INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu 13 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w spotkaniu motywacyjno-integracyjnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w spotkaniu motywacyjno-integracyjnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2010 r. na podstawie umowy („Umowa na Imprezę Motywacyjno-lntegracyjną”), Wnioskodawca zlecił zorganizowanie imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym, mającej na celu m.in. krzewienie zasad zrównoważonego rozwoju poprzez edukację, podniesienie świadomości wśród pracowników w zakresie dbałości o środowisko naturalne, w szczególności poprzez odpowiedzialne zachowania w miejscu pracy oraz poza nim, a także zintegrowanie pracowników między sobą oraz zintegrowanie z Wnioskodawcą oraz Spółkami Zależnymi, poprawa atmosfery pracy, a także wzrost motywacji w zakresie wykonywania powierzonych obowiązków, tak aby pracownicy z większym zaangażowaniem oraz efektywniej wykonywali powierzone zadania ze zwracaniem szczególnej uwagi na środowisko naturalne i otoczenie, a tym samym wpływanie na ponoszone koszty podczas pracy. Ważne było pokazanie, że każdy z uczestników w swoich codziennych działaniach może świadomie kształtować odpowiedzialne zachowania w tym także i optymalizować wydatki Wnioskodawcy oraz Spółek Zależnych.

Impreza odbyła się w dniach 11-12 września 2010 r. Potencjalnie w dwudniowej imprezie motywacyjno-integracyjnej mogło wziąć udział około 10 tys. osób, przy czym licząc się z tym, że nie wszyscy zaproszeni wezmą udział w imprezie (udział nie był bowiem obowiązkowy dla pracowników), była przewidziana na 4.500-5.000 osób. Na imprezę motywacyjno-integracyjną w pierwszym dniu zostali zaproszeni (wewnętrzną pocztą elektroniczną lub w postaci drukowanych zaproszeń) - wraz z osobami towarzyszącymi - pracownicy oraz byli pracownicy (emeryci) Wnioskodawcy oraz Spółek Zależnych, przedstawiciele firm współpracujących, oraz przedstawiciele władz samorządowych. Wnioskodawca nie jest w stanie określić ile z ww. osób faktycznie wzięło udział w imprezie oraz ile z tych osób to pracownicy (byli pracownicy) Wnioskodawcy i Spółek Zależnych czy pozostali goście. W imprezie w drugim dniu mogli wziąć udział pracownicy Wnioskodawcy i Spółek Zależnych wraz z osobami towarzyszącymi i dziećmi. Pracownicy mieli prawo dowolnego uczestnictwa w wybranym dniu lub w obu dniach imprezy.

Przy wejściu na teren, na którym była organizowana impreza motywacyjno-integracyjna, niektórzy zaproszeni pozostawili zaproszenia, jednak zostawienie zaproszeń nie było warunkiem wejścia na teren imprezy. Ze względu na wielkość wydarzenia, brak było systemu ewidencjonowania uczestnictwa w imprezie, zatem np. uczestnictwo w jednym dniu imprezy nie oznaczało automatycznie uczestnictwa w drugim dniu.

Na podstawie umowy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę obejmowały miedzy innymi: koszty zaproszeń, wynajem hali namiotowych (wraz z montażem, demontażem, oświe-tleniem), atrakcje rekreacyjne, usługi gastronomiczne, koszty scenografii, koszty opracowania i prezentacji zachowań o charakterze ekologicznym, koszty przygotowania i przeprowadzenia konkursów z wiedzy o ekologii, koszty zapewnienia segregacji śmieci i wyrobów biodegradowalnych oraz zabezpieczenie imprezy (ochrona, zabezpieczenie p-poż i medyczne).

