biogaz należący do kodu CN 2711 29 00 jest utylizowany należy zauważyć, że nie został on wymieniony w art. 89 ust. 1 pkt 1 -13 ustawy o podatku akcyzowym, gdyż nie jest przeznaczony do celów opałowych ani też jako dodatek lub domieszka do paliw opałowych. Tym samym biogaz przeznaczony do utylizacji podlega opodatkowaniu stawką akcyzy przewidzianą w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, tj. stawką 0 zł”.

Z kolei w wyroku z 17.11.2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1099/15 (orzeczenie prawomocne), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał, że: „Czynność spalenia wyrobów gazowych w pochodni zbiornika, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. a u.p.a. Powyższe wynika z faktu, że finalny nabywca gazowy, spala - zatem tym samym »używa« wyroby gazowe (uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia). Opisana czynność nie będzie efektywnie opodatkowana akcyzą, gdyż w przedmiotowej sytuacji będzie miała zastosowanie stawka podatku akcyzowego w wysokości 0 zł. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowy gaz nie będzie zużywany w celach opałowych, zatem jest wyrobem energetycznym innym niż wyroby określone w art. 89 ust. 1 art. 1-13 u.p.a.”

Podobnie uznał także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 7.03.2014 r., znak: ITPP3/443-595/13/JK: „(...) Przede wszystkim wskazać należy, że czynność spalenia biogazu w pochodni zbiornika, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o podatku akcyzowym. Powyższe wynika z faktu, że czynność ta wykonywana jest przez Spółkę, jako finalnego nabywcę gazowego, która w pochodni spala wyrób gazowy o kodzie CN 2711 29 00, który został uzyskany w sposób inny niż w drodze nabycia - gaz pochodzi z prowadzonej przez Wnioskodawcę biogazowni. Jednakże opisana czynność nie będzie efektywnie opodatkowana akcyzą, gdyż w przedmiotowej sytuacji będzie miała zastosowanie stawka podatku akcyzowego w wysokości 0 zł. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowy gaz nie jest zużywany w celach opałowych, zatem jest wyrobem energetycznym innym niż wyroby określone w art. 89 ust. 1 art. 1-13 ustawy. Wobec powyższego zastosowanie ma stawka podatku na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy”.

Zatem Biogaz spalany przez Wnioskodawcę w pochodni nie jest wyrobem energetycznym, dla którego stawki akcyzy określono w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy o podatku akcyzowym. Biogaz nie jest także przeznaczony do celów opałowych lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych lub do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Jednocześnie wyrób energetyczny o kodzie CN 2711 29 00 nie został objęty zakresem załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, czynność utylizacji (spalenia) w pochodni nadmiaru Biogazu, uzyskanego przez Wnioskodawcę, podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym z zastosowaniem zerowej stawki akcyzy, na podstawie art. 89 ust. 2c ustawy o podatku akcyzowym.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji Biogazu produkowanego i zużywanego na potrzeby własne, z uwagi na to, że Wnioskodawca jest finalnym nabywcą gazowym.

Finalnym nabywcą gazowym jest podmiot, który:

• nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
• posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym (art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym).

Z definicji pośredniczącego podmiotu gazowego, zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym wynika, że w celu uzyskania statusu pośredniczącego podmiotu gazowego konieczne jest pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o działalności. W sytuacji, gdy podmiot nie dokonał takiego pisemnego powiadomienia, nie będzie na gruncie ustawy o podatku akcyzowym pośredniczącym podmiotem gazowym.

Wnioskodawca nie złożył powiadomienia o zamiarze prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy, co oznacza, że Wnioskodawca posiada status finalnego nabywcy gazowego.

W myśl art. 138j ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, ewidencję wyrobów gazowych prowadzą:

1. pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu;
2. pośredniczący podmiot gazowy używający wyrobów gazowych.
   
   

Jak już wcześniej wspomniano, Wnioskodawca jest finalnym nabywcą gazowym. W ustawie o podatku akcyzowym (ani w aktach wykonawczych do tej ustawy) nie zawarto regulacji, na podstawie których finalny nabywca gazowy, używający wyrobów gazowych, ma obowiązek prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych.

Brak obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 12.08.2016 r., znak: IPPP3/4513-60/16-3/SM, który uznał stanowisko spółki, będącej wnioskodawcą, za prawidłowe, odstępując od uzasadnienia. Spółka we wniosku o wydanie interpretacji wskazała, że: „Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowym jest stanowisko, zgodnie z którym na Spółce, skoro nie posiada statusu pośredniczącego podmiotu gazowego, ale posiada status finalnego nabywcy gazowego, nie ciążą obowiązki ewidencyjne w zakresie wskazanych we wniosku wyrobów energetycznych (gazów) wykorzystywanych do napędu silnika kogeneratora. (...) Co do zasady należy stwierdzić, że zdarzenia takie jak stanowiące podstawę niniejszego wniosku znalazłyby się w ewidencji wyrobów gazowych (z uwagi na to, że Spółka będzie używać wyrobów gazowych zarówno do celów objętych zwolnieniem od akcyzy na podstawie art. 31b AKCU, jak i do celów nieobjętych zwolnieniem, tj. objętych zerową stawką akcyzy). Po stronie Wnioskodawcy, nie powstanie jednak obowiązek ewidencjonowania tych zdarzeń, gdyż Spółka nie posiada statusu PPG”.

Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 29.07.2016 r., znak: IBPP4/4513-173/16/BP, w której organ podatkowy podkreślił, że: „w pierwszej kolejności należy zauważyć, Wnioskodawca jako finalny nabywca gazowy nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych. Przepisy nie przewidują w stosunku do finalnego odbiorcy gazowego prowadzenia ewidencji użycia wyrobów gazowych”.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że Wnioskodawca na gruncie ustawy o podatku akcyzowym nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji Biogazu produkowanego i wykorzystywanego do potrzeb własnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych zauważyć należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników, dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.