INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 14 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z dnia 23 lipca 2010 r. oraz 09 sierpnia 2010 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Pracodawca – zakład pracy chce zorganizować w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla swoich byłych pracowników – emerytów i rencistów imprezę sportowo – rekreacyjną. W imprezie tej ma prawo uczestniczyć każdy chętny z uprawnionych osób. Informacja została przesłana wszystkim na adres domowy. Zakład udostępnia autobus, który zostanie podstawiony w umówionym miejscu poza Jego siedzibą i wszyscy chętni mogą skorzystać z takiego środka transportu.

Zakład nie ma możliwości prowadzenia ewidencji pozwalającej na ustalenie, który konkretnie emeryt pojechał na imprezę autobusem, a który skorzystał z innego środka transportu (np. z własnego samochodu). Organizacją imprezy zajmuje się firma zewnętrzna, która wystawia fakturę obejmującą łączny zryczałtowany koszt imprezy obejmujący poczęstunek w formie potraw z grilla, napojów, gry i zabawy. Festyn sportowo – rekreacyjny będzie spotkaniem „otwartym” dla wszystkich uprawnionych osób (emerytów i rencistów). Nie ma możliwości sporządzenia wykazu imiennego osób korzystających ze świadczenia z uwagi na fakt, iż przedział wiekowy jest bardzo zróżnicowany, a osobom w podeszłym wieku trudno określić do ostatniej chwili możliwość wzięcia udziału w imprezie – decyzja podejmowana jest nawet w dniu imprezy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy powyższe świadczenie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych...
2. Jeżeli nie korzysta, to jak należy pobrać podatek od tego świadczenia od emerytów i rencistów, czy też wartość podatku będzie stanowić koszt zakładu...
3. W jaki sposób wykazać fakt pobrania podatku (jeżeli wystąpi) w deklaracji podatkowej...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych. Wniosek Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 19 sierpnia 2010 r. nr ILPB1/415-679/10-6/TW.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli świadczenie związane z organizacją imprezy sportowo – rekreacyjnej dla emerytów nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca ma dwie możliwości postępowania.

Albo pobierze podatek bezpośrednio od emeryta – co będzie z uwagi na wiek i stan zdrowia, a przede wszystkim możliwość zidentyfikowania osób – emerytów uczestniczących w imprezie (brak imiennego wykazu uczestników) niemożliwe, albo też zapłaci podatek z własnych środków i tak zapłacony podatek zaliczy w koszty firmy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacony przez Zakład podatek dochodowy od osób fizycznych za emerytów, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem uzupełniającym z dnia 09 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że jeżeli świadczenie związane z organizacją imprezy sportowo – rekreacyjnej dla emerytów nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, to pobranie tego podatku bezpośrednio od emeryta z uwagi na wiek i stan zdrowia oraz brak imiennego wykazu osób uczestniczących w imprezie (impreza otwarta dla wszystkich emerytów Zakładu) będzie niemożliwe. Zakład zmuszony będzie w takiej sytuacji do zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych za emerytów uczestniczących w imprezie z własnych środków. Tak zapłacony podatek nie zostanie zwrócony do Zakładu w żadnej formie przez emerytów. Zdaniem Wnioskodawcy, tak zapłacony podatek dochodowy od osób fizycznych za emerytów i niezwrócony przez nich, Zakład zaliczy (zaksięguje) w koszty firmy, które nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych w myśl art. 6 ust. 1 pkt 15.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
• pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• zostały właściwie udokumentowane.

Zatem, wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że w przypadku, gdy świadczenie związane z organizacją imprezy sportowo – rekreacyjnej dla emerytów i rencistów nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, rozważa możliwość zapłaty podatku z własnych środków oraz zaliczenia go w koszty firmy. Wydatek ten nie będzie jednak stanowił dla Zakładu kosztów podatkowych.

Mając na uwadze kryteria pozwalające na uznanie wydatku za koszt uzyskania przychodów, wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i oceniając charakter poniesionych przez Zakład wydatków, stwierdzić należy, iż nie można wykazać, że zaistnieje związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy nimi a uzyskanym przez Wnioskodawcę przychodem.

Ponadto należy zaznaczyć, że nie każde świadczenia na rzecz pracowników, czy tak jak w przypadku Wnioskodawcy – na rzecz byłych pracowników (emerytów i rencistów), które stanowią dla nich przychód, mogą być zaliczone automatycznie do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, mając na uwadze okoliczność, iż Wnioskodawca zamierza zorganizować imprezę sportowo – rekreacyjną dla swoich byłych pracowników (emerytów i rencistów) w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, tut. Organ pragnie także wskazać na uregulowania wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 04 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno – oświatowej, sportowo – rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Jak wynika z powyższego, kosztem podatkowym dla pracodawcy są tylko dokonywane przez niego odpisy na rzecz zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Reasumując, wartość podatku dochodowego od osób fizycznych, który Wnioskodawca zamierza uiścić z własnych środków, nie będzie stanowić dla Niego kosztów uzyskania przychodów, bowiem nie dojdzie do spełnienia przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.