INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 26 października 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na inwestycję drogową – jest prawidłowe,
• potraktowania inwestycji drogowej jako inwestycji w obcym środku trwałym – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na inwestycję drogową,
• potraktowania inwestycji drogowej jako inwestycji w obcym środku trwałym.

Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 14 października 2010r. Znak: IBPBI/2/423-1108/10/PP wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. BKIP w dniu 26 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jako „współfinansująca” zawarła we wrześniu 2009 r. umowę z Prezydentem Miasta - zarządcą dróg Miasta, umowę w zakresie realizacji zadania o nazwie „...”. Zadanie to, inwestycja Miasta na lata 2009 - 2010 ustalona wg kosztorysów na kwotę ok. 12.000.000,00 zł. W umowie dokonano zapisu, iż w celu zapewnienia płynnej i bezkolizyjnej obsługi drogowej Spółki wraz z infrastrukturą towarzyszącą, niezbędna będzie przebudowa układu drogowego ul. B., której koszty obciążą „współfinansującego” w kwocie 1.000.000,00 zł. Zobowiązanie zostanie przekazane w dwóch transzach po 500.000,00 zł w roku 2009 i 2010. Strony ustaliły po zakończeniu inwestycji w celu odbioru prac wykonanych przez Zarządcę drogi sporządzić protokół odbioru.

Należy nadmienić, iż ul. K. i część ul. B. jest wyłączona z ruchu pojazdów ciężarowych (powyżej 3,5 ton). Aby zapewnić funkcjonowanie transportu towarowego na przewóz materiałów, w które zaopatruje się Spółka oraz wywozu wyrobów gotowych z zakładu, niezbędnym jest posiadanie możliwości dojazdu dla pojazdów samochodowych o nośności do 25 ton. Wjazd i wyjazd dla samochodów ciężarowych o nośności powyżej 3,5 ton winien się odbywać bezpośrednio na drogę miejską bez pośrednictwa terenów innych. Po sprzedaży w 2008 r. części terenu Spółki firmie G. - dla zapewnienia właściwego dojazdu towarowego dla Spółki, inwestycja drogowa, bezpośrednio sąsiadująca z działką Spółki, stała się niezbędną.

Spółka na podstawie w/w umowy potraktowała inwestycję drogową jako inwestycję w obcym środku trwałym i ujęła w księgach 2009 r. kwotę 1.000.000,00 zł.

Spółka przekazała na rzecz Zarządcy drogi miasta R. na finansowanie inwestycji drogowej zgodnie z umową kwotę 500.000,00 zł w 2009 r. i kwotę 500.000,00 zł w 2010 r.

Po zakończeniu inwestycji drogowej, na podstawie protokołu odbioru Spółka zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony sposób rozliczenia inwestycji drogowej dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jest właściwy...

Zdaniem Spółki, jako współfinansująca inwestycję drogową realizowaną przez miasto, która jest niezbędną dla Spółki w celu zapewnienia funkcjonowania transportu towarowego samochodami o nośności powyżej 3,5 tony do zaopatrzenia spółki w materiały do produkcji jak również do wywozu produkowanych przez spółkę wyrobów (głównie przenośników), wydatkowane na inwestycję w środki trwałe, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, traktuje jako koszty ponoszone w celu osiągnięcia czy zachowania przychodów ze sprzedaży produkowanych maszyn głównie dla górnictwa.

Inwestycja drogowa realizowana jest w części na byłych terenach Spółki przekazanych do miasta, dlatego też potraktowano inwestycję drogową jako inwestycję w obcym środku i zgodnie z art. a ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, Spółka zamierza po zakończeniu inwestycji amortyzować poniesione wydatki na inwestycję drogową w kwocie 1.000.000,00 zł zgodnie z art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy o pdop przez okres 10 lat.

Wybudowana droga będzie użytkowana – wykorzystywana do transportu towarowego przez Spółkę przez kolejne lata, więc koszty inwestycji drogowej zostały poniesione w celu osiągnięcia czy zachowania przyszłych przychodów. Zdaniem Spółki, zasadne będzie rozłożenie wydatkowanych środków na inwestycję drogową w czasie, tj. w postaci odpisów amortyzacyjnych na okres 10 lat.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
• pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka partycypowała w kosztach przebudowy i budowy układu drogowego, którego zarządcą jest miasto. Przebudowana droga zapewni dojazd do Spółki (umożliwi ona dowóz surowców do produkcji, jak też wywóz wyprodukowanych towarów). Jest poza sporem, iż dobry stan drogi dojazdowej leży w interesie Wnioskodawcy umożliwiając prawidłowe funkcjonowanie jego przedsiębiorstwa, co ma wpływ na uzyskiwane przychody. W świetle powyższego, wydatki jakie poniesie Spółka na przebudowę i budowę układu drogowego, aby usprawnić transport do przedsiębiorstwa, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

Wydatki związane z w/w inwestycją drogową stanowią przy tym koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, albowiem nie jest możliwe ich przypisanie do ściśle określonych przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl natomiast art. 15 ust. 4e updop za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f – 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Skoro zatem wydatki poczynione na przebudowę i budowę układu drogowego mogą stanowić koszt podatkowy i będą pośrednio przyczyniały się do powstawania przychodów, w dłuższym okresie czasu, należy stwierdzić, iż wydatki te winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Jednocześnie wskazać należy, iż wydatki te nie mogą zostać zakwalifikowane jako inwestycje w obcym środku trwałym. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiuje wprawdzie wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki, mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika. Umowa o partycypację w kosztach przebudowy i budowy drogi, zawarta pomiędzy Spółką a miastem, nie jest umową na podstawie której droga ta została przyjęta przez Wnioskodawcę do wyłącznego używania. Zatem poniesione wydatki związane z inwestycją drogową nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym stanowisko Spółki w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na inwestycję drogową – jest prawidłowe,
• potraktowania inwestycji drogowej jako inwestycji w obcy środek trwały – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.