Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1214/12/AP
z 21 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 24 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji poniesionych na:

• opłaty notarialne i zaliczkę na poczet przeprowadzenia pierwszej publicznej oferty – jest prawidłowe,
• doradztwo prawne i ekonomiczne, przygotowanie kampanii promocyjnej, audyt sprawozdań finansowych i sporządzenie prognoz finansowych - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka miała zamiar podwyższyć kapitał zakładowy poprzez dokonanie publicznej emisji akcji. W związku z tym w latach 2007-2008 Spółka poniosła koszty związane z emisją akcji takie jak:

• doradztwo prawne i ekonomiczne,
• przygotowanie kampanii promocyjnej,
• audyt sprawozdań finansowych i sporządzenie prognoz finansowych,
• opłaty notarialne,
• zaliczka na poczet przeprowadzenia pierwszej publicznej oferty.
  
  

Spółka koszty te aktywowała na rozliczeniach międzyokresowych kosztów i nie ujęła ich jako koszty uzyskania przychodu w zeznaniach CIT-8 za lata 2007 i 2008. W 2012 r. w wyniku zmiany akcjonariuszy Spółki, zaniechano dalszych działań w kierunku upublicznienia Spółki i spisano przedmiotowe wydatki związane z emisją akcji w ciężar kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu.

Jednocześnie Spółka zamierza dokonać korekt deklaracji CIT-8 za lata 2007 i 2008 wykazując w kosztach uzyskania przychodu wydatki z tytułu nabycia usług w celu emisji akcji, takich jak:

• usługi doradztwa prawnego i ekonomicznego,
• usługa przygotowania kampanii promocyjnej,
• usługa audytu sprawozdań finansowych i prognoz finansowych,

jako koszty pośrednie stanowiące koszty podatkowe w dacie ich poniesienia.

W związku z powyższym zadano następuje pytanie:

Czy wydatki z tytułu nabycia usług związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki poprzez publiczną emisję akcji stanowią - w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”) - koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (kwalifikując je jako koszty związane z całokształtem działalności Spółki) oraz czy w przypadku podjęcia decyzji o odstąpieniu od publicznej emisji akcji poniesione wydatki stanowić będą koszty podatkowe w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Spółki, wydatki na nabycie usług związanych z publiczną emisją akcji stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych podwyższenie kapitału zakładowego odbywa się w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest bezpośredniego odniesienia się do kwestii związanej z wpływem podwyższenia kapitału zakładowego na koszty uzyskania przychodów, dlatego też uznać należy, że ustawodawca powyższy problem odnosi do ogólnych unormowań zawartych w art. 15 ust. 1 ustawa o pdop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop. Zatem każdy koszt podatkowy musi spełniać łącznie dwa warunki:

• po pierwsze musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów podatkowych lub zachowania albo zabezpieczenia źródła tych przychodów
• po drugie koszt ten nie może być zaliczony do katalogu kosztów z art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.
  
  

Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w art. 16 ustawy o pdop, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, zarówno bezpośrednio jak i pośrednio.

Zdaniem Spółki, w celu stwierdzenia, czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu, należy dokonać jego oceny pod kątem celowości, czyli dążenia danego wydatku do uzyskania przychodu. Rezultat w postaci osiągniętego konkretnego przychodu nie jest konieczny dla rozpoznania kosztu uzyskania przychodu, gdyż o zaliczeniu danego wydatku do kosztów decyduje jego przeznaczenie, a nie efekt w postaci realnie osiągniętego przychodu. Wynika z tego, że dany wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodu także wówczas, gdy nie może być on bezpośrednio powiązany z określonym przychodem, ale gdy pozostaje on w pośrednim związku z przychodem osiąganym przez podatnika.

Przepis ar. 15 ust. 1 ustawy o pdop konstruuje zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki pośrednio związane z funkcjonowaniem podatnika. Warunkiem zakwalifikowania pewnych wydatków, jako tak pojmowanego kosztu, jest ich celowe ponoszenie przez podatnika dla osiągnięcia przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzające do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów.

