INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków związanych z organizacją spotkań z klientami spółki w restauracjach - jest nieprawidłowe,
• podatku VAT naliczonego, związanego z nabyciem usług gastronomicznych na cele reprezentacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków związanych z organizacją spotkań z klientami spółki w restauracjach,
• podatku VAT naliczonego, związanego z nabyciem usług gastronomicznych na cele reprezentacji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 09 marca 2010 r. znak: IBPBI/2/423-286/10/JS wezwano do ich uzupełnienia. W dniu 26 marca 2010 r. do tut. BKIP wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Celem rozwoju oraz wykonywania usług na najwyższym poziomie oraz w celu pozyskania nowych Klientów, Spółka ma zamiar organizować spotkania okolicznościowe.

Spotkania te będą odbywały się w większych grupach jak i indywidualnie z Klientami (zarówno z Klientami, z którymi spółka współpracuje jak i z Klientami, których Spółka ma zamiar pozyskać).

W toku takich spotkań, Spółka - jej przedstawiciele (zarówno Członkowie Zarządu jak i wskazane przez Zarząd osoby) będą reklamować spółkę (jej produkty) jak również będą omawiać z Klientami ich bieżące sprawy (w części dotyczące tzw. stałych klientów). W toku takich spotkań będą również świadczone bieżące usługi doradcze w ramach przedmiotu działalności Spółki, jak również usługi konsultingowe z dziedzin wskazanych przez Klienta.

W przypadkach koniecznych, Klientowi zostaną podczas spotkania przekazane materiały i opracowania, o których przygotowanie Klient może zwrócić się do Spółki. Spotkania mają ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc z funkcjonowaniem firmy. W spotkaniach tych biorą udział zarówno pracownicy Spółki, jak i doradcy prawni, zapewniający pomoc merytoryczną w rozstrzyganych sprawach.

Spotkania takie będą się odbywać w siedzibie Spółki, w wynajętych salach konferencyjnych. W przypadkach indywidualnych spotkań, również będą się one odbywać w restauracjach.

Dla reklamy i prezentacji Spółki, w toku takich spotkań będzie Spółka korzystała z usług firm zewnętrznych - w formie usług kateringowych.

Organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami, których celem jest omówienie konkretnych spraw związanych ze współpracą, czy też spotkań mieszanych, tj. dotyczących zarówno pracowników jak i kontrahentów, odbywających się zarówno w siedzibie jak i poza siedzibą firmy, nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością czy też wystawnością. Wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami nie wiążą się z okazałością, wytwornością i tym samym nie mają charakteru reprezentacyjnego, lecz stanowią element strategii obsługi Klienta i współpracy z Klientem.

Spółka będzie również dokonywała pojedynczych zakupów usług w restauracjach (spotkanie z Klientem w restauracji) na indywidualnych spotkaniach z Klientami (posiłek).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można w koszty (podatkowe VAT i podatkach dochodowych) zaliczyć koszty wydatków na spotkania organizowane w restauracjach z Klientami Spółki, zarówno ze stałymi jak i potencjalnymi nowymi...

Zdaniem Wnioskodawcy, ogólna reguła wyrażona w art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF oraz w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP wskazuje, że aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być łącznie spełnione dwa warunki:

1. celem wydatku powinno być osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
2. wydatek nie może znajdować się na liście zawartej odpowiednio w art. 23 ustawy o PDOF i art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazać należy, iż np. poczęstunek gości kawą, herbatą lub wodą mineralną oraz słodyczami, nie ma charakteru reprezentacji i w konsekwencji koszty zakupu takich artykułów mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Co więcej, Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2009 r., nr IPPB3/423-1704/08-2/KK uznała, że: „(...) W przypadku spotkań kilkugodzinnych Spółka zamawia także drobne usługi cateringu, tj. przygotowanie kanapek, czy lunchu (...). W ocenie organu wymienione wydatki, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości, mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy (ustawy o PDOP - przyp. red.) koszty uzyskania przychodów (...)". Zatem można przyjąć, że drobne poczęstunki serwowane w firmach - o ile nie noszą znamion reprezentacji - można kwalifikować do kosztów podatkowych. Generalnie wydatki na konsumpcję w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach uznawano za wydatki na cele reprezentacji - tak dotychczas organy podatkowe traktowały zaproszenie kontrahenta do restauracji na obiad bądź kolację.

