INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.12.2009r. (data wpływu 11.01.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż składników majątkowych nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.01.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że sprzedaż składników majątkowych nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka D (zwana dalej „Spółką”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z aktu założycielskiego Spółki oraz danych zawartych w rejestrze przedsiębiorców KRS wynika, iż zakres działalności Spółki może obejmować potencjalnie m.in. roboty budowlane związane z wznoszeniem budynków, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, pozostałe pośrednictwo pieniężne, wynajem. W praktyce obecnie Spółka prowadzi działalność polegającą na wynajmie powierzchni biurowych.

W dniu 30 listopada 2009 r. Spółka nabyła od swojego jedynego wspólnika (dalej „Wspólnik”) w drodze aportu przedsiębiorstwo, w skład którego wchodzą, między innymi, nieruchomości wraz z prowadzoną na nich inwestycją w postaci budynku biurowo - usługowego (dalej „Budynek”). W chwili nabycia przedsiębiorstwa przez Spółkę, Wspólnik posiadał niezbędne pozwolenia na użytkowanie Budynku, ale nadal prowadzone były prace wykończeniowe w Budynku - prace są nadal prowadzone przez Spółkę. Nabycie przedsiębiorstwa nastąpiło poprzez wniesienie go na podwyższony kapitał zakładowy Spółki. Wskutek aportu z mocy prawa na Spółkę przeszły zawarte i realizowane umowy najmu powierzchni w Budynku. W ramach aportu Spółka w drodze cesji stała się stroną stu kilkudziesięciu umów, dzięki którym inwestycja była i jest realizowaną. Spółka przejęła również część środków na rachunkach bankowych Wspólnika, wszystkie należności związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa oraz inne składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa Wspólnika. Spółka przejęła także zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa Wspólnika, w tym większą część zobowiązań z tytułu pożyczki służącej finansowaniu inwestycji. W momencie nabycia Budynek był częściowo wykończony. Spółka uzyskuje obecnie przychody z tytułu wynajmu powierzchni w Budynku. Podstawową działalnością Spółki jest jednak kontynuowanie procesu inwestycyjnego polegającego na wykończeniu Budynku, co w oczywisty sposób ma prowadzić do wzrostu jego wartości.

Spółka, w zależności od sytuacji rynkowej, rozważa zbycie Budynku, które pozwoli zrealizować dochody wynikające z ukończenia procesu inwestycyjnego oraz zaangażowania kapitałowego w projekt. Spółka zakłada, że nabywcą Budynku będzie podmiot będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „Nabywca”).

Spółka rozważa zbycie jedynie prawa własności gruntu z wszelkimi naniesieniami budowlanymi, w tym z Budynkiem, a także prawami do nazwy budynku.

Z mocy prawa w wyniku planowanego nabycia Budynku na przyszłego Nabywcę przejdą umowy najmu powierzchni biurowej, usługowej i handlowej w Budynku (zob. art. 678 § 1 KC; w związku z przejściem umów najmu na Nabywcę, Nabywca wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki Spółki z tytułu umów najmu, między innymi będzie on zobowiązany do zwrotu depozytów otrzymanych przez Spółkę od najemców) oraz nabędzie uprawnienia z tytułu gwarancji na podstawie umów budowlanych z wykonawcami i podwykonawcami Budynku. Zasadniczo, Spółka nie zamierza w związku z planowaną sprzedażą Budynku dokonywać na Nabywcę cesji praw i obowiązków wynikających z jakichkolwiek umów, których stroną jest Spółka. Jednakże, mogą wystąpić sytuacje, w których konieczne będzie dokonanie cesji takich umów ze Spółki na Nabywcę (np. jeśli poszczególni wykonawcy robót budowlanych w Budynku nie wywiążą się z uzgodnionych terminów wykonania robót i nie ukończą wszystkich robót przed dokonaniem planowanej sprzedaży Budynku). Należy podkreślić, iż jeśli sytuacje takie wystąpią, będą miały wyjątkowy charakter i będą wynikać z niewywiązania się z przyjętych zobowiązań przez kontrahentów Spółki.

