INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r. (wpływ do tut. BKIP 16 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 19 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od dzierżawionych środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od dzierżawionych środków trwałych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 07 maja 2010 r. znak: IBPBI/2/423-446/10/AP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 19 maja 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W Spółce została ogłoszona upadłość likwidacyjna z dnia 01 grudnia 2009 r. Spółka nie nalicza więc odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W przyszłości planuje wydzierżawienie budynków hal wraz z urządzeniami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka powinna naliczać amortyzację od dzierżawionych obiektów i urządzeń... Czy amortyzacja ta będzie stanowić koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16a Spółka powinna naliczyć amortyzację od dzierżawionych obiektów i urządzeń.

W związku z tym iż przychód będzie opodatkowany amortyzacja powinna stanowić koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

• konieczność faktycznego – co do zasady – poniesienia wydatku,
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  

Drugi z tych elementów określić można mianem przesłanki negatywnej, zgodnie z którą ponoszony wydatek nie został ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o pdop kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Art. 16f ust. 1 ustawy o pdop stanowi, iż podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka została postawiona w stan upadłości likwidacyjnej. W przyszłości planuje wydzierżawienie budynków hal wraz z urządzeniami.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207 poz. 1293) usługi wynajmowania nieruchomości stanowiących majątek własny sklasyfikowane zostały pod symbolem 68.2 PKWiU, natomiast usługi wynajmu maszyn i urządzeń posiadają w klasyfikacji PKWiU symbol 77.3.

Dzierżawa pomieszczeń oraz urządzeń stanowi zatem określone kategorie działalności usługowej, towarzyszy im zarobkowy cel działalności, a specyfika tego rodzaju działalności wskazuje, iż działalność jest wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Z powyższego wynika, iż dzierżawa hal wraz z urządzeniami zawiera się w wyż. cyt. definicji działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż Spółka, dzierżawiąc pomieszczenia i urządzenia prowadzi działalność gospodarczą, w związku z czym jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych na mocy art. 16f ust. 1 ustawy o pdop. Zgodnie z ww. przepisem amortyzacji podlegają środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z regulacji zawartych w art. 16f ust. 1 oraz 16a ust. 1 wynikają dwa warunki, których spełnienie jest niezbędne dla dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych:

1. spółka w upadłości musi prowadzić działalność gospodarczą,
2. amortyzacji mogą podlegać środki trwałe wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.
   
   

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Spółka wypełnia w całości ww. warunki, ponieważ wydzierżawiając składniki majątkowe prowadzi działalność gospodarczą, natomiast amortyzacji podlegają środki trwałe oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Z przytoczonej wyżej treści przepisów art. 16f ust. 1 oraz art. 16a ust. 1 wynika, że dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne od wydzierżawianych środków trwałych będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.