Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-173/16/BP
z 29 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 4 maja 2016 r. (data wpływu 10 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia ilości zużytego biogazu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia ilości zużytego biogazu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„X” S.A. zwany dalej Spółką prowadzi oczyszczalnię ścieków komunalnych i jednym z produktów ubocznych procesów oczyszczania ścieków są osady ściekowe. W wyniku procesu fermentacji metanowej osadów ściekowych powstaje biogaz. Biogaz przeznaczony jest do łącznego wytwarzania energii elektrycznej oraz ciepła w stacjonarnych urządzeniach - agregatach kogeneracyjnych.

Część strumienia biogazu będzie zasilać kotłownię gazowo-olejową nr 2, zlokalizowaną na terenie oczyszczalni, kotłownia stanowić będzie jedynie źródło awaryjne i będzie uruchamiana zasadniczo w przypadku awarii agregatów kogeneracyjnych.

Energia elektryczna wyprodukowana z biogazu jest podstawowo wykorzystywana na potrzeby własne oczyszczalni a jej nadwyżki wynikające z chwilowych przekroczeń bieżącego zapotrzebowania są sprzedawane przedsiębiorstwu energetycznemu - operatorowi systemu dystrybucyjnego. Ilość sprzedawanej energii elektrycznej stanowi śladową część całkowitej ilości wytworzonej.

Projektowo sposób zagospodarowania biogazu na oczyszczalni ścieków jest tradycyjny tzn. biogaz jest spalany w układzie kogeneracyjnym, w celu skojarzonej produkcji energii elektrycznej i cieplnej. Głównymi elementami składowymi instalacji kogeneracji na oczyszczalni ścieków są: silnik spalinowy na paliwo gazowe, generator prądu, system wymienników ciepła oraz układ automatyki i sterowania. Energia elektryczna wytwarzana jest przez prądnicę agregatową, która jest napędzana silnikiem spalinowym. Wytworzona energia elektryczna jest wprowadzana do sieci energetycznej oczyszczalni i wykorzystywana na potrzeby własne obiektów oczyszczalni. Nadwyżka energii jest wprowadzana do sieci OSD i tam sprzedawana.

Ciepło natomiast pochodzi od procesów spalania i chłodzenia silnika. Ciepło to jest odzyskiwane poprzez wymienniki ciepła, włączone w układ chłodzenia oraz układ wydechowy silnika agregatu.

W dalszym etapie poprzez system wymienników ciepła w układzie chłodzenia energia cieplna przekazywana jest gorącej wodzie, która staje się jej nośnikiem i jest dalej wykorzystywana w głównej mierze na podgrzewanie osadu w komorze fermentacyjnej, a pozostała cześć służy do ogrzewania obiektów oczyszczalni i podgrzewania wody użytkowej.

W przypadku wystąpienia awarii agregatu kogeneracyjnego lub innych okoliczności niedoboru ciepła w celu utrzymania parametrów temperaturowych komór fermentacyjnych oraz układu centralnego ogrzewania pomieszczeń socjalnych oczyszczalni ścieków uruchamiana będzie awaryjnie kotłownia gazowo-olejowa nr 2, gdzie będzie następowało spalanie biogazu w celu wytworzenia ciepła.

Spółka posiada również umowę na zakup gazu ziemnego z zewnętrznym dostawcą (Y.), zasilającego kotłownię gazową nr 1, zlokalizowaną na terenie innego obiektu niż wcześniej opisany. Kotłownia nr 1 dostarcza ciepło oraz ciepłą wodę użytkową do pomieszczeń socjalno- biurowych oraz pomieszczeń bazy sprzętowo-warsztatowej. Zakupiony gaz ziemny jak i wytworzony przez Spółkę biogaz w całości jest przeznaczony wyłącznie na potrzeby własne Spółki. Spółka świadomie nie dokonała powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka w przypadku wystąpienia awarii agregatu kogeneracyjnego lub innych okoliczności niedoboru ciepła, spalająca w kotłach biogaz w celu utrzymania parametrów temperaturowych komór fermentacyjnych oraz układu centralnego ogrzewania pomieszczeń socjalnych oczyszczalni ścieków, podlegająca w tym przypadku obowiązkowi zapłaty podatku akcyzowego z tytułu zużywania biogazu na tzw. cele opałowe będzie mogła określać ilość zużytego biogazu w oparciu o jego wyliczenie uwzględniające maksymalną moc kotła, sprawność kotła oraz wartość opałową biogazu, zgodnie ze wzorem:
   V[m3/h] = N[kW] dzielone przez ɳ x W[kWh/m3]
   gdzie:
   V - ilość zużywanego gazu w [m3/h]
   N - maksymalna moc kotła wyrażona w [kW]
   ɳ - sprawność kotła,
   W - wartość opałowa paliwa (biogazu) w [kWh/m3]
   Wyliczona przedstawionym sposobem ilość zużytego biogazu na cele opałowe będzie rejestrowana w księdze ewidencji wyrobów gazowych i będzie stanowić podstawę do określania wysokości podatku akcyzowego.
   