Po dokonaniu sprzedaży Budynku Spółka będzie nadal kontynuowała swój byt prawny oraz działalność gospodarczą. Spółka będzie nadal wynajmowała biuro w Warszawie, w którym prowadzi działalność. W szczególności Spółka rozważa kontynuowanie działalności w zakresie pośrednictwa finansowego (udzielania pożyczek), jak również nie wyklucza poszukiwania kolejnych inwestycji na rynku nieruchomości o podobnym charakterze w celu kontynuowania procesu inwestycyjnego i odsprzedaży gotowych budynków. Z tego punktu widzenia, ze względu na fakt dalszego prowadzenia działalności Spółka zamierza zbyć jedynie grunt wraz z Budynkiem i innymi naniesieniami.

W konsekwencji, w związku z planowaną transakcją na Nabywcę nie zostaną przeniesione m.in. następujące składniki majątkowe Spółki:

• firma Spółki ani nazwa przedsiębiorstwa;

• wierzytelności i inne prawa majątkowe niezwiązane z Budynkiem;

• umowy rachunków bankowych oraz środki pieniężne należące do Spółki;

• umowy o zarządzanie Budynkiem - obecna umowa zostanie rozwiązana, a zarządzanie Budynkami lub ewentualnie powierzenie zarządzania podmiotowi, który obecnie zarządza budynkiem, bądź innemu podmiotowi będzie znajdować się w gestii Nabywcy;

• umowy o dostawę mediów - obecne umowy zostaną rozwiązane, a zapewnienie zaopatrzenia Budynku w media będzie znajdować się w gestii Nabywcy;

• umowy związane z obsługą administracyjną Spółki (prowadzenie ksiąg, obsługa prawna, itp.);

• księgi handlowe;

• zobowiązania, w szczególności przejęte od Wspólnika zobowiązania z tytułu otrzymanej pożyczki inwestycyjnej;

• umowy związane z budową i wykończeniem Budynków - umowy te winny być wykonane do chwili sprzedaży Budynków.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż na rzecz Nabywcy gruntu wraz z Budynkiem stanowi sprzedaż składników majątkowych, a nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w konsekwencji transakcja ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, transakcja opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku stanowi sprzedaż składników majątkowych, a jednocześnie nie może być ona zakwalifikowana ani jako zbycie (sprzedaż) przedsiębiorstwa, ani jako zbycie (sprzedaż) zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji do transakcji tej nie znajdzie zastosowania wyłączenie z opodatkowania zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, więc sprzedaż ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”). Oznacza to, iż transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ze względu na wyjątkowy charakter powyższego przepisu - ustawodawca wprowadził w tym miejscu odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania VAT - art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie powinien być interpretowany rozszerzająco. Przepis ten powinien mieć zastosowanie jedynie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP, a nie np. grupy składników majątku spełniających jedynie część warunków pozwalających na uznanie ich za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, jednakże niebędących ani przedsiębiorstwem, ani ZCP. Zdaniem Spółki, kluczową kwestią w przedmiotowej sprawie jest zatem określenie, czy przedmiot planowanej transakcji zbycia części majątku Spółki może zostać zakwalifikowany jako:

1. przedsiębiorstwo lub
2. ZCP.
   
   

Jeżeli przedmiot tej transakcji nie będzie mógł zostać zakwalifikowany ani jako przedsiębiorstwo, ani ZCP, to jego sprzedaż, jako transakcja zbycia obejmująca zespól składników majątkowych powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Ad. 1)

