INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16.07.2010 r. (data wpływu 21.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników majątkowych wnoszonych w postaci aportu do nowopowstałej spółki komandytowej lub spółki z o.o. za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.07.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników majątkowych wnoszonych w postaci aportu do nowopowstałej spółki komandytowej lub spółki z o.o. za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką prawa niemieckiego, prowadzącą działalność gospodarczą między innymi poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład (w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr54, poz. 654 ze zm.; dalej: ustawa o PDOP), polegającą na wynajmie powierzchni biurowych oraz handlowo-usługowych w posiadanych przez siebie nieruchomościach. Ponadto, Spółka osiąga zyski z innych źródeł, między innymi jest właścicielem innych nieruchomości położonych poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które wykorzystuje do uzyskiwania przychodów z najmu.

W ramach restrukturyzacji posiadanych przez Spółkę nieruchomości w Polsce, Spółka rozważa przystąpienie do umowy spółki komandytowej bądź też spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, utworzonej na gruncie prawa polskiego, w której to będzie komandytariuszem w przypadku spółki komandytowej bądź też wspólnikiem w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Spółka jest właścicielem kilku budynków, praw wieczystego użytkowania gruntu i gruntu, na których są posadowione wspomniane budynki. Obecnie Spółka zamierza wnieść do spółki komandytowej bądź spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wkład niepieniężny, na który składać się będą niektóre Nieruchomości (dalej: Nieruchomości).

Zgodnie z art. 678 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dalej: KC, z mocy samego prawa, w wyniku aportu Nieruchomości, na spółkę komandytową bądź spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością przejdą umowy najmu powierzchni biurowych i handlowo-usługowych w budynku (z mocy prawa podmiot otrzymujący aport, tj. spółka komandytowa lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki Spółki z tytułu umów najmu).

Ze względu na fakt, iż Nieruchomości są jednym z wielu składników majątkowych posiadanych przez Spółkę, mimo wniesienia aportem Nieruchomości Spółka będzie nadal prowadzić działalność gospodarczą w Polsce.

W szczególności, w związku z planowaną transakcją następujące składniki majątkowe nie zostaną przeniesione na spółkę komandytową bądź spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością:

• wierzytelności i inne prawa majątkowe;

• umowa rachunku bankowego oraz środki pieniężne należące do Spółki;

• umowy o zarządzanie Nieruchomością — obecna umowa zostanie rozwiązana, a zarządzanie Nieruchomością lub ewentualnie powierzenie zarządzania innemu podmiotowi będzie znajdować się w gestii spółki komandytowej bądź spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;

• umowy o dostawę mediów — obecne umowy zostaną rozwiązane, a zapewnienie zaopatrzenia Nieruchomości w media będzie znajdować się w gestii spółki komandytowej, bądź spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;

• umowy związane z obsługą administracyjną Spółki (prowadzenie ksiąg, obsługa prawna, itp.);

• księgi handlowe.
  
  

Należy podkreślić, że intencją Spółki jest wniesienie aportem do spółki komandytowej bądź spółki z ograniczoną odpowiedzialnością składnika majątkowego (Nieruchomości), nie zaś całego przedsiębiorstwa Spółki, czy też zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa. Spółka planuje dalej prowadzić działalność gospodarczą na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), dalej: KSH, wskutek dokonania przedmiotowego wkładu, Nieruchomości staną się częścią majątku spółki komandytowej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Nabywca Nieruchomości będzie je wykorzystywał do prowadzenia działalności opodatkowanej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz 535 ze zm.), dalej: ustawa o VAT. Dodatkowo, wnoszący aport i nabywca budynku złożą przed dniem dokonania aportu, zgodne oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, tj. że rezygnują ze zwolnienia z opodatkowania dostawy Nieruchomości podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W kontekście powyższego stanu faktycznego Spółka wnosi o udzielenie informacji co do zakresu stosowania art. 4a pkt 3 i pkt 4 ustawy o PDOP oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, mianowicie wnosi o potwierdzenie, że:

