INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2010 r. (data wpływu 11 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej z budynkiem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca fakturą z dnia 20 grudnia 2005 r. Nr xx/x/x/xxxx oraz aktem notarialnym z dnia 28 grudnia 2008 r. nabył od Gminy nieruchomość oraz tereny mieszkaniowe i tereny rekreacyjno – wypoczynkowe w K. W skład nieruchomości wchodzi murowany, wolnostojący dwukondygnacyjny, kryty dachówką budynek po byłej szkole o powierzchni użytkowej 256,10 m² . Zgodnie z wystawioną fakturą Gmina naliczyła przy tej transakcji 22% podatek VAT. Wnioskodawca pisał do Gminy o zwrot podatku VAT, gdyż Wnioskodawca uważał, że w stosunku do budynku mieszkalnego zastosowano nieprawidłową stawkę, jednak odmówiono mu tego tłumacząc, że Wnioskodawca kupił budynek użytkowy, chociaż z pisma Urzędu Gminy z dnia 6 grudnia 2005 r. wynika, że budynek nadaje się do natychmiastowego zamieszkania bez poniesienia kosztów. Na podstawie operatu szacunkowego w dniu 25 kwietnia 2005 r. stwierdzono, że przedmiotem wyceny, a później przedmiotem zakupu przez Wnioskodawcę była nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem użytkowym (była szkoła podstawowa) o jednej kondygnacji naziemnej z poddaszem częściowo użytkowym, częściowo jako strych, bez podpiwniczenia o pow. użytkowej 256,10 m² oraz budynkiem użytkowym. Budynek ten został wybudowany w latach 1996-1998 i była to budowa szkoły. Gmina nie skorzystała z odliczenia podatku naliczonego, gdyż nie miała do tego prawa.

W uzupełnieniu stanu faktycznego, wskazano:

1. Opisana nieruchomość składa się z jednej działki gruntu zabudowanej budynkiem szkoły.
2. W dniu nabycia szkoła była sklasyfikowana jako budynek użytkowy,
3. Budowa szkoły została zakończona w roku 1998, a więc od wybudowania do zbycia budynku szkoły minęło 5 lat.
4. Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Gmina słusznie zastosowała 22% stawkę podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, gmina przy zbyciu przedmiotowej nieruchomości powinna zastosować zwolnienie na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w 2005 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień zaistnienia zdarzenia, zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicja towaru zawarta została w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którą za towary uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

W przypadku używanych budynków, budowli lub ich części ustawodawca określił dodatkowe zastrzeżenie warunkujące prawo do zastosowania zwolnienia z podatku VAT.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 6 ustawy o VAT zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.
   
   

Użycie w tym przepisie sformułowania „użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych” wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Jak wynika z powyższego, budynek jest towarem w rozumieniu ustawy o VAT, zaś jego dostawa po spełnieniu przesłanek przewidzianych w ww. przepisach może zostać zwolniona z opodatkowania.

Analiza wskazanych powyżej regulacji prawnych art. 43 ust. 2 pkt 1 i art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzi do wniosku, iż w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części posiadających status „towaru używanego”, podatnik ma prawo do zastosowania zwolnienia z podatku VAT, gdy nie zostały spełnione łącznie przesłanki wykluczające zwolnienie, o których mowa w powołanym wyżej art. 43 ust. 6 ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż od końca roku, w którym zakończono budowę obiektu, minęło więcej niż 5 lat, a dokonującemu zbycia przedmiotowego budynku nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie budynku

Wobec czego spełniony został warunek uznania powyższego budynku za towar używany w świetle art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazuje również, iż w trakcie użytkowania nieruchomości dokonujący zbycia nie poniósł wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, należy stwierdzić, iż dostawa przedmiotowego budynku objęta była zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, na takich samych zasadach opodatkowana jest dostawa gruntu, na którym posadowione są budynki.

Zatem dostawa przedmiotowej nieruchomości korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.