INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009r. (data wpływu 30 października 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego i wykazania sprzedaży eksportowej ze stawką 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego i wykazania sprzedaży eksportowej ze stawką 0%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2004r. (sierpień, listopad) oraz 2006r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży eksportowej na rzecz kontrahenta szwajcarskiego – firmy S C. Towary opuściły terytorium Wspólnoty transportem drogowym, a ich zgłoszenie do procedury wywozu nastąpiło w oddziale celnym w C (Urząd Celny w B).

Z uwagi na brak dokumentów SAD, w stosunku do tych transakcji Wnioskodawca zastosował 22% stawki podatku VAT.

Jednakże do dnia złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie otrzymał karty SAD 3 uprawniającej do zastosowania stawki VAT 0%. W tej sytuacji Wnioskodawca zwrócił się w 2009r. do Urzędu Celnego w B z wnioskiem o potwierdzenie wywozu towarów poza obszar Wspólnoty z uwagi na fakt, iż ostateczny Urząd Celny przed opuszczeniem przez towary terytorium Wspólnoty (Urząd w W) nie chciał wydać na wniosek Wnioskodawcy stosownego zaświadczenia.

Do wniosku złożonego w urzędzie celnym w B Wnioskodawca dołączył następujące dokumenty:

1. dowody potwierdzające dokonanie szwajcarskiej odprawy celnej wystawione w obwodzie celnym w X, potwierdzone przez S C,
2. kopie faktur za dokonanie odprawy celnej wystawione przez S C,
3. kopie faktur sprzedaży Wnioskodawcy potwierdzone przez S C.
   
   

W odpowiedzi na wniosek Wnioskodawcy Naczelnik Urzędu Celnego w B zwrócił się z pismem do niemieckiego urzędu celnego w W o potwierdzenie wywozu poza obszar Wspólnoty towarów w ww. transakcjach.

W maju 2009r. wpłynęła do Urzędu Celnego w B negatywna odpowiedź urzędu niemieckiego dotycząca wprowadzenia poza obszar Wspólnoty ww. towarów.

W tej sytuacji Naczelnik Urzędu Celnego w B wydał w czerwcu 2009r. oraz w lipcu 2009r. decyzje stwierdzające, że towary objęte procedurą wywozu na podstawie zgłoszeń celnych w omawianych transakcjach opuściły obszar celny Wspólnoty. Decyzje te wpłynęły do Wnioskodawcy w czerwcu oraz w lipcu 2009r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy na podstawie otrzymanych dokumentów można dokonać korekty podatku należnego i wykazać sprzedaży eksportową ze stawką 0%...
2. Czy korekty podatku należnego Wnioskodawca powinien dokonać w miesiącu otrzymania decyzji z Urzędu Celnego w B, tj. w czerwcu i lipcu 2009r....
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o VAT nie wskazują szczegółowo formy potwierdzenia wywozu towarów poza obszar celny Wspólnoty. Dokumentem tym jest najczęściej karta 3 dokumentu SAD zawierająca potwierdzenie wywozu towaru poza obszar Wspólnoty.

W przypadku nieposiadania karty 3 dokumentu SAD (w przypadku Wnioskodawcy zaginięcie karty) podatnik może zwrócić się do organu celnego, który na podstawie posiadanych dokumentów oraz zapisów ewidencyjnych wydaje dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Dokument ten może zastąpić brakującą kartę SAD. Zgodnie bowiem z przepisami art. 73 ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) do wydawania zaświadczeń stosuje się odpowiednio przepisy działu VIIIa ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa.

W myśl uregulowań zawartych w art. 194 Ordynacji podatkowej, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Zatem decyzja wydana przez urząd celny w B, potwierdzająca wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty jest dokumentem spełniającym warunki określone w art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług, wynika z niej bowiem, że towar został przemieszczony poza granice Wspólnoty.

Ponieważ ostateczny urząd celny przed opuszczeniem przez towary terytorium Wspólnoty nie wydał stosownego zaświadczenia, Wnioskodawca uważa, iż decyzja otrzymana z Urzędu Celnego w B spełnia warunek określony w art. 41 ust. 6 ustawy o podatku VAT i daje podstawę do korekty podatku należnego i wykazania sprzedaży eksportowej ze stawką 0%.

Korekty podatku należnego należy dokonać w rozliczeniu za czerwiec oraz lipiec 2009r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

W myśl art. 2 pkt 8 ww. ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1777/2005”.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Stawkę tę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty – art. 41 ust. 6 ustawy.

Jeżeli jednak warunek ten nie został spełniony podatnik, zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy, nie wykazuje takiej dostawy w ewidencji za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

W myśl art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument (art. 41 ust. 9).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest więc potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty.

Należy podkreślić, iż tylko w szczególnych przypadkach ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do przepisów innych ustaw. Przypadkiem, w którym ustawa odwołuje się do przepisów celnych jest eksport towarów. Zakres tego odwołania odnosi się w tym przypadku do dokumentów, w których urząd celny określony w przepisach celnych potwierdza wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie została określona forma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Ustawodawca wskazuje jednak, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Zatem ustalając zakres stosowania przepisu art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług, należy odwołać się do przepisów prawa celnego. Wnioskodawca winien więc posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej.

Z dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej powstał obowiązek bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego, w tym przypadku rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z dnia 19 października 1992r. str. 1 ze zm.) oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 253 z dnia 11 października 1993r. str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 161 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności przewidzianych dla niego, z uwzględnieniem środków polityki handlowej (…).

