INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04 grudnia 2009 r. (data wpływu 11.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz kontrahentów podczas spotkań poza siedzibą Spółki, np. w restauracji czy kawiarni - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków:

• na rzecz kontrahentów podczas spotkań w siedzibie Spółki,

• na rzecz kontrahentów podczas spotkań poza siedzibą Spółki, np. w restauracji czy kawiarni,

• na rzecz kontrahentów podczas szkoleń i konferencji,

• związanych z wewnętrznymi spotkaniami i szkoleniami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny dotyczący spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, np. w restauracji czy kawiarni.

Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej Grupy. Działalność Spółki koncentruje się na handlu produktami branży grzewczej, sanitarnej oraz instalacji wodno - kanalizacyjnej.

W związku z prowadzoną działalnością, Spółka podejmuje działania mające na celu pozyskiwanie nowych klientów oraz utrzymywanie wypracowanych kontaktów biznesowych z dotychczasowymi odbiorcami.

W ramach tych działań, Spółka organizuje spotkania z kontrahentami (klientami, potencjalnymi klientami, dostawcami, potencjalnymi dostawcami), podczas których omawiane są kwestie bieżącej oraz potencjalnej współpracy, w tym w szczególności prezentowana jest oferta Spółki, negocjowane są umowy handlowe oraz poruszane są inne zagadnienia związane bezpośrednio z działalnością Spółki.

Spotkania mają często również na celu przekazanie kontrahentowi określonych informacji technicznych na temat produktów i rozwiązań oferowanych przez Spółkę, obwiązujących norm dotyczących stosowania tych produktów czy rozwiązań, itp.

Część spotkań z kontrahentami odbywa się poza siedzibą Spółki. Przykładowo, szczególnie w przypadku spotkań biznesowych, których tematyka dotyczy w mniejszym stopniu informacji technicznych, a bardziej zasad współpracy z kontrahentem, spotkanie takie może mieć miejsce w restauracji. Spotkanie w restauracji może być również kontynuacją spotkania prowadzonego w siedzibie Spółki, szczególnie, jeśli rozmowy przedłużają się.

W takim wypadku, często to Spółka ponosi koszt posiłku, np. lunchu, obiadu czy kolacji, który jest spożywany w ramach spotkania z kontrahentem. Posiłek nie jest jednak celem samym w sobie, w trakcie spotkań omawiane są tematy biznesowe - w tym np. związane z ofertą Spółki, bieżące lub przyszłe zasady współpracy, kwestie problematyczne lub wymagające zmiany itp.

Wszystkie wydatki, dokumentowane są rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, ponoszonych w związku z opisanymi w stanie faktycznym spotkaniami z kontrahentami, obejmujących w szczególności wydatki na nabycie napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych na drobny poczęstunek, usług cateringowych czy gastronomicznych itp., ponieważ wydatki tego typu są ponoszone w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i nie można ich uznać za koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz kontrahentów podczas spotkań poza siedzibą Spółki, np. w restauracji czy kawiarni.

Wniosek w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków:

• na rzecz kontrahentów podczas spotkań w siedzibie Spółki został rozpatrzony interpretacją indywidualną z dnia 03 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1138/09-2/AO,

• na rzecz kontrahentów podczas szkoleń i konferencji został rozpatrzony interpretacją indywidualną z dnia 03 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1138/09-4/AO,

• związanych z wewnętrznymi spotkaniami i szkoleniami został rozpatrzony interpretacją indywidualną z dnia 03 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1138/09-5/AO.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone w związku z opisanymi w stanie faktycznym spotkaniami z kontrahentami, obejmujące w szczególności wydatki na nabycie napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych na drobny poczęstunek, usług cateringowych, usług gastronomicznych itp. są ponoszone w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i nie są kosztami reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z tym mogą być zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak wynika z powyższego, czynnikiem decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Podatnik jest zatem zobligowany do dokonania oceny każdego wydatku pod kątem jego związku z przychodami oraz gospodarczego uzasadnienia jego poniesienia, z wyjątkiem wydatków wyraźnie wskazanych w ustawie jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów niezależnie od potencjalnego związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Nie każdy bowiem wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W szczególności, do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zalicza się koszty reprezentacji, w tym m.in. poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Użyty w cytowanym przepisie zwrot „w szczególności” wskazuje, iż zawarty w nim katalog wydatków ma jedynie charakter przykładowy, otwarty, tj. wydatki na wszystkie towary i usługi noszące znamiona reprezentacji nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, podkreślić należy, iż wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów nie będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jedynie wówczas, gdy będą miały charakter reprezentacyjny.

