INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2010 r. (data wpływu 14.06.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Obszarem działalności Wnioskodawcy jest działalność handlowa na rynku krajowym i zagranicznym. Spółka zwyczajowo w ramach spotkań biznesowych z kontrahentami zaprasza potencjalnych bądź aktualnych kontrahentów na lunch czy obiad do restauracji, gdzie są kontynuowane rozmowy handlowe / biznesowe. Spotkania takie służą załatwianiu spraw służbowych i nie mają charakteru uroczystego, wytwornego czy okazałego. Poczęstunek jest standardowy zwyczajowo przyjęty w takich okolicznościach.

Poniżej Spółka przedstawia przykładowe wydatki, jakie ponosi:

1. kwota 617,10 zł - usługa gastronomiczna - spotkanie w restauracji. Pracownik Spółki spotkał się z firmą (obecnie nie jest kontrahentem Spółki) w sprawie dostawy półproduktów miedzionośnych z Ukrainy,
2. kwota 329,00 zł - usługa gastronomiczna - spotkanie w restauracji. Pracownik Spółki prowadził rozmowy handlowe z firmą (obecnie nie jest kontrahentem Spółki) na temat kwasu siarkowego,
3. kwota 287,00 - usługa gastronomiczna - spotkanie w restauracji. Pracownik Spółki prowadził rozmowy biznesowe z firmą (obecnie nie jest kontrahentem Spółki) w sprawie udziału w przetargu na Białorusi na kupno złomów,
4. kwota 287,85 zł - usługa gastronomiczna - spotkanie w restauracji. Pracownik Spółki spotkał się z firmą (obecnie jest kontrahentem Spółki w zakresie odbioru towarów) w sprawie dostaw ołowiu,
5. kwota 1.076,00 zł - usługa gastronomiczna - spotkanie w restauracji. Pracownik Spółki spotkał się z firmą produkcyjną (obecnie nie jest kontrahentem Spółki) w sprawie zagospodarowania / zużycia kwasu siarkowego do produkcji siarczanu magnezu. Wnioskodawca prowadzi także prace badawcze w zakresie technologii nad zagospodarowaniem kwasu siarkowego i rozważa ewentualną produkcję siarczanu (8 osób uczestniczyło w spotkaniu),
6. kwota 645,32 zł - usługa gastronomiczna potwierdzona paragonem - spotkanie z firmą rosyjską (obecnie nie jest kontrahentem Spółki) w sprawie dostaw złomów.

Spółka ewidencjonuje powyższe wydatki na odrębnym koncie - wydatki biznesowe i odróżnia je od wydatków na reprezentację - ujmowanych na koncie reprezentacja. Do tej grupy wydatków, tj. wydatków na reprezentację, Spółka zalicza wydatki na zapraszanie gości - partnerów biznesowych na uroczystości firmowe, świąteczne czy np. organizowane turnieje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki związane z zaproszeniem kontrahentów do restauracji na zwyczajowy poczęstunek w formie np. obiadu, podczas którego kontynuowane są rozmowy biznesowe stanowią koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż są związane z działalnością i ponoszone są w celu uzyskania, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu i nie zawierają się w zamkniętym katalogu wyłączeń (art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), w którym nie wymieniono tego rodzaju wydatku. Posiłki spożywane podczas spotkań z kontrahentami nie noszą znamion reprezentacji, tj. okazałości czy wytworności, lecz są powszechnie spotykaną praktyką w prowadzeniu spraw biznesowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Konsekwencją takiego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków na reprezentację.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Wskazać również należy, że reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Nie należy jej zatem utożsamiać jedynie z wystawnością, okazałością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia, co wynika ze słownikowej definicji. Za reprezentację należy uznać wszelkie działania związane z tworzeniem wizerunku firmy, utrzymywaniem dobrych relacji z kontrahentami i innymi podmiotami gospodarczymi, które wprawdzie nie są konieczne dla osiągania przychodu lub zabezpieczenia jego źródła, ale sprzyjają temu celowi, są z nim w sposób pośredni powiązane. Zatem celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zwyczajowo w ramach spotkań biznesowych z kontrahentami zaprasza potencjalnych bądź aktualnych kontrahentów na lunch czy obiad do restauracji, gdzie są kontynuowane rozmowy handlowe / biznesowe. Spotkania takie służą załatwianiu spraw służbowych i nie mają charakteru uroczystego, wytwornego czy okazałego. Poczęstunek jest standardowy zwyczajowo przyjęty w takich okolicznościach.

W świetle powyższych wyjaśnień stwierdzić należy, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki (lunch czy obiad) w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracjach niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów m.in. dzięki współpracy z ich uczestnikami.

Spełniają one zatem podstawową przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazać jednak należy, iż przedmiotowe wydatki – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Mają one bowiem na celu tworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku Spółki na zewnątrz, w związku z czym mają cechy reprezentacji.

Ponadto, należy zauważyć, iż zwyczajowo spotkania biznesowe w lokalach gastronomicznych odbywają się, by stworzyć dobry klimat dla rozmów i wywrzeć dobre wrażenie na kliencie, za którego koszty posiłku płaci Spółka, zainteresowana np. przyjęciem Jej oferty.

Zatem, wydatki te są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim kreowanie oraz utrwalenie pozytywnego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu.

Reasumując, wydatki na posiłki (lunch / obiad) w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracjach nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, pomimo ich związku z przychodem (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż powoływanie się przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru okazałości czy wystawności, lecz jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.