INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2010 r. (data wpływu 31.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodu z tytułu zaliczek i kosztów na utrzymanie nieruchomości wspólnej oraz opłat za media – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z dnia 09 sierpnia 2010 r., 19 sierpnia 2010 r. oraz 26 sierpnia 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodu z tytułu zaliczek i kosztów na utrzymanie nieruchomości wspólnej oraz opłat za media.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnotę Mieszkaniową, zgodnie z treścią ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U z 1994 r. Nr 85, poz. 388 ze zm.), tworzy ogół właścicieli lokali, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Budynki, w których wykupione są lokale to wg Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki mieszkalne (KOB - 11), a wykupione lokale to lokale mieszkalne i użytkowe. Właściciele lokali, zgodnie z art. 13 ust. 1 w/w ustawy, ponoszą koszty utrzymania lokalu oraz uczestniczą w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

Utrzymanie nieruchomości wspólnej: Określenie kosztów zarządu nieruchomością wspólną zawiera art. 14 ustawy o własności lokali. Na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną zgodnie z art. 12 ust. 2 cyt. ustawy służą:

• pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej,
• wpłaty właścicieli na wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.

Każdy właściciel ponosi wydatki w stosunku do posiadanych udziałów. Na pokrycie kosztów właściciele uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat (art. 15 ustawy o własności lokali), których wysokość ustala w formie uchwał Wspólnota Mieszkaniowa (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o własności lokali). Okresem rozliczeniowym Wspólnoty Mieszkaniowej jest rok kalendarzowy (art. 29 ust. 1a ustawy o własności lokali) i za ten okres podlegają rozliczeniu z właścicielami przychody i opłaty Wspólnoty Mieszkaniowej (zaliczki właścicieli, pożytki z części wspólnej) z kosztami rzeczywistymi utrzymania części wspólnej nieruchomości.

Wspólnota Mieszkaniowa ma następujące przychody:

• zaliczki wpłacone przez właścicieli lokali mieszkalnych i użytkowych na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej (eksploatacja, koszty zarządzania),
• z wynajmu innych pomieszczeń części wspólnej nieruchomości (strychów, pralni, suszarni, komórek, piwnic itp.),
• z wynajmu powierzchni pod reklamy umieszczane na budynkach, bankomaty, klimatyzatory itp.,
• z dzierżawy terenu przyległego do budynku (części nieruchomości gruntowej),
• odsetki wpłacane przez właścicieli lokali mieszkalnych i użytkowych od należności nie regulowanych w terminie,
• odsetki naliczane przez banki od środków na rachunkach bankowych,
• odzyskane koszty windykacji (sądowe, komornicze),
• odszkodowania wpłacane przez ubezpieczycieli za szkody w części wspólnej nieruchomości,
• zaliczki na pokrycie kosztów mediów (energia elektryczna, centralne ogrzewanie, woda, odbiór nieczystości stałych i płynnych itp.).

Koszty ponoszone przez Wspólnotę Mieszkaniową to:

• koszty dotyczące utrzymania nieruchomości (remonty dachu, elewacji, instalacji, przeglądy techniczne, konserwacje, utrzymanie czystości, energia elektryczne w części wspólnej, koszty zarządzania, ubezpieczenia itd.),
• zakup mediów (energia elektryczna, cieplna, woda, wywóz nieczystości stałych itp.), których rozliczenia regulują odrębne przepisy,
• w odniesieniu do wywozu nieczystości stałych ich rozliczenie ustala Wspólnota Mieszkaniowa.

Różnice pomiędzy ustalonymi opłatami zaliczkowymi za media a kosztami rzeczywistymi podlegają rozliczeniu w okresach rozliczeniowych z właścicielami lokali (zwrot nadpłaty właścicielom w przypadku, gdy zaliczki są wyższe od kosztów lub dopłata przez właścicieli, gdy koszty są wyższe od ustalonych zaliczek).

Nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 16 listopada 2006 r. (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) w art. 17 ust. 1 dodany został pkt 44, w którym ograniczono zwolnienia m.in. Wspólnot Mieszkaniowych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej do dochodów uzyskiwanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest ustawowej definicji „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”, co utrudnia ocenę, które z przychodów uzyskiwanych przez Wspólnotę Mieszkaniową należy zaliczyć do przychodów z działalności z tytułu gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a które do pozostałych przychodów. Rozdział przychodów ma bezpośredni związek z właściwym rozliczeniem kosztów, tj. na koszty związane z gospodarką zasobami mieszkaniowymi i na koszty pozostałej działalności, a tym samym na właściwe ustalenie dochodu z poszczególnych źródeł.

Kolejnym problemem jest sprawa rozliczenia kosztów uzyskania przychodów w świetle postanowień art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochód Wspólnoty Mieszkaniowej, w skład której wchodzą właściciele lokali mieszkalnych i użytkowych powstały z tytułu zaliczek i kosztów na utrzymanie nieruchomości wspólnej oraz opłat za media (energia elektryczna, cieplna, woda, wywóz nieczystości stałych, płynnych itp.) przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do przychodów:

• zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali zarówno mieszkalnych, jak i użytkowych na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej należy zaliczyć do gospodarki zasobami mieszkaniowymi - zaliczki podlegają rozliczeniu w okresach rocznych,
• przychody z wynajmu pomieszczeń części wspólnej nieruchomości (pralni, suszarni, komórek, zabudowanych korytarzy, dodatkowych piwnic, strychów itp.) - jeżeli wynajęte pomieszczenie jest dla mieszkańca (lokalu mieszkalnego) jako pomieszczenie gospodarcze, dodatkowa komórka, należy zaliczyć do gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jeżeli powierzchnia wynajęta jest na inne cele jako przychody uzyskane z innej działalności,
• przychody z wynajmu pod reklamy umieszczone na budynkach, bankomaty, klimatyzatory jako przychody uzyskane z innej działalności,
• przychody z dzierżawy terenów jako przychody z innej działalności,
• otrzymane odsetki wpłacone przez właścicieli zarówno lokali mieszkalnych i użytkowych, najemców, jak i dzierżawców oraz odzyskane koszty windykacji opłat (sądowe, komornicze) - jako przychody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• odsetki z innych tytułów (nie zaliczonych przez podatnika do gospodarki zasobami mieszkaniowymi) - jako przychody z innej działalności,
• odszkodowania wypłacane przez ubezpieczyciela za szkody w części wspólnej nieruchomości (z polisy ubezpieczeniowej) - jako przychody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• odsetki naliczone przez banki od środków na rachunkach bankowych - jako przychody z innej działalności.

W odniesieniu do kosztów.

Sposób podziału kosztów na koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód nie podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł w odniesieniu do:

• kosztów zakupu mediów z uwagi na fakt, że odrębne przepisy regulują zasady ich rozliczania, zatem dla celów podatkowych zasady te również winny być zachowane,
• w odniesieniu do kosztów utrzymania nieruchomości:
• ze względu na fakt, że zaliczki (przychody) wpłacane przez właścicieli zalicza podatnik do przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• prowizji i kosztów bankowych, ponieważ przyjęte zostało, że odsetki naliczone przez bank zalicza się do pozostałych przychodów,
• kosztów bezpośrednich związanych z utrzymaniem wynajmowanych przez Wspólnotę części wspólnych nieruchomości (pralni, suszarni, komórek itp.) na cele innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi,
• kosztów bezpośrednich związanych z dzierżawą terenów, gdyż przychody z dzierżawy zaliczono do przychodów z innej działalności,
• koszty windykacji opłat (sądowe, komornicze) od najemców i dzierżawców, od których przychody zostały przez podatnika zaliczone do innej działalności.

W piśmie z dnia 26 sierpnia 2010 r. X wyjaśnił, iż odnośnie zapytania złożonego we wniosku ORD-IN z dnia 24.05.2010 r. w imieniu Wspólnoty Mieszkaniowej prosi o wydanie interpretacji podatkowej zawartej w treści punktu 55 złożonego formularza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ustawy o własności lokali, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Stosownie do art. 13 cytowanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Art. 14 tej ustawy stanowi natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Na podstawie art. 15 ustawy o własności lokali, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 powyższej ustawy, przychodami (…) są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne (pkt 1), jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób.

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty Mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dochodem Wspólnoty, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Aby prawidłowo zastosować powyższe przepisy w odniesieniu do Wspólnoty Mieszkaniowej i Jej działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, należy przywołać także art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl tego przepisu, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z treści tego przepisu, aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, iż oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, iż nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Aby dokonać prawidłowej wykładni powyższego przepisu, należy odwołać się do definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi i zasobów mieszkaniowych.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składają się wpływy z opłat (zaliczek) pobieranych od właścicieli oraz pokrywane z nich koszty. Uwzględniając charakter opłat (zaliczek) oraz pokrywanych z nich kosztów uzasadnione jest rozumienie pojęcia „zasoby mieszkaniowe” nie tylko jako lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (zaliczki) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym wskazał, iż Wspólnota Mieszkaniowa uzyskuje przychody z tytułu zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali zarówno mieszkalnych, jak i użytkowych na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej oraz ponosi koszty dotyczące utrzymania nieruchomości oraz zakupu mediów.

Jak wynika z przedstawionych powyżej definicji, lokale mieszkalne są zaliczane do zasobów mieszkaniowych i dochód uzyskany z tego źródła podlega zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem przeznaczenia go na utrzymanie tych zasobów.

Z kolei lokale użytkowe nie należą do żadnej ze wskazanych powyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie). Istotą lokali użytkowych jest bowiem ich niemieszkalne przeznaczenie, co oznacza, iż nie można zaliczyć ich do zasobów mieszkaniowych. Zatem dochód uzyskany z tego źródła nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i nie może podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie został spełniony jeden z kumulatywnych warunków tegoż artykułu.

Reasumując, mając na uwadze powyższe uregulowania oraz zaistniały stan faktyczny, stwierdzić należy, że zaliczki wnoszone przez właścicieli lokali mieszkalnych oraz ponoszone z nich koszty dotyczące utrzymania nieruchomości oraz opłat za media (energia elektryczna, cieplna, woda, wywóz nieczystości stałych, płynnych itp.) mają wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, który zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlega zwolnieniu z opodatkowania, o ile zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych Wspólnoty.

Ze wskazanego wyżej zwolnienia nie korzystają jednak dochody uzyskane z innych źródeł niż gospodarka ww. zasobami mieszkaniowymi. Zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali użytkowych oraz ponoszone z nich koszty dotyczące utrzymania nieruchomości oraz opłat za media (energia elektryczna, cieplna, woda, wywóz nieczystości stałych, płynnych itp.), nie podlegają zwolnieniu w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 powyższej ustawy i w związku z tym, stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są opodatkowane.

Należy także zwrócić uwagę na fakt, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości oraz powszechności opodatkowania i tym samym powinna być interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.