Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-712/12-2/AK
z 10 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowana przez Doradcę Podatkowego przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 10 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dostawę towarów i opodatkowanie czynności przekazania odpadów po wykonaniu usług recyklingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dostawę towarów i opodatkowanie czynności przekazania odpadów po wykonaniu usług recyklingu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odzysku (inaczej recyklingu) następujących odpadów: metali żelaznych i nieżelaznych (kody 19 12 02, 19 12 03) oraz tworzyw sztucznych i gumy (kody 19 12 04). Spółka będzie otrzymywać przedmiotowe odpady od innego podmiotu na podstawie Karty Przekazania Odpadów. Usługa recyklingu będzie wykonywana na podstawie zawartej umowy o wykonanie usługi na powierzonym materiale, usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Podmiot przekazujący odpady w celu wykonania usługi recyklingu pozostaje ich właścicielem, nie dochodzi do sprzedaży tychże odpadów. Odpady te będą jedynie powierzane Zainteresowanemu w celu wykonania na nich usługi recyklingu. Po wykonaniu usługi Wnioskodawca będzie wystawiać odpowiednie świadectwo recyklingu zgodnie z przepisami ustawy z 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Przerobione odpady będą zwracane właścicielowi odpadów, który w dalszej kolejności będzie dokonywał ich sprzedaży innym podmiotom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwrócenie przerobionych odpadów przez Wnioskodawcę ich właścicielowi po wykonaniu usługi recyklingu powinno być kwalifikowane jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT i tym samym będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT będzie natomiast podlegać usługa recyklingu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Świadczenie usług natomiast, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy VAT, stanowi każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Na wstępie należy wskazać, iż nie powinno budzić wątpliwości, iż wykonywanie usługi recyklingu na powierzonym materiale powinno być kwalifikowane jako usługa w rozumieniu art. 8 ustawy VAT. Potwierdzają to interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego, przykładowo można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 lutego 2011 r. (Nr ITPP2/443-1202/10/EK), w której stwierdza się, iż: „Istota usług świadczonych przy zastosowaniu materiałów powierzonych polega na tym, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac, jakie mogą być wykonane w ramach tego typu usług. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny, spełniający wymagane kryteria. Nie ma wątpliwości, iż w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy do czynienia ze świadczeniem usług”.

Przekazanie przedmiotowych odpadów w celu wykonania na nich usługi recyklingu nie skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel na rzecz Spółki i tym samym nie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT. Odpowiednio przekazanie przerobionych odpadów przez Spółkę na rzecz właściciela tych odpadów nie będzie skutkowało zakwalifikowaniem takiego przekazania jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, nie może on przekazać prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż sam nie posiada takiego prawa. Przerobione odpady są jedynie zwracane ich właścicielowi.

Należy uznać, iż wnioskowanie o rodzaju stosunku cywilnoprawnego wiążącego strony powinno opierać się przede wszystkim na faktycznych ustaleniach pomiędzy tymi stronami. W szczególności wystawienie Karty Przekazania Odpadów nie powinno dawać żadnych podstaw do uznania, iż następuje przekazanie prawa własności bądź prawa do rozporządzania tymi odpadami jak właściciel, w sytuacji, w której strony transakcji ustaliły, iż właścicielem powierzanych materiałów pozostaje podmiot przekazujący te odpady w celu wykonania na nich usługi recyklingu i to on będzie finalnie dokonywał sprzedaży przerobionej postaci tych materiałów. Spółka nie będzie miała prawa do rozporządzania tymi odpadami wg własnego uznania, jej uprawnienia sprowadzają się jedynie do wykonania usługi recyklingu. Nie zmienia tego również fakt, iż w momencie, w którym materiały te zostały jej przekazane w celu wykonania usługi, to pozostaje ona odpowiedzialna za te towary w rozumieniu odrębnych przepisów.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Zainteresowanego samo przekazanie mu odpadów w celu wykonania na nich usługi recyklingu, a także zwrócenie przerobionych odpadów przez Spółkę ich właścicielowi nie będzie skutkowało zakwalifikowaniem tych przekazań jako dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT i tym samym nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów usług. Opodatkowaniu podatkiem VAT będzie natomiast podlegała usługa recyklingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, iż o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów, bądź świadczenia usług, rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan sprawy. O przedmiocie świadczenia przesądza zakres oraz specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów, obowiązujące klasyfikacje statystyczne oraz treść umów zawartych każdorazowo przez podatnika i jego kontrahenta. Jedynie analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, udział materiałów własnych oraz udział materiałów powierzonych przez kontrahenta w ogólnym zużyciu materiałów, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwala określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa, czy też jako dostawa towarów.

Istota usług świadczonych przy zastosowaniu materiałów powierzonych polega na tym, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac, jakie mogą być wykonane w ramach tego typu usług. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny, spełniający wymagane kryteria.

Zasady kwalifikacji danej czynności jako dostawy towaru doprecyzował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 2 maja 1996 r. – sprawa C-231/94 Faaborg – Gelting Linien, w którym uznał, że wytworzenie towaru z materiału własnego zleceniobiorcy i przekazanie zleceniodawcy należy traktować jako dostawę towarów. Nie mają przy tym znaczenia okoliczności, czy podatnik efekt swoich czynności osiągnął w wyniku realizacji własnej woli, czy też działał on na zlecenie zleceniodawcy. Definicje zawarte w ustawie o VAT należy interpretować autonomicznie, nie należy dostawy towarów na gruncie ustawy o VAT utożsamiać z cywilnoprawną umową dostawy.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odzysku (inaczej recyklingu) następujących odpadów: metali żelaznych i nieżelaznych (kody 19 12 02, 19 12 03) oraz tworzyw sztucznych i gumy (kody 19 12 04). Spółka będzie otrzymywać przedmiotowe odpady od innego podmiotu na podstawie Karty Przekazania Odpadów. Usługa recyklingu będzie wykonywana na podstawie zawartej umowy o wykonanie usługi na powierzonym materiale, usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Podmiot przekazujący odpady w celu wykonania usługi recyklingu pozostaje ich właścicielem, nie dochodzi do sprzedaży tychże odpadów. Odpady te będą jedynie powierzane Zainteresowanemu w celu wykonania na nich usługi recyklingu. Po wykonaniu usługi Wnioskodawca będzie wystawiać odpowiednie świadectwo recyklingu zgodnie z przepisami ustawy z 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Przerobione odpady będą zwracane właścicielowi odpadów, który w dalszej kolejności będzie dokonywał ich sprzedaży innym podmiotom.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzymuje odpady w celu wykonania na nich usługi recyklingu, a przedmiotowe odpady będą stanowiły własność podmiotu przekazującego odpady przez cały czas wykonywania usług recyklingu i nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel przez Zainteresowanego, tym samym oddanie tych towarów po wykonaniu tej usługi nie stanowi dostawy towarów.

Reasumując, zwrot przerobionych odpadów przez Wnioskodawcę ich właścicielowi po wykonaniu usługi recyklingu nie będzie stanowił dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, i nie będzie skutkował powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

W związku z tym, iż przedmiotowa czynność nie będzie stanowiła dostawy towarów odpowiedź na drugą część pytania w zakresie powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego X po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.