1. Nieruchomości wniesione przez Spółkę tytułem aportu do spółki komandytowej lub do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP oraz ustawy o VAT;
2. Nieruchomości wniesione przez Spółkę tytułem aportu do spółki komandytowej lub do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP oraz ustawy o VAT.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nieruchomości, które mają zostać wniesione przez Spółkę tytułem aportu do spółki komandytowej lub do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie stanowią przedsiębiorstwa ani ZCP w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP oraz ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Pojęcie ZCP zostało zdefiniowane w art. 4a ustawy o PDOP. Punkt 4 tego artykułu definiuje ZCP jako „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”. Analogiczna definicja ZCP została zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Z kolei punkt 3 art. 4a ustawy o PDOP definiuje przedsiębiorstwo poprzez odesłanie do przepisów KC. Choć takiego odesłania nie ma w ustawie o VAT, to jednak w doktrynie (por. Tomasz Michalik, Komentarz do VAT 2009; Legali – komentarz do art. 2), orzecznictwie (por. wyrok SN z 20 grudnia 2000 r., sygn. III RN 163/00) oraz interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe (por. interpretacja indywidualna z dnia 4 listopada 2008 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP1/443-1510/08-3/GD; interpretacja indywidualna z dnia 13 listopada 2008 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP1/443-1641/08-4/SM) powszechnie przyjmuje się, że również dla potrzeb ustawy o VAT należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ KC.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że wobec tożsamości przedmiotowych definicji w ustawie o PDOP oraz w ustawie o VAT, pojęcie przedsiębiorstwa oraz ZCP dla celów opodatkowania PDOP oraz VAT należy interpretować analogicznie.

Definicja przedsiębiorstwa

Zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami, do zdefiniowania przedsiębiorstwa zarówno z perspektywy ustawy o PDOP, jak i ustawy o VAT, należy posłużyć się przepisami KC. Stosownie do art. 55¹ KC przez „przedsiębiorstwo” należy rozumieć zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Z powyższego wynika, że składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z art. 55² KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej lub z przepisów szczególnych.

Zdaniem Spółki transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo ma miejsce jedynie wtedy, gdy nabywcy zostanie przekazana większość elementów wymienionych w art. 55¹ KC (o ile występują w danym stanie faktycznym). Dodatkowo, zdaniem Spółki, na gruncie przytaczanego przepisu istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa (por. interpretacja IS w Poznaniu z dnia 13 września 2004 r., sygn. PP/005w-558/04/MBA). W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Przedmiot aportu

Z przedstawionego powyżej przez Spółkę stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że przedmiotem aportu będą składniki majątkowe wchodzące w skład Nieruchomości, natomiast przedmiotem aportu nie będzie przedsiębiorstwo. Na potwierdzenie tej tezy Spółka przytacza poniższą argumentację.

Spółka nie przenosi wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami KC składają się na przedsiębiorstwo. W szczególności Spółka nie planuje transferu następujących elementów składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przepisami KC, tzn.:

• części aktywów wykorzystywanych przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej (m. in. wierzytelności);

• środków na rachunku bankowym;

• praw z umów, których jest stroną (za wyjątkiem umów najmu, które przejdą na spółkę komandytową lub spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z mocy prawa);

• ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa;

• majątkowych praw autorskich i pokrewnych (planowane jest wniesienie nazw budynków, przy czym nie są one ujęte w księgach Spółki jako odrębne wartości niematerialne i prawne).
  
  

Dodatkowo, należy podkreślić, że z perspektywy Spółki przedmiotem aportu jest tylko część składników należących do majątku Spółki. Z punktu widzenia przepisów podatkowych istotne jest, czy dany zbiór składników majątkowych ma charakter przedsiębiorstwa po stronie zbywcy (por. wyrok SN z dnia 20 grudnia 2001 r. (III RN 163/00) w momencie dokonania transakcji. Jak już podkreślano powyżej, z perspektywy Spółki przedmiot aportu nie stanowi przedsiębiorstwa. O przedsiębiorstwie mogłaby być mowa dopiero wtedy, gdyby wraz z wnoszonymi Nieruchomościami zostały wniesione także dodatkowe elementy organizacyjne i majątkowe (umowy o zarządzanie, umowy z dostawcami mediów itp.). Dopiero bowiem funkcjonalnie połączony zespół tych wszystkich elementów pozwala na samodzielne prowadzenie przedsiębiorstwa.