Należy zatem zweryfikować, czy przedmiot planowanej transakcji może zostać uznany za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Ustawa ta nie definiuje pojęcia „przedsiębiorstwa”. Ugruntowana praktyka organów podatkowych wskazuje, że przy wykładni terminu „przedsiębiorstwo” użytego w art. 6 pkt 1 Ustawy VAT należy odwołać sic do art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej: KC). Potwierdzają to np. postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 6 czerwca 2007 r. (nr PP1.2-443-03/07) czy decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 18 października 2005 r. (nr IS.II/2-4430/122/05). Dodatkowo, takie samo stanowisko przyjmowały sady administracyjne interpretując art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usługi podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), który przewidywał wyłączenie z opodatkowania transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa, przy czym ustawa ta również nie regulowała terminu „przedsiębiorstwo”. Tytułem przykładu można powołać wyroki NSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2000 r. (sygn. III SA 8309/98) czy z dnia 6 listopada 2003 r. (sygn. III SA 30/2002). Stąd Spółka uważa, że termin przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, należy rozumieć stosownie do treści art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, w celu wyjaśnienia znaczenia pojęcia „przedsiębiorstwa” na gruncie ustawy o VAT zasadnym jest, zdaniem Spółki, posłużenie się definicją zawartą w art. 55¹ KC, zgodnie z którą termin ten należy rozumieć jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej; przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 55²KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych. Zdaniem Spółki zatem, sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. W przeciwnym wypadku, jeżeli jakiekolwiek istotne składniki tworzące przedsiębiorstwo nie zostaną zbyte, sprzedaży takiej nie należy postrzegać jako zbycia przedsiębiorstwa. W świetle powyższego, Spółka uważa, iż transakcja sprzedaży gruntu z Budynkiem, o której mowa w stanie faktycznym, nie powinna zostać uznana na sprzedaż przedsiębiorstwa. Przemawiają za tym również wskazane poniżej argumenty.

Po pierwsze, Spółka nie planuje przeniesienia wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami KC, stanowią przedsiębiorstwo. W szczególności, Spółka nie planuje transferu podstawowych elementów składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przepisami KC, tzn. jego nazwy, części aktywów wykorzystywanych przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej (m. in. wierzytelności, środków na rachunkach bankowych, a także co do zasady praw z umów, których Spółka jest stroną, jak również innych elementów będących integralną częścią jej przedsiębiorstwa (np. zobowiązania). Ponadto, Spółka nie zbywa ksiąg ani dokumentów związanych z prowadzeniem jej przedsiębiorstwa.

Z perspektywy przedsiębiorstwa Spółki przedmiotem zbycia będą tylko niektóre składniki należące do majątku tego przedsiębiorstwa, tj. grunt wraz z Budynkiem oraz elementy z nim związane (których zbycie nastąpi z mocy prawa wraz z planowanym zbyciem Budynku lub stanie się konieczne z powodów praktycznych). Mimo, iż Budynek jest głównym źródłem przychodów Spółki, z punktu widzenia prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa Budynek jest inwestycją, która zostanie zbyta po zakończeniu procesu inwestycyjnego (w całkowitym lub w przeważającym zakresie) w celu realizacji zysków z tej inwestycji. Uzyskane z planowanej sprzedaży Budynku przychody pozwolą zaś Spółce na dalsze prowadzenie działalności inwestycyjnej lub czerpanie przychodów z posiadanych zasobów finansowych. Budynek ten dla Spółki można zatem zakwalifikować jako produkt wytwarzany w ramach jej działalności gospodarczej w celu jego zbycia.

Spółka nie zamierza także przenosić na Nabywcę niektórych umów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu Budynku, a mianowicie: umowy dotyczącej zarządzania Budynkiem oraz umów dotyczących zaopatrzenia Budynku w stosowne media - te umowy zostaną rozwiązane. W gestii przyszłego Nabywcy pozostanie zawarcie nowych takich umów. Wszelkie umowy dotyczące obsługi administracyjnej, prawnej i biurowej Spółki również nie zostaną przeniesione. Na Nabywcę nie zostaną przeniesione również wierzytelności i zobowiązania z tytułu umowy pożyczki, z której środki pieniężne są wykorzystywane do finansowania inwestycji obejmującej Budynek. Jeżeli po sprzedaży Budynku wyniknie konieczność finansowania dalszych prac, Nabywca będzie musiał we własnym zakresie zapewnić ich finansowanie. Wreszcie, Spółka nie zbędzie ani nie przeniesie na Nabywcę prawa do korzystania z wiedzy fachowej w zakresie prowadzenia inwestycji mającej na celu wzniesienie Budynku, jak również kontynuowania działalności mającej za przedmiot najem powierzchni w Budynku.