Stanowisko odrębne, będące początkiem nowej linii interpretacyjnej organów podatkowych, przyniosła interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r., nr IPPB5/4240-24/09-2/AM. Organ podatkowy uznał w niej, że jeśli powodem organizacji spotkania z kontrahentem w restauracji nie jest chęć zaimponowania okazałością czy wystawnością, to brak podstaw, aby uznać, że ponoszone przez firmę wydatki mają charakter reprezentacyjny. Nie ma więc powodu, aby na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PDOP, wyłączać je z kosztów podatkowych. Ponieważ z punku widzenia kwalifikacji kosztu ważny jest cel spotkania, a także kto w nim uczestniczył, organizacja spotkania dla kontrahentów wraz z prezentacją oferty (jeżeli celem przedsięwzięcia jest prezentacja oferty handlowej oraz np. wykład na temat form współpracy z kontrahentami), to koszty poniesione na organizację takiego spotkania mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Będzie tak wówczas, gdy koszty te nie będą nosiły znamion reprezentacji.

Podobną kwestię wyjaśniła Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 18 lutego 2008 r., nr IP-PB3-423-471/07-2/DG: „(...) Spółka organizując dni otwarte prowadziła rozmowy z klientami na temat możliwości technicznych oraz szczegółów konstrukcyjnych obrabiarek do metali. Spółka zatrudniła profesjonalną firmę cateringową, która przygotowała dla kontrahentów poczęstunek w postaci dań i napojów. Należy więc uznać, że wydatki na usługę cateringową, z uwagi że nie były wydatkiem samym w sobie służącym konsumpcji lecz realizacji dalej idącego celu (prezentacja możliwości np. doradczych spółki), stanowią koszt uzyskania przychodów. (...)".

Wobec powyższego koszty spotkań, w toku których Spółka - jej przedstawiciele (zarówno Członkowie Zarządu jak i wskazane przez Zarząd osoby) będą omawiać z Klientami ich bieżące sprawy (w części dotyczące tzw. stałych klientów), będą stanowić koszty podatkowe. Podobnie jak przypadki, kiedy w toku takich spotkań będą również świadczone bieżące usługi doradcze w ramach przedmiotu działalności Spółki, jak również usługi konsultingowe z dziedzin wskazanych przez Klienta, przekazywanie materiałów i opracowań, o których przygotowanie Klient może zwrócić się do Spółki.

Ponieważ VAT naliczony związany z wydatkiem na cele reprezentacji jest kosztem podatkowym w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, niezależnie od charakteru wydatków, których dotyczy ten podatek (por. art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o PDOP oraz art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) tiret drugie ustawy o PDOF), to jeżeli podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z wydatku dotyczącego reprezentacji, to mimo tego kwota VAT będzie stanowiła koszt podatkowy.

Jakkolwiek z brzmienia przepisów wynika, iż koszty reprezentacji nie są kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 updop), to jednak „naliczony podatek od towarów i usług jest kosztem podatkowym w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, niezależnie od charakteru wydatków, których dotyczy ten podatek (art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a updop). (...)" Wraz z uchyleniem art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (zakazującego odliczenia VAT od wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów), zasada powyższa będzie miała zastosowanie przede wszystkim w przypadku nabycia usług noclegowych i gastronomicznych. W pozostałych przypadkach podatnik VAT ma bowiem prawo odliczyć VAT naliczony z faktur dokumentujących wydatki na reprezentację, o ile dotyczą one działalności opodatkowanej. W zakresie prezentów przekazywanych kontrahentom zastosowanie znajdą zasady określone w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT. Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu VAT nie podlega m.in. nieodpłatne przekazanie prezentu o małej wartości.

W sytuacji organizowania przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych spotkania z kontrahentem w celu omówienia bieżących spraw biznesowych, wydatki poniesione przez podatnika w związku z posiłkiem spożywanym w restauracji w trakcie prowadzenia rozmów, nie wiążą się z okazałością, wytwornością, a zatem nie mają charakteru reprezentacyjnego.

