INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18.10.2010 r. (data wpływu 26.10.2010 r.) oraz piśmie z dnia 03.12.2010 r. (data nadania 03.12.2010 r., data wpływu 06.12.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-724/10-2/JC z dnia 01.12.2010 r. (data nadania 01.12.2010 r., data doręczenia 03.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wyjazdu lekarzy zaproszonych przez Spółkę do Seulu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.10.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wyjazdu lekarzy zaproszonych przez Spółkę do Seulu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest dystrybutorem laserów medycznych produkowanych przez Południowo Koreańską korporację L. Klientami Spółki są gabinety medycyny estetycznej prowadzone najczęściej przez lekarzy dermatologów lub innych specjalności (np. chirurdzy) posiadających dodatkowe przygotowanie w zakresie medycyny estetycznej.

Nowych klientów Spółka pozyskuje poprzez akwizycję bezpośrednią, prowadząc działania marketingowe oraz podczas targów, kongresów i sympozjów. Bardzo istotnym czynnikiem w pozyskiwaniu nowych klientów jest pozytywna opinia obecnych użytkowników prezentowana w środowisku oraz prezentacje i pokazy sprzętu/laserów realizowane przez tychże użytkowników.

Spółka przykłada wielkie znaczenie do promowania swoich urządzeń za pośrednictwem obecnych użytkowników, w tym prowadzi szkolenia doskonalące.

W grudniu bieżącego roku producent urządzeń dystrybuowanych przez Spółkę, korporacja L., organizuje specjalną konferencję w Seulu, Korea Płd., poświęconą doskonaleniu umiejętności obecnych użytkowników urządzeń - lekarzy, prezentacji nowych urządzeń oraz warsztaty prowadzone przez lokalnych lekarzy specjalistów poświęcone doskonaleniu w użytkowaniu laserów. Uczestnikami konferencji będą lekarze z różnych stron świata oraz przedstawiciele dystrybutorów.

Spółka zamierza zaprosić do Seulu oraz sfinansować koszty uczestnictwa w warsztatach doskonalących oraz przelotu na trasie Warszawa-Seul-Warszawa kilku, wybranym lekarzom. Celem wyjazdu wspomnianych lekarzy będzie zaprezentowanie wyników leczenia przy użyciu laserów produkowanych przez korporację L. a dystrybuowanych przez Spółkę (prezentacje podczas posiedzeń plenarnych) oraz uczestniczenie w warsztatach prezentujących sposób wykonywania szczególnie skomplikowanych zabiegów przy użyciu urządzeń, które Spółka od niedawna posiada w swojej ofercie.

Zaproszeni lekarze posiadają już niektóre urządzenia dystrybuowane przez Spółkę oraz planują zakup nowych, w szczególności tych, których prezentacja (wykonywanie zabiegów specjalistycznych) będzie prowadzona podczas planowanych warsztatów.

Cele, które Spółka zamierza zrealizować podczas konferencji to:

1. Podniesienie znaczenia Spółki we współpracy z producentem. W sposób dorozumiany Spółka posiada wyłączność na terytorium Polski. Prezentacja osiągnięć w zakresie stosowania urządzeń producenta przez zaproszonych lekarzy pozwoli uzmysłowić producentowi pozycję posiadaną przez Spółkę na rynku a w dłuższej perspektywie uzyskać kontraktowy status wyłącznego dystrybutora.
2. Doprowadzenie do zakupu laserów (których jeszcze nie mają) przez zaproszonych lekarzy. Podczas konferencji prowadzone będą prelekcje i prezentacje przez lekarzy z różnych krajów świata obrazujące osiągane wyniki przy stosowaniu różnych laserów będących w ofercie producenta i Spółki. Efekty prezentacji pozwolą zaproszonym lekarzom uzmysłowić sobie korzyści, jakie mogą osiągnąć dokonując zakupu prezentowanych laserów.
3. Doskonalenie wiedzy o laserach oraz umiejętności ich użytkowania przez zaproszonych lekarzy. Stanowiło to będzie przygotowanie bazy specjalistów, którzy lokalnie w Polsce będą w stanie:
   - promować lasery dystrybuowane przez Spółkę;
   - prowadzić szkolenia innych lekarzy, potencjalnych nabywców nowych laserów;
   - uzyskiwać jeszcze lepsze wyniki w terapii laserami, które posiadają a tym samym stanowić najbardziej sugestywną formę promocji laserów sprzedawanych przez Spółkę.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty wyjazdu zaproszonych przez Spółkę do Seulu lekarzy (warsztaty oraz przelot) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Koszty wyjazdu zaproszonych lekarzy na konferencję do Seulu i opłacenie ich udziału w warsztatach praktycznych oraz opłacenie kosztów przelotu na trasie Warszawa-Seul-Warszawa będzie stanowiło koszt uzyskania przychodu przez Spółkę ze względu na poniższe uwarunkowania:

1. Koszt uzyskania przychodu - wyjazd do siedziby producenta i zapoznanie się z efektami uzyskiwanymi przez innych lekarzy oraz uczestnictwo w warsztatach praktycznych może zaowocować kolejnym zakupem laserów przez tych właśnie lekarzy, a zatem uzyskaniem przychodu przez Spółkę. Zwyczajowo lekarze przekonani o skuteczności laserów poszerzają stopniowo swoją bazę sprzętową.
2. Koszt zachowania albo zabezpieczenia źródła przyszłych przychodów - poprzez prezentację pozycji na rynku polskim Spółka może doprowadzić do uzyskania kontraktowej wyłączności na rynku. Ponadto zaprezentowanie polskich specjalistów na forum międzynarodowym producenta stanowi budowanie długotrwałych relacji z producentem a tym samym zabezpiecza pozycję Spółki jaki doświadczonego i wiarygodnego partnera. Jest to gwarancja dobrej długotrwałej współpracy Spółki z producentem a tym samym dodatkowo zabezpiecza źródło przyszłych przychodów.
   