W tym kontekście, w ocenie Spółki opisana w stanie faktycznym transakcja nie może być traktowana jako zbycie przedsiębiorstwa. Przedmiotem transakcji, w ocenie Sprzedającego, będzie tylko i wyłącznie określona liczba składników majątkowych niezdolna do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej ani nawet realizacji określonych funkcji w ramach takiej działalności. Pozostałe elementy przedsiębiorstwa Spółki pozostaną jej własnością.

Prawidłowość stanowiska, że brak któregokolwiek ze składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa powoduje uznanie, iż transakcja nie może zostać potraktowana jako niepodlegające opodatkowaniu na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT zbycie przedsiębiorstwa, potwierdzona została w szeregu interpretacji wydanych przez polskie organy podatkowe. Jako przykład można przytoczyć interpretację wydaną przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 20 lutego 2006 r. (nr 147/DC/436/3/06/HB), w której Naczelnik zajął stanowisko, iż „ze względu na objęcie (...) transakcją sprzedaży jedynie niektórych składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Strony, przedstawiona czynność prawna nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa. W konsekwencji nie podlega wyłączeniu z opodatkowania na mocy art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 13 listopada 2008 r. (nr IPPP1/443-1637/08-03/MPe), w której organ zajął stanowisko, iż „skoro Wnioskodawca nie zamierza przenieść wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego stanowią przedsiębiorstwo gdyż przedmiotowa transakcja dotyczy wyłącznie określonej liczby składników majątkowych niezdolnych do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, powyższa czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Z kolei Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 15 grudnia 2006 r. (nr 1472/SPC/436-39/06/PK) stwierdził, iż „jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotowa transakcja nie obejmuje m.in. nazwy przedsiębiorstwa. Skoro więc w przepisie art. 55(1) Kodeksu cywilnego wskazano ten element jako niezbędny element przedsiębiorstwa to przedmiotowa transakcja nie jest sprzedażą przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego a tym samym nie jest sprzedażą przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.”

Podobnie zauważył Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji z dnia 1 lipca 2005 r. (nr PP/443-59-1-GK/05), w której wskazał, że w związku z tym, że spółka nie zbyła ksiąg handlowych i nazwy przedsiębiorstwa, nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące uznanie, iż dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT. Stanowisko to Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego wyraził również w interpretacji z dnia 25 kwietnia 2007 r. (nr PP/443-18-1-BS/07).

Po drugie, nie można uznać przedstawionej transakcji za sprzedaż przedsiębiorstwa, powołując się na przeniesienie minimalnej ilości aktywów umożliwiających kontynuację działalności przez Nabywcę (koncepcja funkcjonalno - podmiotowa przedsiębiorstwa), tak że w praktyce aktywa te mogłyby tworzyć zorganizowaną część przedsiębiorstwa zgodnie przepisami o podatku dochodowym. Powyższy argument jest w analizowanej sprawie bezprzedmiotowy.

Zbywana część aktywów (w szczególności Budynek) będzie stanowiła bowiem jeden ze składników majątku należącego do Spółki przedsiębiorstwa. Będzie to oczywiście składnik majątku wykorzystywany przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej (w szczególności w zakresie działalności opierającej się na budownictwie oraz obsłudze nieruchomości), jednakże Budynek będzie jedynie przedmiotem tej działalności. Działalność Spółki opiera się na zaangażowanych środkach finansowych oraz wiedzy, doświadczeniu i umiejętnościach biznesowych Spółki oraz doradców, z których pomocy ona korzysta. W istocie, to te aktywa Spółki pozwalają jej na prowadzenie działalności i uzyskiwanie z niej korzyści materialnych. W związku z powyższym, oraz mając na uwadze, że Budynek i towarzyszące mu umowy, które z mocy prawa dzielą los prawny Budynku - jak to zostało wykazane powyżej - zdaniem Spółki, nie mogą być uznane za przedsiębiorstwo.

