INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2010 r. (data wpływu 02 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 08 czerwca 2010 r. (data wpływu 10 czerwca 2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zamierza wysłać pracowników w delegację do Niemiec. Wyjazd ma charakter szkoleniowy. Pracownicy poznają nowa technologie, które następnie zostaną wykorzystane w prowadzonej działalności gospodarczej. Chcąc ograniczyć ryzyko związane z takim wyjazdem Spółka zamierza ubezpieczyć pracowników. Ubezpieczenie będzie obejmowało koszty leczenia oraz ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW).

Pismem uzupełniającym z dnia 08 czerwca 2010 r. (data wpływu 10 czerwca 2010 r.) Spółka doprecyzowała przedstawiony opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. W ramach wykupionego ubezpieczenia ubezpieczającym jest Wnioskodawca, natomiast ubezpieczonym jest pracownik.
2. Ubezpieczenie ma charakter jednorazowy. Wymienione jest w Dziale II (pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe) załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 ze zm.).
3. Ubezpieczenie obejmuje koszty leczenia Ubezpieczonego, który w podróży musiał bezzwłocznie poddać się leczeniu w związku z nagłym zachorowaniem, następstwem choroby przewlekłej lub nieszczęśliwym wypadkiem, mającym miejsce po przekroczeniu granicy Rzeczpospolitej Polskiej. W ramach ubezpieczenia, ubezpieczyciel zobowiązany jest do płatności lub refundacji poniesionych wydatków w granicach sum ubezpieczenia określonych w umowie ubezpieczenia. Ubezpieczenie obejmuje między innymi: pobyt i leczenie w szpitalu, transport między szpitalami, wizyty lekarskie, badania i zabiegi zalecone przez lekarza, zakup niezbędnych lekarstw, naprawa i zakup okularów oraz zakup protez (bezpośrednio po wypadku za granicą), leczenie u stomatologa. Ubezpieczeniem objęte są następstwa nieszczęśliwych wypadków, polegające na trwałym uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci ubezpieczonego, wywołane przyczyną zewnętrzną, niezależnie od woli Ubezpieczonego.
4. Uprawnionym do odbioru świadczenia jest ubezpieczony (pracownik Wnioskodawcy).
5. Ubezpieczonymi są pracownicy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy koszty dodatkowego ubezpieczenia pracowników podczas zagranicznej podróży służbowej (koszty leczenia i następstw nieszczęśliwych wypadków) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki Spółki na dodatkowe ubezpieczenie mają za zadanie uchronić Zakład przed kosztami leczenia pracowników będących następstwem nieprzewidzianych nagłych okoliczności oraz wypadku. Ubezpieczenie ma charakter standardowy. Obejmuje koszty leczenia oraz ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW). Delegowani wykonują obowiązki poza swoim stałym miejscem pracy. Sytuacja ta nie zwalnia jednak pracodawcy z zapewnienia im odpowiednich warunków pracy (spełniających przepisy BHP). Zgodnie z tymi przepisami, pracownicy powinni mieć zapewniony odpowiedni komfort pracy, po to by móc koncentrować się na sprawach najważniejszych, czyli powierzonych obowiązkach.

Ponadto, zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca jest zobowiązany podjąć niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenia oraz zapewnić pierwszą pomoc poszkodowanym (pracownikom).

Z punktu widzenia przepisów podatkowych pracodawca wysyłając pracowników w podróż służbową jest zobowiązany do zwrotu uzasadnionych kosztów (poniesionych przez delegowanych). Pracownicy delegowani są w ramach prowadzonej działalności, a więc wszystkie wydatki związane z takim wyjazdem Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, koszty ubezpieczenia powinny stanowić koszt uzyskania przychodu dla Pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

W przypadku wydatków ponoszonych na rzecz pracowników należy mieć także na uwadze, iż koszty te, mimo braku wyłączenia z kosztów podatkowych, nie stanowią automatycznej kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów. Nie powinno się bowiem zapominać o przesłankach wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkujących zaliczenie poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów.

Odnośnie wydatków ponoszonych przez Spółkę jako pracodawcę z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, co do zasady pracodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaconych przez siebie składek z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników (art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wyjątek od tej zasady stanowią składki z tytułu umów ubezpieczenia dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Mając na uwadze powyższe, kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych na rzecz pracowników umów ubezpieczenia:

1. na życie (grupa 1 dział I),
2. na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (grupa 3 dział I),
3. wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem innych ubezpieczeń działu I (grupa 5 dział I),
4. wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (grupa 1 dział II): świadczenia jednorazowe, świadczenia powtarzające się, połączone świadczenia, o których mowa w pkt 1 i 2, przewóz osób,
5. ubezpieczenie choroby (grupa 2 dział II): świadczenia jednorazowe, świadczenia powtarzające się, świadczenia kombinowane.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza wysłać pracowników w delegację o charakterze szkoleniowym do Niemiec. Spółka zamierza ubezpieczyć pracowników. Ubezpieczenie będzie obejmowało koszty leczenia oraz ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków. Ubezpieczenie będzie miało charakter jednorazowy i zostanie zawarte z działu II (pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe) załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej.

W konsekwencji, wydatki z tytułu takiego ubezpieczenia, przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dają możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując powyższe, poniesione przez Wnioskodawcę koszty dodatkowego ubezpieczenia pracowników podczas zagranicznej podróży służbowej o charakterze szkoleniowym (koszty leczenia i następstw nieszczęśliwych wypadków) stanowić będą koszty uzyskania przychodów dla Spółki przy spełnieniu warunków wynikających z regulacji art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie dodaje się, że w zakresie opisanego zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.