Biorąc pod uwagę fakt, że ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ani inne ustawy podatkowe nie definiują terminu „reprezentacja”, to uzasadnione jest odwołanie się do wykładni językowej tego pojęcia. „Uniwersalny słownik języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008), definiuje reprezentację jako „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Przenosząc powyższą definicję na grunt ustawy podatkowej należy uznać, że reprezentacją są takie działania podatnika, których głównym celem jest stworzenie pozytywnego wizerunku oraz podkreślenie jego zasobności. Jednocześnie, nie ulega wątpliwości, iż ocena, czy dane działanie ma charakter reprezentacyjny może być dokonana jedynie na podstawie obowiązujących w danym czasie i miejscu reguł życia społecznego, a w szczególności przyjętej powszechnie interpretacji zachowań danego rodzaju jako stanowiących ogólnie obowiązujący standard lub wykraczających poza ten standard i uznawanych za wyszukane i zwracające uwagę.

Analizując charakter poszczególnych wydatków w kontekście regulacji art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest więc w pierwszej kolejności określenie powszechnie obowiązujących standardów zachowań w kontaktach handlowych.

Obecnie zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania - zwłaszcza dłuższego - napoju, kanapek czy drobnych słodyczy, nie jest z pewnością traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, a jedynie dobrych manier. Charakter reprezentacji będą więc miały jedynie te działania, które obecnie mogą zostać uznane za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w ramach działań mających na celu pozyskiwanie nowych klientów oraz utrzymywanie wypracowanych kontaktów biznesowych z dotychczasowymi odbiorcami, Spółka organizuje spotkania z kontrahentami (klientami, potencjalnymi klientami, dostawcami, potencjalnymi dostawcami), które odbywają się w siedzibie Spółki lub poza nią, np. w restauracji. Celem takich spotkań jest omówienie wszelkich kwestii dotyczących bieżącej oraz potencjalnej współpracy, w tym w szczególności prezentowana jest oferta Spółki, uzgadniane są warunki współpracy, negocjowane są umowy handlowe oraz poruszane są inne sprawy związane bezpośrednio z działalnością Spółki. Spotkania takie mogą trwać wiele godzin, zwłaszcza w przypadkach, kiedy mają formę szkolenia czy konferencji.

Spółka stoi na stanowisku, że oferowana kawa, herbata, woda czy sok oraz ewentualny drobny poczęstunek (np. ciastka, cukierki, owoce), a także kanapki lub ciepły posiłek, nie noszące cech okazałości czy wykwintności, mieszczą się w ramach przyjętych standardów i stanowią jedynie przejaw powszechnie uznanych zasad kultury w kontaktach biznesowych, umożliwiając jednocześnie efektywną pracę podczas spotkania. Zaproponowanie kontrahentom napoju, poczęstowanie drobnymi słodyczami czy zapewnienie ciepłego posiłku podczas często kilkugodzinnych spotkań nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to praktyka powszechnie spotykana i wynikająca z szeroko przyjętych i stosowanych zwyczajów dotyczących organizacji takich spotkań.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym decydujące znaczenie dla określenia charakteru omawianych wydatków ma również cel spotkania. z całą pewnością nie można uznać, że oferowany przez Spółkę poczęstunek stanowi cel spotkania sam w sobie - jedynym powodem organizowania przez Spółkę spotkań jest pozyskanie nowych klientów oraz utrzymanie wypracowanych kontaktów biznesowych z dotychczasowymi odbiorcami. Spółka pragnie podkreślić, iż jej zamiarem podczas omawianych spotkań nie jest okazanie wystawności czy zamożności, lecz działanie zgodne z powszechnie uznanymi zwyczajami biznesowymi.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że ponoszone przez nią wydatki na zakup napojów, artykułów spożywczych, usług cateringowych czy gastronomicznych nie mają charakteru reprezentacyjnego.