W myśl art. 161 ust. 5 ww. rozporządzenia zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego.

Na podstawie art. 205 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 urzędowym wzorem zgłoszenia celnego towarów dokonywanego na piśmie w ramach zwykłej procedury w celu objęcia ich procedurą celną lub ich powrotnego wywozu, zgodnie z art. 182 ust. 3 Kodeksu Celnego, jest jednolity dokument administracyjny.

Stosownie do art. 792 ww. rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93, jeżeli zgłoszenie wywozowe sporządzane jest na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego (czyli dokumentu SAD), to należy wykorzystać egzemplarze 1, 2, i 3. Urząd celny, w którym zostało złożone zgłoszenie wywozowe (urząd celny wywozu), opatruje pieczęcią pole A i w zależności od przypadku, wypełnia pole D. W przypadku udzielenia zwolnienia towarów zachowuje kartę 1 SAD, przesyła kartę 2 SAD do urzędu statystycznego państwa członkowskiego urzędu celnego wywozu i zwraca kartę 3 SAD osobie zainteresowanej.

Na podstawie art. 793 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93, karta 3 jednolitego dokumentu administracyjnego, jak również towary zwolnione do wywozu, przedstawiane są w urzędzie celnym wyprowadzenia.

W myśl art. 793 ust. 2 pkt 3, rozporządzenia urzędem celnym wyprowadzenia w przypadku transportu drogowego jest ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty. Do obowiązków urzędu celnego wyprowadzenia należy, zgodnie z art. 793a ww. rozporządzenia, upewnienie się, czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi oraz nadzorowanie i potwierdzenie ich fizycznego wyjścia przez poświadczenie odwrotnej strony karty 3. Poświadczenie stanowi pieczęć z nazwą urzędu i datą.

Powołane wyżej przepisy wskazują, iż dokumentem stanowiącym dowód dokonania eksportu towarów jest potwierdzona przez graniczny urząd celny Wspólnoty karta nr 3 jednolitego dokumentu administracyjnego. W sytuacji nieposiadania przez podatnika karty 3 dokumentu SAD może on wystąpić z wnioskiem do organu celnego, który na podstawie posiadanych dokumentów oraz zapisów ewidencyjnych wyda dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Dokument ten może zastąpić brakującą kartę SAD-u, albowiem jak wynika z przepisów art. 194 § 1 i 2 cyt. wyżej ustawy Ordynacja podatkowa, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone. Dotyczy to również dokumentów urzędowych sporządzonych przez inne jednostki (na przykład funkcjonariusza celnego) jeżeli na podstawie odrębnych przepisów są uprawnione do ich wydawania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w 2004r. (sierpień, listopad) oraz 2006r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży eksportowej na rzecz kontrahenta szwajcarskiego – firmy S C. Towary opuściły terytorium Wspólnoty transportem drogowym, a ich zgłoszenie do procedury wywozu nastąpiło w oddziale celnym w C (Urząd Celny w B). Z uwagi na brak dokumentów SAD, w stosunku do tych transakcji Wnioskodawca zastosował 22% stawki podatku VAT. Jednakże do dnia złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie otrzymał karty SAD 3 uprawniającej do zastosowania stawki VAT 0%. W tej sytuacji Wnioskodawca zwrócił się w 2009r. do Urzędu Celnego w B z wnioskiem o potwierdzenia wywozu towarów poza obszar Wspólnoty z uwagi na fakt, iż ostateczny Urząd Celny przed opuszczeniem przez towary terytorium Wspólnoty (Urząd w W) nie chciał wydać na wniosek Wnioskodawcy stosownego zaświadczenia.

Do wniosku złożonego w urzędzie celnym w B Wnioskodawca dołączył następujące dokumenty:

1. dowody potwierdzające dokonanie szwajcarskiej odprawy celnej wystawione w obwodzie celnym w X, potwierdzone przez S C,
2. kopie faktur za dokonanie odprawy celnej wystawione przez S C,
3. kopie faktur sprzedaży Wnioskodawcy potwierdzone przez S C.
   
   

W odpowiedzi na wniosek Wnioskodawcy Naczelnik Urzędu Celnego w B zwrócił się z pismem do niemieckiego urzędu celnego w W o potwierdzenie wywozu poza obszar Wspólnoty towarów w ww. transakcjach. W maju 2009r. wpłynęła do Urzędu Celnego w B negatywna odpowiedź urzędu niemieckiego dotycząca wprowadzenia poza obszar Wspólnoty ww. towarów. W tej sytuacji Naczelnik Urzędu Celnego w B wydał w czerwcu 2009r. oraz w lipcu 2009r. decyzje stwierdzające, że towary objęte procedurą wywozu na podstawie zgłoszeń celnych w omawianych transakcjach opuściły obszar celny Wspólnoty. Decyzje te wpłynęły do Wnioskodawcy w czerwcu oraz w lipcu 2009r.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż o ile faktycznie posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty (decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w B) potwierdzają, że przedmiotowy towar został wyeksportowany poza granice Wspólnoty, wówczas Spółka ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT 0% do sprzedaży eksportowej, której dotyczą te dokumenty oraz do dokonania korekty podatku należnego, na podstawie art. 41 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, w rozliczeniu za czerwiec oraz lipiec 2009r., gdyż w tych miesiącach otrzymał ww. dokumenty.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.