Warto zauważyć ponadto, że z punktu widzenia art. 6 pkt 1 ustawy o VAT istotne jest, czy dany zespół składników majątkowych ma charakter przedsiębiorstwa po stronie zbywcy i w momencie dokonania transakcji. Jak zostało wykazane powyżej, nie budzi wątpliwości, iż z perspektywy Spółki przedmiot transakcji jako inwestycja w żadnym wypadku nie będzie stanowił przedsiębiorstwa. Dla Spółki Budynek ten stanowi produkt, który wytwarza ona w celu sprzedaży. Fakt, czy składniki te mogą stanowić przedsiębiorstwo u przyszłego Nabywcy po dokonaniu transakcji, nie ma żadnego znaczenia dla klasyfikacji tej transakcji po stronie Spółki. Wymaga przy tym podkreślenia, że dopiero wyposażenie składników majątkowych będących przedmiotem transakcji w dodatkowe składniki organizacyjne i majątkowe, umowy itp. pozwoli na samodzielne prowadzenie przedsiębiorstwa u przyszłego Nabywcy.

Po trzecie, mimo znacznej wartości zbywanych składników majątku, zdaniem Spółki, nie ma również uzasadnienia twierdzenie, iż transfer poszczególnych elementów przedsiębiorstwa mógłby stanowić podstawę do tego, aby uznać, iż faktycznie nastąpiła sprzedaż całego przedsiębiorstwa ze względu na znaczną wartość tych elementów w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo musi bowiem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Takie stanowisko zajmuje również NSA w wyroku z dnia 6 października 1995 r., sygn. SA/Gd 1959/94. Potwierdza to również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 stycznia 1997 r., sygn. III CKN 28/96. W opisanym zaś przypadku Budynek wraz z gruntem takiej całości pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym nie stanowi.

Charakter działalności prowadzonej przez Spółkę powoduje, iż znaczne środki angażowane są w nabycie inwestycji, aby następnie ją zbyć, realizując odpowiednie zyski a uzyskane środki przeznaczyć na dalszą działalność gospodarczą. Specyfika przedmiotów obrotu na rynku nieruchomości (budynki) sprawia, iż mają one znaczną wartość w stosunku do wartości przedsiębiorstw działających na tym rynku, co jednakże nie zmienia ich charakteru jako produktu.

Podsumowując, przedmiot analizowanej transakcji nie będzie mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo w rozumieniu KC, a co za tym idzie w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem transakcja zbycia (sprzedaży) gruntu wraz z Budynkiem jako sprzedaż składników majątkowych nie podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2)

Zważywszy, że przedmiot rozpatrywanej transakcji nie może zostać uznany za przedsiębiorstwo, aby stwierdzić, czy transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy rozważyć, czy przedmiot transakcji nie może zostać zakwalifikowany jako ZCP. Zdaniem Spółki składniki majątku będące przedmiotem analizowanej transakcji również nie mogą być uznane za ZCP, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przepisu tego wynika zatem, że za ZCP można uznać wchodzący w skład przedsiębiorstwa taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który jest jednocześnie:

1. wyodrębniony organizacyjnie,
2. wyodrębniony finansowo,
3. samodzielny, tzn. może stanowić niezależne i samodzielne przedsiębiorstwo.
   
   

Ad.i)

Zdaniem Spółki, odrębność organizacyjna oznacza możliwość ustalenia w każdym momencie, które składniki majątkowe przedsiębiorstwa przynależą do danej ZCP. Co więcej, odrębność organizacyjna wymaga, by możliwe było przyporządkowanie do takiego odrębnego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych odrębnej dokumentacji, łącznie z księgami rachunkowymi, umowami stanowiącymi źródło praw i obowiązków dotyczących wyłącznie zakresu działalności prowadzonej przez ten zespół składników, bądź wyłącznie z wykorzystaniem tego zespołu.

Jak zauważają organy podatkowe, odrębność organizacyjna nie oznacza jakiegokolwiek zorganizowania masy majątkowej, ale pełną odrębność niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 23 lipca 2009 r., nr ITPP1/443-396/09/BK).

W przypadku planowanego zbycia Budynku należy zauważyć, że o ile Spółka jest zdolna w każdym momencie wyodrębnić z jej przedsiębiorstwa Budynek i grunt wraz ze ściśle związanymi z nimi innymi składnikami majątkowymi i niemajątkowymi, które staną się przedmiotem sprzedaży, to w żadnym wypadku nie można uznać, iż ten zespół składników stałby się zdolny do samodzielnego funkcjonowania jako przedsiębiorstwo. Świadczy o tym choćby fakt, iż Nabywca Budynku, aby kontynuować działalność, którą prowadzić będzie Spółka w zakresie wynajmu powierzchni w Budynku, zmuszony będzie zawrzeć szereg umów (m.in. na dostawę mediów oraz zarządzanie nieruchomością) oraz wykorzystać własną wiedzę fachową. Bez tego nie będzie możliwe kontynuowanie działalności z wykorzystaniem Budynku prowadzonej do momentu sprzedaży przez Spółkę.

W interpretacjach organów podatkowych wskazuje się także, że odrębność organizacyjna powinna być zapewniona także formalnie. W przywołanej wyżej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 lipca 2009 r. wskazano, iż „wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze”.

Tymczasem, Spółka nie planuje wyodrębniać w strukturze swojej działalności działu, wydziału ani oddziału, w ramach którego będzie prowadziła działalność związaną z Budynkiem. Ponieważ w chwili obecnej przedmiot planowanej transakcji zbycia Budynku wraz z pewnymi składnikami majątkowymi i niemajątkowymi nie zachowuje odrębności organizacyjnej charakterystycznej dla ZCP, nie można uznać, że taką odrębność będzie posiadał w chwili transakcji.

Ad. ii)

Odrębność finansową, zdaniem Spółki, należy rozpatrywać na płaszczyźnie formalnej. Tak rozumiana odrębność oznacza wymóg prowadzenia odrębnej księgowości, która pozwalałaby na rozdzielenie przychodów i kosztów działalności ZCP od przychodów i kosztów całego przedsiębiorstwa. Tak pojmowanej odrębności finansowej przedmiot planowanej transakcji nie ma i mieć nie będzie. Spółka nie zamierza bowiem zakładać odrębnych ksiąg dla Budynku.

Prawidłowość rozumienia odrębności finansowej na płaszczyźnie formalnej potwierdza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu. W interpretacji z dnia 16 lipca 2009 r. (nr ILPP2/443-543/09-4/GZ) wskazuje, iż „wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Uznać zatem należy, że przedmiot planowanej transakcji nie będzie charakteryzował się odrębnością finansową charakterystyczną dla ZCP.

Ad. iii)

Samodzielność ZCP, zdaniem Spółki oznacza, że wyodrębnione składniki muszą posiadać pełną zdolność do niezależnego funkcjonowania jako samodzielne przedsiębiorstwo. Inaczej mówiąc, hipotetycznie odłączona od przedsiębiorstwa ZCP mogłaby już od chwili takiego odłączenia kontynuować działalność w takim samym zakresie, jak przed odłączeniem.

Jak już wskazano powyżej, w celu kontynuowania działalności związanej z prowadzeniem i wynajmem powierzchni w Budynku, Nabywca będzie zmuszony zawrzeć szereg nowych umów, jak również użyć w tej działalności swoją wiedzę fachową. Przedmiot planowanej transakcji nie może więc w analizowanym stanie faktycznym zostać uznany za samodzielną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, przedmiot planowanej transakcji, tj. grunt i posadowiony na nim Budynek nie wykazuje odrębności organizacyjnej, finansowej ani nie stanowi zespołu składników majątkowych, wraz ze zobowiązaniami, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze. Dlatego też w opisanym stanie faktycznym grunt wraz z Budynkiem nie może zostać uznany za ZCP w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Mając na uwadze, że przedmiot planowanej transakcji nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa, ani ZCP, jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym transakcja sprzedaży (zbycia) gruntu wraz z Budynkiem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.