INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2010r. (data wpływu 31.05.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 tj. uprawnienia wierzyciela do wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych przewłaszczonej rzeczy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.05.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przewłaszczenia rzeczy w celu zabezpieczenia umowy.

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania oznaczonego we wniosku nr 2. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na oddawaniu towarów do używania (lub używania i pobierania pożytków) na podstawie umów leasingu. Ponadto, Spółka zamierza rozpocząć działalność w zakresie udzielania pożyczek w formie gotówkowej swoim klientom.

W celu zabezpieczenia spłaty wierzytelności z tytułu zawartej umowy pożyczki Spółka planuje zawrzeć z pożyczkobiorcą (dłużnikiem) umowę przewłaszczenia rzeczy ruchomych bądź nieruchomych, będących własnością dłużnika. Na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie własność przewłaszczonych rzeczy zostanie przeniesiona przez dłużnika na Spółkę. Jednakże, zgodnie z planowanymi zapisami umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, jeżeli zobowiązanie dłużnika z tytułu udzielonej pożyczki zostanie spłacone w terminie, przeniesienie własności straci moc, a przewłaszczający (tj. dłużnik) stanie się automatycznie ponownie właścicielem danej rzeczy.

Jeśli jednak pożyczkobiorca nie dokona spłaty należności z tytułu zaciągniętej pożyczki, Spółce będzie przysługiwało prawo by zaspokoić się z przewłaszczonej rzeczy poprzez definitywne zachowanie jej własności.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy Spółka nie jest zobowiązana, ani uprawniona do wprowadzenia przedmiotowych rzeczy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, ani do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tych rzeczy...

W ocenie Spółki, samo zawarcie umowy przewłaszczenia rzeczy na zabezpieczenie spłaty wierzytelności z tytułu pożyczki nie wywołuje żadnych skutków na gruncie updop. W szczególności zawarcie takiej umowy:

• nie skutkuje powstaniem uprawnienia do dokonywania odpisów amortyzacyjnych po stronie Spółki, a tym samym nie uprawnia Spółki do wprowadzenia przewłaszczonych rzeczy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

Dopiero w przypadku nieuregulowania przez dłużnika zobowiązania z tytułu udzielonej mu pożyczki, po definitywnym przeniesieniu własności przedmiotu umowy na Spółkę, po stronie Spółki powstanie uprawnienie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przewłaszczonych rzeczy.

Umowa o przewłaszczenie na zabezpieczenie należy do umów nienazwanych, czyli bezpośrednio nieuregulowanych w ustawie. Jej zawieranie jest dopuszczalne w ramach przewidzianej w art. 353 Kodeksu cywilnego zasady swobody umów w obrocie cywilnym. Przewłaszczenie na zabezpieczenie polega na zabezpieczeniu wierzytelności poprzez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z rzeczy w sposób oznaczony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Przeniesienie własności następuje causa cavendi (w celu zabezpieczenia), a między zbywcą (dłużnikiem) a nabywcą (wierzycielem) rzeczy nawiązuje się szczególny stosunek powiernictwa. W przypadku niespełnienia świadczenia przez dłużnika, wierzyciel może zaspokoić się z rzeczy według wcześniejszego umownego uzgodnienia - przez definitywne zachowanie własności rzeczy, jej sprzedaż, wynajęcie itp. Co istotne, zaspokojenie się przez wierzyciela z przewłaszczonej rzeczy (np. poprzez definitywne zachowanie jej własności bądź sprzedaż) jest możliwe wyłącznie w przypadku, gdy dłużnik nie spełni swojego zobowiązania wobec wierzyciela.

Zawarcie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie powoduje brak prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez wierzyciela od przewłaszczonej rzeczy. Zgodnie bowiem z art. 16f ust. 4 updop odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym pożyczkobiorca lub kredytobiorca.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika, iż do czasu ostatecznego przeniesienia własności przewłaszczonej rzeczy Spółka nie jest uprawniona by dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tej rzeczy. Dopiero w przypadku niespełnienia świadczenia przez dłużnika, w związku z możliwością definitywnego zachowania własności rzeczy oraz jej wydaniem przez dłużnika na rzecz Spółki, po stronie Spółki powstanie uprawnienie do wprowadzenia tej rzeczy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jej wartości początkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock