INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 1 marca 2010 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie handlu artykułami przemysłowymi, będąc podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych w zakresie podatku od towarów i usług. W dniu 8 marca 2010 r. Wnioskodawca wystąpił do naczelnika urzędu skarbowego, w trybie art. 90 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, o ustalenie w formie protokołu wskaźnika proporcji, według którego będzie miał prawo do odliczania za dany miesiąc rozliczeniowy od podatku należnego za okres od marca 2010 r. do grudnia 2010 r. podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. We wniosku z dnia 8 marca 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że proponuje aby przedmiotowy wskaźnik wynosił 100%. W dniu 7 kwietnia 2010 r. organ podatkowy zaproponował, aby wskaźnik wstępnie wyniósł 99,80%. Pełnomocnik Wnioskodawcy odmówił podpisania protokołu, który został w dniu 9 kwietnia 2010 r. doręczony za pośrednictwem poczty. W tym też dniu Wnioskodawca zwrócił protokół nadawcy, zmienił treść wniosku z dnia 8 marca 2010 r. oraz wniósł ponownie o sporządzenie protokołu ze wskazaniem wskaźnika proporcji w wysokości 100%. Wnioskodawca dokonuje aktualnie sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i zamierza też w 2010 r. takiej sprzedaży dokonywać.

W związku z powyższym w złożonym wniosku zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na fakt nieuzgodnienia pomiędzy naczelnikiem urzędu skarbowego, a Wnioskodawcą wysokości wskaźnika proporcji na 2010 r. oraz niesporządzeniem protokołu w trybie art. 90 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług podpisanego przez obie strony, Wnioskodawca ma prawo wstępnie za poszczególne miesiące roku podatkowego 2010 w okresie od miesiąca marca 2010 r. do grudnia 2010 r. pomniejszać podatek należny za dany miesiąc rozliczeniowy o 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieuzgodnienie w formie protokołu wskaźnika proporcji, nie będzie stanowiło przeszkody do dokonywania rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wskazuje, że aktualnie dokonuje sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i w ciągu 2010 r. zamierza dokonywać wyłącznie takiej sprzedaży. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od miesiąca marca 2010 r. do miesiąca grudnia 2010 r., Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć podatek należny za dany miesiąc rozliczeniowy o 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wskazuje, że propozycja naczelnika urzędu skarbowego dotycząca ustalenia wskaźnika proporcji w wysokości 99,80% jest zgodna ze wskaźnikiem proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 10 pkt 2 cyt. ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy prawdopodobnym też jest, iż z uwagi na mały margines nieporozumień pomiędzy stronami (różnica dotyczy bowiem kwoty w wysokości 0,20%), organ podatkowy przystanie na propozycję Wnioskodawcy i ustali nie później niż do dnia 25 stycznia 2011 r. przedmiotowy wskaźnik na rok 2010 w wysokości 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże w oparciu o inne argumenty niż wskazane we własnym stanowisku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie zatem z ogólnymi regułami konstrukcyjnymi podatku od towarów i usług odliczeniu podlegać będzie tylko ten podatek (ta jego część), który związany jest z wykonywaniem czynności podlegającej opodatkowaniu.

W myśl art. 90 ust. 1 cyt. ustawy w przypadku gdy towary i usługi wykorzystywane są przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego

Stosownie do art. 90 ust. 2 ww. ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 ww. artykułu, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10

