INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16.06.2010 r. (data wpływu 22.06.2010 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 16.09.2010 r. (data nadania 16.09.2010 r., data wpływu 20.09.2010 r.) na wezwanie z dnia 10.09.2010 r. Nr IPPB5/423-383/10-2/IŚ - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania przychodów z tytułu dodatnich różnic kursowych oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu ujemnych różnic kursowych, które to różnice ustalane są metodą wg przepisów o rachunkowości i związane są z transakcjami nabycia udziałów w latach 2008-2009, a także w zakresie możliwości dokonania korekt zeznań rocznych za te lata celem wprowadzenia do rachunku podatkowego przedmiotowych różnic - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.06.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania przychodów z tytułu dodatnich różnic kursowych oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu ujemnych różnic kursowych, które to różnice ustalane są metodą wg przepisów o rachunkowości i związane są z transakcjami nabycia udziałów w latach 2008-2009, a także w zakresie możliwości dokonania korekt zeznań rocznych za te lata celem wprowadzenia do rachunku podatkowego przedmiotowych różnic.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - Wnioskodawca Spółka jest hurtowym dystrybutorem wyrobów alkoholowych. W związku z przyjętą strategią działania, poza działalnością dystrybucyjną Spółka zajmuje się również inwestowaniem w inne podmioty gospodarcze, w tym mające siedzibę poza granicami Polski.

W roku 2008 Spółka podjęła decyzję w sprawie rozpoczęcia inwestycji związanej z zakupem udziałów/akcji w podmiotach mających swój udział w produkującej wyroby alkoholowe R (dalej R.).

W związku z tym Spółka zawarła w dniu 8 lipca 2008 r. umowę „Porozumienie Akcjonariuszy” z firmami L, na mocy której zobowiązała się do subskrybcji akcji w dolarach amerykańskich w spółce R. i natychmiastowej zapłaty za nie. Zapłata musiała nastąpić w dniu podpisania umowy.

Spółka dokonała zapłaty w wymaganym terminie, czyli 8 lipca 2008 roku.

W związku z planowanymi kolejnymi nabyciami udziałów/akcji w R. (Spółka dążyła do uzyskania 100% kontroli nad R.) w dniu 24 kwietnia 2009 r. Spółka zawarła kolejną umowę, na mocy której zobowiązała się do zapłaty kolejnych kwot w kwietniu 2009 r. oraz w sierpniu 2009 r.

Zawarcie umowy miało na celu przybliżenie Spółki do zrealizowania przyjętej strategii przejęcia kontroli nad R.. Uregulowanie zobowiązań wynikających z umowy nastąpiło w wymaganych terminach.

Poczynione dalsze kroki skutkowały podpisaniem w dniu 19 listopada 2009 r. umowy „Option agreement” i innych porozumień umownych, na mocy których Spółka zobowiązała się do spełnienia określonych warunków, w tym do zapłaty kwot w walutach obcych - dolarach amerykańskich i EURO, co umożliwiło nabycie kolejnych udziałów/akcji w R.. Wymagane warunki - w tym płatności - zostały spełnione 8 grudnia 2009 roku.

Jednym z warunków było umieszczenie środków na specjalnym rachunku Escrow (środki umieszczone na rachunku utrzymywanym przez agenta transakcji - podmiot trzeci, a zwolnienie środków z rachunku może się odbyć tylko w ściśle określonych sytuacjach; Spółka miała ograniczone prawo do dysponowania swoimi środkami w tym czasie) w związku z faktem, że ostatnie nabycia udziałów/akcji powodujące 100% przejęcie kontroli nad R. wymagały uzyskania pozytywnej decyzji administracyjnej Rosyjskiego Federalnego Urzędu Antymonopolowego oraz Ukraińskiej Komisji Antymonopolowej.

W styczniu 2010 r. Spółka otrzymała wymaganą zgodę, co spowodowało uwolnienie środków z rachunku Escrow i spłatę zobowiązań.

Dzięki zawartym transakcjom Spółka uzyskała 100% kontrolę nad R..

