INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2009 r. (data wpływu 24.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat prowizyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 03 marca 2010 r. (data wpływu 08.03.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat prowizyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W grudniu 2009 roku Spółka podpisała umowę o kredyt obrotowy na okres zamknięty z terminem spłaty ostatniej raty do 31.01.2010 roku.

Kredyt został udzielony na bieżące finansowanie działalności Spółki.

W związku z udzieleniem kredytu, Spółka została obciążona prowizją przygotowawczą w grudniu 2009 roku.

W dniu 10 sierpnia 2009 r. Spółka podpisała umowę na obsługę emisji obligacji własnych z podmiotem uprawnionym do dokonywania tego rodzaju czynności.

Emisja obligacji odbyła się w formie emisji niepublicznej, obligacje zostały wyemitowane na okres jednego roku. Środki z emisji obligacji Spółka wykorzystuje do bieżącego finansowania działalności.

Za wykonanie czynności związanych z emisją obligacji Spółka zapłaciła, zgodnie z umową opłatę prowizyjną.

W piśmie z dnia 03 marca 2010 r. (data wpływu 08.03.2010 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Ujmuje On koszty związane z opłatą prowizyjną od udzielonego kredytu obrotowego w momencie obciążenia przez bank na rozliczeniach międzyokresowych kosztów czynnych.
   Następnie, od momentu uruchomienia kredytu księguje w koszty (pozostałe koszty finansowe) w okresach miesięcznych taką część prowizji, która przypada proporcjonalnie dla danego miesiąca w całym okresie trwania umowy kredytowej.
2. Ujmuje On koszty związane z opłatą prowizyjną za czynności związane z obsługą emisji obligacji w momencie obciążenia przez podmiot uprawniony na rozliczeniach międzyokresowych kosztów czynnych.
   Następnie począwszy od momentu emisji obligacji księguje w koszty (pozostałe koszty finansowe) w okresach miesięcznych taką część prowizji, która przypada proporcjonalnie dla danego miesiąca w całym okresie na jaki zostały wyemitowane obligacje.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy opłatę prowizyjną od udzielonego kredytu można rozliczyć jednorazowo w koszty w momencie jej poniesienia, czy należy rozliczyć ją w czasie przez okres trwania umowy o kredyt obrotowy...
2. Czy opłatę prowizyjną za czynności związane z obsługą emisji obligacji można rozliczyć jednorazowo w koszty w momencie jej poniesienia, czy należy rozliczyć ją w czasie na jaki zostały wyemitowane obligacje tj. w okresie jednego roku...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prowizję za udzielenie kredytu obrotowego można rozliczać w czasie proporcjonalnie do długości okresu spłaty kredytu.

Powołując się na art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prowizja związana z emisją obligacji może być rozliczana w czasie proporcjonalnie do długości okresu na jaki zostały wyemitowane obligacje.

Wnioskodawca, w swojej opinii, kierował się również interpretacją wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB3/423-257/09-4/DS z dnia 26.06.2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do przepisów art. 15 ust. 4 - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca dokonał podziału kosztów na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 - 4c) oraz

• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, tzw. koszty pośrednie (art. 15 ust. 4d i ust. 4e).
  
  

Data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym.

Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4d cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w grudniu 2009 roku Spółka podpisała umowę o kredyt obrotowy, na okres zamknięty z terminem spłaty ostatniej raty do 31.01.2010 roku. Natomiast w dniu 10 sierpnia 2009 r., Spółka podpisała umowę na obsługę emisji obligacji własnych z podmiotem uprawnionym do dokonywania tego rodzaju czynności. Emisja obligacji odbyła się w formie emisji niepublicznej, obligacje zostały wyemitowane na okres jednego roku.

Zarówno kredyt jak i środki z emisji obligacji Spółka wykorzystuje do bieżącego finansowania działalności.

W związku z udzieleniem kredytu, Spółka została obciążona prowizją przygotowawczą, natomiast za wykonanie czynności związanych z emisją obligacji, Spółka zapłaciła również, zgodnie z umową, opłatę prowizyjną.

Wnioskodawca ujmuje koszty związane z opłatą prowizyjną od udzielonego kredytu obrotowego oraz za czynności związane z obsługą emisji obligacji w momencie obciążenia przez bank lub podmiot uprawniony na rozliczeniach międzyokresowych kosztów czynnych. Następnie, od momentu uruchomienia kredytu lub emisji obligacji, księguje w koszty (pozostałe koszty finansowe) w okresach miesięcznych taką część prowizji, która przypada proporcjonalnie dla danego miesiąca w całym okresie trwania umowy kredytowej lub okresie na jaki zostały wyemitowane obligacje.

Wymienione przez Spółkę wydatki związane z opłatami prowizyjnymi, nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, lecz ich poniesienie warunkuje możliwość korzystania ze środków finansowych wydatkowanych na bieżącą działalność, a więc warunkuje pośrednio uzyskanie przychodu.

Wobec powyższego, koszty ponoszone przez Spółkę na opłaty prowizyjne, dotyczące umów przekraczających rok podatkowy, Spółka powinna odnieść w koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości trwania tych umów.

Reasumując, koszt opłat prowizyjnych od udzielonego kredytu i za czynności związane z obsługą emisji obligacji stanowią, jako pośrednie koszty uzyskania przychodów, koszt podatkowy - zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - rozliczany w czasie, proporcjonalnie do długości trwania umowy o kredyt obrotowy, a w przypadku opłaty prowizyjnej związanej z obsługą emisji obligacji proporcjonalnie do długości okresu na jaki zostały wyemitowane obligacje.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.