Rozliczenie imprezy motywacyjno-integracyjnej nastąpiło w sposób następujący: podstawą do rozliczenia imprezy była faktura wystawiana na podstawie „Umowy na Imprezę Motywacyjno-lntegracyjną” na rzecz Wnioskodawcy. Rozliczenie ww. kosztów w ramach grupy nastąpiło poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek Zależnych - do których zostały skierowane zaproszenia dla pracowników, byłych pracowników i gości do uczestnictwa w imprezie - faktur na część kosztów związanych z organizacją imprezy, np. kosztu wynajęcia hali namiotowych czy zabezpieczenia imprezy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, iż w świetle art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 w zw. z art. 11 oraz art. 12 i art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wzięcie udziału w imprezie motywacyjno-integracyjnej nie prowadzi do powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników, a zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki publicznoprawne, w tym obowiązki płatnika na podstawie art. 31 oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy obowiązki informacyjne na podstawie art. 42a ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż w świetle art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 w zw. z art. 11 oraz art. 12 i art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wzięcie udziału w imprezie motywacyjno-integracyjnej nie prowadzi do powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników, a zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki publicznoprawne, w tym obowiązki płatnika na podstawie art. 31 oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy obowiązki informacyjne na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo pracownika w imprezie motywacyjno-integracyjnej nie będzie prowadzić do powstania przychodu u uczestnika (w tym pracownika i emeryta) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu bowiem może podlegać jedynie konkretne i faktyczne otrzymanie przez pracownika (emeryta) świadczenia, które można po pierwsze przypisać pracownikowi (emerytowi), po drugie wycenić. Wnioskodawca nie jest w stanie określić ile z wyżej wymienionych osób faktycznie wzięło udział w imprezie (udział był dobrowolny) oraz ile z tych osób to pracownicy (emeryci i renciści) Wnioskodawcy i Spółek Zależnych czy pozostali goście (ze względu na wielkość wydarzenia nie było bowiem możliwe prowadzenie ewidencji osób w nim uczestniczących). Impreza była bowiem przewidziana na 4.500 osób i miała charakter otwarty. Ponadto nie jest możliwe określenie w jakim zakresie (obecność w jednym dniu czy w obu dniach, przez cały dzień, czy tylko część dnia) osoby zaproszone skorzystały z programu i infrastruktury organizowanej imprezy. W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki publicznoprawne, w tym obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 4 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4 o podatku dochodowym od osób fizycznych czy obowiązki informacyjne na podstawie art. 42a ustawy.

W powyższej kwestii wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 18 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1456/09, w którym wskazał, iż „żeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one pozostawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, iż strona skarżąca wskazywała na imprezy integracyjne (sportowe), które mają charakter otwarty co oznacza, że udział w nich mają prawo brać wszyscy pracownicy, podniosła, iż opłata za tak zorganizowaną imprezę najczęściej ma formę opłaty zryczałtowanej. Strona skarżąca podniosła, iż w praktyce nie posiada informacji, który z pracowników z tej imprezy skorzystał, a nawet jeśli tak w to w jakim zakresie. Przy takim stanie faktycznym gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał czy też nie brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy konkretny pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka jest jego wartość”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta, natomiast stosownie do pkt 9 źródłem przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy zatem również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

W sytuacji, gdy świadczeniem objęty jest również członek rodziny pracownika – to wartość tegoż świadczenia stanowić będzie także przychód ze stosunku pracy, bowiem świadczenie to związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. Należy zwrócić bowiem uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem do innych źródeł należy zaliczyć m.in. świadczenia przekazywane przez pracodawcę byłym pracownikom – emerytom i rencistom, jak również innym osobom nie będącym pracownikami.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zawierają m.in. postanowienia art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Powyższe postanowienia zastosować należy zarówno do nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód z innych źródeł, jak i – na mocy art. 12 ust. 3 ww. ustawy – również do tych stanowiących przychód ze stosunku pracy.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w 2010 r. na podstawie umowy, Wnioskodawca zlecił zorganizowanie imprezy o charakterze motywacyjno-integracyjnym. Potencjalnie w dwudniowej imprezie mogło wziąć udział około 10 tys. osób, przy czym licząc się z tym, że nie wszyscy zaproszeni wezmą udział w imprezie (udział nie był bowiem obowiązkowy dla pracowników), była przewidziana na 4.500-5.000 osób. Na imprezę motywacyjno-integracyjną w pierwszym dniu zostali zaproszeni (wewnętrzną pocztą elektroniczną lub w postaci drukowanych zaproszeń) - wraz z osobami towarzyszącymi - pracownicy oraz byli pracownicy (emeryci) Wnioskodawcy oraz Spółek Zależnych, przedstawiciele firm współpracujących, oraz przedstawiciele władz samorządowych. Wnioskodawca nie jest w stanie określić ile z wymienionych osób faktycznie wzięło udział w imprezie oraz ile z tych osób to pracownicy (byli pracownicy) Wnioskodawcy i Spółek Zależnych czy pozostali goście. W imprezie w drugim dniu mogli wziąć udział pracownicy Wnioskodawcy i Spółek Zależnych wraz z osobami towarzyszącymi i dziećmi. Pracownicy mieli prawo dowolnego uczestnictwa w wybranym dniu lub w obu dniach imprezy.