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy różnice kursowe powstałe w związku z zapłatą lub wyceną bilansową zobowiązań wynikających z zawartych umów będą stanowiły dla Spółki przychód podatkowy
2. Czy różnice kursowe powstałe w związku z zapłatą lub wyceną bilansową zobowiązań wynikających z zawartych umów będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu, który powinien zostać rozpoznany dla celów CIT...
3. Czy Spółka powinna dokonać stosownej korekty zeznań rocznych odpowiednio za rok 2008 i 2009 w celu ujęcia opisanych we wniosku różnic kursowych dla celów podatkowych...
   
   

Stanowisko Spółki:

Ad. 1)

Spółka stoi na stanowisku, że różnice kursowe powstałe w związku z zapłatą lub wyceną bilansową zobowiązań wynikających z zawartych transakcji powinny być przez Spółkę rozpoznane jako przychód podatkowy.

Na podstawie art. 12 ust. pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są w szczególności różnice kursowe.

Zgodnie z art. 9b ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo do wyboru metody rozliczania różnic kursowych.

Stosownie do oświadczenia złożonego przez Spółkę w styczniu 2008 roku Naczelnikowi Urzędu Skarbowego Spółka przyjęła sposób rozliczania różnic kursowych zgodny z ustawą o rachunkowości (dalej: u.rach.).

Wybrana metoda powoduje, że przy ujęciu w księgach rachunkowych operacji gospodarczych wyrażonych w walutach obcych podatnik musi kierować się zapisami art. 30 u.rach.

Art. 30 ust. 2 u.rach. precyzyjnie określa w jakich sytuacjach jednostka zobligowana jest do korzystania z kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej lub kursu faktycznie za stosowanego w tym dniu (zazwyczaj kurs banku lub kurs wymiany w placówce wymiany walut).

Zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 2 u.rach., Spółka powinna rozpoznać po kursie średnim NBP z dnia poprzedzające go dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej, czyli zobowiązania (wyszczególnione w pkt 1 przytaczanego przepisu) lub inwestycje długoterminowe (mieszczące się w pojęciu pozostałych operacji gospodarczych określonych w pkt 2 przepisu) wynikające z zawartych kontraktów.

Zapłatę zobowiązań w walutach obcych - w tym tych wynikających z opisanych kontraktów zawartych w roku 2009 - Spółka rozlicza według kursu banku, czyli faktycznie zastosowanego w tym dniu.

Nadmienić należy, że w związku z nowelizacją przepisy u.rach. w przytoczonym brzmieniu mają zastosowanie do transakcji zawartych począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r.

W roku 2008 obowiązujący był natomiast przepis, na mocy którego przy zapłacie zobowiązań i należności jednostka powinna korzystać z kursów stosowanych przez bank, z którego usług jednostka korzysta oraz z kursu średniego NBP z dnia przeprowadzenia operacji gospodarczej dla pozostałych operacji.

W przepisach u.rach. nie ma rozróżnienia przypadków, czy powstanie zobowiązania/inwestycji i ich zapłata występują w tym samym, czy w innym momencie. Zasada określona w u.rach. jest wymagana bez względu na to, czy powstanie zobowiązania/inwestycji i idąca w ślad za tym zapłata nastąpiły jednocześnie.

Poczyniona nowelizacja pozostaje bez większego wpływu na sposób rozpoznania zawartych przez Spółkę i opisanych we wniosku kontraktów dla roku 2008 i 2009. Różnica polega głównie na kursie średnim NBP na moment przeprowadzania transakcji dla roku 2008 oraz na dzień poprzedzający dla roku 2009.

W związku rozpoznaniem zobowiązania/inwestycji długoterminowej według kursu średniego NBP, a zapłaty według kursu banku powstaną różnice kursowe. Dodatnie różnice kursowe powstaną w sytuacji, gdy kurs faktycznie zastosowany (kurs banku) będzie niższy niż kurs średni NBP.

Dodatkowo, zgodnie z przyjętą metodą, Spółka na mocy przepisów art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zobligowana jest do okresowej wyceny otwartych pozycji bilansowych pasywów, w tym zobowiązań po średnim kursie NBP na ostatni dzień roku podatkowego.

Powstałe w ten sposób różnice kursowe powinny być rozpoznawane do celów podatkowych Spółki. Dodatnie różnice kursowe powstaną w sytuacji, gdy średni kurs NBP dla waluty na ostatni dzień roku podatkowego będzie niższy od kursu średniego NBP na dzień rozpoznania zobowiązania w walucie obcej.

