INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych dodatkowych odpraw pracownikom uprawnionym do przejścia na wcześniejszą emeryturę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych dodatkowych odpraw pracownikom uprawnionym do przejścia na wcześniejszą emeryturę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 czerwca 2009 roku w Spółce został podpisany Aneks Nr 3 do Pakietu Socjalnego (który obowiązuje w zakładzie od 16 czerwca 2005r.), w myśl którego pracownikom objętym Pakietem Socjalnym mającym uprawnienia do przejścia na wcześniejszą emeryturę, których umowa o pracę zostanie rozwiązana za porozumieniem stron do dnia 30 września 2009r. z inicjatywy Pracownika, złożonej w formie pisemnej - Pracodawca wypłaca odprawę pieniężną.

Wysokość odprawy jest obliczana wg następującego wzoru:

Odprawa = M x (40% x ( W- Ś) )

Gdzie:

M = liczba miesięcy jaka pozostała Pracownikowi na dzień rozwiązania umowy o pracę do nabycia przez Pracownika uprawnień emerytalnych (tj. skończenia przez Pracownika 60 lat w przypadku kobiet i 65 lat w przypadku mężczyzn)

W = wysokość wynagrodzenia Pracownika brutto liczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy na dzień rozwiązania umowy o pracę

Ś = wysokość przyznanej Pracownikowi przez ZUS wcześniejszej emerytury (brutto)

Odprawa jest wypłacana w równych miesięcznych ratach, przy czym liczba rat będzie równa liczbie miesięcy, jakie pozostały Pracownikowi do nabycia przez niego uprawnień emerytalnych (tj. skończenia przez Pracownika 60 lat w przypadku kobiet i 65 lat w przypadku mężczyzn), jednak nie dłużej niż do końca trwania Pakietu Socjalnego. Odprawa wyczerpuje wszystkie ewentualne roszczenia, jakie Pracownik mógłby mieć w związku z rozwiązaniem stosunku pracy (z wyłączeniem odprawy emerytalnej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacane w Spółce dodatkowe odprawy dla pracowników uprawnionych do przejścia na wcześniejsze emerytury zgodnie z ustaleniami zawartymi w Aneksie Nr 3 do Pakietu Socjalnego są w całości kosztem uzyskania przychodu, w myśl art. 15 ust. 1 pkt 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w miesiącu za które są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Wypłacane odprawy będą stanowiły przychód pracownika ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z treści ww. przepisu wynika, że co do zasady kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, pod warunkiem, że będą one miały bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie wpłynie na wielkość osiągniętego przychodu. Istnieje zatem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów ich uzyskania pod warunkiem jednak, że ich poniesienie ma, bądź może mieć, wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, a przy tym muszą być one racjonalne z punktu widzenia działalności służącej jego osiągnięciu. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, to miedzy jego poniesieniem a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy. Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także świadczenia wypłacane przez pracodawców na rzecz pracowników (z wyjątkiem świadczeń finansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych).

Przyznawanie zwalnianym pracownikom opisanych świadczeń należy uznać za działanie racjonalne związane z prowadzoną działalnością. Racjonalizacja zatrudnienia ma na celu ograniczenie kosztów zatrudnienia, przyczyniając się do dostosowania firmy do zmieniających się warunków rynkowych, co pozwala na uzyskiwanie przychodów. Są to więc koszty ponoszone w celu zabezpieczenia i zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Ponadto Spółka zobowiązana jest do wywiązywania się z zawartego porozumienia w kwestii pakietu socjalnego pomiędzy związkami zawodowymi i Spółką.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że wypłacane pracownikom przez pracodawcę ze środków zakładu pracy dodatkowe odprawy, stanowić będą koszty uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 pkt 4g (winno być art. 15 ust. 4g) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w miesiącu za które są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego, tu z zapisów łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania dotyczącego zdarzenia przyszłego wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.