2. Czy Spółka w celu określania wartości opałowej wytworzonego i spalonego w kotłach gazowo-olejowych kotłowni nr 2 biogazu, dla celów opałowych powinna stosować wartość opałową podaną w art. 88 ust. 7 Ustawy o podatku akcyzowym w stałej wartości: 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych, czy też Spółka powinna stosować w obliczeniach wartości opałowe oznaczane laboratoryjnie przez Spółkę.
   
3. Czy Spółka jest Pośredniczącym podmiotem gazowym co wiąże się z indywidualnym rozliczeniem podatku akcyzowego w stosunku do zakupionego gazu, czy też jest Finalnym nabywcą gazowym i podatek akcyzowy nalicza sprzedawca gazu i on zobowiązany jest do naliczenia i zapłaty podatku akcyzowego.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1.

Przedstawiony wzór jest powszechnie stosowanym wzorem, służącym do obliczania ilości spalanego paliwa gazowego w kotłach gazowych. Wzór ten wylicza maksymalne zużycie biogazu w warunkach idealnych, nie uwzględnia spadku sprawności urządzeń, wynikającego ze zużycia materiałowego oraz innych okoliczności powodujących spadek wydajności kotłów. Z tego względu w opinii Spółki wyklucza się stan, w którym obliczona, przedstawionym sposobem wartość byłaby zaniżona w stosunku do rzeczywistego zużycia biogazu. Tym samym wyliczona ilość zużytego biogazu będzie co najmniej równa rzeczywistemu zużyciu biogazu. W związku z tym faktem w ocenie Spółki wskazana metoda obliczeniowa jest jak najbardziej prawidłowa i może stanowić podstawę do określania wysokości podatku akcyzowego od zużytego biogazu na cele opałowe.

Zgodnie z art. 138 j ust. 5 Ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.) o podatku akcyzowym ewidencję biogazu prowadzi się na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku tych urządzeń - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru wyrobów gazowych przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

Spółka posiada urządzenie pomiarowo-rozliczeniowe stosowane wyłącznie do rozliczeń wewnętrznych, nie posiadające legalizacji w związku z czym ewidencję biogazu będzie prowadzić na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru biogazu na cele opałowe. W ocenie Spółki przedstawiona metoda obliczeniowa zawiera się w definicji zawartej w art. 138 j ust. 5 Ustawy o podatku akcyzowym i może być stosowana w celu obliczania ilości zużytego biogazu na cele opałowe dla potrzeb określania wysokości podatku akcyzowego.

2.

W opinii Spółki ustawodawca w sposób jednoznaczny określił, iż zgodnie z ust art. 88 ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ). Stosownie natomiast do art. 88 ust. 7 ustawy, do celów poboru akcyzy ustala się stałą wartość opałową która wynosi dla biogazu 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych.

Z powyższych zapisów wynika wprost, że przy określaniu podatku akcyzowego od wyrobów gazowych należy stosować stałe wartości opałowe określone w art. 88 ust. 7 ustawy. Nie należy zatem stosować do celów poboru akcyzy wartości opałowych biogazu, oznaczanych w laboratorium Spółki.

3.