Spółka uważa, że wszystkie różnice kursowe powstałe w wyniku zawartych kontraktów (rozpoznanie inwestycji/zobowiązania po kursie średnim NBP, a zapłatą po kursie banku) powinny być przez Spółkę rozpoznane do celów podatkowych.

Ad. 2)

Spółka stoi na stanowisku, że różnice kursowe powstałe w związku z zapłatą lub wyceną bilansową zobowiązań wynikających z zawartych transakcji powinny być przez Spółkę rozpoznane jako koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 15. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (...).

Zdaniem Spółki, różnice kursowe opisane we wniosku mieszczą się w tym pojęciu.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik ma prawo do wyboru metody rozliczania różnic kursowych.

Stosownie do oświadczenia złożonego przez Spółkę w styczniu 2008 roku Naczelnikowi Urzędu Skarbowego Spółka przyjęła sposób rozliczania różnic kursowych zgodny z ustawą o rachunkowości (dalej: u.rach.). Wybrana metoda powoduje, że przy ujęciu w księgach rachunkowych operacji gospodarczych wyrażonych w walutach obcych podatnik musi kierować się zapisami art. 30 u.rach.

Art. 30 ust. 2. u.rch. precyzyjnie określa w jakich sytuacjach jednostka zobligowana jest do korzystania z kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej lub kursu faktycznie zastosowanego w tym dniu - zazwyczaj kurs banku lub kurs wymiany w placówce wymiany walut.

Zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 2 u.rach., Spółka powinna rozpoznać po kursie średnim NEP z dnia poprzedzającego dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej, czyli zobowiązania (wyszczególnione w pkt 1 przytaczanego przepisu) lub inwestycje długoterminowe (mieszczące się w pojęciu pozostałych operacji gospodarczych określonych w pkt 2 przepisu) wynikające z zawartych kontraktów.

Zapłatę zobowiązań w walutach obcych - w tym tych wynikających z opisanych kontraktów zawartych w roku 2009 - Spółka rozlicza według kursu banku, czyli faktycznie zastosowanego w tym dniu.

Nadmienić należy, że w związku z nowelizacją przepisy u.rach. w przytoczonym brzmieniu mają zastosowanie do transakcji zawartych począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r.

W roku 2008 obowiązujący był natomiast przepis, na mocy którego przy zapłacie zobowiązań i należności jednostka powinna korzystać z kursów stosowanych przez bank, z którego usług jednostka korzysta oraz z kursu średniego NBP z dnia przeprowadzenia operacji gospodarczej dla pozostałych operacji.

W przepisach u.rach. nie ma rozróżnienia przypadków, czy powstanie zobowiązania/inwestycji i ich zapłata występują w tym samym, czy w innym momencie. Zasada określona w u.rach. jest wymagana bez względu na to, czy powstanie zobowiązania/inwestycji i idąca w ślad za tym zapłata nastąpiły jednocześnie.

Poczyniona nowelizacja pozostaje bez większego wpływu na sposób rozpoznania zawartych przez Spółkę i opisanych we wniosku kontraktów dla roku 2008 i 2009. Różnica polega głównie na kursie średnim N BP na moment przeprowadzania transakcji dla roku 2008 oraz na dzień poprzedzający dla roku 2009.

W związku rozpoznaniem zobowiązania/inwestycji długoterminowej według kursu średniego NBP, a zapłaty według kursu banku powstaną różnice kursowe. Ujemne różnice kursowe powstaną w sytuacji, gdy kurs faktycznie zastosowany (kurs banku) będzie wyższy niż kurs średni NBP.

Dodatkowo, zgodnie z przyjętą metodą Spółka na mocy przepisów art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zobligowana jest do okresowej wyceny otwartych pozycji bilansowych od pasywów, w tym zobowiązań po średnim kursie NEP na ostatni dzień roku podatkowego. Powstałe w ten sposób różnice kursowe powinny być rozpoznawane do celów podatkowych Spółki. Ujemne różnice kursowe powstaną w sytuacji, gdy średni kurs NBP dla waluty na ostatni dzień roku podatkowego będzie wyższy od kursu średniego NBP na dzień rozpoznania zobowiązania w walucie obcej.