   

Reasumując, Spółka wypełni wymogi co do zasada kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodu przywołane w przepisach art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami), jak również w zakresie definitywności tych wydatków - zostaną opłacone na podstawie faktur handlowych ze strony producenta, firmy L. na Spółkę oraz fakturami VAT za zakup biletów lotniczych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż Spółka jest dystrybutorem laserów medycznych produkowanych przez Południowo Koreańską korporację L. Klientami Spółki są gabinety medycyny estetycznej prowadzone najczęściej przez lekarzy dermatologów lub innych specjalności (np. chirurdzy) posiadających dodatkowe przygotowanie w zakresie medycyny estetycznej.

W grudniu bieżącego roku producent urządzeń dystrybuowanych przez Spółkę, korporacja L., organizuje specjalną konferencję w Seulu, Korea Płd., poświęconą doskonaleniu umiejętności obecnych użytkowników urządzeń - lekarzy, prezentacji nowych urządzeń oraz warsztaty prowadzone przez lokalnych lekarzy specjalistów poświęcone doskonaleniu w użytkowaniu laserów. Uczestnikami konferencji będą lekarze z różnych stron świata oraz przedstawiciele dystrybutorów.

Spółka zamierza zaprosić do Seulu oraz sfinansować koszty uczestnictwa w warsztatach doskonalących oraz przelotu na trasie Warszawa-Seul-Warszawa kilku, wybranym lekarzom. Celem wyjazdu wspomnianych lekarzy będzie zaprezentowanie wyników leczenia przy użyciu laserów produkowanych przez korporację L. a dystrybuowanych przez Spółkę (prezentacje podczas posiedzeń plenarnych) oraz uczestniczenie w warsztatach prezentujących sposób wykonywania szczególnie skomplikowanych zabiegów przy użyciu urządzeń, które Spółka od niedawna posiada w swojej ofercie.

Jak już zostało wskazane powyżej, katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawarty został w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej.

W ocenie tut. Organu wydatki ponoszone w związku z pokrywaniem kosztów uczestnictwa lekarzy w konferencji organizowanej przez inny podmiot – korporację L., o których mowa we wniosku, zostały wymienione jako darowizny i ofiary wszelkiego rodzaju w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Wobec braku definicji „darowizny” w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14, wymaga sięgnięcia - w myśl reguł wykładni systemowej - do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana.

Stosownym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku.

W sytuacji przedstawionej we wniosku w wyniku nieodpłatnego przekazywania przez Wnioskodawcę świadczeń pieniężnych na rzecz lekarzy, dokonywanych w ramach finansowania uczestnictwa lekarzy w konferencji organizowanej przez inny podmiot, następuje niewątpliwie pomniejszenie majątku Wnioskodawcy z tego tytułu.

Spółka ponosząc w takich przypadkach, na rzecz osoby trzeciej jaką jest lekarz, koszty uczestnictwa w warsztatach doskonalących, koszty przelotu – uposaża tę osobę trzecią pod tytułem darmym.

Działanie takie jest darowizną na rzecz osoby trzeciej, wynika to z oceny opisanego zdarzenia przyszłego bowiem uposażona osoba nie zostaje zobowiązana do świadczenia wzajemnego.

Skoro więc lekarz uczestniczy w konferencji organizowanej przez innego przedsiębiorcę nieodpłatnie z jego strony, a odpłatnie ze strony Spółki, to do takiego stanu rzeczy ma w pełni zastosowanie przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy o wyłączeniu wartości darowizn z kosztów uzyskania przychodów podatnika.

Skoro wymieniona we wniosku konferencja organizowana przez korporację L. ma spowodować wymierny dla niego przychód poprzez zwiększenie asortymentu sprzedaży produktów wytworzonych czy zakupionych to właśnie L. może wprowadzić wydatki na organizację konferencji w koszty uzyskania przychodów. Natomiast Spółka, ponosząc koszty, za udział w konferencji, uzyskuje efekty propagowania produktu przez inną osobę reklamującą określone produkty na tejże konferencji jedynie w sposób pośredni. Związek przychodów Spółki z kosztami wykładanymi na „zaprezentowanie wyników leczenia przy użyciu laserów” oraz na „doskonalenie umiejętności” osób, które mają w przyszłości korzystać z tych produktów nie tylko nie jest bezpośredni, ale tak oddalony, że nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niezależnie więc od pozbawienia podatników, przez ustawodawcę, możliwości zaliczenia darowizn do kosztów uzyskania przychodów, poniesione w analizowanym przypadku koszty nie mieszczą się w klauzuli generalnej.

Z uwagi na powyższe, w oparciu o przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż koszty wyjazdu zaproszonych przez Spółkę do Seulu lekarzy na konferencję organizowaną przez inny podmiot – korporację L., ponoszone przez Wnioskodawcę w związku ze świadczeniami pieniężnymi przekazywanymi nieodpłatnie na rzecz lekarzy, z uwagi na treść art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te również nie stanowią – na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy – kosztów uzyskania przychodu z uwagi na brak związku ponoszonych wydatków z przychodem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.