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 updop wynika, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych m.in. na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego. Zatem przychody te pomija się określając podlegający opodatkowaniu dochód, a skoro tak to wydatki bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu nie będącego przychodem podatkowym nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

W świetle powyższego, Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki które poniosła w celu publicznej emisji akcji takie jak opłaty notarialne związane ze zmianą statutu Spółki oraz wydatki na rzecz domu maklerskiego związane z przeprowadzeniem publicznej oferty nie stanowią kosztu stanowiącego koszt uzyskania przychodu, natomiast wydatki z tytułu nabycia usług:

• doradztwa prawnego i ekonomicznego,
• przygotowania kampanii promocyjnej,
• audytu sprawozdań finansowych i prognoz finansowych,

jako koszty, które nie były konieczne do przeprowadzenia publicznej emisji akcji są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i jako koszty pośrednie stanowią koszty podatkowe w dacie ich poniesienia.

Jeśli chodzi o zaliczenie do kosztów podatkowych przedmiotowych wydatków na zakup usług, w przypadku zaniechania emisji akcji, Spółka stoi na stanowisku, iż będą one również stanowić koszty uzyskania przychodu, ponieważ z przepisu art. 15 ust. 1 ustawa o pdop nie wynika, iż określony wydatek musi koniecznie skutkować uzyskaniem przychodu podatkowego. Zdaniem Spółki, wydatki pośrednio związane z emisją akcji w przypadku podjęcia decyzji o odstąpieniu od publicznej emisji akcji winny stanowić koszty uzyskania przychodów, albowiem Spółka nie powinna ponosić konsekwencji w postaci niemożności zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków, które w danym czasie z ekonomicznego punktu widzenia były uzasadnione.

Stanowisko Spółki ma również potwierdzenie w orzecznictwie. W uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 czerwca 2011 r. Sygn. akt II FSK 1511/09, NSA wskazano m.in. iż „w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2011 r., II FPS 6/10, dotyczącej przedmiotowego zagadnienia, Sąd kasacyjny stwierdził, że „tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do reguł wyrażonych w treści art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pdop.”

W uzasadnieniu wskazanej uchwały Sąd wyjaśnił, że „wydatki bezpośrednio powiązane z tym przychodem (otrzymanym na powiększenie kapitału zakładowego - uwaga Sądu) i warunkujące jego wystąpienie w postaci wniesienia podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Ocena ta nie może jednak zostać rozciągnięta na tę część wydatków ogólnych spółki kapitałowej których poniesienie tego rodzaju związek już nie cechuje, tzw. koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej służące zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów i niewykazujące związku z konkretnym przychodem. (...) Wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są one typowymi kosztami pośrednimi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą której efekty podlegają opodatkowaniu.”

Stanowisko Spółki potwierdza również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych:

• sygn. IBPBI/2/423-664/11/MO z dnia 7 września 2011 r.,
• sygn. IBPBI/2/423-589/11/BG z dnia 23 września 2011 r.,
• sygn. IBPBI/2/423-1026/11/BG z dnia 1 grudnia 2011 r.,
• sygn. IBPBI/2/423-1044/11/PC z dnia 5 grudnia 2011 r.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa o pdop nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może się zdarzyć, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.

Ustawa o pdop przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Powyższe oznacza, iż wartość wkładów zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału, nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż skoro przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowiłby przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie jakie poniosła Spółka tj. wydatki na:

• doradztwo prawne i ekonomiczne,
• przygotowanie kampanii promocyjnej,
• audyt sprawozdań finansowych i sporządzenie prognoz finansowych,
• opłaty notarialne,
• zaliczkę na poczet przeprowadzenia pierwszej publicznej oferty,

nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego, w rozumieniu tego przepisu, mogą być zarówno pieniądze, jak i wkład niepieniężny. W rezultacie środki pieniężne jak i wkłady niepieniężne, stanowiące przysporzenie majątkowe, uznane zostały przez ustawodawcę za przychód nie zaliczany do przychodów podatkowych, jeżeli prowadzą do podwyższenia kapitału zakładowego. Przychód ten nie powstaje jako efekt bieżącej działalności gospodarczej podatnika. Należy stwierdzić, że Spółka miała prawo oczekiwać, iż w określonej perspektywie czasowej podwyższanie kapitału i związane z tym rozszerzenie działalności będzie generowało zwiększone przychody, ale byłyby to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej.