Spółka uważa, że wszystkie różnice kursowe powstałe w wyniku zawartych kontraktów (rozpoznanie inwestycji/zobowiązania po kursie średnim NBP, a zapłata po kursie banku) powinny być przez Spółkę rozpoznane do celów podatkowych.

Ad. 3)

Spółka uważa, że powinna dokonać stosownej korekty zeznań rocznych CIT za rok 2008 oraz za rok 2009 w związku z koniecznością podatkowego rozpoznania różnic kursowych opisanych we wniosku.

W złożonych do Urzędu Skarbowego rocznych deklaracjach Spółka nie uwzględniła wyniku na różnicach kursowych (są to straty zarówno dla roku 2008, jak i dla roku 2009) z tego tytułu w związku z faktem, że księgowania związane z opisanym zawarciem umów ograniczyły się jedynie do ujęcia dokonanych zapłat, które zaksięgowane zostały według kursu banku, czyli kursu faktycznie zastosowanego w danym dniu na inwestycjach z jednej strony, a na zmniejszeniu środków finansowych z drugiej. Pominięta została pierwotna wycena zobowiązania/inwestycji według kursu średniego NBP. Spółka nadmienia, że dla celów rachunkowych takie księgowanie zostało wykonane i rozpoznano rachunkowe różnice kursowe z tego tytułu.

Z uwagi na fakt, że wybrana metoda rozliczania różnic kursowych jest jednakowa dla rachunkowego i podatkowego podejścia, Spółka powinna analogicznie dokonać stosownego rozpoznania różnic .kursowych dla celów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: updop), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo

przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Jednocześnie, zgodnie z art. 9b ust. 2 updop, podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Analizując całokształt przepisów zamieszczonych w art. 9b updop należy przyjąć, że obliczenie różnic kursowych według metody rachunkowej następuje na podstawie przepisów o rachunkowości rozumianych nie tylko jako przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, bowiem brak w tym przepisie konkretnego wskazania na tę ustawę. Zatem należy przyjąć, że określenie to oznacza również i inne regulacje obowiązujące w tej dziedzinie, w tym akty wykonawcze do wspomnianej ustawy, jak też regulacje wynikające z Międzynarodowych Standardów Rachunkowości/Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej oraz związane z nimi interpretacje ogłoszone w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej.

Innymi słowy, odnosząc się do metody rachunkowej ustalania różnic kursowych, stwierdzić należy, że w przychodach i kosztach uzyskania przychodów podatnik uwzględnia zarówno różnice kursowe pochodzące z wyceny bieżącej i bilansowej określonej w ustawie o rachunkowości i rozporządzeniach wykonawczych, wydanych na jej podstawie, jak też ustalane na podstawie innych regulacji obowiązujących w prawie bilansowym.

Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się więc do zasady, że w sytuacji wyboru przez podatników sposobu ustalania różnic kursowych wg art. 9b ust. 1 pkt 2 updop, tj. wg metody przepisów o rachunkowości - rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli dla celów bilansowych nie są wykazywane różnice kursowe, to nie są również rozliczane w podatku dochodowym, i odwrotnie: jeżeli dana wycena prowadzi do rozpoznania różnic kursowych w rozumieniu przepisów o rachunkowości, to te właśnie różnice kursowe należy rozpoznać w wyniku podatkowym.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 listopada 2008 roku (sygn. akt: I SA/Po 688/08). Zgodnie z tym orzeczeniem wprowadzenie możliwości stosowania metody księgowej przy wyliczaniu różnic kursowych „w sposób niebudzący wątpliwości stawia rachunkowość w płaszczyźnie materialnego prawa podatkowego”.

Konsekwencją przyjęcia rachunkowej metody ustalania różnic kursowych jest zatem uwzględnienie – stosownie do prowadzonej w Spółce ewidencji księgowej – ustalonych rachunkowo i wykazanych w księgach rachunkowych różnic kursowych w kosztach i przychodach podatkowych.