Jako przykład można w tym zakresie wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy, zwrócił uwagę, iż zaproszenie kontrahenta na kawę, „zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest „okazały" ani „wykwintny", bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością. W takim stanie rzeczy, w ocenie organu, brak jest podstaw do przyjęcia, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja indywidualna z 27 sierpnia 2009 roku, nr IPPB5/4240-24/09-2/AM, www.mf.gov.pl).

W innej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach dopuścił możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków o charakterze typowo gastronomicznym, związanych z zakupem takich produktów jak kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, słodycze, z przeznaczeniem do ich serwowania np. na posiedzeniach pracowniczych (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja indywidualna z dnia 13 sierpnia 2008 r., sygn.: IBPB3/423-405/08/PC, www.mf.gov.pl).

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podniósł, iż zakup artykułów spożywczych typu kawa, herbata, napoje oraz cukier na potrzeby sekretariatu - jako wydatek o charakterze świadczeń na rzecz pracowników niewymienionych w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 - stanowi koszt uzyskania przychodów (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretacja indywidualna z dnia 06 stycznia 2009 r., nr ILPB3/423-666/08-2/KS, www.mf.gov.pl).

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej przez siebie interpretacji również poddał rozwadze możliwość zaliczenia wydatków „spożywczych", ponoszonych na rzecz pracowników do kosztów uzyskania przychodów, wskazując, iż organizowane przez podatnika wewnętrzne spotkania mają ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc z funkcjonowaniem firmy. W spotkaniach tych biorą udział zarówno pracownicy Spółki, jak i doradcy prawni, zapewniający pomoc merytoryczną w rozstrzyganych sprawach. W związku z tym usługi gastronomiczne, cateringowe i inne wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych nie pełnią w tym przypadku funkcji reprezentacji firmy, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy. Wydatki te, jeżeli są kosztami zorganizowania spotkania na zwyczajowo przyjętym poziomie, i są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości (Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacja indywidualna z 24 stycznia 2008 r., sygn. ITPB3/423-219/07/PS, www.mf.gov.pl).

Należy nadmienić, iż organy podatkowe coraz częściej przychylają się do stanowiska podatników, stwierdzając, że organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami, których to spotkań celem jest omówienie konkretnych spraw związanych ze współpracą, czy też spotkań mieszanych, tj. dotyczących zarówno pracowników, jak i kontrahentów, odbywających się zarówno w siedzibie jak i poza siedzibą firmy, nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością czy też wystawnością. W sytuacji zatem, gdy wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami, jak również inne wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jak np.: nabycie kwiatów do biura, elementów wystroju, ale także napojów oraz żywności, które są spożywane w siedzibie podatnika, jeżeli nie wiążą się z okazałością, wytwornością i tym samym nie mają charakteru reprezentacyjnego, brak jest podstaw aby uznać, iż tego typu wydatki podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podatnika w oparciu o przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W ocenie organu podatkowego, wydatki ponoszone przez Spółkę na spotkania z Klientami, organizowane w restauracjach, wiążą się z tworzeniem i utrwaleniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Ich charakter świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

Należy również zauważyć, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Istotny jest cel tych działań, którym w przedmiotowej sprawie (obok omówienia tematów biznesowych) jest stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami, w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie „ugoszczony”.

Reasumując, wydatki na zakup usług gastronomicznych, w związku ze spotkaniami z kontrahentami odbywającymi się poza siedzibą Spółki, nie mogą być uznane za koszty podatkowe pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Przy czym zauważyć należy, iż przepis ten daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Innymi słowy, wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, w których podatnik miał możliwość skorzystania z odliczenia w podatku od towarów i usług, ale z niej nie skorzystał.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Oznacza to, że w przypadku, gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług związanego z wydatkami poniesionymi na cele reprezentacji Spółki.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu w postaci w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków związanych z organizacją spotkań z klientami spółki w restauracjach jest nieprawidłowe,
• podatku VAT naliczonego, związanego z nabyciem usług gastronomicznych na cele reprezentacji jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.