Z kolei jak stanowi art. 90 ust. 8 cyt. ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w ciągu roku i w dniu 8 marca 2010 r. wystąpił do naczelnika urzędu skarbowego o ustalenia wskaźnika proporcji na zasadach określonych w art. 90 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. W protokole proporcji organ podatkowy zaakceptował wskaźnik proporcji na rok 2010 w wysokości 99,80%. Wnioskodawca jednakże odmówił podpisania przedmiotowego protokołu i ponownie wniósł o ustalenie wskaźnika na poziomie 100%. Ponadto w złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, iż dokonuje i zamierza nadal dokonywać sprzedaży wyłącznie opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Ustosunkowując się do powyższego, wskazać należy w pierwszej kolejności, że w sytuacji, gdy podatnik dokonuje jedynie sprzedaży opodatkowanej, nie znajdzie zastosowania art. 90 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przywołanych powyżej przepisów wynika, iż generalnie proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2–8 ustawy o podatku od towarów i usług, ustala się wstępnie na podstawie danych dotyczących transakcji roku poprzedniego. Jeżeli jednak nie jest to możliwe, przepisy ustawy przewidują szczególne przypadki, gdy proporcja wstępna ustalana jest na podstawie przewidywań dotyczących struktury obrotów w danym roku podatkowym, a zatem szacunkowo, jako prognoza. Dotyczy to sytuacji, gdy kwota obrotów jest niewielka, albo z innych powodów jest niereprezentatywna, jak również, gdy w poprzednim roku nie wystąpiły w ogóle obroty, gdyż podatnik – jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - rozpoczął działalność w roku podatkowym, dla którego ustalana jest wstępna proporcja. W takich sytuacjach podatnik powinien ustalić tę proporcję orientacyjnie. Nie może jednak zastosować jej bez zgody organu podatkowego. Jak wynika bowiem z art. 90 ust. 8 cyt. ustawy oszacowanie to dokonywane jest według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Podatnik winien zatem złożyć odpowiedni wniosek, zaś organ podatkowy na tej podstawie sporządza stosowny protokół, w którym zostaje ustalona proporcja dla celów podatku od towarów i usług. W oparciu o ustalenia zawarte w protokole podatnik winien dokonywać częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy związane z działalnością mieszaną. Zauważyć należy, iż wskazana regulacja oparta jest na zapisach zawartych w art. 175 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 2006. 347.1 ze zm.) (poprzednio art. 19 (3) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 ze zm.)), które mówią o wstępnym ustalaniu proporcji na podstawie własnych prognoz podatnika, pod nadzorem organu podatkowego. Ustalanie proporcji w ten sposób dotyczy, jak powyżej wskazano, tylko proporcji wstępnej. Proporcja ostateczna, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług ustalana jest zawsze na podstawie danych rzeczywistych. Proporcji nie musi ustalać podatnik, który wykonuje wyłącznie czynności dające prawo do odliczenia podatku oraz czynności, które takiego prawa nie dają, ale podatnik jest w stanie wskazać, które zakupy dotyczą poszczególnych rodzajów działalności. Odliczyć można wówczas podatek naliczony tylko od zakupów dotyczących czynności opodatkowanych.

Mając powyższe na uwadze, jak również przywołane przepisy prawa, a w szczególności brzmienie art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (nie zaś pkt 2 tego przepisu, jak to wskazał Wnioskodawca), zgodnie z którym jeżeli wielkość proporcji przekroczyła 98%, wówczas podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę niewyodrębnionego podatku naliczonego związanego zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i nieopodatkowanymi, stwierdzić należy, że przyjęty w protokole i zaakceptowany przez naczelnika urzędu skarbowego wskaźnik proporcji w wysokości 99,80%, w oparciu o dyspozycję zawartą w ww. przepisie, uprawnia Wnioskodawcę, pomimo niepodpisania przez Wnioskodawcę protokołu, do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących nabycia związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jednocześnie zauważyć dodatkowo należy, że w sytuacji, gdy ponoszone wydatki związane będą w całości z przyszłą sprzedażą opodatkowaną – jak wskazał bowiem Wnioskodawca „dokonuje aktualnie sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i zamierza też w 2010 r. dokonywać wyłącznie sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług” – nie znajdą zastosowania unormowania wynikające z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym dotyczące konieczności ustaleń proporcji według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego. W sytuacji bowiem, gdy zakupione towary i usługi wykorzystywane będą do czynności opodatkowanych, to bezzasadne staje się ustalenie (wyliczenie) proporcji, o której mowa w regulacjach wskazanego przepisu, zakupy te można bowiem precyzyjnie przypisać do konkretnej kategorii działalności (tj. sprzedaży opodatkowanej).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.