Jednocześnie, wydatki te w sposób oczywisty pozostają w związku z działalnością gospodarczą Spółki i służą zachowaniu i zabezpieczeniu jej źródła przychodów. Tym samym, zdaniem Spółki, ma ona prawo, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, Spółka wskazała, że zaprezentowane powyżej stanowisko zostało również potwierdzone przez organy podatkowe, m.in. w następujących interpretacjach wydanych w indywidualnych sprawach podatników:

• interpretacja indywidualna wydana przez Ministra Finansów w dniu 26 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-305/09-2/DG),

• interpretacja indywidualna wydana przez Ministra Finansów w dniu 27 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM),

• interpretacja indywidualna wydana przez Ministra Finansów w dniu 23 września 2009 r. (sygn. IPPB5/423-520/09-2/JC).

Prawidłowość podejścia Spółki o możliwości zaliczenia opisanych wydatków do kosztów podatkowych potwierdza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lipca 2006 r. (sygn. II FSK 1008/05), w którym Sąd sformułował tezę, że nie jest reprezentacją ani też reklamą w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, działanie podatnika polegające na organizowaniu szkoleń dla kontrahentów (klientów) firmy, których celem jest zapoznanie się z parametrami technicznymi produktów, czy też szkolenie w celu instruktażu obsługi zakupionego towaru, nawet jeśli koszty te obejmują koszty artykułów spożywczych i gastronomii. z uzasadnienia Sądu można wysnuć wniosek, że jako reprezentacja powinny być traktowane tylko te wydatki, które służą wyłącznie konsumpcji. Jeśli natomiast mają one inny cel (np. informowanie o ofercie sprzedażowej, zasadach działania produktów itp.), wówczas nie stanowią one kosztów reprezentacji.

Podobne kryterium przyjęła również Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z dnia 23 lipca 2007 r. (sygn. 1401/BP-II/4210-43/07/JM), gdzie stwierdziła, że przejawy gościnności niewykraczające poza główny cel spotkania są związane z głównym celem spotkania i tym samym są kosztem uzyskania przychodu. Zdaniem Izby, kwestionowane wydatki mają charakter standardowy i są konieczne do prawidłowego przebiegu spotkania - szkolenia. Nie powinny więc być uznawane za przejaw wystawności czy okazałości, czyli formę reprezentacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, dotyczący spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, np. w restauracji czy kawiarni, uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia.

Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca organizuje spotkania z kontrahentami poza siedzibą Spółki. Szczególnie w przypadku spotkań biznesowych, których tematyka dotyczy w mniejszym stopniu informacji technicznych, a bardziej zasad współpracy z kontrahentem, spotkanie takie może mieć miejsce w restauracji. Spotkanie w restauracji może być również kontynuacją spotkania prowadzonego w siedzibie Spółki, szczególnie, jeśli rozmowy przedłużają się. w takim wypadku, Spółka ponosi koszt posiłku, np. lunchu, obiadu czy kolacji, który jest spożywany w ramach spotkania z kontrahentem. w trakcie spotkań omawiane są tematy biznesowe - w tym np. związane z ofertą Spółki, bieżące lub przyszłe zasady współpracy, kwestie problematyczne lub wymagające zmiany itp.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionych we wniosku okoliczności, należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup posiłków w restauracji czy kawiarni, ukierunkowane są na reprezentowanie firmy, czy też mają na celu zachęcanie potencjalnych kontrahentów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z dotychczasowymi klientami oraz nabywania oferowanych usług czy towarów.

W ocenie tut. Organu, w kwestii dotyczącej wydatków Spółki na zakup w restauracjach czy kawiarniach posiłków dla kontrahentów mamy do czynienia z pierwszym z tych wyznaczników, gdyż trudno wykazać inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. Pomimo tego, że w czasie spotkań kontrahentami omawiane są różnorakie warunki współpracy, wątpliwości budzą miejsca takich spotkań, tj. lokale gastronomiczne. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zwyczajowo spotkania biznesowe w restauracjach odbywają się, by stworzyć dobry klimat dla rozmów i wywrzeć dobre wrażenie na kontrahencie, za którego koszty posiłku płaci Spółka, zainteresowana np. przyjęciem Jej oferty.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki i napoje w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach czy kawiarniach, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru wytworności lub okazałości, a jest to praktyka powszechnie stosowana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Ponadto, należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim kreowanie pozytywnego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Spółkę na posiłki i napoje, w trakcie spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki np. w restauracji czy kawiarni, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, pomimo ich związku z przychodem (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych oraz wyroku sądu, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.