W opinii Spółki Spółka jest finalnym nabywcą gazowym ponieważ zgodnie z art. 2.1 pkt 19a Ustawy o podatku akcyzowym nabywa na terytorium kraju wyroby gazowe (zakup gazu od Y.) oraz posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe (wytworzony przez Spółkę biogaz).

W ocenie Spółki Spółka nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym ponieważ uzyskanie statusu pośredniczącego podmiotu gazowego związane jest z zamiarem prowadzenia działalności sprzedaży lub odsprzedaży wyrobów gazowych (biogazu, gazu ziemnego) na rzecz innych podmiotów. Spółka nie prowadzi takiej sprzedaży oraz nie posiada koncesji na obrót gazem.

Spółka nie posiada połączenia sieci zakupionego od Y. gazu z wewnętrzną siecią biogazu (różna lokalizacja obiektów). Instalacja biogazu nie jest też połączona z instalacjami gazowymi innych operatorów, jest wyłącznie instalacją wewnętrzną. Zakupiony gaz ziemny spalany jest w całości w kotłowni gazowej nr 1 a wytworzone ciepło zasila pomieszczenia socjalno-biurowe oraz pomieszczenia bazy sprzętowo-warsztatowej Spółki. Wytworzony w Spółce biogaz również w całości zużywany jest na własne potrzeby - zasadniczo do produkcja energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu oraz dodatkowo spalany będzie w kotłowni gazowo-olejowej nr 1, w celu utrzymania parametrów temperaturowych komór fermentacyjnych oraz układu centralnego ogrzewania pomieszczeń socjalnych oczyszczalni ścieków - w przypadku wystąpienia awarii agregatu kogeneracyjnego lub innych okoliczności niedoboru ciepła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.) wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W pozycji 28 ww. załącznika nr 1 ujęto wyrób o kodzie CN 2711 – gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Przez wyroby gazowe - w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy - rozumie się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2, a zatem z wyłączeniem paliw silnikowych.

Art. 2 pkt 19a ustawy stanowi, że finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
   
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Stosownie zaś do art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy, pośredniczącym podmiotem gazowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub
   
2. używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
   
3. używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, lub
   
4. będący spółką prowadzącą giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
   
5. będący towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, nabywającym wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywającym wyroby gazowe na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub
   
6. będący giełdową izbą rozrachunkową, Krajowym Depozytem Papierów Wartościowych SA. lub spółką, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającymi wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, lub
   
7. będący spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym

-który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Zgodnie z art. 9c ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów gazowych - przez które rozumie się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 (art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy) - przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
2. sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;
3. import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
4. użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;
5. użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:
   1. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   2. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości,
   3. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.
   
   

Obrót wyrobami gazowymi w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

W myśl art. 11b ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
2. wydania wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu, w przypadku ich sprzedaży na terytorium kraju;
3. powstania długu celnego, w przypadku importu wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
4. użycia wyrobów gazowych przez podmioty w przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 4 lub 5.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

W myśl art. 16 ust. 3a ustawy, podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy lub pośredniczący podmiot gazowy, zamiast złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany powiadomić o tym pisemnie właściwego naczelnika urzędu celnego przed dniem rozpoczęcia tej działalności. Powiadomienie powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres zamieszkania lub adres jego siedziby, numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub numer identyfikacyjny REGON albo inny numer identyfikacyjny używany w państwie zamieszkania lub siedziby podmiotu oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Właściwy naczelnik urzędu celnego bez zbędnej zwłoki pisemnie potwierdza przyjęcie powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy lub pośredniczący podmiot gazowy. Potwierdzenie powinno zawierać dane, o których mowa w ust. 3a. (art. 16 ust. 3b ustawy)

Zgodnie z art. 16 ust. 3c ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych lub upoważniony przez niego organ publikuje, bez zbędnej zwłoki, na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualną listę pośredniczących podmiotów węglowych oraz pośredniczących podmiotów gazowych, obejmującą ich następujące dane: imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania, jeżeli jest on taki sam jak adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej, lub adres siedziby, numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub numer identyfikacyjny REGON albo inny numer identyfikacyjny używany w państwie zamieszkania lub siedziby podmiotu oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Ewidencję wyrobów gazowych prowadzą:

1. pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu;
2. pośredniczący podmiot gazowy używający wyrobów gazowych (art. 138j ust. 5 ustawy).
   