Ponadto, aby w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu Nieruchomości można było mówić o przedsiębiorstwie i zachowaniu funkcjonalnych związków pomiędzy poszczególnymi jego składnikami, niezbędne jest, aby dana Nieruchomość była wyposażona w dodatkowe elementy składowe, umożliwiając m.in. zarządzanie tą Nieruchomością czy też zapewnienie jej zaopatrzenia w stosowne media, a także posiadanie odpowiedniej wiedzy fachowej. Natomiast przedmiotem opisywanej transakcji będą jedynie Nieruchomości i wymienione w stanie faktycznym umowy najmu z nimi związane (przechodzące na spółkę komandytową lub spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z mocy prawa). W szczególności, dodatkowe elementy składowe, takie jak dostarczenie mediów czy zarządzanie Nieruchomością pozostaną w gestii spółki komandytowej bądź spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, gdyż stosowne umowy nie będą składały się na aport.

Nie ulega również wątpliwości, iż prowadzenie przedsiębiorstwa wymaga zapewnienia co najmniej obsługi administracyjno-księgowej. W opisywanym stanie faktycznym wszelkie obowiązki organizacyjne będą spoczywać na spółce komandytowej bądź spółce z ograniczoną odpowiedzialnością jako że aportowi Nieruchomości nie będzie towarzyszyć zbycie /przeniesienie ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa Spółki (np. systemu prowadzenia rozliczeń księgowych i podatkowych).

Dodatkowo, mimo znacznej wartości zbywanych składników majątkowych, w opinii Spółki nie ma uzasadnienia twierdzenie, że transfer tych składników mógłby stanowić podstawę do uznania danej transakcji za transfer przedsiębiorstwa wyłącznie ze względu znaczną wartość przedmiotu aportu. Dla celów spełnienia przesłanek definicji przedsiębiorstwa nie jest bowiem istotna wartość przenoszonych składników majątkowych, lecz ich wzajemne, funkcjonalno-organizacyjne powiązania. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane między innymi przez Naczelny Sąd Administracyjny, oddział zamiejscowy w Gdańsku (sygn. SA/Gd 1959/94).

W tym kontekście, w ocenie Spółki, opisana w stanie faktycznym transakcja nie może być traktowana jako wniesienie aportem przedsiębiorstwa. Przedmiotem transakcji jest bowiem tylko i wyłącznie określona liczba składników majątkowych, które nie tworzą organizacyjnej funkcjonalnej całości. W szczególności za pomocą tych składników majątkowych nie można prowadzić działalności gospodarczej czy też realizować określonych funkcji w ramach takiej działalności.

Potwierdzenie stanowiska Spółki w interpretacjach prawa podatkowego

Prawidłowość przytoczonych powyżej argumentów potwierdzają liczne interpretacje wydane przez organy skarbowe:

• Interpretacja wydana przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 20 lutego 2006 r. (sygn. 1471/DC/436/3/06/HB), w której Naczelnik zajął stanowisko, że „ze względu na objęcie (...) transakcją sprzedaży jedynie niektórych składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Strony, przedstawiona czynność prawna nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa.”

• Interpretacja wydana przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 1 lipca 2005 r. (sygn. PP/443-59-1-GK/05), w której organ podatkowy stwierdził, że w związku z tym, że spółka nie zbyła ksiąg handlowych, nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące uznanie, iż dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy.

• Interpretacja wydana przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego dnia 25 kwietnia 2007 r. (sygn. PP/443-18-1-BS/07), w której zdaniem Naczelnika, z powodu braku przeniesienia na nabywcę ksiąg handlowych również nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące uznanie, iż dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa.

• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 listopada 2008 r. (sygn. IP-PP2-443-1352/08-3/BM), w której Dyrektor stwierdził, że: „Nie wystarczy bowiem, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, powyższy zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników niemajątkowych i majątkowych powiązanych ze sobą funkcjonalnie i przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia wyłącznie składników majątkowych, które potencjalnie mogłyby stanowić przedsiębiorstwo”.
  
  

Ad. 2

Definicja ZCP

Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o PDOP oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ZCP jest to „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Zatem, aby zbiór danych składników majątkowych mógł być uważany za ZCP, muszą być spełnione łącznie wszystkie elementy definicji przytoczonej powyżej, co oznacza, że:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te są przeznaczone do realizacji zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.
   