Przy wejściu na teren, na którym była organizowana impreza motywacyjno-integracyjna, niektórzy zaproszeni pozostawili zaproszenia, jednak zostawienie zaproszeń nie było warunkiem wejścia na teren imprezy. Ze względu na wielkość wydarzenia, brak było systemu ewidencjonowania uczestnictwa w imprezie, zatem np. uczestnictwo w jednym dniu imprezy nie oznaczało automatycznie uczestnictwa w drugim dniu.

Na podstawie umowy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę obejmowały między innymi: koszty zaproszeń, wynajem hali namiotowych (wraz z montażem, demontażem, oświetleniem), atrakcje rekreacyjne, usługi gastronomiczne, koszty scenografii, koszty opracowania i prezentacji zachowań o charakterze ekologicznym, koszty przygotowania i przeprowadzenia konkursów z wiedzy o ekologii, koszty zapewnienia segregacji śmieci i wyrobów biodegradowalnych oraz zabezpieczenie imprezy (ochrona, zabezpieczenie p-poż i medyczne).

Podkreślenia wymaga, iż o powstaniu przychodu nie przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w zorganizowanej przez Wnioskodawcę imprezie motywacyjno-integracyjnej oraz wszelkich atrakcjach zapewnionych podczas tej imprezy, lecz samo otrzymanie przez te osoby możliwości skorzystania z imprezy o określonej wartości pieniężnej. Postawienie do dyspozycji pracownikowi, członkowi jego rodziny, emerytowi lub innym osobom wymienionym we wniosku możliwości nieobowiązkowego uczestnictwa w imprezie, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według zasad określonych w cyt. art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osoby te miały możliwość skorzystania z udziału w imprezie motywacyjno-integracyjnej zaoferowanej im przez Wnioskodawcę – świadczenia związane z tą imprezą zostały im postawione do dyspozycji.

Stanowisko tutejszego organu potwierdza uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2010 r. sygn. II FPS 1/10. Sąd przesądził w niej jednoznacznie, że nieodpłatne świadczenie to już samo zagwarantowanie pracownikowi, jak również innym uprawnionym osobom możliwości skorzystania z uprawnienia. O powstaniu przychodu nie decyduje natomiast okoliczność faktycznego skorzystania ze świadczenia.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca zorganizował imprezę dla zaproszonych osób, tj. pracowników wraz z osobami towarzyszącymi i dziećmi oraz byłych pracowników (emerytów) Wnioskodawcy i Spółek Zależnych, przedstawicieli firm współpracujących, przedstawicieli władz samorządowych, nie wymagając jednocześnie potwierdzenia obecności i ponosząc koszty tej imprezy - winien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdej uprawnionej osoby, bez względu na to, czy weźmie ona udział w spotkaniu.

W świetle przepisów prawa podatkowego nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż nie jest w stanie przypisać świadczenia osobom zaproszonym, jak również nie może tego świadczenia wycenić. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz utrwalającą się linię orzecznictwa, z której wynika, że możliwość skorzystania z danego świadczenia (postawienie go do dyspozycji) skutkuje powstaniem przychodu, w tak przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, iż – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – u każdej z osób która została zaproszona na imprezę motywacyjno-integracyjną zorganizowaną przez Wnioskodawcę powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Wartość świadczenia przypadającego na osobę zaproszoną, należy obliczyć dzieląc łączną kwotę wynikającą z wystawionej faktury i opłaconą przez Wnioskodawcę przez liczbę osób zaproszonych - mogących wziąć udział w imprezie integracyjno-motywacyjnej.

Przychód ten, powstały po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną w powyżej wskazany sposób wartość świadczeń przypadających na pracownika i członków jego rodziny bądź osoby towarzyszące, opłaconych przez pracodawcę należało doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku świadczeń na rzecz byłych pracowników (emerytów) Wnioskodawcy do ich opodatkowania zastosowanie znajdzie art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – w wysokości 10% należności.

Na podstawie art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 41 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Należy przy tym zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Natomiast w przypadku pozostałych osób, tj. pracowników oraz byłych pracowników (emerytów) Spółek Zależnych, przedstawicieli firm współpracujących, przedstawicieli władz samorządowych i osób im towarzyszących świadczenie otrzymane od Wnioskodawcy stanowiło przychód z innych źródeł.

W stosunku do tych osób, na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, natomiast ciąży obowiązek sporządzenia informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych wynikający z treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.