Przychody te pomija się określając dochód podlegający opodatkowaniu, wobec czego wydatki poniesione na uzyskanie przychodu nie będącego przychodem podatkowym, nie mogą równocześnie stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop; w przeciwnym wypadku podatnik korzystałby podwójnie, gdyż przychód będący efektem poniesionych wydatków nie podwyższa podstawy opodatkowania, a pomimo to wydatki z nim związane zostałyby zaliczone do kosztów podatkowych.

Okoliczność, że Spółka zakładała, iż przedmiotowe wydatki związane z emisją akcji w przyszłości będą generowały przychody z działalności gospodarczej nie podważa faktu ich bezpośredniego związku z przychodem jaki Spółka miała uzyskać w postaci środków z tej emisji, na podwyższenie kapitału zakładowego.

Jeśli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane. Wydatki związane z uzyskaniem określonego przysporzenia pozostają z nim związane bez względu na to, czy stanowi ono przychód, czy też nie. Jeżeli przysporzenie to nie stanowi przychodu, to poniesione w związku z nim wydatki nie są kosztami uzyskania przychodu. Jak już wskazywano, nie czyni to ich natomiast kosztami uzyskania innego przychodu.

Dodatkowo wskazać należy, że zawarty w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop, zwrot normatywny „do przychodów nie zalicza się” odnosi się do przychodów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o pdop, który stanowi w istotnym dla sprawy zakresie, że dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop wyłącza określone w nim przychody z przychodów określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o pdop. Ponieważ art. 7 ust. 2 ustawy o pdop mówi także o zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop kosztach uzyskania przychodów jako kategorii współtworzącej dochód wskutek pomniejszenia przychodów o te koszty, staje się oczywiste, że koszty uzyskania przychodów nie mogą być wiązane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ustawy o pdop zostały wyłączone. Stwierdzone powyżej rozróżnienie przychodu podatkowego, a więc przychodu określonego w art. 7 ust. 2 ustawy o pdop, do którego odnoszą się koszty jego uzyskania, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, od przychodu (przysporzenia) określonego w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop, do którego zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop koszty uzyskania nie mają zastosowania, ma decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia o zaliczeniu spornych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wszystkie wymienione we wniosku wydatki były bezpośrednio związane z planowanym pozyskaniem dodatkowego kapitału w drodze emisji akcji, a zatem wydatki te nie mogą stanowić kosztu podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Nie zmienia tego okoliczność, że zdecydowano o odstąpieniu od publicznej emisji akcji. W świetle powyższego należy wskazać, iż wszelkie ponoszone przez Spółkę wydatki związane z czynnościami funkcjonalnie powiązanymi z podwyższeniem kapitału zakładowego w Spółce, służą emisji akcji i notowaniu ich na rynku papierów wartościowych, a więc pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego. Tak więc, wydatki bezpośrednio powiązane z przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o pdop nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, skoro bowiem przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Dodatkowo należy wskazać, iż tut. Organ w pełni podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w uchwale składu 7 sędziów z dnia 24 stycznia 2011r. (sygn. II FPS 6/10) podsumowującej orzecznictwo w przedmiocie zaliczenia wydatków związanych z podwyższeniem kapitału do kosztów uzyskania przychodu, że tylko wydatki bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Jednakże, w ocenie tut. Organu wszystkie wymienione we wniosku wydatki wykazują bezpośredni związek z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki i żadne z nich nie zostałyby poniesione gdyby nie planowano przeprowadzenia operacji podwyższenia kapitału zakładowego.

Mając powyższe na uwadze, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wydatki poniesione na doradztwo prawne i ekonomiczne, przygotowanie kampanii promocyjnej, audytu sprawozdań finansowych i prognoz finansowych, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów. Związane są one z podwyższeniem kapitału zakładowego i zostały poniesione w związku z planowaną emisją akcji, a zatem przedmiotowych wydatków nie można uznać za spełniające przesłanki, o których stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji poniesionych na:

• opłaty notarialne i zaliczkę na poczet przeprowadzenia pierwszej publicznej oferty – jest prawidłowe,
• doradztwo prawne i ekonomiczne, przygotowanie kampanii promocyjnej, audyt sprawozdań finansowych i sporządzenie prognoz finansowych - jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, iż wydane zostały w indywidualnych sprawach po uwzględnieniu wyroków sądowych zapadłych w tychże sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Niezależnie od powyższego, ze względów wskazanych w uzasadnieniu niniejszej interpretacji tut. Organ zajął przedmiotowe stanowisko.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.