   

Łączne spełnienie wyżej wymienionych przesłanek jest niezbędne, aby można było stwierdzić, iż mamy do czynienia z ZCP. Stanowisko takie zostało potwierdzone w orzecznictwie (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 października 2007 r., sygn. I SA/Lu 403/07) oraz interpretacjach organów podatkowych (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 maja 2009 r., sygn. IPPB5/423-131/09-2/MB; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2009 r., sygn. ILPP2/443-67/09-4/EN).

Aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, musi się on odznaczać pełną odrębnością, która stanowi o możliwości samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. ZCP jest tworzone przez składniki, które można uznać za stanowiące zespół, a nie zbiór przypadkowych elementów. Ponadto, jak podkreśla Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9 marca 2010 r. (sygn. IPPP1/443-37/10-2/AW), przedmiot planowanej transakcji, tj. grunt i posadowiony na nim budynek nie wykazuje odrębności organizacyjnej, finansowej ani nie stanowi zespołu składników majątkowych, wraz ze zobowiązaniami, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze. Dlatego też w opisanym stanie faktycznym przenoszone Nieruchomości nie mogą zostać uznane za ZCP w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Wynika to z tego, że ZCP nie może być sumą poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić działalność gospodarczą lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa już przed zbyciem (por. interpretacja Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 29 marca 2004 r., sygn.: IS.I/3-423/6/04) (tj. na ile stanowią wyodrębnioną w nim organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przedmiot aportu

Nieruchomości stanowiące przedmiot aportu wnoszonego do spółki komandytowej bądź spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie spełniają kryteriów pozwalających na zaklasyfikowanie ich jako ZCP. Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z doktryną organizacyjne i finansowe wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział czy wydział itp. (por. Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2009 pod red. J. Marciniuka, Legalis komentarz do art. 4a. oraz Komentarz do ustawy o VAT 2009, Tomasz Michalik, Legalis komentarz do art. 2)

W przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z wniesieniem organizacyjnie czy finansowo wyodrębnionej jednostki. Ponadto, jak zostało to już przedstawione powyżej, nie zostaną wniesione aportem składniki takie jak część aktywów wykorzystywanych przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej (m. in. wierzytelności,), środki na rachunku bankowym, prawa z umów, których Spółka jest stroną, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, które to składniki są niezbędne, aby można było mówić o ZCP. Ponadto tylko niektóre z posiadanych przez Spółkę Nieruchomości zostaną wniesione do spółki komandytowej bądź spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Co więcej, składniki, które będą wniesione, nie są wystarczające, aby mogły stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. Dopiero w gestii spółki komandytowej, bądź spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będzie leżało takie ich zorganizowanie i dodanie nowych składników, aby Nieruchomości mogły być wykorzystane do prowadzenia działalności gospodarczej. Powyższe jednoznacznie potwierdza, iż planowane wniesienie Nieruchomości wraz z umowami najmu, które przechodzą na nabywcę z mocy samego prawa, nie spełnia przesłanek do uznania przedmiotu wniesienia za ZCP.

Należy podkreślić, iż do zakwalifikowania przenoszonego zespołu składników jako ZCP niezbędne jest, aby pośród tychże składników znalazły się zobowiązania. Przesłanka ta wynika expressis verbis z definicji zawartej w art. 4a pkt 4 ustawy o PDOP oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Przepisy jednoznacznie stanowią, że ZCP to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania” zatem jasne jest, że jeżeli zobowiązania nie będą wchodzić w skład transferowanych składników majątkowych, to tym bardziej nie może być mowy o przeniesieniu ZCP.

Takie stanowisko poparte jest poglądami doktryny (por. Komentarz do ustawy o VAT, Tomasz Michalik, Legali komentarz do art. 2 akp. 148) oraz w interpretacjami organów skarbowych (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2008 r., sygn. IP-PB3-423-138/08-2/MB oraz Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 grudnia 2008 r., sygn. ITPP2/443-789a/08/MD).

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację należy stwierdzić, że Nieruchomości, które zostaną wniesione w postaci aportu do nowopowstałej spółki komandytowej bądź spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie będą stanowiły przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.