Do czynności kontrolnych zmierzających do ustalenia czy księgi rachunkowe i sporządzone na ich podstawie sprawozdanie finansowe są rzetelne i prawidłowo odzwierciedlają sytuację majątkową i finansową Spółki, jej wynik finansowy i rentowność, z mocy prawa, uprawnieni są biegli rewidenci (podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych). Za przeprowadzone badanie biegły rewident ponosi odpowiedzialność i ma obowiązek – w trybie określonym w art. 65 ustawy o rachunkowości – sporządzić opinię wraz z raportem na temat przedłożonego do badania sprawozdania finansowego.

Ponadto należy mieć na uwadze, iż omawiany art. 9b updop ustanowiony został przez ustawodawcę dla rozpoznawania różnic kursowych w podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w ust. 1 tego artykułu jest wyraźnie mowa o ustalaniu przez podatników różnic kursowych (na podstawie art. 15a ustawy updop lub przepisów o rachunkowości).

Pod pojęciem różnic kursowych, jako kategorii ekonomicznej, najogólniej rozumie się różnice wynikające z wartości walut obcych wyrażonych w walucie polskiej w różnych momentach czasu.

Powstają one na skutek wahań kursów (kurs – cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut.

W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Nie zawsze jednak to, co jest kategorią ekonomiczną znajduje odzwierciedlenie w rachunku podatkowym. Podatnicy, którzy wybrali tzw. podatkową metodę ustalania różnic kursowych, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych mogą uznać za różnice kursowe tylko te, które wyliczone zostały zgodnie z zasadami ściśle określonymi w art. 15a updop, natomiast w przypadku podatników ustalających różnice kursowe wg metody przepisów o rachunkowości definicja różnic kursowych (uwzględnianych w wyniku podatkowym) winna opierać się na zasadach obowiązujących w prawie bilansowym. W tym drugim przypadku różnicami kursowymi będą więc wszystkie te wartości, które za różnice kursowe uznawane są przez przepisy o rachunkowości.

Z treści wniosku wynika, że Spółka rozpoznaje różnice kursowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. W latach 2008-2009 Spółka realizowała inwestycję związaną z zakupem udziałów/akcji w podmiotach należących do Rosyjskiej Grupy Alkoholowej, w związku z czym dokonywała płatności za te udziały/akcje w walucie obcej. Z wniosku też wynika, że w zeznaniach rocznych za lata 2008-2009 Spółka nie uwzględniła w podstawie opodatkowania różnic kursowych, które rozpoznała dla celów rachunkowych, a które to różnice wiązały się z ww. inwestycją.

A zatem, mając na uwadze wyżej przedstawione regulacje prawne i stan fatyczny sprawy należy w podsumowaniu stwierdzić, że jeśli przepisy o rachunkowości obligowały Spółkę do ustalenia różnic kursowych z tytułu zakupu w latach 2008-2009 udziałów/akcji - zarówno różnic kursowych transakcyjnych powstających przy zapłacie w walucie obcej, jak i różnic kursowych związanych z bilansową wyceną przedmiotowych zobowiązań, to te różnice winny być również uwzględnione w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych odpowiednio za 2008 r. i 2009 r.: dodatnie różnice jako przychód, ujemne jako koszty uzyskania przychodów. Oznacza to tym samym, że skoro Spółka w zeznaniach CIT-8 za tamte lata nie uwzględniła przedmiotowych różnic kursowych - winna dokonać stosownej korekty tych zeznań.

W tych okolicznościach, konsekwentnie, stanowisko Spółki w przedmiotowym zakresie uznaje się więc za prawidłowe.

Końcowo podkreślenia wymaga, że same zasady naliczania różnic kursowych wynikające z przepisów o ustawy o rachunkowości nie są przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej. Interpretacja indywidualna jest pisemną interpretacją przepisów prawa podatkowego, przez które rozumie się przepisy ustaw podatkowych, a nie ustawy o rachunkowości (art. 3 pkt 2 i art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej).

Ponadto informuje się, że na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł od każdego przedstawionego w nim stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek Spółki o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczy trzech stanów faktycznych i należało uiścić 120 zł, natomiast Spółka w dniu 16.06.2010 r. przekazała opłatę w wysokości 225 zł - nadpłata w kwocie 105 zł zostanie zwrócona, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej, na rachunek bankowy Spółki (zleceniodawcy uiszczonej opłaty).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.