   

Zgodnie z opisem zawartym we wniosku, Wnioskodawca ma wątpliwości czy Spółka w przypadku wystąpienia awarii agregatu kogeneracyjnego lub innych okoliczności niedoboru ciepła, spalająca w kotłach kotłowni nr 2 biogaz w celu utrzymania parametrów temperaturowych komór fermentacyjnych oraz układu centralnego ogrzewania pomieszczeń socjalnych oczyszczalni ścieków, podlegająca w tym przypadku obowiązkowi zapłaty podatku akcyzowego z tytułu zużywania biogazu na tzw. cele opałowe będzie mogła określać ilość zużytego biogazu w oparciu o jego wyliczenie uwzględniające maksymalną moc kotła, sprawność kotła oraz wartość opałową biogazu, zgodnie ze wzorem:

V[m3/h] = N[kW] dzielone przez ɳ x W[kWh/m3]

gdzie:

V - ilość zużywanego gazu w [m3/h]

N - maksymalna moc kotła wyrażona w [kW]

ɳ - sprawność kotła,

W - wartość opałowa paliwa (biogazu) w [kWh/m3]

W pierwszej kolejności należy zauważyć, Wnioskodawca jako finalny nabywca gazowy nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych. Przepisy nie przewidują w stosunku do finalnego odbiorcy gazowego prowadzenia ewidencji użycia wyrobów gazowych. Niemniej jednak, z uwagi na to, że w sprawie objętej wnioskiem przedmiotem opodatkowania wyrobów gazowych jest ich użycie przez Spółkę, Wnioskodawca dla celów podatkowych winien prowadzić odpowiednią dokumentację, na podstawie której możliwe będzie określenie ilości użytego biogazu uzyskanego w inny sposób niż w drodze nabycia, podlegającego opodatkowaniu akcyzą.

Wskazać należy, że w sytuacji gdy wyprodukowany biogaz będzie wykorzystywany do celów opałowych opodatkowanych akcyzą i nieobjętych zwolnieniem z akcyzy, określenie ilości zużytego biogazu podlegającego opodatkowaniu w oparciu o wyliczenie uwzględniające maksymalną moc kotła, sprawność kotła oraz wartość opałową biogazu, zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę wzorem – nie stoi w sprzeczności z przepisami ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym wskazana metoda obliczeniowa może stanowić podstawę do określania wysokości podatku akcyzowego od zużytego biogazu na cele opałowe. Ważne jest aby wyliczenie na podstawie podanego wzoru odzwierciedlało możliwe rzeczywiste zużycie wyprodukowanego przez Wnioskodawcę biogazu w kotłowni nr 2. W interesie Wnioskodawcy jest prowadzenie w taki sposób dokumentacji, aby mógł on określić w sposób nie budzący wątpliwości ilość biogazu używanego przez niego do celów opałowych opodatkowanych pozytywną stawką akcyzy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie zaś określenia wartości opałowej wytworzonego i spalonego w kotłach gazowo-olejowych kotłowni nr 2 biogazu należy zauważyć, że stosownie do art. 88 ust. 7 ustawy, do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe, które wynoszą:

1. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2705 00 00:
   1. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu koksowniczego powstającego w procesie produkcji koksu metodą wysokotemperaturowego odgazowania węgla koksowego,
   2. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ekspansyjnego i gazów resztkowych powstających na ciągach technologicznych nieorganicznych,
   3. 7,8 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu konwertorowego będącego produktem ubocznym w trakcie procesu zachodzącego w konwertorze tlenowym w czasie przedmuchiwania tlenem ciekłej surówki żelaza,
   4. 3,6 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu wielkopiecowego będącego produktem ubocznym w trakcie procesu zachodzącego w wielkim piecu podczas przetapiania spieku rudnego i rudy żelaza na surówkę, w procesie redukcyjnym,
   5. 1,9 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu nadmiarowego będącego produktem ubocznym suchego chłodzenia koksu,
   6. 1,8 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu gardzielowego stanowiącego produkt odpadowy powstający w procesie wytapiania w piecach szybowych wsadu w postaci brykietów koncentratu miedziowego, koksu oraz mieszanki żużla konwertorowego i żużla z wytopu ołowiu,
   7. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego niewymienionego w lit. a-f lub gdy nie można ustalić rodzaju wyrobu gazowego;
2. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 11 00 - 45,2 GJ/1000 kilogramów;
3. dla wyrobów energetycznych o kodach CN od 2711 12 do 2711 19 00 - 46,0 GJ/1000 kilogramów;
4. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00:
   1. 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego wysokometanowego grupy E,
   2. 27,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw,
   3. 24,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Ls,
   4. 20,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Ln,
   5. 16,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lm,
   6. 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego niewymienionego w lit. a-e;
5. dla wyrobów gazowych o kodzie ex CN 2711 29 00:
   1. 24,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego propan-butan-powietrze,
   2. 115 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego propan-butan-rozprężony;
6. dla wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 - 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych;
7. dla wyrobów gazowych niewymienionych w pkt 1, 2, 4 i 5 - 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że przy określaniu podatku akcyzowego od wyrobów gazowych należy stosować stałe wartości opałowe określone w art. 88 ust. 7 ustawy, która wynosi dla biogazu 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 również należało uznać za prawidłowe.

Z pytania trzeciego Wnioskodawcy jak i przedstawionego przez niego stanowiska wynika, że Wnioskodawca ma wątpliwości czy występuje w roli finalnego nabywcy gazowego, czy pośredniczącego podmiotu gazowego.

Stosownie do powyższego, jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 16 ust. 3a ustawy podmiot zamierzający prowadzić działalność jako pośredniczący podmiot gazowy, jest obowiązany powiadomić o tym pisemnie właściwego naczelnika urzędu celnego przed dniem rozpoczęcia tej działalności. Natomiast, w myśl art. 16 ust. 3b właściwy naczelnik urzędu celnego bez zbędnej zwłoki pisemnie potwierdza przyjęcie powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy. Ponadto jak stanowi wskazany art. 9c ust. 1 pkt 2 i 5 lit. c ustawy w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest m.in. sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu oraz użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia.

Zgodnie zaś z art. 9c ust. 4 i 5 ustawy w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych sprzedawca obowiązany jest ustalić czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy finalnemu nabywcy gazowemu. Sprzedawca wyrobów gazowych może zażądać od nabywcy przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, a w razie odmowy jego przedstawienia przez nabywcę - może odmówić sprzedaży wyrobów gazowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że prowadzenie działalności jako pośredniczący podmiot gazowy nie jest obowiązkiem. Jednocześnie podmiot posiadający siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, który spełnia warunki bycia takim podmiotem ma prawo do prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy. Jeżeli zatem podmiot decyduje się prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot gazowy winien o tym powiadomić, przed rozpoczęcia takiej działalności, właściwego naczelnika urzędu celnego. Konkludując to podmiot decyduje o tym czy chce prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot gazowy.

Mając na uwadze opis sprawy i powyżej przedstawione przepisy prawa, należy stwierdzić, że w przypadku, gdy Spółka nie złoży pisemnego powiadomienia do właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, to brak podstaw do uznania jej za pośredniczący podmiot gazowy i tym samym Spółka wówczas jest finalnym nabywcą gazowym. Tym samym, odpowiadając Wnioskodawcy na pytanie, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie prowadzi działalności jako pośredniczący podmiot gazowy to jest finalnym nabywcą gazowym. Tym samym również podatnikiem zobowiązanym do obliczenia i zapłaty akcyzy od gazu nabywanego do kotłowni nr 1 jest sprzedawca wyrobu gazowego.

Podsumowując, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawca nie dokonał powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności jako pośredniczący podmiot gazowy, przez co zarazem nie mógł uzyskać potwierdzenia dokonania ww. powiadomienia, a tym samym nie mógł być zamieszczony w publikowanym w Biuletynie Informacji Publicznej wykazie pośredniczących podmiotów gazowych – Wnioskodawcę należy uznać za finalnego nabywcę gazowego.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące uznania go za finalnego nabywcę gazowego należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach - ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.