INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 20 lipca 2010r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą odsetek od ustanowionej kaucji bankowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą odsetek od ustanowionej kaucji bankowej.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 13 września 2010r. Znak: IBPB II/1/415-654/10/BJ wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 29 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Bank) jest spółdzielnią z siedzibą w Polsce, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo Bankowe (Dz. U. z 2002r. Nr 72, poz. 665 ze zm. ). Bank w celu zabezpieczenia udzielanych kredytów przyjmuje od dłużnika lub osoby trzeciej (klienta) zabezpieczenie w formie środków pieniężnych (kaucji), na podstawie art. 102 ustawy Prawo Bankowe. Klient podpisuje z Bankiem umowę kaucji i wpłaca określoną w umowie kwotę na wyodrębniony, zablokowany rachunek bankowy. Na czas trwania umowy kaucji wpłacone środki pieniężne stanowią własność Banku.

Z tytułu złożenia kaucji klient otrzymuje od Banku wynagrodzenie, w formie oprocentowania środków. Wynagrodzenie jest wypłacane, zgodnie z warunkami określonymi w umowie:

• wraz ze zwrotem złożonej kaucji, po spłacie całego kredytu, lub
• w przypadku umowy kredytowej wieloletniej, po roku.
  
  

Klient nie może odstąpić od umowy kaucji przed uregulowaniem wobec Banku wszystkich zobowiązań z tytułu zawartej umowy kredytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacone klientowi (osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej) wynagrodzenie (odsetki) z tytułu przyjętej kaucji, na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić będzie przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którym wiąże się obowiązek Banku wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł oraz niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych "PIT- 8C, zgodnie z art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy wypłacone klientowi (osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej) wynagrodzenie (odsetki) z tytułu przyjętej kaucji, na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Bank jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 19%, zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, wynagrodzenie w postaci odsetek za okres korzystania z kaucji pieniężnej nie stanowi dla klienta przychodu z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bank stoi na stanowisku, że ustanowienie kaucji nie ma formy oszczędzania, przechowywania lub inwestowania środków pieniężnych, które powodują skutek opodatkowania uzyskiwanego wynagrodzenia (odsetek) zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z zapisu art. 102 ustawy Prawo Bankowe, zgodnie z którym wpłacona kaucja stanowi własność Banku i klient nie ma uprawnień, przed dokonaniem całkowitej spłaty zadłużenia, do skutecznego żądania jej zwrotu. Dopiero w momencie odzyskania prawa do swobodnego dysponowania środkami pieniężnymi, uzyskane przez klienta odsetki od zdeponowanych w Banku środków stanowić będą przychód z kapitałów pieniężnych. Celem ustanowienia kaucji jest więc zabezpieczenie wierzytelności Banku, a nie oszczędzanie lub inwestowanie. Uzyskiwane przez klienta wynagrodzenie (odsetki) z tytułu złożenia kaucji, zdaniem Banku, powinno być traktowane jako przychód z innych źródeł i podlegać opodatkowania na zasadach ogólnych łącznie z innymi dochodami uzyskiwanymi przez klienta. Na Banku nie ciąży z tego tytułu obowiązek poboru podatku lecz wyłącznie sporządzenia wymaganej przepisami podatkowymi informacji PIT-8C, którą w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, powinien przekazać po jednym egzemplarzu klientowi (podatnikowi) oraz właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika urzędowi skarbowemu.

Wnioskodawca wskazał, iż jego stanowisko potwierdza szereg interpretacji urzędów skarbowych wydanych na podstawie art. 14 Ordynacji Podatkowej:

• Podkarpackiego Urzędu Skarbowego - sygn. PUS.I/415/2/05 z dnia 16 marca 2005r.,
• Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - sygn. 147/DPF/415/33/06/PP z dnia 13 czerwca 2006r.,
• Warmińsko- Mazurskiego Urzędu Skarbowego - sygn. US.PD/415-20/ER/04 z dnia 11 lutego 2005r.,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - sygn. IPPB2/415-506/09-4/AK z dnia 02 listopada 2009r.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 tej ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7) oraz inne źródła (pkt 9).

Jak wynika z wniosku, Bank w celu zabezpieczenia udzielanych kredytów przyjmuje od dłużnika lub osoby trzeciej (klienta) zabezpieczenie w formie środków pieniężnych (kaucji), na podstawie art. 102 ustawy Prawo Bankowe. Klient podpisuje z Bankiem umowę kaucji i wpłaca określoną w umowie kwotę na wyodrębniony, zablokowany rachunek bankowy. Na czas trwania umowy kaucji wpłacone środki pieniężne stanowią własność Banku.

Z tytułu złożenia kaucji klient otrzymuje od Banku wynagrodzenie, w formie oprocentowania środków. Wynagrodzenie jest wypłacane, zgodnie z warunkami określonymi w umowie:

• wraz ze zwrotem złożonej kaucji, po spłacie całego kredytu, lub
• w przypadku umowy kredytowej wieloletniej, po roku.
  
  

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pobiera się 19 % zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, od dochodów (przychodów) uzyskanych z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Na podstawie art. 42a cyt. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stosownie do art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2002r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) w celu zabezpieczenia wierzytelności banku dłużnik lub osoba trzecia może przenieść określoną kwotę w złotych lub w innej walucie wymienialnej na własność banku. Bank jest zobowiązany do zwrotu tej kwoty po uzyskaniu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją.

Bank może wypłacić dłużnikowi lub osobie trzeciej, o których mowa w ust. 1, wynagrodzenie za okres korzystania z przejętej kwoty (art. 102 ust. 3 ww. ustawy).

W świetle powyższego, kwota pieniężna przejęta w celu zabezpieczenia wierzytelności (kaucja), przez cały czas trwania zabezpieczenia jest własnością banku. Obowiązkiem banku jest zwrot wpłaconej kaucji wraz należnymi odsetkami po uzyskaniu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją.

Ustanowienie kaucji nie jest więc żadną z form oszczędzania, przechowywania lub inwestowania.

Kaucja – zgodnie z definicją słownikową - jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. O tym czy kaucja ma zostać zaliczona na poczet nieuregulowanych zobowiązań, czy ma być zwrócona kontrahentowi po wywiązaniu się przez niego ze zobowiązań, decydują postanowienia umowy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż wypłacone przez bank wynagrodzenie (odsetki) z tytułu przyjętej kaucji nie stanowią przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 19%, zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wypłacone odsetki stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód z tytułu wynagrodzenia - odsetek powstanie w momencie faktycznego ich postawienia do dyspozycji Klienta, tj. wypłaty odsetek. W konsekwencji wnioskodawca (bank) jest zobowiązany do sporządzenia, na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, informacji PIT-8C w terminie do końca lutego roku następnego po roku podatkowym, w którym nastąpi faktyczna wypłata (postawienie do dyspozycji) odsetek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.