INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 21 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nieodpłatnego udostępnienia pomieszczeń - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu nieodpłatnego udostępnienia pomieszczeń.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 13 lipca 2010 r. Znak IBPBI/2/423-716/10/AP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 21 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła z Powiatowym Zakładem Opieki Zdrowotnej umowę na świadczenie usług medycznych w zakresie profilaktycznej ochrony zdrowia, tj. m.in. badań wstępnych, okresowych, kontrolnych po 30 dniach choroby, badań do celów sanitarno-epidemiologicznych oraz inne wynikające z art. 229 Kodeksu pracy. Ponieważ Spółka leży poza terenem miasta (około 20 km) w terenie leśnym w celu wykonania ww. usług nieodpłatnie udostępnia pomieszczenie na gabinet lekarski wraz z wyposażeniem oraz pomieszczenie z aparatem EKG. Ponadto Spółka ponosi również koszty niezbędne do utrzymania pomieszczeń udostępnionych lekarzowi i pielęgniarce takie jak m.in. amortyzacja, podatki od nieruchomości, koszty bieżących napraw i remontów, energii elektrycznej, cieplnej, wody i łączy telekomunikacyjnych. Wydatki poniesione w związku z nieodpłatnym udostępnieniem pomieszczeń wraz z kosztami ich utrzymania nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo nie uznając wydatków poniesionych w ramach nieodpłatnego udostępniania pomieszczeń na gabinet lekarski oraz pomieszczenie z aparatem EKG wraz z kosztami ich utrzymania za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, przepisy prawa pracy, w tym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317 z późn. zm. – winno być: t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) nakładają na pracodawcę wymóg przeprowadzania na własny koszt badań określonych w art. 229 tej ustawy. Pracodawca poza świadczeniami z zakresu badań profilaktycznych obowiązany jest sfinansować koszt profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, ze względu na warunki pracy.

W związku z uchyleniem art. 16 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka uważa, że wydatki poniesione w ramach nieodpłatnego udostępniania pomieszczeń na gabinet lekarski i EKG wraz z kosztami ich utrzymania, a więc wydatki na zapewnienie opieki medycznej wymienionej w części „stan faktyczny" niniejszego pisma, winny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Wydatki ponoszone przez Spółkę na zapewnienie pracownikom opieki medycznej mają wpływ na poprawę ich stanu zdrowia, dzięki czemu może ulec ograniczeniu absencja w pracy z powodu choroby, co z kolei przedłoży się na efektywność wykonywanej pracy. Zatem, ponoszone z tego tytułu wydatki, są związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej i stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego - skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
• pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą, zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu.

Powyższe rozważania dotyczące kosztów uzyskania przychodów dają podatnikowi możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych również tzw. kosztów pracowniczych. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. Przepisy prawa pracy, w tym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) nakładają na pracodawcę wymóg przeprowadzania na własny koszt badań określonych w art. 229 Kodeksu. Pracodawca poza świadczeniami z zakresu badań profilaktycznych obowiązany jest także sfinansować koszt profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, ze względu na warunki pracy.

Od dnia 1 stycznia 2007 r., w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków poniesionych na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. – stanowił, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw. Niniejszy przepis został uchylony przez art. 1 pkt 11 lit. a tiret 3 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589).

Oznacza to, że w obecnym stanie prawnym, wydatki związane z finansowaniem ww. świadczeń, ponoszone przez pracodawcę, mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów. Jednak w przypadku wydatków ponoszonych na rzecz pracowników, nie oznacza to ich automatycznej kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów. Nie powinno się bowiem zapominać o przesłankach wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunkujących zaliczenie poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w celu zapewnienia profilaktycznej opieki medycznej zawarła z zakładem opieki zdrowotnej umowę na świadczenie usług medycznych. W tym celu udostępniła nieodpłatnie lekarzowi i pielęgniarce pomieszczenia wraz z wyposażeniem. Spółka ponosi koszty niezbędne do utrzymania ww. pomieszczeń, m.in. takie jak amortyzacja, podatek od nieruchomości, wydatki na bieżące naprawy i remonty, koszty energii elektrycznej, cieplnej, wody i łączy telekomunikacyjnych.

Zapewnienie pracownikom odpowiedniej opieki zdrowotnej, powinno przełożyć się na poprawę stanu zdrowia pracowników, ograniczając jednocześnie ich absencję w pracy z powodu zachorowań. To z kolei pozytywnie wpływa na efektywność wykonywanej przez nich pracy, a co za tym idzie na poziom przychodów osiąganych przez Spółkę. Oznacza to, że poniesienie przedmiotowych wydatków jest racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do osiągania przychodów lub powiększania poziomu przychodów osiąganych przez Spółkę.

Reasumując, ponoszone przez Spółkę wydatki z tytułu utrzymania pomieszczeń udostępnionych nieodpłatnie na gabinet lekarski, w których lekarz i pielęgniarka sprawują opiekę medyczną nad pracownikami Spółki, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli wskazane we wniosku świadczenia medyczne są wykonywane wyłącznie na rzecz pracowników Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy podkreślić, iż prawidłowe udokumentowanie wydatku, jak i ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu wynagrodzenia pielęgniarki wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.